Dank je, ik heb via jouw link deze gevonden http://taaladvies.net/taal/advies/vraag/14 Het verschil ligt in werkwoord of hulpwerkwoord, zo te zien.

Oh woaw, eindelijk! Een regel hierover. Dankje voor het delen van de link Mirandala.

Jij ook bedankt, Mirandala. Deze pagina had ik nog niet gevonden en is inderdaad erg behulpzaam bij het beantwoorden van dit soort vragen. Jammer genoeg is de structuur van de site van de Taaladviesdienst niet zo duidelijk dat je dit snel kan terugvinden.

:)

Let wel op dat dit gaat over scheidbare werkwoorden. Dat wil zeggen dat het werkwoorden zijn die je òf aaneen òf met een deel ervan los kunt schrijven. In de oorspronkelijke vraag ging het over het werkwoord "tegen zich aan klemmen" (dat kun je nooit aan elkaar schrijven volgens mij). Er is wel een werkwoord aanklemmen, maar dat heeft een andere betekenis. Je kunt het hier zien aan het deel "tegen" in het werkwoord. Het kan dan hooguit 'tegenaan' worden, maar nooit tegenaanklemmen oid. Het blijft lastig.

Let wel op dat dit gaat over scheidbare werkwoorden. Dat wil zeggen dat het werkwoorden zijn die je òf aaneen òf met een deel ervan los kunt schrijven. In de oorspronkelijke vraag ging het over het werkwoord "tegen zich aan klemmen" (dat kun je nooit aan elkaar schrijven volgens mij). Er is wel een werkwoord aanklemmen, maar dat heeft een andere betekenis. Je kunt het hier zien aan het deel "tegen" in het werkwoord. Het kan dan hooguit 'tegenaan' worden, maar nooit tegenaanklemmen oid. Het blijft lastig.

Toch komt: 'ze droeg haar tasje tegen zich aangeklemd' wel natuurlijk op mij over. Ik had vooral moeite met 'terwijl zij haar jas aantrok' Zij trok haar jas aan, is logischer, maar verandert in aantrok, door het woord 'terwijl' in die zin. Denk ik dan. Omdat zij het zich zo aantrok, bleven wij thuis. Andere betekenis, logischer om het aan elkaar te schrijven? Zij trok het zich zo aan, dat wij thuis bleven ... Ik krijg een beetje de neiging om dit soort woorden in mijn tekst te vermijden omdat ik steeds zo twijfel. Dat vind ik wel jammer eigenlijk.

Ik vind het vooral lastig worden in geval er meerdere woorden staan die allemaal aan elkaar gemaakt zouden kunnen worden. Eerste wat in me opkomt (niet de duidelijkste misschien) is ertussenin. Dat kan als: Er tussen in, ertussen in, er tussenin, en in dit geval weet ik het wel, maar ik heb ook echt wel dat ik denk, welke moet nou aan elkaar? Trouwens, heel even offtopic, Miranda, ik herken je niet door al die wisselene ava's ;) meestal let ik op avatars als iemand wat zegt en weet ik wie wat zegt, was ik net aan je vorige gewend.. je houdt me bezig!

Ik krijg een beetje de neiging om dit soort woorden in mijn tekst te vermijden omdat ik steeds zo twijfel. Dat vind ik wel jammer eigenlijk.

Ik vond die regel wel aardig. Zelf doe ik het zoals heylane beschrijft: kijken wat het basiswerkwoord is. Het is 'zich aantrekken', 'ergens' aan trekken, aan iets trekken, problemen aantrekken, een jas aantrekken, iemand aan zijn jas trekken. Daarom ben ik het niet eens dat het moet zijn ... zijn jas aan trok. Het moet aaneen n.m.m., want aantrekken is wat je doet, niet trekken. Je zegt toch ook: hij heeft zijn jas aangetrokken? (niet aan getrokken). Hij trok zijn jas aan (niet hij aantrok zijn jas) is dan weer onlogisch. Evenzo: Hij was zo nat geworden, dat hij zijn trui uittrok (niet: uit trok). Hier heb ik tijd voor uitgetrokken. We moeten Tja te hulp roepen. Die is hier goed in. En ik prijs haar logica. Nou ja, meestal dan. Als zij orakelt dat "Het regende zo hard dat hij zijn jas aan trok" met een spatie tussen aan en trok gaat, zal ik mijn mening veranderen. PS: Mirandala, gewoon blijven gebruiken. Hiervoor hebben ze redacteuren bedacht. Die doen niet anders.

Ik vind het vooral lastig worden in geval er meerdere woorden staan die allemaal aan elkaar gemaakt zouden kunnen worden. Eerste wat in me opkomt (niet de duidelijkste misschien) is ertussenin. Dat kan als: Er tussen in, ertussen in, er tussenin, en in dit geval weet ik het wel, maar ik heb ook echt wel dat ik denk, welke moet nou aan elkaar? Trouwens, heel even offtopic, Miranda, ik herken je niet door al die wisselene ava's ;) meestal let ik op avatars als iemand wat zegt en weet ik wie wat zegt, was ik net aan je vorige gewend.. je houdt me bezig!

Elke keer een andere, tot ik mijn eerst boekcover als avatar kan gebruiken ;) Dat duurt waarschijnlijk nog wel even, dus ja, ik blijf voorlopig nog opdringerig veelzijdig. Arg, ja ertussenin! En ik schrijf nu net: ze keek naar de twee jonge mensen die de trap afstommelden, op weg naar de buitendeur. :S

Ik krijg een beetje de neiging om dit soort woorden in mijn tekst te vermijden omdat ik steeds zo twijfel. Dat vind ik wel jammer eigenlijk.

Ik vond die regel wel aardig. Zelf doe ik het zoals heylane beschrijft: kijken wat het basiswerkwoord is. Het is 'zich aantrekken', 'ergens' aan trekken, aan iets trekken, problemen aantrekken, een jas aantrekken, iemand aan zijn jas trekken. Daarom ben ik het niet eens dat het moet zijn ... zijn jas aan trok. Het moet aaneen n.m.m., want aantrekken is wat je doet, niet trekken. Je zegt toch ook: hij heeft zijn jas aangetrokken? (niet aan getrokken). Hij trok zijn jas aan (niet hij aantrok zijn jas) is dan weer onlogisch. Evenzo: Hij was zo nat geworden, dat hij zijn trui uittrok (niet: uit trok). Hier heb ik tijd voor uitgetrokken. We moeten Tja te hulp roepen. Die is hier goed in. En ik prijs haar logica. Nou ja, meestal dan. Als zij orakelt dat "Het regende zo hard dat hij zijn jas aan trok" met een spatie tussen aan en trok gaat, zal ik mijn mening veranderen. PS: Mirandala, gewoon blijven gebruiken. Hiervoor hebben ze redacteuren bedacht. Die doen niet anders.

:) O Ki Do. Voel me gelijk al beter, dank je Leonardo

Lieve mensen, hoe gebruik je alvorens in een zin? Ik ben aan het twijfelen gebracht: Alvorens naar bed te gaan, deed hij de deur op slot. Alvorens hij naar bed ging, deed hij de deur op slot. Wie ô wie?

Volgens mij kan het allebei. In het tweede voorbeeld zou ik eerder 'voordat' gebruiken, maar ja, wie ben ik? Overigens heb ik 'voordat' afgeleerd in handleidingen, waar instructies beter tijdvolgordelijk kunnen worden gegeven. "Voordat u de bouten losdraait, dient u de druk van het vat te halen." Stel je voor dat iemand bij de komma stopt en de handeling uitvoert. Oeps, dat is non-fictie en dreigt off-topic te glijden.

Ja, in handleidingen is dit fout. Maar daar hebben we het niet over. Het gaat om dat naar bed gaan en naar bed te gaan. De eerste zin is juist: http://educatie-en-school.infonu.nl/taal/28140-he… Alvorens is sowieso nogal oubollig, net als het passieve "te gaan".

Ik schrijf ook wel eens oudbollig ;) Sowieso bedankt!

De eerste zin is juist: http://educatie-en-school.infonu.nl/taal/28140-he…

Schli, waarop baseer je dat de andere manier ONJUIST is? De strekking van de link is m.i. niet dat na alvorens, te+infinitief de enige manier is... Kijk hier eens: http://www.vrt.be/taal/alvorens-vooraleer

Ik vind het andere niet klinken en heb het nooit gehoord/gelezen. Ja, het klinkt Vlaams, maar de vraagsteller lijkt me niet Vlaams.

Mijn streven is inderdaad uit te komen een zo correct mogelijke ABN-ige tekst.

Ik vind het andere niet klinken en heb het nooit gehoord/gelezen. Ja, het klinkt Vlaams, maar de vraagsteller lijkt me niet Vlaams.

Kan ik me in vinden, maar ik hikte over je absolute uitspraak...

Alvorens hij naar bed ging, deed hij de deur op slot. Alvorens vind ik niet oubollig ;).

Hoe spel ik deze uitroep correct in dialoog? Aah Aarg Arg Aa En wel of niet in hoofdletters?

'Hij slaakte een kreet van frustratie.'? Anders zou ik voor Aarg gaan, dat breng de boodschap het beste over. Zelfs al is 'ah' het enige dat in de Dikke van Dale staat, zijnde een 'uitroep van verwondering, droefheid teleurstelling, toorn enz.'. En in godesnaam, niet met hoofdletters, dat staat zo aanstellerig.

Thanks Diana. Het is in dialoog, de spreker schrikt ontzettend terwijl ze praa- aah! En nee geen hoofdletters. Ik bedoel: na het afbreekteken de uitroep met een hoofdletter beginnen of niet? Edit: Ik wil niet uit directe dialoog, dus ´Zij slaakte een uitroep van frustratie´ is geen optie helaas.

Even testen... 'Wat doe je daar op die praa– aah!' 'Ik zag vandaag een mooie praa– Aah!' Het geeft een nuanceverschil denk ik. Zonder hoofdletter is het net of de spreker de a-klank doorzet in een gil. Met hoofdletter zit er voor mijn gevoel een kleine pauze tussen voor ze een nieuwe 'a' aanslaat, ditmaal schreeuwend... Maar zulke interpretaties zijn soms heel persoonlijk..

Ja echt he. Hoe langer ik er naar kijk, hoe raarder het er uit ziet. Denk dat de beste keuze toch met hoofdletter is. Ik kan sowieso nergens vinden hoe uitroepen gespeld horen te worden, ook niet bij Genootschap onze taal. Bedankt Diana en nog een fijne valentijsda- Aah! ;)

... Met mijn liefdesleven mag dat woord inderdaad in een kreet eindigen, haha xD

'Ik zag vandaag een mooie praa... aargh!' :? Ik ben wel benieuwd naar wat die mooie praa... is, en waarom het woord overgaat in aargh! :)

Als iemand iets zegt, dan toch met een hoofdletter? Tenzij het niet aan het begin van een zin staat. Het is niet helemaal duidelijk in welk verband het wordt gezegd, Miranda. Als iemand zich doodschrikt is 'Ah' of wat dan ook nogal zwak uitgedrukt. 'Oei,' kan ook. Of: 'Potverdorie, wat zullen we nu beleven?'

Ik ben wel benieuwd naar wat die mooie praa... is, en waarom het woord overgaat in aargh! :)

Mooie praa... tjes maker. Iemand als ik. Argh..

Klopt. O, dit is toch niet off topic? Indien wel, dan kan het genegeerd worden.

Het kan ofwel een praalwagen zijn, of een praatprogramma. Volgens mij zijn er niet meer woorden die met praa- beginnen xD