Korte vragen over taal en spelling

Praatpaal :D Dank je Thérèse, met een beletselteken ertussen ziet het er wel beter uit. Ik heb altijd het idee dat ik een afbreekstreepje moet gebruiken als iemand onderbroken wordt. Ik geloof niet dat ik dat goed doe, maar hoe het dan wel moet, daar kan ik niets over vinden. Tja, Het is echt erge schrik. Oef, of oei en eigenlijk ook aah, voldoet niet. aargh, daar kan ik wel wat mee, denk ik. Praa ... lwagen was een voorbeeld, maar ik denk toch wel dat een woord dat wordt verlengd met aargh ook afgekapt moet worden op een lange 'a'. Dus niet: "maar het was toch echte liefd ... aargh!" galmde ze nog, toen hij haar onverwachts over de afgrond duwde. Maar: "Wat een ontzettend mooi verteld verhaa ... aargh!" De dode duif die plots uit de lucht viel raakte haar vol in het dromerig opgeheven gezicht. Of zouden jullie dan het woord zelf uitrekken? Dus: verhááál - valentijnsliefdeee (want dat vind ik er best lelijk uit zien)

Met aargh kan ik ook niets. Misschien wordt het duidelijker als je de hele zin plaatst. Grrr.

Met aargh kan ik ook niets. Misschien wordt het duidelijker als je de hele zin plaatst. Grrr.

Ha ja, kan niet helaas. Het is voor een schrijfwedstrijd ;) de vrouw heeft een fluisterende dialoog. Terwijl ze in een gespannen situatie dus fluisterend praat, gebeurt er iets waar ze erg van schrikt. Dus halverwege een woord in haar zin schreeuwt ze van schrik. Normaal zou ik er omheen werken. Dan zou ik bijvoorbeeld Diana´s suggestie gebruiken en achter de zin iets zetten als: schreeuwde ze hard, of: ze schrok. Maar het is juist een stukje show. Nu denk ik dat ik er wel uit kom, maar door al het gezoek naar de juiste manier van een uitroep verwerken in de tekst vraag ik mij wel af wat de regel is voor afgebroken zinnen en opvolgende uitroepen? Als iemand plotseling wordt aangevallen of van een klif geduwd, hoe breek je het woord correct af, en: hoe schrijf je een uitroep op met effect, zonder dat het leest als tekst in een stripverhaal?

'Weet je wat ik zou -' 'Houd je mond dicht.' Ik zou zelf schrijven: 'Wat je wat ik zou ...' 'Houd je mond dichtt,' onderbrak John hem. Volgens mij hoef je een woord niet af te breken als je schrikt en alleen b.v. een grommend geluid laten horen.

Mijn uitgeverij hanteert de regel van standaard een afbreekstreepje (in plaats van puntjes) als iemand onderbroken wordt. Dan hoef je ook niet steeds te schrijven 'onderbrak hem'. Ook wordt het beletselteken wel gebruikt als iemand gewoon zijn zin niet afmaakt of halverwege pauzeert.

Hoi kiksgreggel, dank je! Hoe zou jij dan de uitroep erna schrijven?

'Weet je wat ik zou -' 'Houd je mond dicht.' Ik zou zelf schrijven: 'Wat je wat ik zou ...' 'Houd je mond dichtt,' onderbrak John hem. Volgens mij hoef je een woord niet af te breken als je schrikt en alleen b.v. een grommend geluid laten horen.

Ik ga toch maar voor: "Wat een ontzettend mooi verteld verhaa - aah!" Het beletselteken ipv. het afbreekstreepje staat niet mooi in de tekst omdat ik al in de zin ervoor een beletselteken in een andere context gebruik. Ik dacht eigenlijk dat de korte versie van een afbreekstreepje- zonder spatie gebruikt werd, in tegenstelling tot het langere gedachtenstreepje met spatie. Poeh. Ik ben hier echt belachelijk lang mee bezig geweest. :S Bedankt allemaal.

Met het afbreekstreepje krijg ik altijd ruzie met Word. Die draait dan ineens mijn aanhalingsteken (nou ja, het sluitingsteken) om. Heb jij daar geen last van?

Met het afbreekstreepje krijg ik altijd ruzie met Word. Die draait dan ineens mijn aanhalingsteken (nou ja, het sluitingsteken) om. Heb jij daar geen last van?

Ja, Word herkent niet dat-ie moet sluiten. Mooi hè, die gekrulde aanhalingstekens. Ik los het op door van een normale zin het sluitingsteken te c/p, maar ja, fraai is dat niet.

Haha, ik wel, maar dan doe ik altijd zo: "Hallo" en dan zet ik daarna dat streepje ertussen :P het is even wat moeite, maar ik heb het nu helemaal door en het gaat in de snelheid van mijn schrijven gewoon door :P

Met het afbreekstreepje krijg ik altijd ruzie met Word. Die draait dan ineens mijn aanhalingsteken (nou ja, het sluitingsteken) om. Heb jij daar geen last van?

Hmhm. Word zet op altijd korte streepjes wanneer ik lange streepjes wil. That is to say: ik heb nooit behoefte aan korte streepjes, waarom doe je dat, Word?

Aha! Zo simpel kan het zijn dus :D Bedankt!

Met het afbreekstreepje krijg ik altijd ruzie met Word. Die draait dan ineens mijn aanhalingsteken (nou ja, het sluitingsteken) om. Heb jij daar geen last van?

Hmhm. Word zet op altijd korte streepjes wanneer ik lange streepjes wil. That is to say: ik heb nooit behoefte aan korte streepjes, waarom doe je dat, Word?

Ipv één kort streepje, er twee achter elkaar typen. Of [streepje] [letter] bijvoorbeeld een N [spatie] -- zodra je op de spatie drukt, maakt Word er een lange streep van. Ik heb ook een hekel aan die korte streepjes ;)

Van Word mag ik één lang streepje gebruiken. Daarna worden ze kort.

Met het afbreekstreepje krijg ik altijd ruzie met Word. Die draait dan ineens mijn aanhalingsteken (nou ja, het sluitingsteken) om. Heb jij daar geen last van?

Hmhm. Word zet op altijd korte streepjes wanneer ik lange streepjes wil. That is to say: ik heb nooit behoefte aan korte streepjes, waarom doe je dat, Word?

Ipv één kort streepje, er twee achter elkaar typen. Of [streepje] [letter] bijvoorbeeld een N [spatie] -- zodra je op de spatie drukt, maakt Word er een lange streep van. Ik heb ook een hekel aan die korte streepjes ;)

Ik werk in Google docs, die snapt het aanhalingsteken sluiten blijkbaar wel. Maar een gedachtestreepje moet ik apart googelen en pasten, want dat doet GDocs dan weer niet voor me. Ik gebruik dan ook de korte streepjes, ook in plaats van de langere om een gedachte apart te zetten - ik las op 'Onze taal' dat dat ook mag - vandaar.

Met het afbreekstreepje krijg ik altijd ruzie met Word. Die draait dan ineens mijn aanhalingsteken (nou ja, het sluitingsteken) om. Heb jij daar geen last van?

Hmhm. Word zet op altijd korte streepjes wanneer ik lange streepjes wil. That is to say: ik heb nooit behoefte aan korte streepjes, waarom doe je dat, Word?

Ipv één kort streepje, er twee achter elkaar typen. Of [streepje] [letter] bijvoorbeeld een N [spatie] -- zodra je op de spatie drukt, maakt Word er een lange streep van. Ik heb ook een hekel aan die korte streepjes ;)

Dat is een instelling onder Autocorrection, meer specifiek Autoformat (Ik heb de Engelstalige Word 2007. Onder Autoformat moet je uitzetten dat hyphens in een dash worden veranderd.)

Hou er rekening mee dat de n-dash en de m-dash niet altijd goed geconverteerd worden naar andere tekstverwerkingsprogramma's.

Ginny, Leonarodo, jullie zijn mijn helden :D

Van Word mag ik één lang streepje gebruiken. Daarna worden ze kort.

Word moet doen wat IK wil!

Ik gebruik het woord 'hoewel' nogal eens. Voornamelijk om een stelling die ik zelf schrijf, direct weer te ontkrachten. Ik lees en hoor het volgende woord ook vaak, en dat is 'alhoewel...!' De toon van deze twee woorden is anders. Hoewel = een hoge en een lage toon achterelkaar. Alhoewel = is een neutrale toon en twee bijna gelijkwaardige neutrale tonen er achteraan. En voor velen is de toon nog veel meer anders. Vraag: " Is de betekenis van deze twee woorden wel het zelfde?"

'Weet je wat ik zou ...' 'Houd je mond dicht,' onderbrak John hem.

"Wat een ontzettend mooi verteld verhaa - aah!" Poeh. Ik ben hier echt belachelijk lang mee bezig geweest.

Misschien ben je hier lang mee bezig geweest. Dat is geen pobleem. Hier ontwikkel je een schrijfstijl mee, die dan gedurende lange tijd bij je blijft, en een onbewust karakter schijf / stijl van je gaan worden. In jou voordeel omdat jij je erin verdiept hebt. Je gaat het dan concequent doorvoeren in je hele verhaal. Voor je lezers, al zijn ze het niet gewend, makkelijk te begrijpen. Persoonlijk vind ik de stijl die Tja voorsteld het mooist. Ter ondersteuning; die stijl lees ik in meerdere boeken. "Wat een ontzettend mooi verteld verhaa - aah!" Op dit moment zou ik mij ook kunnen verbeelden dat iemand je een vriendelijke por in je zij geeft. Het afbreken van een woord lees ik ook veel. Ik riep: ' Mil...!' ''lennium!' Ze glimlachte, en ik besefte dat ik dat woord veel te vaak uitsprak. Hier geef je gelijk aan hoe de sfeer is tussen beide personen. Maar of de lezer dat gelijk oppakt. Dat weet ik niet. Hier is denk ik ook van belang voor wie je schrijft. Oh oh - gevaarlijke stelling. Als je van die clicklits schrijft, shortnovel or longnovel, dan kan een populaire snelle tweeduimenschrijfstijl en spitse nieuwe stijlverbuigingen van woorden en zinnen zeer nutig zijn. Als je bijvoorbeeld voor mij zou schrijven, en dan serieus, dan jaag je mij een beetje op. En ben ik blij dat het een kort verhaal is. Als ik een roman van je ga lezen in de stijl van Tja, hoe je duidelijk maakt dat iemand afgebroken kan worden, en ik toch het hele woord heb gelezen, ga ik net zo snel door je verhaal, maar nu zonder twijfel, van wat ze nou bedoeld. Prikt hij nou wel, of prikt hij nou niet in haar zijde, met zijn wijsvinger, zachtjes! Natuurlijk bedoel ik niet dat jij je hele schrijfstijl aanpast aan een ander of schrijft zoals Tja. 'Ja, ma..' 'Nee, luisteren! Ik zeg toch ni..' 'Jij luisterd nooi..!' Ze sloeg met haar vuist op tafel. Die idiote betweterij. 'Aarghh..!' 'Je bekijkt `t maar!!' Hij nam de sleutels van de Veyron van tafel. Gooide zijn bierflesje tegen haar ooh zo mooie roze muren. Ze hoorde hem de motor starten. Ga maar lekker volgas naar Bremen, dacht ze. Ze maakte haar nagels schoon en ontdekte nog wat remvloeistof.

'Weet je wat ik zou ...' 'Houd je mond dicht,' onderbrak John hem.

"Wat een ontzettend mooi verteld verhaa - aah!" Poeh. Ik ben hier echt belachelijk lang mee bezig geweest.

Misschien ben je hier lang mee bezig geweest. Dat is geen pobleem. Hier ontwikkel je een schrijfstijl mee, die dan gedurende lange tijd bij je blijft, en een onbewust karakter schijf / stijl van je gaan worden. In jou voordeel omdat jij je erin verdiept hebt. Je gaat het dan concequent doorvoeren in je hele verhaal. Voor je lezers, al zijn ze het niet gewend, makkelijk te begrijpen. Persoonlijk vind ik de stijl die Tja voorsteld het mooist. Ter ondersteuning; die stijl lees ik in meerdere boeken. "Wat een ontzettend mooi verteld verhaa - aah!" Op dit moment zou ik mij ook kunnen verbeelden dat iemand je een vriendelijke por in je zij geeft. Het afbreken van een woord lees ik ook veel. Ik riep: ' Mil...!' ''lennium!' Ze glimlachte, en ik besefte dat ik dat woord veel te vaak uitsprak. Hier geef je gelijk aan hoe de sfeer is tussen beide personen. Maar of de lezer dat gelijk oppakt. Dat weet ik niet. Hier is denk ik ook van belang voor wie je schrijft. Oh oh - gevaarlijke stelling. Als je van die clicklits schrijft, shortnovel or longnovel, dan kan een populaire snelle tweeduimenschrijfstijl en spitse nieuwe stijlverbuigingen van woorden en zinnen zeer nutig zijn. Als je bijvoorbeeld voor mij zou schrijven, en dan serieus, dan jaag je mij een beetje op. En ben ik blij dat het een kort verhaal is. Als ik een roman van je ga lezen in de stijl van Tja, hoe je duidelijk maakt dat iemand afgebroken kan worden, en ik toch het hele woord heb gelezen, ga ik net zo snel door je verhaal, maar nu zonder twijfel, van wat ze nou bedoeld. Prikt hij nou wel, of prikt hij nou niet in haar zijde, met zijn wijsvinger, zachtjes! Natuurlijk bedoel ik niet dat jij je hele schrijfstijl aanpast aan een ander of schrijft zoals Tja. 'Ja, ma..' 'Nee, luisteren! Ik zeg toch ni..' 'Jij luisterd nooi..!' Ze sloeg met haar vuist op tafel. Die idiote betweterij. 'Aarghh..!' 'Je bekijkt `t maar!!' Hij nam de sleutels van de Veyron van tafel. Gooide zijn bierflesje tegen haar ooh zo mooie roze muren. Ze hoorde hem de motor starten. Ga maar lekker volgas naar Bremen, dacht ze. Ze maakte haar nagels schoon en ontdekte nog wat remvloeistof.

Hoi Yrret, Waar het op neerkwam was dat ik het mezelf nogal moeilijk had gemaakt, op dat ene woordje keihard vastliep en ik geen stuk tekst wilde posten omdat ik bezig was voor een wedstrijd. Het stuk tekst was directe dialoog en ik gebruikte al aardig wat versies van 'Weet je wat ik zou ...' in de zinnen ervoor, omdat de spreker steeds onderbroken wordt of halve zinnen gebruikt. In de zin waar het om ging, onderbreekt de spreker zichzelf met een schreeuw van schrik. Als ik dus weer het beletselteken zou gebruiken, zou de schreeuw - of beter gezegd, het woord dat overgaat in een schreeuw, niet opvallen. En dat wilde ik juist wel. Ik kon niet schrijven: Schreeuwde hij/zij. Dat maakt het indirecte rede. En ik wilde de hele dialoog in de directe rede houden. Mijn twijfels waren: -of ik de schreeuw na het afgebroken woord met een hoofdletter moest beginnen -correcte spelling van de uitroep: aah, aargh, áárgh! (nog steeds geen correcte spelling voor uitroepen gevonden trouwens) -of er een spatie moest komen tussen het afbreekstreepje en de afgebroken letter -en, of ik het woord beter op dezelfde medeklinker kon afbreken als waarmee de schreeuw begon (dus: praatpaa - aah vs praatpaa - oei) Nou ja, ik heb uiteindelijk maar gedaan wat mij toch het meest realistisch leek in de context. En uiteindelijk nog iets veranderd aan het format van het verhaal, zodat de schreeuw wat beter uit kwam. Ingestuurd en klaar. De tijd die ik hieraan heb besteed, archiveer ik maar onder moeizame leermomenten. Oh! Mocht iemand nog ergens een lijstje met de juiste spelling van diverse uitroepen vinden, hou ik mij aanbevolen :)

Ik gebruik het woord 'hoewel' nogal eens. Voornamelijk om een stelling die ik zelf schrijf, direct weer te ontkrachten. Ik lees en hoor het volgende woord ook vaak, en dat is 'alhoewel...!' De toon van deze twee woorden is anders. Hoewel = een hoge en een lage toon achterelkaar. Alhoewel = is een neutrale toon en twee bijna gelijkwaardige neutrale tonen er achteraan. En voor velen is de toon nog veel meer anders. Vraag: " Is de betekenis van deze twee woorden wel het zelfde?"

Voor mij is de klank niet anders bij die 2 woorden, behalve dat bij de ene al ervoor staat. Maar is dat (bij jou of bij mij) misschien een accent?

Voor mij betekent het woord hetzelfde, hoewel ik alhoewel wat ouderwetser vind. Voor mij verschilt de klank wel.

Dank jullie wel, ik kan weer even vooruit in het mij moeilijker maken dan nodig is. Al hoe wel er natuurlijk een verschil MOET zijn in de fonetica van hoe je hoe wel en al hoe wel uitspreekt, want zou je dat niet kunnen horen dan zal je beslist een probleem hebben om het correct te beschrijven. Ik denk dat ik last heb van mijn accent. " Drentsch zonder aardappel! "

Waar het op neerkwam was dat ik het mezelf nogal moeilijk had gemaakt, op dat ene woordje keihard vastliep en ik geen stuk tekst wilde posten omdat ik bezig was voor een wedstrijd. Het stuk tekst was directe dialoog en ik gebruikte al aardig wat versies van 'Weet je wat ik zou ...' in de zinnen ervoor, omdat de spreker steeds onderbroken wordt of halve zinnen gebruikt. In de zin waar het om ging, onderbreekt de spreker zichzelf met een schreeuw van schrik. Als ik dus weer het beletselteken zou gebruiken, zou de schreeuw - of beter gezegd, het woord dat overgaat in een schreeuw, niet opvallen. En dat wilde ik juist wel. Ik kon niet schrijven: Schreeuwde hij/zij. Dat maakt het indirecte rede. En ik wilde de hele dialoog in de directe rede houden. Mijn twijfels waren: -of ik de schreeuw na het afgebroken woord met een hoofdletter moest beginnen -correcte spelling van de uitroep: aah, aargh, áárgh! (nog steeds geen correcte spelling voor uitroepen gevonden trouwens) -of er een spatie moest komen tussen het afbreekstreepje en de afgebroken letter -en, of ik het woord beter op dezelfde medeklinker kon afbreken als waarmee de schreeuw begon (dus: praatpaa - aah vs praatpaa - oei) Nou ja, ik heb uiteindelijk maar gedaan wat mij toch het meest realistisch leek in de context. En uiteindelijk nog iets veranderd aan het format van het verhaal, zodat de schreeuw wat beter uit kwam. Ingestuurd en klaar. De tijd die ik hieraan heb besteed, archiveer ik maar onder moeizame leermomenten.

Een correcte spelling voor uitroepen site heb ik ook nog niet gevonden. Wel 10.000 anderen die er een heel deskundig forum en oeverloos gezwam van maken. Met allerlei prietpraat dat ze professor Nederlansche taal zijn. En daarmee wil ik eigenlijk zeggen dat je zelf trendsetter mag worden, of zijn. Lijkt mij een Pisano pdf waard. Die hij vast al klaar heeft liggen. Lijkt mij leuk om dit even te volgen, wat jou standaard is. Dan heb ik in ieder geval een houd vast.

Dank jullie wel, ik kan weer even vooruit in het mij moeilijker maken dan nodig is. Al hoe wel er natuurlijk een verschil MOET zijn in de fonetica van hoe je hoe wel en al hoe wel uitspreekt, want zou je dat niet kunnen horen dan zal je beslist een probleem hebben om het correct te beschrijven. Ik denk dat ik last heb van mijn accent. " Drentsch zonder aardappel! "

Mijn accent is (west)stellingwerfs, heb het idee dat we hier sowieso wat monotoner spreken dan elders. Ik heb het mijn moeder gevraagd en die spreekt het exact hetzelfde uit als ik, dus het woord an sich verschilt niet, behalve dat er dan bij de ene een wat hardere 'al' (klemtoon) voorstaan

Voor mij betekent het woord hetzelfde, hoewel ik alhoewel wat ouderwetser vind. Voor mij verschilt de klank wel.

Ofschoon ik vind dat 'alhoewel' vaak een meer samenvattend karakter heeft dan 'hoewel', kan ik het wel met je eens zijn.

http://ans.ruhosting.nl/e-ans/10/03/09/01/body.ht… > alhoewel: formeler dan hoewel http://apps.nrc.nl/stijlboek/hoewel-alhoewel-al-h… > en niet: al hoewel in twee woorden

http://ans.ruhosting.nl/e-ans/10/03/09/01/body.ht… > alhoewel: formeler dan hoewel http://apps.nrc.nl/stijlboek/hoewel-alhoewel-al-h… > en niet: al hoewel in twee woorden

Dank je wel, Wolfke.