Tja heeft het over de kosten van bemiddeling, niet over de kosten van het redigeren van teksten, Thérèse.

Volgens mij zou een LA het bemiddelen gratis moeten doen, en dan een percentage per verkocht boek moeten krijgen. Als ze niets voor je kunnen doen, moet je niet betalen. Er zijn, voor zover ik ernaar heb gezocht, heel wat LA'en die "bijbeunen" als manuscriptbeoordeler/verbeteraar. In dat geval betaal je dus eerst om je boek op te kalefateren tot iets dat te publiceren valt, dan laat je de LA netwerken met het door hem geredigeerde boek, en als er een uitgever wordt gevonden verdienen jullie beiden aan het boek. Dat is ook logischer, want waarom zou je iets betalen aan iemand, terwijl niemand weet of het goed uit gaat pakken? De LA kent jouw en je MS niet, dus die weet niet of hij iets voor je kan betekenen, en jij kent de LA niet en weet dus ook niet of die de juiste contacten heeft (of überhaupt wel wat doet dat een flinke prijs rechtvaardigd).

Wat ik niet vind kloppen aan het "No Cure No Pay" systeem is dat diegene die er tijd, energie en dus geld insteekt (de LA in dit geval), zelf de kosten mag voorschieten van zijn werk en geen garantie heeft dat er vervolgens iets tegenover staat. Maar de omslagkosten zijn sowieso voor zijn rekening. Dus die bijbeuners zien het goed, lijkt me.

Als literair agent zou je enkele zaken strikt gescheiden moeten houden. Als een schrijver en deze literair agent tot overeenstemming komen, en de literair agent voor de schrijver aan de slag gaat, dan is die schrijver in de ogen van de agent publiceerbaar. Dan zijn alle "diensten", zoals adviseren, redigeren en manuscript lezen, kostenloos. Daarvoor ontvangt de LA die (meestal) 15% bij door de LA geregelde publicatie. Dit gebeurt dus, als de literair agent is overtuigd van de kwaliteit van het werk van de schrijver. Op dat moment wil en durft de literair agent dat risico te nemen, omdat hij inschat dat die investeringen terugverdiend kunnen worden. Ondernemersrisico. In alle overige gevallen kan de schrijver een beroep doen op andere diensten en die kosten geld, uiteraard. Uiteraard beslist de schrijver of zij/hij daarvan gebruik wil maken.

Is een literair agent zinvol voor de binnenlandse markt? Die vraag kwam op dit forum ook al enkele keren voorbij, met daarbij de twijfel en de onder andere door Schlimazlnik verwoorde vaststelling dat de Nederlandse uitgeverswereld relatief overzichtelijk en toegankelijk is. Dat laatste klopt redelijk, maar toegankelijk is niet hetzelfde als echt binnenkomen, dan wel op de juiste plek binnenkomen. Bij een uitgever op de stapel manuscripten belanden is niet hetzelfde als: door een gekend literair agent met goede contacten voor de uitgever worden neergelegd. De filterfunctie, die een agent alleen geloofwaardig kan uitoefenen, indien de door hem aan zijn contact bij de uitgeverij aangeboden werken ook écht publiceerbaar blijken – en liefst zéér publiceerbaar, natuurlijk. Denk eens vanuit de andere kant. De uitgever van een gemiddelde serieuze uitgeverij wil zo nu en dan een debutant publiceren. Maar welke? Steeds minder vaak komt zo'n debutant van de slushpile, zoals die manuscriptenstapel wordt genoemd. In de literaire wereld is inmiddels alleen al het feit dat Paul Sebes met een manuscript aan komt zetten, voldoende om de meeste uitgevers alert te maken. Dat is een prestatie van formaat van Paul. Chapeau. Ook voor andere genres, zoals fantasy en bijvoorbeeld thrillers, kan een literair agent dus wel degelijk "beslissender" zijn binnen onze lands- en taalgrenzen. Kwaliteitsfilter, maar ook filter voor commerciële haalbaarheid. Als ik uitgever was, zou ik vaak en erg goed naar de goede literair agenten luisteren. De drie toverwoorden zijn hier: goede literair agenten. Het belangrijkste toverwoord is natuurlijk goede.

Ja Thérèse, ik weet hoeveel 50.000 en 100.000 woorden zijn. Ook weet ik hoeveel tijd het redigeren van een ms opslurpt. Maar niet iedereen heeft 2000 euro liggen voor een LA. En dan is het nog maar afwachten. Mezelf profileren kan ik moeilijk, dan zou zo'n LA wel gemakkelijk zijn. Hoewel ik niet verwacht dat die een presentatie voor me doet. Wat is het verschil tussen jou en Maryson? Ik weet dat je goed schrijft, maar dat weet ik niet van Maryson.

Wat is het verschil tussen jou en Maryson? Ik weet dat je goed schrijft, maar dat weet ik niet van Maryson.

Dat is een misverstand: Een goede literaire agent hoeft niet goed te kunnen schrijven. En een goede schrijver maakt nog geen goede literair agent. Het verschil is dat Maryson een LA is voor de wereld van het verbeeldingsgenre, voor volwassenen in binnen- en buitenland, en dat in die wereld nooit iemand van ene Therese heeft gehoord.

Ik ken hem niet. Thérèse ook niet persoonlijk, maar dat hoeft ook altijd niet om te zien of iemand wat in zijn/haar mars heeft. Even een simpel rekensommetje. Er worden van mijn boek bijvoorbeeld 2000 exemplaren verkocht. Ze kosten 20 euro per stuk. Ik krijg 10 procent aan royalty's. Dan kom ik op 4000 euro. Als de LA ook de helft moet hebben, zit ik op 2000 euro. De inleg van 2000 euro gaat eraf. Dus is het saldo nihil. Moet ik de beste man ook nog bezoeken, dan kom ik zelfs in de min uit. Te simpel gedacht?

Ik dacht niet dat een LA de helft van jouw verdiensten krijgt, Tja. Is het niet een percentage van 10 of 15% over het algemeen?

Geen goed rekensommetje ;) Eén; je royalties gaan over de NETTOprijs, niet de bruto. Twee; LA vraagt 15%, niet 50%. Drie; hij doet de contacten zoeken gratis als hij al wat in je ms ziet. Hij biedt een msbeoordeling voor dat bedrag aan als hij het nog níet publicabel vindt, dus dat zie ik los van het LA-schap, dus dan kloppen die kosten van 2000 euro niet. Dus je verdient bijv. 3000 euro met je debuut. Dan gaat er 450 euro naar de LA. 2550 behoud je zelf.

Te simpel gedacht en ook niet goed gelezen, maar dat overkomt mij ook wel eens. De beste man rekent helemaal niets voor het bekijken van een manuscript. :) Hij geeft zelfs een kort leesrapport met adviezen. Dit stelde ik in mijn eerdere mail met andere woorden ook al. En over de rekensom twee dingen: - Uitgaand van publicatie: ik neem aan dat je meer boeken gaat schrijven. Maar vooral: - Wie meent dat schrijven voldoende gesneden volkoren op de plank brengt, heeft het bijna altijd mis. Zelf verdien ik een halfje wit per week, maar dan niet alleen in Nederland. Tja, ik begrijp dat € 2.000,- een rib uit het lijf is. Dat zou het bij mij ook zijn. Voor de rest: wat Schlimazlnik zegt. Zij was me net voor.

Ik ken hem niet.

Dat is gemakkelijk opgelost met een bezoekje aan een willekeurige boekenwinkel of bibliotheek. Maar ik denk dat wie in het genre schrijft, sowieso wel van maryson gehoord heeft, hoor. Hoewel Schli ook weer gelijk heeft dat een goede LA geen goede schrijver hoeft te zijn. Is Therese ook LA, trouwens? Want anders begrijp ik je vergelijking niet.

Ik vreesde al dat mijn som niet klopte. De som op zich wel, maar de gegevens niet. Soms ben ik ook de enige die mij begrijpt, Hekate. Ik had het eigenlijk over kosten van redigeren. Als Thérèse geen LA is, zou ze het kunnen worden. Aan mijn debuut kan ik niets meer verdienen. Het boek is inmiddels verjaard. Ik heb nog wel twintig verhalen op de pc. Als iemand zegt voor die twintig verhalen vind ik wel een uitgever voor 2000 euro samen, dan wordt het een ander verhaal. iIk weet ook wel dat het zo niet werkt. Tot nu toe redigeer ik sociaal. Ik wil niet in iemands vaarwater gaan zitten. Schlim wil je nu voor eens en altijd duidelijk maken dat je een man bent. Weer iemand die denkt dat je een vrouw bent. Toch die bril maar afzetten en terugkomen met een brede lach. Weer off topic. Het boetepotje begint aardig vol te lopen.

Wat is het verschil tussen jou en Maryson? Ik weet dat je goed schrijft, maar dat weet ik niet van Maryson.

Ik moet je eerlijk zeggen dat ik Maryson tot dusverre niet kende. Fantasy is mijn genre niet, maar dat zegt natuurlijk niet alles. Ik weet niet of er verschil is tussen Maryson en mij. Ik weet niet hoe hij werkt; wel weet ik hoe Paul Sebes werkt en hoe ik werk. Het verschil tussen Paul Sebes en mij is dat ik een auteur niet voor al zijn werken aan mij bind. Ik werk per stuk, zegmaar - wat misschien niet commercieel is, maar vrijheid vind ik een hoger goed dan commercie. Ik schrijf goed, dat is waar, (bedankt voor het compliment!) en dat literair agenten zelf niet goed hoeven te kunnen schrijven om kwaliteit in een tekst te zien, is ook waar. Uitgevers en redacteuren zijn ook niet allemaal goede schrijvers. Wel hebben ze verstand van tekst, en van nog veel meer dan dat. Ik meen dat ik ook verstand van tekst heb - mede doordat ik weet hoe niet-gemakkelijk goed schrijven is. Tegelijkertijd durf ik te zeggen dat ik vrijwel dagelijks bijleer.

Is Therese ook LA, trouwens?

Thérèse is op bescheiden schaal LA, maar zelf noemt ze dat niet zo. :) Ik richt me op de begeleiding naar een publicabel manuscript. Daarna kunnen de auteurs het meestal wel zelf. Het is gewoon erg leuk om als auteur zelf de eer te krijgen van dat ene telefoontje van die uitgever. Maar er zijn uitzonderingen. In sommige gevallen neem ik graag de rol van LA aan - maar uiteindelijk is het toch altijd een uitgever die beslist tot publicatie, niet de LA.

Bedoel je dat Sebes de auteur verplicht om alle manuscripten door zijn handen te laten gaan en dat hij/zij over zijn/haar eigen werk niets meer te zeggen heeft? Ik houd niet van verplichtingen. Dan zit je dus voor altijd aan hem vast. Begrijp ik dat goed?

Dan zit je dus voor altijd aan hem vast. Begrijp ik dat goed?

Ik dacht het wel, Tja. Daarom neemt hij ook voornamelijk debutanten aan, veronderstel ik.

Bedoel je dat Sebes de auteur verplicht om alle manuscripten door zijn handen te laten gaan en dat hij/zij over zijn/haar eigen werk niets meer te zeggen heeft?

Een auteur zal nog wel iets over zijn eigen werk te zeggen hebben, neem ik aan. Je kunt haar / hem die zeggenschap niet afnemen, want dan komt zij / hij niet meer tot resultaten.

Bedankt. Weer wat wijzer geworden.

Dan zit je dus voor altijd aan hem vast. Begrijp ik dat goed?

Ik dacht het wel, Tja. Daarom neemt hij ook voornamelijk debutanten aan, veronderstel ik.

Daarom vind ik het ook zo 'eng' om een literair agent te nemen. Ik geloof toch dat ik het zonde zou vinden als ik later echt geld zou verdienen met schrijven en dan een percentage aan hem af moet staan. (Ja, ik weet dat dat optimistisch gedacht is, omdat dat maar héél weinig mensen lukt, maar toch, als je je voor altijd aan hem verbindt, moet je ook overal over nadenken). Hm. Voorlopig probeer ik het nog maar even zelf.

Voor mij zou een Lit Ag wel werken omdat ik in het buitenland woon en het opsturen van al die manussen een hoop geld en portokosten kost, natuurlijk zou ik dat aan iemand in Nederland kunnen vragen, maar 't is shit als er iets mis gaat. Ik overweeg dus wel om naar Paul Sebes te stappen als ik zover ben, heb ook al contact met hem gehad, maar ik heb afgezien van zijn arrogkop wel vertrouwen in hem. Er zitten behalve debutanten ook een hoop gearriveerde schrijvers bij hem: Marja Pruis, Tommy Wieringa en Marga Minco om er een paar te noemen. Als hij je zaken goed behartigt en dat lijkt hij te doen, want het is een mega-commerciele donder, wat is er dan mis mee om 'aan hem vast te zitten' Hij loodst je binnen bij een uitgever doet een hoop gepraat voor zijn geld en tja, jij zelf doet de rest, als je tenminste goed genoeg bent. Zolang ik daar bij mezelf nog aan twijfel kijk ik de kat uit de boom, valt ie of hangt ie: :ninja:

Ik ken Sebes niet anders dan van zijn homepage. Als je met hem, of willekeurige andere LA, in zee gaat, zul je vermoedelijk een contract tekenen of anderszins akkoord gaan met bepaalde voorwaarden. Daar ben je zelf bij en als je wat anders wilt, kun je altijd onderhandelen. Daarnaast zou je je in de kleine lettertjes kunnen verdiepen en zelf eens kijken hoe zeer je je aan iemand bind. Jij wilt iets van iemand (namelijk dat hij je LA wordt en je gaat pushen bij de uitgevers), daar stelt hij voorwaarden tegenover, waar jij mee akkoord kunt gaan of niet. Als iemand echt iets in je ziet, valt er te onderhandelen, want een beetje geld aan je verdienen is beter dan helemaal niets verdienen. Als jij met een ander manuscript naar een ander dan Sebes wilt gaan, dan ben je daarin vrij tenzij je daarvoor hebt getekend. En als Sebes je niet wil hebben als je daar niet voor tekent, dan ga je naar een ander. Dit is niet het land der blinden waar eenoog koning is. Er is altijd een balans tussen de kans zèlf een uitgever te vinden en gepubliceerd te worden en daaraan te verdienen, en de kans dat alleen met een LA gepubliceerd en verdiend kan worden. Als het eerste niet lukt, heb je helemaal niets in handen, lukt het tweede wel, is het dan niet logisch dat je een deel van de verdiensten deelt met degene die het mogelijk heeft gemaakt dat je wat verdient?

Ha die lieve Tja, Je bent een lief en hartelijk mens. Bij deze wil ik je een compliment geven over de manier waarop je menig debutant ter zijde staat. Je bent een motivator, inspirerend in je terugkoppelen naar de 'schrijver'. Dit doe je op een respectvolle manier waaraan menig schrijver, ook diegene die vinden dat ze het erg goed doen, een voorbeeld aan kunnen nemen. Dank je wel dat je zo enorm veel moeite voor mij hebt gedaan. Ik waardeer het en ben er oprecht heel erg blij mee. Amen. Bloem

Wat zou een goede agent eigenlijk moeten doen, vinden jullie? Ikzelf vond zichthouden op mijn carriere en acties ondernemen om die te ondersteunen belangrijk. Wat ik bij nader inzien ook belangrijk vind is dat het me tijd oplevert. Ik heb schrijftijd nodig, en als ik loop te leuren ben ik niet aan het schrijven. (Als ik hier rondhang trouwens ook niet :D snel weer weg!)

Schrijf ze dan maar. Slapen kan ook, natuurlijk. Het ligt er maar aan wat je belangrijker vindt.

Als je het een niet kunt doe je het ander.

En als je beide niet kunt?

Dan ben je off topic :lol:

Dan zit je dus voor altijd aan hem vast. Begrijp ik dat goed?

Ik dacht het wel, Tja. Daarom neemt hij ook voornamelijk debutanten aan, veronderstel ik.

Daarom vind ik het ook zo 'eng' om een literair agent te nemen. Ik geloof toch dat ik het zonde zou vinden als ik later echt geld zou verdienen met schrijven en dan een percentage aan hem af moet staan. (Ja, ik weet dat dat optimistisch gedacht is, omdat dat maar héél weinig mensen lukt, maar toch, als je je voor altijd aan hem verbindt, moet je ook overal over nadenken). Hm. Voorlopig probeer ik het nog maar even zelf.

Naar mijn weten vind je in de wereld van literair agenten vogels van diverse pluimage en in alle soorten en maten. Er zijn ook literair agenten die hun overeenkomst weliswaar middels een simpele A4 schriftelijk vastleggen, maar die verder op basis van 100% vertrouwen werken en die een doodgewone opzegtermijn van drie maanden of een half jaar hanteren. Daarbij aangetekend dat ik het als literair agent zuur zou vinden als ik meehelp iemand bekend te maken, om vervolgens te worden afgedankt op het moment dat ook ik écht de vruchten zou kunnen plukken van mijn deel van de noeste arbeid.

Daarbij aangetekend dat ik het als literair agent zuur zou vinden als ik meehelp iemand bekend te maken, om vervolgens te worden afgedankt op het moment dat ook ik écht de vruchten zou kunnen plukken van mijn deel van de noeste arbeid.

Misschien zit daar dan een wrange les in: waarom ben je "afgedankt"? Bekijk het zakelijk. Zoals elke vertrouwensrelatie kan deze opraken omdat de belangen niet meer parallel lopen.

Daarbij aangetekend dat ik het als literair agent zuur zou vinden als ik meehelp iemand bekend te maken, om vervolgens te worden afgedankt op het moment dat ook ik écht de vruchten zou kunnen plukken van mijn deel van de noeste arbeid.

Maryson, ik heb daar mijn twijfels bij. Iemand die het in zich heeft om teksten te maken die publicabel zijn, komt echt ook zelf wel aan de bak. Ik ga nu uit van de situatie in Nederland. Een vergelijking: leraren (*) leiden mensen op, trainen ze zodat ze een beroepsopleiding met succes kunnen afronden (daar krijgen ze een honorarium voor), waarna de leerlingen zelf geld kunnen verdienen. Daarna gaan de leraren verder met de volgende lichting. De leerlingen zijn na het behalen van de vereiste toegang vrij. Ze zullen zich de goede leraren altijd herinneren, en waarschijnlijk de loftrompet over hen steken. Van afdanken is geen sprake. Alleen verdienen de leraren geen geld meer aan hen. (*) Je kunt hier ook coaches lezen, begeleiders, of misschien zelfs agenten. Ook verzekeringsagenten mogen overigens hun cliënten niet meer eindeloos aan zich binden. Waarom zou een literair agent dat wel mogen?

Thérèse, ik zeg alleen dat ik het zuur zou vinden. Ik zal met gepaste trots zo iemand verder zien groeien en denken: die heb ik ook even mogen helpen (snif). Juist omdát ik niemand eindeloos aan me wil binden, laat ik iedereen zo vrij als zakelijk mogelijk is.

Ja, ik begrijp het. Ik bedoel het eigenlijk meer in het algemeen. Weet je, een uitgever zet het werk van een debutant soms ook in de markt, waarna deze - wanneer hij / zij succesvol is - kan worden overgenomen door een andere uitgeverij. Uitgevers binden auteurs niet voor al hun werk. Het zijn allemaal vrije mensen, en dat is een hoog goed. Literair agenten binden zich ook niet aan één uitgeverij, aan één auteur - dat is natuurlijk onzin. Daarom vind ik dat literair agenten evenmin auteurs voor al hun werk aan zich mogen binden.

Ik zal met gepaste trots zo iemand verder zien groeien en denken: die heb ik ook even mogen helpen (snif).

Niks snif. Betere reclame kun je toch niet hebben?

Juist omdát ik niemand eindeloos aan me wil binden, laat ik iedereen zo vrij als zakelijk mogelijk is.

Ik ben benieuwd wat dit inhoudelijk betekent. :)

In een ideale wereld zou geen enkele schrijver een literair agent nodig hebben. Helaas leven we niet in zo'n ideale wereld en hebben literair agenten zeker hun nut. Maar met name in Nederland zijn ze nog lang niet zo hard nodig als in een land als de VS, hoewel je ook zeker hier ziet dat schrijvers steeds vaker contact opnemen of een contract afsluiten met een literair agent. Uiteindelijk moet iedereen zelf beslissen of hij/zij in zee gaat met een literair agent, maar ik zie zeker de voordelen van een dergelijke overeenkomst, mocht ik ooit zo ver komen. ^^