Veertig manuscripten gaan er elke dag door jouw handen...

Bedankt voor deze mededeling. Mag ik weten bij welke uitgeverij je werkt, of mag ik blij zijn dat er niemand afhankelijk is van jouw mening als het om hun debuut gaat? Is het de bedoeling dat we hier allemaal zo'n soort post maken, of wil je alleen even je mening ventileren?

Wonderer, Ik dacht dat het duidelijk zou zijn dat hier naar de mening van iedereen wordt gevraagd. Toch nog dit. Als het om hun debuut gaat, zeg je. Moet een uitgever dan minder streng zijn als het om een debuut gaat?

Nee, maar over het algemeen worden tweede boeken beter begeleid en zul je minder last hebben met dat soort punten. Vooral punt drie stuit me nogal tegen de borst. Goed, een manuscript waar het wemelt van de fouten is duidelijk niet nagekeken en te haastig ingestuurd. Maar een verhaal afwijzen op een d/t fout vind ik nogal cru. Uiteindelijk kan dat makkelijk verholpen worden in het traject dat erop volgt, het gaat om het verhaal. Ik zou verhalen afwijzen op te beschrijvend (veel tell, weinig show), meer van hetzelfde, onlogische opbouw of anderszins rammelend plot (dingen die wel ERG toevallig zijn) en saaie, karikaturale of inconsistente karakters. Er zijn wat stijl betreft wel verhalen die ik niet graag lees, maar die zijn niet per definitie ongeschikt voor publicatie, dus daar kijk ik wel doorheen, als het bij de doelgroep past.

Ik ga dit topic toch nog even aanpassen, als dat kan. Ik weet hoe het erin een uitgeverij aan toe gaat. De beoordelaar legt meestal al na een of twee bladzijden het boek ter zijde. Tijd is geld, en hij of zij gaat niet wachten tot het verhaal op zijn bek gaat (soms vergissen ze zich, uiteraard).

"Ik dacht dat het duidelijk zou zijn dat hier naar de mening van iedereen wordt gevraagd." Dat had ik er niet uit gehaald. (Misschien moet je ook een puntsgewijs lijstje 'regels voor het plaatsen van een posting' maken. En dan 'duidelijkheid' bovenaan zetten. ;-)) Wat wil je precies? Moeten we ons voorstellen dat we bij een uitgeverij werken? En dan gaan nadenken over of we net zo rigide zouden zijn als de uitgeverijmedewerker die jij opvoert? (Die zou Reve hebben afgewezen op basis van punt 5 en wellicht 7, en Peter Verhelst op basis van punt 7 (te korte zinnen), en Marja Brouwers' veel geprezen roman Casino op basis van punt 1, en James Joyce op basis van punt 4, et cetera, et cetera.)

Kijk, je hebt 'm veranderd. Zo wordt ie al iets doorzichtiger.

Deejeebee, dat is juist, maar dat doet niets af van wat ik zeg. Dorrestein spreekt hierover (het geheim van de schrijver). Maar jij en ik zijn dan ook geen Reve's of Joyce's. Sommige grootmeesters zouden vandaag inderdaad door de papierzeef vallen. Hemingway bijvoorbeeld, maakte grove fouten tegen het tijdsperspectief. We leven in het heden, andere waarden en normen, hoewel geldgewin altijd een grote rol heeft gespeeld.

Taai om te lezen dat het zo gaat. Temeer ik net een manuscript naar wat uitgevers gebracht heb. Toch ben ik blij met dit topic, Koen laat zien hoe het gaat en ik twijfel dan ook niet aan die woorden. Het zou naief zijn te denken dat mensen die hele dagen niets anders doen veel geduld zouden hebben met werk dat niet goed genoeg is, juist als er genoeg wel goed werk te vinden is. Jammer voor die schrijver in de dop. Vraagje aan Koen. Zijn die lange wachttijden echt nodig? Als jullie zo snel kunnen beoordelen moet het toch snel genoeg gaan om binnen een paar weken antwoord te geven.

Wie zegt dat jij geen Reve of Joyce bent? Wat ik bedoelde: geen redacteur zal rigide vasthouden aan de punten die jij noemt. Er zijn romans waarin woordovertolligheid en dure woorden helemaal op hun plek zijn. Bijvoorbeeld omdat de verteller/vertelster een opgeblazen blaaskaak is. Ook een al te grote belasting van het geheugen kan functioneel zijn. Bijvoorbeeld om ervoor te zorgen dat de lezer niet meteen doorheeft hoe de plot in elkaar zit, maar wel denkt: wacht even, die naam had ik toch eerder gelezen? - en terugbladert. Schimmigheid (punt 5) is in sommige verhalen ook zeer functioneel. (Ik weet nog dat ik het eerste hoofdstuk van Advocaat van de hanen las. Geen touw aan vast te knopen. Pas bij verder lezen, viel alles op zijn plek.) Natuurlijk is het heel moeilijk om te zien of die ruwe plekjes die op het eerste gezicht feilen zijn, er niet eigenlijk voor zorgen dat de roman boven andere romans wordt uitgetild. En vaak wórdt het ook niet gezien. Maar je maakt mij niet wijs dat een redacteur er geen rékening mee houdt dat hij of zij per ongeluk een meesterwerk in handen heeft gekregen. Alleen al daarom zal hij of zij zich niet blind verlaten op die zeven punten. Zoals we elders op dit forum al hebben ontdekt, is het onmogelijk om te bepalen wat het precies is dat een boek literair maakt. Het is - volgens mij - net zo onmogelijk om aan de hand van een checklist te bepalen of een manuscript goed genoeg is om te worden uitgegeven. Als je een redacteur vraagt waarom dit manuscript wel en dat manuscript niet, zal hij of zij het doen voorkomen alsof die beslissing heel rationeel geweest is, maar als je doorvraagt, zul je - vermoed ik - ontdekken dat het uiteindelijk toch vooral een kwestie is van gevoel.

Ellis, Ik werk niet bij een uitgeverij. Ik ben alleen handig in de pieren uit sommige recencenten hun neus te halen. Die lange wachttijden zijn nodig om je te doen geloven dat ze jouw werk gelezen hebben. Soms lezen ze niet meer dan één zin (en ik kan ze daarin geen ongelijk geven).

Deejeebee, Ik ga morgen reageren op jouw veelzeggende tekst. Even een geheimpje verklappen: ik lees zelden romans of kortverhalen, ik ben geen lezer, ik hou niet van boeken lezen (er zijn bekende schrijvers die deze ingesteldheid delen; je leest er echter zelden over). Ik lees wel veel over schrijven. Wat precies literair is, is inderdaad niet in enkele zinnen te definiëren, maar lees (o.a) Aanvallend spel van Rosenboom. Voor zulke woorden kan uw nederige dienaar alleen maar het hoofd buigen. Wie ben ik om daar nog iets aan toe te voegen?

Dan verklap ik ook een geheimpje: ik lees zelden boeken óver schrijven. Wel heb ik Roosenbooms boekje vaker horen noemen, en wat ik uit de beschrijvingen ervan destilleer is dat hij zijn eigen schrijfstijl als leidraad neemt. Hij heeft het, als ik het me goed herinner, over 'het strevende' personage. De hoofdpersoon moet iets willen. Misschien ben ik verkeerd voorgelicht, maar als ik het goed begrijp, legt Roosenboom zijn 'wetten' op aan alle literaire romans. Daarmee gooit hij meteen Kafka uit de canon. Want als Kafka's hoofdpersonen (tenminste, in Het Proces) iets zijn, dan is het passief. Alles overkomt ze. Ze laten zich mangelen. Van streven geen sprake. Als hij werkelijk zijn strevende personages als leidraad neemt, dan is zijn boekje een leuke inleiding op een indrukwekkend oeuvre, maar over schrijven in het algemeen zegt het weinig. Maar goed. Zoals gezegd: ik heb het boekje niet gelezen. Je zegt: 'Ik hou niet van boeken lezen.' maar elders op dit forum bied je aan andermans manuscripten te beoordelen. Is dat zelfkwelling? Of ben je zo filantropisch ingesteld dat je je over je weerzin tegen het lezen van boeken heenzet om de schrijvenonline-mensheid te helpen? En - tot slot - wat betreft die schrijvers die niet lezen: ik weet dat Mulisch' bewering dat hij geen boeken van anderen leest met enige regelmaat opduikt. Maar ik weet ook dat hij Borges heel goed kent. Dat hij het Stenen Bruidsbed deels heeft gemodelleerd naar Homerus. Dat hij een kastje heeft met de tien-favoriete-boeken-van-dat-moment. Ik denk dat er bar weinig schrijvers zijn die echt niet lezen. Misschien dat ze het, als ze met een roman bezig zijn, houden bij non-fictie om hun stijl niet te laten beïnvloeden. Maar volgens mij impliceert schrijven lezen. Wat dat betreft lijk je me een vrij uniek geval. Ik ben in ieder geval benieuwd naar die 'bekende schrijvers die deze ingesteldheid delen'.

Koen, Je werkt niet bij een uitgeverij of iets dergelijks en je leest zelden boeken. Waarom dan deze thread? En hoe meen je er iets over te kunnen zeggen? Je schrijft dat je wel boeken leest over schrijven, maar zoveel boeken zijn er over dat onderwerp nu ook weer niet.

Je bent een beetje hard, Koen. We moeten wel hoop houden, hoor!

"Veertig manuscripten gaan er elke dag door jouw handen. Ze gaan de prullenbak in als:" Hoezo? Er gaan geen veertig manuscripten door mijn handen. Elke dag. Tegen wie heb je het, Koen? Of heb je het tegen jezelf? Maar als je geen uitgever bent, hoe kom je dan aan veertig manuscripten? En er is bij mij nog nooit een maunscript in de prullenbak terecht gekomen. Ook niet "als". En: "Ik ben alleen handig in de pieren uit sommige recencenten hun neus te halen": wat heeft dat met die veertig manuscripten te maken? Misschien ben ik niet helemaal bij de tijd (maar ik dacht eigenlijk van wel): wat zijn dat voor pieren? In die neuzen? Wat doen ze daar? En waar bestaat jouw lust uit dat je ze eruit wilt halen?

Die lange wachttijden zijn nodig om je te doen geloven dat ze jouw werk gelezen hebben. Soms lezen ze niet meer dan één zin (en ik kan ze daarin geen ongelijk geven).

Ik heb WEL bij een uitgeverij gewerkt en daar in die tijd ook een stuk of zes a acht ingezonden manuscripten gelezen en beoordeeld, en uit eigen ervaring kan ik je in ieder geval zeggen dat niet ALLE uitgeverijen "je iets willen doen geloven". Ze hebben het gewoon hartstikke druk en ze hebben niet altijd de mogelijkheid om iemand fulltime in dienst te nemen die alleen maar manuscripten leest en beoordeelt.

ik weet niets van de uitgeverswereld, maar dit gegeven vind ik wel interessant: 40 manuscripten per dag bij 1 uitgever??? :) Dat is dan in ieder geval (in een 5 daagse werkweek) 5 * 40 = 200 manuscripten per week. Hoeveel uitgevers zijn er in NL? Het zijn er vast veel meer, maar om het simpel te houden...laten we zeggen 10. 200 * 10 per week aan manuscripten = 2000 manuscripten gaan er per week per post naar uitgevers in NL. Kijk dat vind ik nou hoopvol......het is toch echt "schrijvend Nederland." :) ;)

deejeebee, d: .... Hij heeft het, als ik het me goed herinner, over 'het strevende' personage. De hoofdpersoon moet iets willen. Misschien ben ik verkeerd voorgelicht, maar als ik het goed begrijp, legt Roosenboom zijn 'wetten' op aan alle literaire romans. k: Dat is een van dé universele wetten. Van Script Noordwijk tot Dorrestein. d: Daarmee gooit hij meteen Kafka uit de canon. Want als Kafka's hoofdpersonen (tenminste, in Het Proces) iets zijn, dan is het passief. Alles overkomt ze. k: Kafka wordt nog gelezen omdat het Kafka is, maar zulke verhalen raak je vandaag niet meer aan de straatstenen kwijt, wel aan roddelblaadjes. Stel dat ik een schilderij maak in de stijl van Rubens (sommigen kunnen dat perfect). Stel dat ik een symfonie componeer in de stijl van Beethoven (sommigen kunnen dat perfect). Stel dat ik.... Het zal me allemaal niet baten. Geen hond die mijn werk koopt. d: Je zegt: 'Ik hou niet van boeken lezen.' maar elders op dit forum bied je aan andermans manuscripten te beoordelen. Is dat zelfkwelling? Of ben je zo filantropisch ingesteld dat je je over je weerzin tegen het lezen van boeken heenzet om de schrijvenonline-mensheid te helpen? k: Ik vrees dat je het niet alles gelezen hebt. Niets voor niets. Ik lees jouw werk in de veronderstelling dat je ook mijn werk leest (de grove filter). Pas dan wil ik het naar Script Noordwijk sturen, ik wil me daar niet belachelijk maken. d: En - tot slot - wat betreft die schrijvers die niet lezen: ik weet dat Mulisch' bewering dat hij geen boeken van anderen leest met enige regelmaat opduikt. Maar ik weet ook dat hij Borges heel goed kent. Dat hij het Stenen Bruidsbed deels heeft gemodelleerd naar Homerus. Dat hij een kastje heeft met de tien-favoriete-boeken-van-dat-moment. Ik denk dat er bar weinig schrijvers zijn die echt niet lezen. Misschien dat ze het, als ze met een roman bezig zijn, houden bij non-fictie om hun stijl niet te laten beïnvloeden. Maar volgens mij impliceert schrijven lezen. Wat dat betreft lijk je me een vrij uniek geval. Ik ben in ieder geval benieuwd naar die 'bekende schrijvers die deze ingesteldheid delen'. k: Voor ik ging schrijven, heb ik veel (alles) gelezen van: Conan Doyle (Sherlock Holmes), E. Poe en Roald Dahl. Ik ben sterk beïnvloed door deze dode schrijvers. De laatste roman die ik gelezen heb, is van Clem Schouwenaars: De Seizoenen (niet literair, maar wel vlot leesbaar). Om je laaste vraag te beantwoorden moet ik driehonderd uitgeprintte bladzijden doorbladeren. Dat kan ik niet meteen. d:Maar je maakt mij niet wijs dat een redacteur er geen rékening mee houdt dat hij of zij per ongeluk een meesterwerk in handen heeft gekregen. Alleen al daarom zal hij of zij zich niet blind verlaten op die zeven punten. k: (zucht) Natuurlijk zal een uitgever zich niet op die zeven punten verlaten. Het is mijn mening, geen universele waarheid. Ik verwacht alleen van jou een achtste punt of een argument dat een van mijn zeven punten weerlegt. Wat Anne Frank betreft. Ik heb het boek gelezen omdat het geen romannetje is. Het is uiterst saai, maar lezenswaardig omdat het een uniek stukje geschiedenis is. Literair is het noppes.

Eliza, Jij schrijft: Je schrijft dat je wel boeken leest over schrijven, maar zoveel boeken zijn er over dat onderwerp nu ook weer niet. Er bestaan honderden boeken over dat onderwerp, alleen al in het Nederlands een stuk of twintig. Ik meen na zo'n karrevracht boeken iets te weten over schrijven (wat uiteraard niets zegt over mijn werk). Maar wie vindt dat ik niets te zeggen heb, moet Koen maar links laten liggen, zo simpel is dat.

Sabarinde, Inderdaad, schrijvend Nederland. Meer dan een miljoen mensen in Nederland schrijven niet alleen wenskaartjes en kattebelletjes. En pak me niet op getallen. Als ik tien manuscripten had gezegd, kon je het je nog niet permiteren om meer dan enkele bladzijden te lezen.

En tot slot tegen Mara die zegt: Je bent een beetje hard, Koen. We moeten wel hoop houden, hoor! Als ik niet hard voor mezelf was geweest, lagen er nu ondermaatste werken van me in de winkel. Niets is zo makkelijk als een boek in eigen beheer uitgeven, en zeker als je wat geld hebt.

Quote Wonderer Ik heb WEL bij een uitgeverij gewerkt en daar in die tijd ook een stuk of zes a acht ingezonden manuscripten gelezen en beoordeeld, en uit eigen ervaring kan ik je in ieder geval zeggen dat niet ALLE uitgeverijen "je iets willen doen geloven". Ze hebben het gewoon hartstikke druk en ze hebben niet altijd de mogelijkheid om iemand fulltime in dienst te nemen die alleen maar manuscripten leest en beoordeelt. Ik probeer me voor te stellen hoe het binnen zo'n uitgeverij gaat. Hoeveel personeel is er gemiddeld? Ik krijg snel een bevestigingsbrief dat mijn manuscript is aangekomen, dus ik mag aannemen dat er een receptioniste is die haar/zijn werk kent. Dan neem ik aan dat er een redacteur is die diagonaal een synopsis leest en dan het manuscript op de slushpile legt. Misschien legt hij/zij er een paar opzij, omdat die meteen opvallen. Die worden door een andere (of hij/zij zelf) gelezen. Misschien de eerste zes pagina's, misschien het hele manuscript. Er is ondertussen contact met de schrijvers in hun fonds, de drukkerij, de boekhandels, de belastingdienst, de organisatoren van boekenbeurzen... en de rest weet ik niet. Bij sommige uitgeverijen gaat het redelijk snel, na zo'n twee maanden kreeg ik een standaardbrief. Bij grotere uitgeverijen kan het anderhalf jaar duren. Tja... Hoe ziet er een doodgewone dag binnen de uitgeverij er eigenlijk uit?

Ik ben nog steeds met een manuscript bezig, maar als het eindelijk af is en het is naar mijn zin zal ik het eerst naar een scriptbeoordelingsbureau sturen. Om die d/t en andere fouten eruit te halen. Waarschijnlijk zijn zij nog andere fouten in de tekst die het verhaal inhoudelijk (kunnen) veranderen. Ik hoop dat ik hiermee meer kans maak bij een uitgeverij.

Maar koen, zijn er dan geen uitzonderingen in jouw mening? als een verhaal pakt, de eerste zin is leuk, trekt je in het verhaal en dan staat er opeens een dt-fout in de 6e regel. Leg je het dan alsnog weg? of lees je er dan overheen omdat de rest wel leuk/lekker wegleest? Ik vind het namelijk wat je zegt nog al hard, dat zou dus betekenen dat er geen dislectische schrijvers kunnen zijn, want ze gaan allemaal de prullenbak in! Terwijl er naar mijn weten toch wel echt een paar zijn die qua spelling niet zo goed zijn en toch publiceren... (daar is een eindredacteur toch zeker voor om foutjes eruit te halen? Je hoeft toch als schrijver niet ALLES perfect te kunnen? Dat is onmogelijk.)

Ja Lúthien, Adriaan van Dis is dyslectisch. Zo vindt hij het toch doodgewone woord 'misschien' moeilijk door die dubbele s.

Koen, je schrijft, in je antwoord naar mij, permiteren met 1 t.......mag dat tegenwoordig in NL? Kijk ik heb allang niet meer in NL gewoond en ben niet op de hoogte met de nieuwste spelling.......niet mijn bedoeling om je ergens op te "pakken" of zoiets, meer nieuwsgierig naar Nederlands taalgebruik en als het niet goed is....geeft het aan hoe makkelijk je fouten in die taal kunt maken. Ik ben het met je eens dat manuscripten er taaltechnisch zo goed mogelijk verzorgd uit moeten zien, maar perfect is niemand. :)

@ Pluis en Sabarinde, dat bedoel ik dus...

Lúthien, Jij schrijft: Ik vind het namelijk wat je zegt nog al hard, dat zou dus betekenen dat er geen dislectische schrijvers kunnen zijn, want ze gaan allemaal de prullenbak in! Terwijl er naar mijn weten toch wel echt een paar zijn die qua spelling niet zo goed zijn en toch publiceren... (daar is een eindredacteur toch zeker voor om foutjes eruit te halen? Je hoeft toch als schrijver niet ALLES perfect te kunnen? Dat is onmogelijk.) Als je je werk publiceerbaar acht, mag de beoordelaar verwachten dat je je werk hebt laten redigeren door iemand die zonder fouten kan schrijven. Een foutje hier en daar kan, gelukkig, anders kon ik het ook vergeten, maar een uitgeverij gaat zich niet amuseren met jouw tekst leesbaar en hapklaar te maken. Gelukkig kunnen blinden, doven en zelfs analfabeten mooie boeken schrijven, hun talent hoeft niet verloren te gaan, zulke mensen doen immers beroep op tussenpersonen.

Sabarinde schrijft: Koen, je schrijft, in je antwoord naar mij, permiteren met 1 t.......mag dat tegenwoordig in NL? Kijk ik heb allang niet meer in NL gewoond en ben niet op de hoogte met de nieuwste spelling.......niet mijn bedoeling om je ergens op te "pakken" of zoiets, meer nieuwsgierig naar Nederlands taalgebruik en als het niet goed is....geeft het aan hoe makkelijk je fouten in die taal kunt maken. Ik ben het met je eens dat manuscripten er taaltechnisch zo goed mogelijk verzorgd uit moeten zien, maar perfect is niemand. Permitteren is inderdaad met twee t's, en dan? Je zult nog fouten van me zien, en dan? Zijn mijn teksten hier misschien bedoeld voor een uitgeverij? Pak ik anderen op hun fouten hier? Het zou me wat soeps zijn. Wees maar zeker dat ik na gebruik van mijn spellingchecker en na een grondige herlezing, aan 'permitteren' een tweede 't' zou gegeven hebben.