Oh, lieve mensen, wat een heerlijke reacties! Ik zit hier te blozen op mijn stoeltje. Aan jullie zal het niet liggen. Met een toast op jullie ga ik straks lekker onder zijl, waarbij ik ga nadenken. Proost!

Dankje, Waus en slaap lekker!

O jongens, ik spring bijna uit elkaar! Ik móet het even kwijt. Ik heb mijn manus, dat ik had gemaakt voor de Flanderswedstrijd, aan een vriend meegegeven die docent is aan de muziekschool in Hoorn. Dat manus vertelt het verhaal van een muzieknootje. Nu schoot de directeur van de week onze vriend aan en zei dat hij even tien minuten met hem wilde praten over dat verhaal. Dat gesprek moet ergens deze week plaatshebben. Zou dat betekenen...??? Anders had hij het toch gewoon terug gegeven??? En alweer: WAT DUURT WACHTEN LANG!!!

Sorry, ik ben niet echt duidelijk. De Flandersjury (van de Vlaamse filmpjes) vond het verhaal leuk, maar voor een te beperkt publiek. Toen dacht ik aan de muziekschool, waar die vriend van ons les geeft. Via hem is het manuscript dus bij de directeur beland.

Spannend Pluisebol. Ik hoop je snel hier te horen jubelen.

of snikken, Madelief.

Ik houd jullie uiteraard op de hoogte.

Pluis, misschien gaat mijn fantasie niet ver genoeg en/of denk ik te beperkt, maar wat zou de directeur van een muziekschool met een manuscript kunnen doen?

Hi, hi, misschien denkt ie dat zelf ook wel. Maar ik heb stille hoop dat hij hiermee de muziekschool kan promoten.

Ha, ha! Ik heb hier net een journalist en een fotograaf van het Noord-Hollands Dagblad gehad. Ze waren er door mijn columns achtergekomen, dat ik samen met Sabarinde in een marathon een verhaal heb geschreven. Een verhaal schrijven met iemand die je niet kent en aan de andere kant v.d. wereld woont, vonden ze zo bijzonder, dat ze het een artikel waard vonden voor hun krant. Natuuuurlijk heb ik deze kans aangegrepen en reclame voor mezelf gemaakt. Ik heb gezegd dat er een manus ligt bij de directeur v.d. muziekschool. Zou dit hem over de streep trekken?