Het is niet heel goedkoop, hoor, vooral niet als je in full colour laat printen. Dan kost een foldertje op A-4 formaat, tweezijdig geprint, al gauw rond de 2 euro per stuk. Natuurlijk kun je daar een aantal flyers op ander formaat op laten printen en dan zelf uitsnijden, maar dat wordt ook niet altijd mooi. Het is al met al nog wel een vak. Als je naar een 'echte' drukker gaat, en dus niet naar een copyshop, ben je al helemaal meer kwijt. Mij viel het tegen. Ik kon/wilde er geen voorraad van aanleggen.

Ha Thephantom, google eens op Thérèse Major!

ThePhantom, aan het professioneel gebruik van de programma's te zien zit je technisch ok en heb je het duurste en minst inschatbare productieonderdeel van je boek, voor het grootste deel, in eigen handen genomen. Belangrijk is nu om een duidelijk samenvattend schrijven te maken van de inhoud van je boek en reeds de uitgevers aan te spreken voordat je die laatste correcties laat/gaat uitvoeren of je moet enkele vrienden of collega's kunnen vinden die neutraal, maar toch een duidelijk en eerlijk antwoord willen geven over de inhoud van je boek. Heel belangrijk is het visitekaartje: de cover. Dat doet nu eenmaal verkopen. Jij bent nu in een stadium dat je bijna - op de verkoop na - het boek in eigen beheer kunt uitgeven. Het kan ook zijn dat de uitgever wat ziet in jou eerste korte voorstelling, maar een bijsturing wil om het in hun uitgeverspakket te laten passen en dan zijn die laatste correcties soms weggegooid geld of te vroeg. Laat die laatste correcties ook als allerlaatste en verken nu even eerst die uitgeversmarkt. Of als je voor eigen beheer kiest. Organiseer dan je promotie- en verkoopsmogelijkheden. Het drukken op zich is het minste waaraan je moet denken. Daarvan ben je zeker dat dit technisch, naar jouw wensen, prima kan aan een prijs die met wat rondvragen heel erg aantrekkelijk is. Bovendien betaal altijd pas je aankoop als je het resultaat in handen krijgt.

Gilbert, wat je zegt over het drukken is helemaal juist. Als schrijver hoef je je over de hardware minder zorgen te maken. Dat komt altijd goed. Maar inhoudelijk moet je met iets origineels komen dat een hoge kwaliteit heeft (stijl, structuur, thema). Vrienden, collega's en familie zijn in dit opzicht zelden neutraal, duidelijk en eerlijk. Ter verduidelijking: Als ik bv mijn moeder (vriendin of buurvrouw) vraag wat ze van mijn zelfgebouwde kippenhok vindt, zal ze zeggen: 'Dat heb je heel mooi gedaan!' Voor míjn doen wél, ja! En aangezien mijn moeder geen bouwvakker is, zal ze verder niet veel constructiefs over mijn kippenhok kunnen zeggen. Maar will ik met mijn zelfgetimmerd staketsel meedoen aan een handenarbeidtentoonstelling, dan schakel ik even mijn vriend (of broer) de bouwvakker in om zijn oog er uitvoerig over te laten gaan en me aanwijzingen te geven voor verbeteringen of originaliteit, zodat ik meer kans maak op een prijs. Net zo werkt het bij een boek. Je wilt meedingen naar publicatie. Ofwel heb je de opleiding, het talent, de ervaring en de inzichten uit jezelf om inhoudelijk een goed boek te maken, óf (als je daar niet helemaal zeker van bent) schakel je van tevoren iemand in waarmee je je kansen op de hoofdprijs (die publicatie) significant vergroot. Je schrijft: "Het kan ook zijn dat de uitgever wat ziet in jou eerste korte voorstelling, maar een bijsturing wil om het in hun uitgeverspakket te laten passen en dan zijn die laatste correcties soms weggegooid geld of te vroeg." Maar dan moet de uitgever al eerst het besluit genomen hebben om met je in zee te gaan. Dat doet hij op basis van een goed manuscript. Herschrijven doen redacteuren niet.

Al mijn werk gaat tegenwoordig via Thérèse. Het voegt veel toe, ik ben er zeer tevreden over. Niet altijd blij haha. Het laat mijn onvermogen om het zelf te zien soms wel erg duidelijk naar voren komen. Ze vist alle onlogische zaken er feilloos uit. Tevens gaan de laatste spelfouten eruit. Natuurlijk doet een uitgever dat voor je. Als je eenmaal binnen ben. :angry: Daar zit toch het grootste probleem? Nu stuur ik het in elk geval met meer zelfvertrouwen op. Mocht er een standaard afwijzing komen weet ik dat het niet aan de spelling of domme dingen ligt.

Klopt wel marriejeanne. Maar als uitgever heb ik reeds via de samenvatting een hint waarover je manuscript gaat. Als die inhoud al past in het uitgeverspakket zit je goed. Kortom op zulke korte contactbrieven volgen ook meestal vlugge antwoorden of er al dan geen interesse is. Met het opsturen van een volledig manuscript speelt de tijd een belangrijke rol. Maar met dat eerste korte antwoord heb je al een hint op zich en moet je naar geen andere reden zoeken van het waarom. Zowel voor jou als de uitgever is een eerste samenvatting wederzijds aantrekkelijk. Jij kunt heel voordelig en veel gemakkelijker een bredere uitgeversgroep aanspreken en de uitgever krijgt al dadelijk een eerste indruk. Je zet er misschien ook best bij over hoeveel bladzijden A4 het in "Word 11 punt" gaat. Een pocket A5 telt zo'n 2000 aanslagen of tekens per volledige bladzijde lopende tekst. Voor gedichten of zo ligt dat anders. Liever tien brieven op mijn bureau dan tien manuscripten, zou ik zo zeggen. Je moet je ook altijd op de andere stoel zetten. Van de uitgever... maar ook en vooral van de lezer. Bovendien kan een korte samenvatting een telefoongesprek uitlokken dat meer kan zeggen dan het hele manuscript. Die man of vrouw aan de andere kant moest daar maar eens de tijd voor vinden. Bovendien zijn die mensen eens blij dat ze niet voortdurend over een manuscript gebogen zitten en een babbeltje kunnen slaan waaruit jij alleen maar voordeel kunt putten. Dat is zoals in dat mopje van die geneacoloog die blij is dat als ie thuiskomt eens een gezicht ziet. (Foei?) Ik ga er verder van uit dat jij als auteur, fier op je werk, ook een vrij behoorlijk manuscript kunt opsturen dat niet verdrinkt in de taalkemels. Maar dit wil helemaal niet zeggen dat je manuscript tot in de finesse foutloos moet zijn. In eerste instantie is nog altijd de inhoud belangrijker dan de vorm. Maar beiden kunnen bijgestuurd worden. Wie dat ook kan vragen. Het is geen alledaags gebeuren. Maar het kan. Dit luidt al als een opdracht na contract. Ik wilde alleen maar zeggen dat je geen onnodige kosten moet doen voor die correcties. Je weet ook dat dit een erg dure, soms dubbelzinnig misbruikbare post is in het voorbereidend gebeuren en kan best wachten totdat je weet of de uitgever dit al of niet gratis zal doen. Zelfs een geredigeerde tekst wordt bij een regulier uitgever nog eens grondig nagelezen alvorens aan de opmaakt te beginnen. Dan krijgt de auteur meestal nog een laatste proef.

Gilbert: Mooie duidelijke uitleg. Voor mij is het werken via Thérèse meer geweest dan spelfouten zoeken. Hiervoor zijn ook vrienden te vinden met voldoende taalkennis. Mijn kwaliteiten kwamen duidelijk tekort. Een schrijfcursus is voor mij niet mogelijk. Online een cursus doen zie ik niets in. Thérèse heeft me veel geleerd. Heeft me stukken laten herschrijven of toevoegen. Het manuscript is enkele malen heen en weer gegaan tot het naar ons beider wens was. Ze leert mij technieken die ik niet ken. Als het alleen maar een zaak is van manuscript insturen en in rood terugkrijgen zou het inderdaad duur zijn. Omdat het mijn eerste manuscript was voelde ik mij hier heel onzeker over. Het was het allemaal dik waard. Ik zie het als een investering in mijn schrijftoekomst en hoop het op een dag allemaal met groot zelfvertrouwen zelf te kunnen. Voor mij is Thérèse meer een coach gebleken dan iemand met een rode pen.

Ik weet eigenlijk niet of deze discussie in dit topic hoort. Ergens hebben we ook een topic over een dergelijk onderwerp. (En het gaat al lang niet meer over freemusketeers). Gilbert, ik weet niet voor wat voor soort uitgeverij je werkt. Misschien zoekt jouw uitgeverij manuscripten over bepaalde onderwerpen. Laten we zeggen: doe-het-zelfboeken (het is maar een voorbeeld). Daar doet de inhoud er meer toe dan de stijl. Als de informatie helder is en foutloos geschreven, is het goed. Dan is een brief of telefoontje naar een uitgever inderdaad voldoende: 'Ik heb een nieuwe methode voor het frezen van houten tafelpoten beschreven. Is dat iets voor u?' Anders ligt het bij literair werk. Elk onderwerp kan. Oök het frezen van houten tafelpoten. Maar de inhoud zal volkomen anders zijn dan voor een doe-het-zelfboek. Bij literatuur komt veel meer kijken. Iemand legt zijn ziel en zaligheid, zijn gedachten en zijn ervaringen bloot op papier, ten aanchouwen van de gehele mensheid. Dat is heel gedurfd, maar als het blijft steken in: 'En toen... en toen... en toen...' komt het de wereld niet in. (Behalve bij Free Musketeers :) ). Ik weet wel dat uitgeverijen meedenken over de structuur van een ingezonden verhaal, maar als de stijl hen niet aanspreekt, kom je aan de structuur, spelling en ook de inhoud niet eens toe. Begint een verhaal met: 'Toen stond ze plots op de grens tussen water en land' (punt), dan leest de uitgever al nauwelijks verder. Slechte beginzin. Geeft weinig hoop voor de rest, terwijl die héél mooi kan zijn! Het komt dan niet meer aan bod. Nogmaals: uitgeverijen herschrijven niet. Je moet direct al met iets goeds komen. Of werkt het bij jullie anders? Je maakt me wel nieuwsgierig.

:) rudolf! Hebben ze bij jouw manuscript dan stukken herschreven? Ik weet niet beter dan dat redacteuren aanwijzingen geven, maar het schrijven moet de auteur toch echt zelf doen. Wat betreft literatuur: volgens mij maakt het in de literatuur niet direct iets uit wáár het boek over gaat. Als het maar goed geschreven is. Ik denk aan Johnny van Doorn. 'Laat de geest maar waaien,' of zo. Waar gíng dat nu over?

Ik heb een redactrice die mij echt geweldig aangevoeld heeft en daar zit hem de clou, denk ik. Zij snapt mij. Helaas heeft ze dus dat geweldige ongeluk gekregen is en is ze zwaar aan het revalideren. Nu heb ik een beginnende redactrice, afgestudeerd in jeugdliteratuur. Ik hoop dat zij mij ook zo goed aanvoelt!

Wat een geluk Mara, om zo'n lieve redactrice te treffen en wat naar voor het arme mensje dat ze dan een ongeluk krijgt. Gaat het al beter met haar? :) Ik hoop ook voor jou dat je met de nieuwe op kunt schieten. Geweldige ongeluk bedoel je vast vreselijke ongeluk mee? :o

Ja, ik praat veel in verheffende trap. Vreselijk ongeluk. Ze was aangereden door een busje toen ze met de fiets op een kruising afkwam.

Allemachies, en dat was nog op een open kruising met veel zicht? Het arme mens, die eikel had vast een dode hoek of zo. :retard: Maar zij is er mooi klaar mee. Ik vind toch wel dat er zelf meer opgelet moet worden door fietsers, krijg je wel voorrang of niet. Er word steeds vaker door rood gereden en steeds vaker krijg je geen voorrang. :mad: Ik reed ooit eens in het dorp, wordt door een snel rijdend busje ingehaald, die stopt pal voor me en rijdt daarna keihard achteruit, dwars tegen mij aan!! Daar lag ik dan, half onder die bus en kon niet opstaan of wegkomen. Gelukkig kwam er iemand aan die me snel onder de bus wegtilde. Het ergste, die lul had het niet eens gemerkt, zat gewoon op een plattegrond te kijken. mijn fietswiel zat dubbel en ik had zelf goddank niets. Maar dan besef je wel dat je leven elk moment voorbij kan zijn. :(

Afschuwelijk. Arme redactrice. Pehamo, of bijna overhoop gereden worden door een rode cabrio met midlifecrisisser achter het stuur, die om zijn statement neer te zetten met gierende banden door de bocht scheurt, en in de vaart ook maar het fietspad meepikt, want ach, een fietser meer of minder wie maakt zich daar druk om? Inderdaad, op zo'n moment voel je je best kwetsbaar. Sorry voor het offtopic gaan.

@Gilbert Allereerst bedankt voor je toelichting. De waarde van je toelichting bestaat hieruit dat - en nu komen we op het oorspronkelijk topic - dat jij aangeeft waar de kostbare elementen verstopt zitten. Omdat probleem te omzeilen heb ik het hele proces in eigen hand genomen, niet uitsluitend omdat ik de technische kennis heb die uit te voeren maar ook omdat men in het algemeen steeds gemakkelijker wordt, en waarneem dat de inzet veel minder is dan zoals ik die gewend ben. Dat als een. Ik heb die Musketiers benaderd en ze precies omschreven dat ik in feite al het werk al gedaan had en dus zeker geen genoegen nam met hun royalty voorstel. Want dat slaat werkelijk als tang op dirk, in commercieel opzicht wel te verstaan. Ik wwet inmiddels de calculatieformule van een boek dus ook dat deze boys grof geld verdienen. Ze lopen geen enkel financieel risico en hun eigen investeringen zijn marginaal. Maar de POD aanbieders willen toch de volle winst van de uitgever hebben en weigeren in feite een boek tegen een acceptabele prijs aan te bieden. In feite is het niet alleen de Musketiers, maar ook Lulu c.s. en nog een paar anderen. Hun modus operandi is identiek aan elkaar want als je eenmaal in hun vangnet zit, kan je nergens meer naartoe. Via Oce heb ik een drukker gevonden die zo'n booklet machine heeft en omdat ze de hele zaak kant en klaar voorbewerkt krijgen, inclusief de omslag en verkoop-tekst, bestaat hun enige handeling uit drukken, snijden en lijmen. Wat is nu de volgende stap: de verkoop. Als je een boek hebt die je via de gebruikelijke route wilt verkopen, dan moet je rekening houden met de volgende formule: aanmaakkosten + 40% (marge boekhandel) + eigen marge + wervingskosten = prijs eindproduct ex btw Ik heb voor mezelf een uitstekende route uitgestippeld voor wat betreft de verkoop en heb ik geen POD aanbieder nodig en ben ik zo vrij als een vogeltje in de lucht. Ik heb kostbare apparatuur, dat wel, aan camera's, software en computerhardware, maar zoals ik al eerder hier stelde, ben ik best bereid om hier en daar een handje te helpen. Waar ik me gruwelijk aan erger is de manier waarop de POD lui op een tamelijk gemakkelijke manier geld willen verdienen. Ik ben me er van bewust dat mijn opstelling niet bij iedereen evengoed zall vallen, maar als ik 4000 uur in een project steek dan wil ik ook de revenuen daar van hebben.

Ik ben het grotendeels met je eens, ThePhantom, maar in de gauwigheid vergeet je wel je investeringen mee te rekenen in de prijs van je boek, plus je uren, plus je opleiding c.q. ervaring, waardoor je dit allemaal kunt doen. Niet om een uitgeverij als freemusketeers of dergelijke te verdedigen, maar gewoon reëel. Waar kom je dan qua kosten op uit? Per boek. Reken ook je telefoon- en internetkosten mee, je reiskosten als je die hebt, en de tijd die je gebruikt om je boek aan de man te brengen, de verwarming van je werkvertrek, plus de elektriciteit, je verzekeringen, je postzegels en enveloppen, je boekhouder en ga zo nog maar even door. Dat zijn allemaal bedrijfskosten.

Lieve mariejeanne, natuurlijk heb je daar gelijk in en eerlijk gezegd zal ik al heel blij zijn als ik op de een of andere manier mijn onkosten terug kan verdienen. Daarom heb ik ook die oproep hier op SOL geplaatst: Hèb je problemen met je omslag of overzetten naar PDF of het opmaken van je ms en heb je geen 2000 euro voor software, dan kun je bij mij terecht voor eventueel advies of, als het niet al te grote projecten zijn dan kan ik evt. de opmaak voor je regelen. Zo simpel ligt dat. Maar nogmaals, juliie werken óók, slachtofferen veel tijd, moeten soms door een diep dal gaan, dus van die kant moet je het ook bekijken. Veelal spelen die POD aanbieders op het ego van de schrijver. Nu, ik heb geen ego. Ik heb eens een verhaal op Sailing Anarchy neergezet en toen kreeg ik direct te horen dat ik de resurrection van Tristan Jones was. Ik kan me prima beperken tot m'n zeeverhaaltjes, en daar leuk mee verdienen, watersportbladen genoeg, maar dit boek trok mij meer.

Goed en gedegen research gedaan, LePhantom.

Ik heb ook een boekje volledig zelf geregeld, Phantom, en dus de winst in eigen zak gestoken. Na een paar maanden had ik de kosten er al uit. Vervolgens is de hele prijs dus winst. Rijk worden kun je daar trouwens niet van. Inderdaad, waarom zou je die winst naar freemusketeers brengen of zo. Ik heb gewoon mijn pdf's naar een drukker gestuurd en twee weken later stonden er een paar dozen met boeken voor de deur. Nu al die boeken weer de deur uit zien te krijgen :lol:

De bedoeling van mijn reactie was vooral om te vertellen dat sommige auteurs vooraf onnodig financieel al zoveel aan hun manuscript besteden om contact te krijgen met een uitgever én dat het vooraf corrigeren zo'n onnodige dure aangelegenheid is. Hiermee wil ik niet zeggen dat dit allemaal niet moet voordat je boek op de markt komt. Natuurlijk wel, maar in een later stadium. Bij sommigen komt het niet eens tot een boek. Eerst moet je weten of er voor je boek een markt is. Een potentieel van mogelijke lezers buiten je naaste vriendenkring. Laat mij nu eens smerig zijn: Als jij mij contractueel 50 van je boeken afkoopt. Krijg je van mij "altijd" een goede beoordeling én lever ik je een prima boek af. Als uitgever: natuurlijk. Als drukker: ook. Ik verdien er altijd op. Hoogstwaarschijnlijk meer dan jij, want je zult de boeken nog aan de man of vrouw moeten brengen. Maar als je de technische mogelijkheden hebt, zoals ThePhantom, om heel wat posten uit te schakelen is dat meegenomen en zal vooral de digitale uitgever of drukker uiterst tevreden zijn, maar heeft er een reguliere uitgever daar weinig boodschap aan omdat die in de eerste plaats niet met het productieproces bezig is, omdat dit volgens een vast stramien uitgevoerd wordt. Dat is het werk van vakmensen. Dus een gewone drukker kan zo goed als een uitgever een prachtig boek op de markt brengen. Het moet alleen gecorrigeerd drukklaar aangeleverd worden én de auteur staat zelf in voor de verkoop. Als de auteur dat goed in handen heeft en houdt krijgt ie z'n boek heel voordelig gedrukt en is er duidelijk wat te verdienen. We stellen wel vast dat nieuwe auteurs zelf gemiddeld voor de verkoop van méér dan 50 boeken instaan. Meer dan de gekende namen die teren op hun voorgaande(n). Ik weet (nog te) weinig over de aangehaalde POD-uitgevers en -drukkers om daarover te oordelen. Ik zie nu wel dat daar een bloeiende markt voor is maar ken daar zelf niemand van. Wijzelf hebben, naast de reguliere offsetdrukkerij, ook een eigen digitale drukinstallatie die enkel als hulp ingeroepen wordt. Bv voor het drukken van een 50-tal kleurenkaften als de presentatie- of leveringsdatum te snel op ons af komt, de drukkerij of boekbinder het overdruk hebben en we toch over afgewerkte boeken moeten beschikken. Zoook hebben we een kleine garenloze bindstraat om die 50 of meer boeken zoals het hoort af te werken. Maar uiteindelijk gaat al het drukwerk naar een externe boekbinderij die niets anders doet. In het POD-systeem zoals hier wordt voorgesteld - productie na bestelling - kan ik moeilijk geloven. Gewoon omwille van de kostprijs. Voor flyers en zo wel, maar een boek maakt zoveel stadia door dat dit zo goed als onmogelijk lijkt om in kleine hoeveelheden nog aan een degelijke prijs te kunnen verkopen. Ook al heeft men een productiestraat van computer tot boek is die zware investering nooit rendabel te krijgen. Maar, om terug te komen op de uitgever, ligt zijn taak vooral in de degelijke beoordeling en opvolging van het manuscript, waarin zij vooral de lezersvraag opvolgen met daaruit de toch zo belangrijke verkoopsmogelijkheden. Allereerst de inhoud. Vandaar dat die korte inhoud vooraf een eerste en zeer belangrijke stap is. Indien je daarmee de uitgever al aanspreekt zit je ver. Het corrigeren is bijna het werk van een vakman. Maar als men de auteur om z'n manuscript vraagt, wordt wel verwacht dat die een behoorlijk taalkundig werk aflevert. Wat zeker niet foutloos wil zeggen. Schrijvers met grote namen hebben het voordeel dat ze bij hun vaste corrector(s) of die van de uitgeverij terecht kunnen en ook enkel omwille van hun naam uitgegeven worden. De verantwoordelijkheid over de inhoud berust dan op de auteur. Niet meer op de uitgever. In de mediarecenties wordt de uitgever nog enkel als producent aangehaald. Het literaire (alhoewel ik dit een moeilijk woord vind en me aan kunst doet denken. Maar ik vind er niet dadelijk een beter alternatief voor) is vanzelfsprekend belangrijk, maar wordt pas na de inhoudsbeoordeling definitief op punt gezet. Een goedgeschreven verhaal moet niet persé literair te zijn. Een lezer koopt het boek eerst op naam van de auteur, op zicht van de kaft en de korte inhoud op de flap en kan daarna genieten van de manier waarop het geschreven is. Maar dan is het boek al gekocht. Dus de literaire waarde komt altijd pas tot uiting nadat het werk op de markt is. Van bepaalde gekende auteurs verwacht men die literaire waarde automatisch, maar de zekerheid krijg je pas als je het leest. Over één gedicht van Gezelle werden literair tientalle bladzijden geschreven. Allemaal achteraf, waar Gezelle in zijn tijd wellicht nooit aan gedacht heeft. Maar poëzie is de zuiverste vorm van literatuur, waarbij de bijdrage van de dichter niet weg te cijferen is. Ook al worden in gedichten nog fouten weggewerkt door derden. Hoe dan ook het is het altijd belangrijk om je werk, liefst door een totaal losstaande collega of corrector eens te laten lezen. Anderzijds schreef de gekende bestsellerschrijver Konsalik, zijn bijna 200 romans, niet zelf op, maar dicteerde hij zijn verhaal aan twee secretaressen. Die goten de tekst op hun manier in de goede stijl en was het de eerste tekst die de volgende ochtend aan de buurt kwam én wellicht nog eens besproken alvorens de schrijver zijn verhaal vervolgde. Maar dat allereerste boek, dat hij wel zelf met de pen schreef, zal hem misschien meer zweet gekost hebben dan al die volgenden waarmee hij dan vooral te kampen had met het in stand houden van zijn niveau. Maar daar zorgde wel zijn secretariaat voor. Misschien toch nog even ter info: bij mij in de uitgeverij worden enkel literair-gerichte werken uitgegeven. Oorlogromans staan nog altijd, voor de misdaadromans, aan de top. Kinder- of hobbyboeken geven wij, op 'n uitzondering na, niet uit.

@ Gilbert, je schrijft: "Het literaire (alhoewel ik dit een moeilijk woord vind en me aan kunst doet denken. Maar ik vind er niet dadelijk een beter alternatief voor) is vanzelfsprekend belangrijk, maar wordt pas na de inhoudsbeoordeling definitief op punt gezet. Een goedgeschreven verhaal moet niet persé literair te zijn." en je besluit met: "bij mij in de uitgeverij worden enkel literair-gerichte werken uitgegeven." Wil je dat voor mij eens in een logica vatten? Daar je enerzijds zegt dat je het een moeilijk woord vindt en anderzijds dat je je er hoofdzakelijk op richt? Ik ben wel wat kritisch, maar ik wil weten wat voor vlees ik met jou in de kuip heb.

Heelplastisch gezegd is de auteur een ontwerper met een oorspronkelijk idee. Hem/haar ontbreekt productie en marketing, resp. een drukkerij en een uitgeverij. De marketingman annex verkoper zegt: kom maar hier met het idee-product, ik laat het maken (drukken) en verkoop het. De kracht van een uitgever is dat hij contacten heeft die de schrijver niet heeft. De uitgever is in de regel de spil. Hij doet ook een stuk voorfinanciering en zorgt voor een vloeiende procesgang. Het is onder de meeste omstandigheden de preferente methode. Als schrijver bouw je ook een relatie op met een uitgever en zal een 2e boek altijd beter gaan dan een 1e. Logisch. De tragiek van Nederland is dat het taalgebied zo ongelooflijk klein is en steeds kleiner wordt. Ik zie daaro het hele POD proces als de toekomst voor de jonge generatie schrijvers. Ik heb ook geen zin meer om lang naar een uitgever te zoeken dus volg ik de POD weg, doe zelf typografie en lay-out en heb ik een uitstekende trait d'union om direct de boekhandel te kunnen benaderen, buiten het uitgeverscircuit om. Proeflezen en editing zal door een derde partij moetenn gebeuren, dat staat geheel buiten kijf. Als een POD-uitgever à la Musketiers dat niet doet, is hun bestaan in mijn optiek zinloos en bovenal nutteloos. Als jij Gilbert, over de faciliteiten beschikt: uitgeverij annex drukkerij, waarom creeer je niet een dochtertje die schrijvers uit dit Forum verder kan helpen zonder dat ze in de handen van de snelverdieners terechtkomen? Je kent inmiddels de problematiek. Als ik een jaar of vijftien jonger was geweest zou ik zelf wel in dit gat gesprongen zijn maar dat is niet het geval.

Is literair bij voorbaat non-fictie? Ik heb een uitgebreid verhaal geschreven over een Indiaanse Dutroux die zijn stam terroriseert en uiteindelijk word verjaagd. Dit verhaal speelt zich anno 1200 af in de nieuwe wereld, nog zonder invloed van de Blanke pest. Heeft het wel zin om hier verder aan te werken, is er wel markt voor dit wat misschien niet eens literair is? Misschien dat er ooit weer tachtig emaildresjes mijn kant opvliegen en ik zou het bij de Free Musketeers laten drukken. Is er dan wel een markt voor? Gilbert zegt dat Oorlogsromans voor detective verhalen liggen bij de keuze van het publiek. Wat is een oorlogsroman precies? Een bloederig gevecht op een slagveld of juist de omstandigheden om een oorlog heen. Ik heb namelijk een verhaal dat zich afspeelt in de Tweede Wereldoorlog in mijn koppie. Een vrouw vind een verlaten restaurant en vangt daar vluchtelingen in op die haar helpen het restaurant te openen. tot haar schrik komt de grootste klanditie van Duitsers. Er is romantiek en drama, doordat die vrouw ook Joden verbergd en uiteindelijk komt er aan het einde een dramatische ontknoping. Maar heeft het wel zin dit een uitgebreide verhaal op te schrijven als niemand het zal willen lezen? Heeft iemand hier antwoorden op voor mij? :?

Als jij dat goed schrijft, is er een markt voor. Dat geldt voor alles wat goed is. (Mijns inziens).

Ja hoor, Pehamo, als je het in een goede, eigen stijl schrijft en alles volgt elkaar logisch op, als jij de uitgever het gouden ei levert: waarom niet???? Succes alvast. :thumbsup: Inderdaad, Gilbert, help ze hier verder. Jij weet er ontzettend veel van en je hebt het geduld om het uit te leggen!

Gilbert, Bedankt voor je uitleg over het denken door de voor ons andere kant van de toonbank. Maar met marriejeanne loop ik ook tegen het "literaire" aan. Je stelt: "Een goedgeschreven verhaal moet niet persé literair te zijn." en "bij mij in de uitgeverij worden enkel literair-gerichte werken uitgegeven." Betekent dat nu, dat mijn goedgeschreven verhaal niet wordt uitgegeven?

@Pehamo Literatuur is geen non-fictie - ik zou bijna zeggen: bepaald niet; Een oorlogsroman is iets dat zicht tijdens een conflict af speelt. Dat kan op het slagveld zijn, of in de frontlinie, maar ook daarbuiten. Of ter zee. Dat verhaal van jou van de vrouw die een verlaten restaurant opent komt in grote lijnen neer op een waar gebeurt verhaal dat zich in Zwitserland afspeelde. De inlichtingendienst van de Israeli's opende toen een restaurant om aan de tekeningen van de Mirage te komen. Als je dat verhaal goed kunt uitwerken en het in de juiste context plaatst, kun je er een mooi boek van maken. Ik zie de film al voor me. Er is al eens iets gemaakt: van een ontsnapte krijgsgevangene die in een restaurant ging werken. Het kan helemaal. Ik kan je al direct een plek aangeven: Oradour - sur - Glane. dan kun je waarheid en fictie samen laten smelten en er een prachtig verhaal van maken. Reken op een traject van twee jaar: een jaar research en een jaar schrijven!

Even vertellen dat auteurs én uitgevers én tijdschriften enz. een diverse mening hebben van literatuur, vooral het literaire. Eigenlijk geen mening of ik zou een juistomschreven definitie moeten krijgen. Ik heb ze niet. Kijk even naar de beschrijving op http://nl.wikipedia.org/wiki/Literatuur en je merkt daar hoe onduidelijk die omschrijvingen in mekaar lopen. Volgens mij - en ik ben niet taalheilig - omvat literatuur alles wat neergeschreven is, zelfs dit stukje tekst is in de overkoepelende zin literatuur. Misschien niet literair waardig... Literatuur of letterkunde bestaat uit een reeks genres. Net zoals kunst een overkoepelend woord is en als beoordeling ook heel divers kan opgevat worden. Wat voor u kunst is, is dat niet altijd voor mij. Ook al staan we beiden voor hetzelfde schilderkunstwerk. Een "literaire waarde" vraagt om een nogal zwaartillend taaloordeel, is erg subjectief en wordt in de schrijverskringen nogal verschillend omschreven. Als je de uitgereikte literatuurprijzen bekijkt, zowel voor Nederland als Vlaanderen, wordt meestal de poëzie gehanteerd. Het mooiste voorbeeld was onlangs het verbod van de culturele tentoonstelling van Louis Paul Boon in Antwerpen. Omdat "literatuur" en "literaire waarde" zo onterecht door mekaar gebruikt worden wilde ik hiermee ook zeggen dat een goedgeschreven verhaal niet persé literair is met de klemtoon op het zwaarwegende oordeel dat dikwijls aan dit taalgebruik gekoppeld is. In een literatuurjury lopen hierover de meningen ook dikwijls uit mekaar. Om die redenen van onduidelijkheid en soms onterecht gebruik, heb ik het moeilijk met deze woorden die te pas en te onpas gebruikt worden. Met literair-gericht bedoel ik dan ook letterkundig taal-juist gebruik bij ons in de proza-uitgaven van diverse populaire genres. De corrector concentreert zich hoofdzakelijk op de taal- en stijlfouten en geeft hints over onduidelijke inhoudelijke tekstfragmenten die de auteur al dan niet aanpast. En ThePhantom, ik weet niet of je mijn allereerste, ook uitvoerig bericht in dit forum las. Ik weet niet meer juist onder welke rubriek. Maar zeker onder uitgeven. Dan wist je al voor een groot stuk welk vlees je in de kuip had. Moest ik 20 jaar jonger zijn... Want ik vermoed zelfs dat ik ouder ben dan jij. Maar het klopt helemaal wat je zegt. Met dat dochtertje zou ik eens aardig aan de babyborrel kunnen gaan. Misschien achter de hand houden als pensioenshobby. Want, zoals je zegt, hebben we alles bij de hand, zonder bijkomende investeringen, om tot iets leuks te kunnen komen. Met mate het overwegen en de uitdaging waard. Eerst hier nog wat info opdoen, want ik ben nog maar enkele weken in het forum en had nog maar weinig ideeën van de POD-commercie. Maar sindsdien al veel gelezen en op mijne jeugdige leeftijd bijna dagelijks bijgeleerd. Maar we wijken wel erg af van de oorspronkelijke vraag van Eefje. Niet?

Ik mag me bij je aansluiten. Ik wat rondgeneusd op het net en ik ben tot de ontdekking gekomen dat met name in de VS de uitgevers doodsbenauwd zijn voor ontwikkelingen op POD gebied. Voorlopig valt het nog wel mee omdat met name Organisaties zoal Free Musketiers en zeer in het bijzonder Lulu.com (in handen van Amazon.com) in GEEN geval het prijsvoordeel doorspelen naar de klant, i.c. de auteur, maar deze voor zichzelf behouden De initiele voordelen van POD proberen deze organisaties van de auteur af te nemen. Zoals auteursrecht, vrije verkoop en marketing. Lulu biedt een royalty van 10%, FM iets meer, 15% Ondertussen heb ik uitgezocht dat FM Nederland het druk-en printwerk uitbesteedt bij Holland Ridderkerk. De laatste heeft ook een link met FM. Heel cynisch doet LuLu bijvoorbeeld over haar auteurs. Gemiddeld per auteur verkopen ze 500 ex. Maar ze hebben 1.000.000 auteurs wereldwijd. Stelling: wij hebben liever 1 miljoen auteurs met ieder 500 ex dan 500 auteurs met elk 1 miljoen ex. De logica moge duidelijk zijn. Er zit een behoorlijk vangnet om de uitgeverijen heen. het eerste obstakel is vormgeving en opmaak van je boek. dan volgt direct daarop het maken van een omslag. Als je naar een prof fotograaf gaat die met zo'n grap een dag bezig kan zijn, rekent hij je zeker iets van tussen de 500 en duizend euro. En dan heb alleen nog maar een basis waar je verder mee moet. Dan komen we op het chapiter waar de echte marketing begint: Recensies! Hoe ga je dat regelen. Want hier stap je regelrecht in de wereld van het "Boys netwerk" Geen enkele recensent gaat een boek lezen dat niet door een officiele uitgever wordt uitgegeven. Misschien een hele enkele uitzondering daargelaten Dan kom je op het probleem van distributie en afrekening. De boekhandel wil een marge van 40% en betalingstermijn die ligt tussen de 60 en de 90 dagen. Daarbij nog een teruggaverecht van onverkochte exemplaren, het boek kan tegenvallen. Publiciteit: ook dat is een probleem. Geloof me internetpubliciteit heeft bij lange na niet de waarde die men er aan toe schrijft. Vandaar dat vele mensen zich wenden tot de snelle geldjongens van FM en Lulu die in feite niets anders doen dan dienen als doorschuifluik. De Yanks hebben ontdekt dat hier in Europa geld weg te halen is, vandaar ook hun aanwezigheid. Een ander verhaal is dat je bij FM en Lulu geen enkele controle hebt over het aantal verkochte exemplaren. Met de auteursrechten in de hand kunnen ze net zoveel boeken aanmaken als ze maar willen. het verkoopkanaal, internet, is blind op dat gebied en de mogelijkheid om te frauderen met cijfers ligt wagenwijd open. Ik ben op de website van Mario geweest en hij met zijn achtergrond zit denk ik precies op onze golflengte. Zouden we toch maar niet eens een serieus praatje maken?

Free Musketeers, hm. Zo'n vijf maanden geleden heb ik mijn manuscript bij hen aangeboden. Nu, na bijna een half jaar, nog steeds geen reactie. Gelukkig waren er andere uitgevers die wel binnen een redelijke termijn reageerden waaronder Boekscout en Boekenplan. Met die laatste ga ik denk ik in zee.