Ik heb - en dat sluit aan bij Johan - drie essentiële kritiekpunten op tenpages: 1) Scheid het kaf van het koren. Nu wordt er voor het grootste deel pulp op TP geplempt. Gevolg: je ziet door de bomen het bos niet meer en manuscripten met potentie sneeuwen gemakkelijk onder. Waarom niet een minimale beoordeling vooraf door TP zelf? Ik snap het romantische idee van iedereen moet een kans hebben en 'de goeden drijven vanzelf boven' best, maar in de praktijk zorgt dit ervoor dat boekenliefhebbers niet meer de moeite nemen om überhaupt een investering te overwegen, omdat ze teveel moeten zoeken naar de pareltjes tussen de pulp. 2) Manuscripten zijn té afhankelijk van promotie door de schrijver (op het uitzonderlijke kwaliteitsmanuscript na). Er staat op dit moment een heel goed voorbeeld hiervan op TP: het manuscript 'herkenning'. De schrijver daarvan trekt werkelijk alles (en op bijzonder creatieve wijze) uit de kast om haar aandelen te verkopen. Het manuscript zelf is zeer middelmatig (ik kan me niet voorstellen dat er een uitgever is die het wil hebben). Maar puur door al die inspanningen op social media heeft ze met veel pijn en moeite na twee maanden toch al de helft van de benodigde aandelen verkocht. 3) Aandeelhouders zien te weinig van hun investering terug. Die 17.000 aandeelhouders van Valentine klinken leuk, maar bij de overgrote meerderheid gaat het om familie, vrienden en bekenden van één schrijver. Zij hebben dus eenmalig geïnvesteerd in het manuscript van iemand die zij kennen. Het aantal 'vaste' investeerders dat puur aandelen koopt omdat ze van boeken houden, een manuscript goed vinden of de ontdekkers van talent hopen te zijn is een véél kleinere groep, waarvan de grootste investeerders zo langzamerhand teleurgesteld aan het afhaken zijn. En eigenlijk horen 1, 2 en 3 allemaal bij elkaar. Omdat de kwaliteit van de manuscripten te wensen over laat en het halen van de benodigde 2000 aandelen met name afhangt van goodwill van bekenden en de verkoopkwaliteiten van de schrijver, verschijnt er via TP zelden een boek dat redelijk tot goed verkoopt.

Daarom heb ik ook vanaf het begin er ook al geen vertrouwen in gehad.

@ Rasa Goed verwoord. Jij neemt een voorbeeld van een matig manuscript dat met veel kunst- en vliegwerk toch aandelen verzameld. Zo kunnen er ook veel voorbeelden gegeven worden van manuscripten waar hele goede verhalen achter schuil gaan/gingen, geschreven door schrijvers met meer of minder talent, maar allemaal met de potentie om het vak technisch onder de knie te krijgen. Dan heb je het over pareltjes die het niet hebben gehaald omdat de man of vrouw geen extraverte commerciële tijger(in) was/is met de wereld aan contacten. Waar gaat het dan nog om? Om een proeve van populariteit? Of om de zoektocht naar de namen die ooit weer de grote drie (of vier, if you like) gaan vormen? Daar ligt je keuze, Valentine. De juiste keuze maakt zelfs de weg vrij voor branding. Stel je eens voor: in iedere boekhandel een aparte schap weer de nieuwste twee of drie (niet meer) Ten Pages uitgaven worden gepresenteerd! Stel je eens voor: Een consument die de winkel in stapt en vraagt aan de baliemedewerker: "Waar staat het schap van TP?" Ik zou het wel weten...

Branding...whow! Een schare trouwe lezers opbouwen die hoe dan ook de nieuwste TP willen hebben en/of lezen. Verzekerde afzet, 5.000 exemplaren sowieso verkocht omdat het van TP is, dé debuutbelofte... Ik wil aandeelhouder worden, NU!

Toch leuk dat dit onderwerp de aandacht blijft trekken!

Omdat de kwaliteit van de manuscripten te wensen over laat en het halen van de benodigde 2000 aandelen met name afhangt van goodwill van bekenden en de verkoopkwaliteiten van de schrijver, verschijnt er via TP zelden een boek dat redelijk tot goed verkoopt.

Eigenlijk heb je hier de essentie van de hele boekenbranche te pakken. Dit is niet alleen kritiek op TP. Er verschijnen heel veel middelmatige boeken, die door marketing (of veel mazzel) toch goed verkopen. Of omdat de schrijver bekend is van de tv, of nog andere redenen. Het romantische idee 'een goed boek verkoopt zichzelf' gaat helaas niet op. Boekenverkoop heeft ook alles te maken met promotie. En wat TP betreft: de manuscripten die de eindstreep halen zijn vergelijkbaar in kwaliteit met wat uitgevers (via de normale route) uitgeven. Veel van wat de eindstreep niet haalt is slecht, maar veel van wat uitgevers binnenkrijgen is dat ook (alleen zie je het dan niet)

Hmm, Johan... die vergelijking gaat wat mij betreft niet op...

Eigenlijk heb je hier de essentie van de hele boekenbranche te pakken. Dit is niet alleen kritiek op TP. Er verschijnen heel veel middelmatige boeken, die door marketing (of veel mazzel) toch goed verkopen. Of omdat de schrijver bekend is van de tv, of nog andere redenen.

Het grote verschil is dat boeken via TP (op Zo Zuidas na, met zo'n 15.000 exemparen) allemaal slécht verkopen. Er verschijnen heel wat boeken via reguliere uitgevers die niet in de categorie 'haute litterature' vallen, maar die boeken worden tenminste wél gelezen. De meeste uitgeverijen willen met een boek op zijn minst hun investering terugverdienen, dus publiceren boeken waarvan ze verwachten dat er een markt voor is. Via TP krijgt een uitgever al 9.000 euro mee, dus daar valt een uitgeverij zich nauwelijks een buil aan. (Het valt me trouwens ook op dat de meeste TP boeken door vrijwel onbekende uitgeverijen worden uitgegeven.)

En wat TP betreft: de manuscripten die de eindstreep halen zijn vergelijkbaar in kwaliteit met wat uitgevers (via de normale route) uitgeven. Veel van wat de eindstreep niet haalt is slecht, maar veel van wat uitgevers binnenkrijgen is dat ook (alleen zie je het dan niet)

Dat laatste geloof ik zonder meer: er zal heel wat pulp tussen de slush pile zitten. Dat eerste waag ik te betwijfelen. Uitgevers kunnen uiterst selectief zijn door het enorme aanbod. Bij TP halen boeken de eindstreep omdat de schrijver zo'n sympathieke campagne voert, en/of heel veel vrijgevige vrienden heeft, en/of genoeg geld om zelf voor 2.000 euro aan aandelen te kopen. Als de kwaliteit of verkoopbaarheid gelijk was met boeken van reguliere uitgeverijen, waarom staan ze dan niet bij TP in de rij? Een boek uitgeven met 9.000 euro in handen zou toch aantrekkelijk moeten zijn. Let wel: de schrijver van dat eerder genoemde manuscript bood een cursus social media aan in ruil voor 55 aandelen! Dat heeft dus werkelijk helemaal niets meer te maken met investeren in een manuscript waar je in gelooft ...

Als het je lukt om voor TP 10.000 euro op te halen in de vorm van aandelen, dan moet het je ook lukken om dat bedrag via Crowdfunding binnen te krijgen. Daar kun je professionals voor inhuren (corrector, redacteur, vormgevers) en je boek in eigen beheer laten drukken, en geld voor promotie. Je kunt proberen meer op te halen als je denkt dat je meer nodig hebt. Je kunt je investeerders veel meer beloven, zoals een exemplaar van het boek of wat je maar kunt verzinnen. En dan zit er niemand tussen die het bedrag nog eens afroomt als bemiddelaar. Goed, dan heb je geen reguliere uitgever, maar de vraag is wat dat in dit tijdsgewricht nog waard is, zeker in bepaalde genres.

Allereerst veel dank voor jullie feedback. Het is voor ons heel nuttig om te lezen wat jullie wel en niet aanspreekt en ik stel het op prijs dat jullie kritisch, en toch opbouwend, naar ons concept kijken. We hebben inderdaad verbeterpunten en daar werken we aan. Jullie feedback helpt ons om beter te kunnen bepalen waar we kunnen verbeteren. @Rasa Bedankt voor je duidelijke argumenten. Ik begrijp je punt m.b.t. al dan niet selectie aan de poort goed, wij discussiëren daar ook over. De belangrijkste reden om het wel open te houden voor iedereen, is omdat we het lezerspubliek de parels willen laten ontdekken en willen voorkomen dat wij bijzonder werk missen. Tegelijkertijd heb je een goed punt dat dat niet ten koste moet gaan van de vindbaarheid van goede manuscripten voor (aanstaande) aandeelhouders, want dan gaat het aan zijn doel voorbij. Wat betreft de aandeelhouders: de eerste aandelen worden inderdaad vaak door ‘friends & family’ aangeschaft; in een latere fase zijn dat wel veelal onbekenden. Vwb het manuscript dat je als voorbeeld noemt: ook in de boekhandel zal je boeken vinden die je niks vindt. Ik vind 80% van de boeken in de boekhandel niet goed geschreven (en vergeet niet dat die vrijwel allemaal al professioneel geredigeerd zijn). Het is ook een kwestie van smaak - en literaire kwaliteit is zeker niet het enige dat succes bepaalt zoals Johan Bordewijk ook al aangeeft. Ook uitgevers zoeken naar een balans tussen inhoudelijke kwaliteit en commercie. Die balans verschuift steeds meer richting het tweede gezien de lastige tijd waarin veel uitgevers en boekhandels nu verkeren. Of dat goed is, is dan weer een tweede. Overigens ben ik het niet met je eens dat de boeken van TenPages.com slecht verkopen: gemiddeld gezien verkopen de boeken tot nog toe 1000+ exemplaren Dat is goed voor onbekende auteurs, ook in vergelijking tot de verkoopaantallen van onbekende auteurs bij andere uitgeverijen (ook bij de grote uitgeverijen – en dan heb je het over een heel kleine selectie die dat überhaupt redt). In vergelijking tot verkoop bij ‘self publishing’-methoden is het helemaal bovengemiddeld. Maar het is inderdaad nog niet voldoende om aandeelhouders genoeg rendement op hun inleg te geven, dat klopt, daar zijn we ons van bewust. We zijn dus achter de schermen actief aan het kijken naar methoden om dat te verbeteren. @JohanvandenEnde Ook jij veel dank voor je feedback. Je geeft terecht aan dat sommige pareltjes het niet halen omdat de auteur geen commerciële activiteiten in wil of kan zetten. Dit vinden wij ook heel jammer, maar op een crowdfundingplatform zoals het onze is het nu eenmaal van belang dat je als auteur ook actief je werk promoot, dat is een beetje de kern van het platform. Overigens zitten wij vrijwel dagelijks rond de tafel met uitgeverijen, en dat is ook de feedback die wij van hen krijgen: ook zij willen steeds meer auteurs die zelf actief zijn in het promoten van hun werk. Dat is natuurlijk geen harde eis, maar het is over het algemeen wel een voordeel als je dat wel doet. Of deze methode van pre-publicatie-promotie je aanspreekt, is natuurlijk persoonlijk. Recent zag je overigens wel weer een voorbeeld dat het geen keihard must is: het bijzondere manuscript ‘De Insteek’ verkocht deze maand binnen 3-4 weken alle aandelen en de auteur heeft geen (noemenswaardige) marketingcampagne gevoerd. Je geeft ook aan dat wij meer kunnen doen aan begeleiding en ontwikkeling van schrijvers. Op dit moment is de begeleiding van schrijvers in de kern niet onze rol, maar die van de uitgeverijen met wie we samenwerken. Niettemin heb je wel een goed punt en we zouden daar graag meer tijd in kunnen steken, dus we denken wel degelijk na over een vorm om dat meer te integreren in onze werkwijze. Voor wat betreft de keuze tussen het opsporen van ‘de grote drie’ of het bieden van een promotioneel platform: het is geen van beiden, of beter gezegd allebei. Ons doel is om ambitieuze, talentvolle schrijvers een mogelijkheid te bieden om een groter publiek te bereiken. Het zou natuurlijk geweldig zijn als via ons platform het grote nieuwe talent van dit decennium wordt ontdekt, maar dat is niet het enige doel. We willen een brede groep schrijvers de kans bieden – en dat doen we door lezers in een vroeg stadium (financieel) te betrekken. Ik heb vast niet alle vragen beantwoord, dan wordt mijn post ‘ten pages’ lang, maar ik hoop dat ik hiermee wat heb verduidelijkt. Nogmaals dank voor jullie feedback. Wij zitten er middenin en jullie reacties van buitenaf helpen ons juist om het concept beter te maken. Mocht je nog iets 1-op-1 willen melden of vragen hebben, dan kan dat natuurlijk ook (info (a) tenpages (punt) com, t.a.v. Valentine). Valentine v/der Lande (TenPages.com)

Tot slot dan, Valentine. Je komt duidelijk op voor TP, en zo hoort het! Maar wat je doet is ondernemen en ondernemers zijn per definitie eigenwijs. Dat is een verwijt dat zich op mijzelf richt. Ik lees in je antwoord toch nog enige terughoudendheid. We zijn bezig, denken erover, zullen... De verkoopcijfers van vrijwel alle titels op TP (Zo Zuidas buiten beschouwing) zijn niet goed. Punt. Dat verdedigen lijkt op een kunstje dat iets met molens in Spanje te maken heeft. Niet doen. Dat je stelt dat 1.000 exemplaren voor een debutant al heel wat is, vind ik een zwaktebod en zegt hoe dan ook toch iets over de kwaliteit van de schrijver of over de kwaliteit van de uitgever. Je gaat namelijk voorbij aan een cruciaal punt dat in het TP concept nu juist zo goed zou moeten werken; 200 aandeelhouders= 200 vertegenwoordigers = 200 mensen die - naast de veel grotere groep belangstellenden - actief bij ook weer hun familie en vrienden roepen dat er een heel goed boek op de markt is/komt. Stel: het is inderdaad een goed boek Dan heb je een goede spin off, want vanuit de aandeelhouderskern zingt het zich exponentieel rond. En dan is 5.000 helemaal niet zo onwerkelijk, als het een goed boek is. Dus werken aan betere manuscripten en pas laten investeren als het aan minimale voorwaarden voldoet. Zo voorkom je ook dat een uitgever zich moet ontfermen over een zak geld waar een manuscript in verstopt zit dat nu eenmaal de markt op moet, want ja, de schrijver zegt terecht: "Kom op! Ik voldoe aan de voorwaarden, dus ik wil de markt op." En, Valentine, je bent deskundig genoeg om te weten dat niet alle "verhaaltjes" tot goede romans te redigeren zijn. Pak het op en snel, voordat iemand anders in het gat springt. Dat is ook ondernemen; de concurrentie slaapt nooit. Succes! Johan

@Valentine, het is vaker gezegd, het siert je dat je hier reageert. Ik sluit me aan bij Johan. Doe in ieder geval één ding. Scheid het kaf van het koren. Daar ga je echt geen parels mee mislopen.

Scheid het kaf van het koren.

Wat stel je je daarbij voor? Wie bepaalt? Welke criteria?

Scheid het kaf van het koren.

Wat stel je je daarbij voor? Wie bepaalt? Welke criteria?

Je kunt toch vergelijken, Johan.

Ik heb het over kaf. De manuscripten waarin bijna geen zin zonder taal- of grammaticale fouten voorkomt. Restricties. Als je nog een manuscript op TP hebt staan, mag je geen nieuw manuscript plaatsen (ik heb 'schrijvers' gezien die ongeveer elke maand een tekst neerplempen, maar nog nooit een aandeel verkocht hebben). Handhaaf je eigen regels. Verwijder manuscripten die reeds in eigen beheer zijn uitgegeven (ook gezien). En verder: TP bepaalt. Inderdaad, smaken verschillen, maar over absoluut broddelwerk is echt iedereen het wel eens.

Ik heb het over kaf. De manuscripten waarin bijna geen zin zonder taal- of grammaticale fouten voorkomt.

Het is voor een uitgever makkelijker een goed verhaal van de juiste taal, spelling en grammatica te voorzien, dan een foutloze tekst om te bouwen naar een goed verhaal... het eerste zal -na redactie- ook veel beter verkopen.

(ik heb 'schrijvers' gezien die ongeveer elke maand een tekst neerplempen, maar nog nooit een aandeel verkocht hebben). Handhaaf je eigen regels. Verwijder manuscripten die reeds in eigen beheer zijn uitgegeven (ook gezien).

Ik wist niet dat dit gebeurde. Blijkbaar heb jij meer studie gemaakt van TP dan ik. Daar heb je gelijk in: handhaaf de regels. Maar het eigenlijke punt is volgens mij dat je wilt selecteren op kwaliteit. Aan de reactie van Schli zie je dat het niet simpel is om daar eenduidigheid in te krijgen. Ik vind juist het aardige van TP dat iedereen (zonder selectie) manuscripten kan plaatsen. Manuscripten verkopen zichzelf, of actieve schrijvers verkopen hun manuscript. Dan selecteert de echte troep zich vanzelf wel uit (die geplempte ms'en hebben nog nooit aandelen verkocht) En ik heb nog geen echt broddelwerk de eindstreep zien halen.

In schrijven magazine las ik o.a. het volgende bij 'Het enige gat in de markt is de schrijver zelf'. Bijna nooit halen redacteuren een manuscript uit de post. 'Ik heb in al die jaren maar één auteur uit de post gehaald', aldus Tillmans (acquirerend redacteur bij Van Nijgh & Ditmar en Thomas Kruijer. Ook de route via een literair agent is geen gemakkelijke. Redacteuren hebben een haat-liefdeverhouding met literair agenten. Een andere ingang voor debutanten om uitgegeven te worden door een gevestigde uitgeverij is het plaatsen van (een deel van) je manuscript op het online platform van TenPages.com. Het komt over als de enige manier om uitgegeven te worden. Bij mij komt het over als reclame maken voor TenPages. Moeten we nu allemaal naar TenPages?

Ten Pages is destijds heel leuk bedacht, maar het komt mij voor dat er een paar zwakke plekken zijn. Voor de aandeelhouders is het bijvoorbeeld niet interessant om in een boek te investeren. Meestal zullen ze hun ingelegde geld niet terugverdienen, laat staan winst maken. De aandeelhouders van het eerste uur zijn daardoor nagenoeg verdwenen. Ik heb hierover geproken met een paar mensen, en die vonden eigenlijk unaniem dat aandeelhouders alleen moeten investeren omdat ze het leuk vonden, en niet voor het geld. Ik ben het hier niet mee eens. Mijn idee: mij kennen ze niet, dus sowieso vinden ze het niet leuk om in mij te investeren. Dus zou ik zelf alle aandeelhouders voor mijn manuscript moeten ronselen! :crybaby: l Terwijl, als investeerders er wel geld mee zouden kunnen verdienen, er een aantal vaste investeerders klaar zou staan om elk manuscript serieus te bekijken en de beste uit het totale aanbod te halen. Ik zou Valentine dan ook willen vragen om haar model nog eens goed te bekijken en het aantrekkelijker te maken voor aandeelhouders. De meeste schrijvers hebben geen zin om een marketingcampagne op te zetten om hun aandelen te verkopen, en kunnen dat ook niet. En hoeven dat ook niet te kunnen, vind ik eigenlijk. 8)

Ik heb ook even gegrasduind op die site en ben het eigenlijk wel eens met Neileor. Ik geloof eerlijk gezegd niet in het concept. Als particulier zie ik van een vreemde geen aandelen kopen, hoe goed zijn boek dan ook is... En persoonlijk om honderden mensen warm te maken om geld te investeren in een boek waarvan niet eens zeker is dat ze hem kunnen lezen, lijkt mij bijna onhaalbaar (of ben ik nu te negatief?)... Ik geloof nog altijd in de klassieke vorm waarbij een uitgeverij waarde ziet in je werk om uit te geven, niet omdat je het voor elkaar gekregen hebt om al voor 10 000 euro winst te zorgen...

Het akelige gevoel dat ik heb, is dat Schrijven Magazine reclame maakt voor TenPages. Dit lijkt me dus niet juist. Waarom dit noemen? Dit artikel is geschreven door Frank Noë. Staat hij hier achter?

Een andere ingang voor debutanten om uitgegeven te worden door een gevestigde uitgeverij is het plaatsen van (een deel van) je manuscript op het online platform van TenPages.com. Het komt over als de enige manier om uitgegeven te worden. Bij mij komt het over als reclame maken voor TenPages. Moeten we nu allemaal naar TenPages?

Is dat artikel ergens te lezen? Aandacht besteden aan TP is niet per se hetzelfde als reclame maken. Het lijkt mij sterk dat de suggestie gewekt wordt dat TP de enige manier is om een uitgever te vinden. Ik ken veel schrijvers die op een andere manier binnenkomen. Wel kan het zo zijn dat grote uitgevers steeds meer met agenten werken en dat ongevraagd opsturen van manuscripten daarom geen resultaat meer heeft. Dus dan kom je daar niet zomaar meer binnen. Maar ook niet via TP, want (zoals hier al eerder is opgemerkt) die werkt vooral met kleine uitgevers. TP is gewoon een mogelijke methode om een uitgever te vinden. Er zijn er veel meer.

En persoonlijk om honderden mensen warm te maken om geld te investeren in een boek waarvan niet eens zeker is dat ze hem kunnen lezen, lijkt mij bijna onhaalbaar (of ben ik nu te negatief?)...

De afgelopen 3 jaar is het zo'n 70 mensen gelukt. Is dat hetzelfde als bijna onhaalbaar?

Behalve in Schrijven magazine zou ik niet weten waar het te lezen is.

De meeste schrijvers hebben geen zin om een marketingcampagne op te zetten om hun aandelen te verkopen, en kunnen dat ook niet. En hoeven dat ook niet te kunnen, vind ik eigenlijk. 8)

Als je wilt dat je werk uitgegeven wordt, zal je wel moeten. Een schrijver is in zekere zin een ZZP'er. En net als een freelance journalist ga je met je verhaal de hort op (natuurlijk zijn er verschillen tussen beiden maar ik denk dat die in veel gevallen in het voordeel van de verslaggever zijn). Waarom denk je dat veel schrijvers begonnen zijn als journalist. Bij elk artikel van jouw hand komt je naam erboven te staan en langzamerhand bouw je naamsbekendheid op. Daardoor steekt het manuscript wat je in de tussentijd geschreven hebt boven de slushpile uit en maak je dus meer kans om bij een gewone uitgever gepubliceerd te worden. Voor de aspirerend schrijver wiens manuscript al door gewone uitgever is afgewezen, is TenPages vaak een laatste strohalm. Als men het wil slijten zal men alles op alles moeten zetten. Ik denk niet eens dat het te maken heeft met geld verdienen aan een aandeel (ze zullen er wel bij zitten) of omdat men het verhaal leuk vindt (zitten er ook bij). Volgens mij heeft het meer te maken met onze cultuur. Crowdfunding ligt (nog) niet echt in onze aard. Wij kennen alleen de ondernemer of de overheid die geld investeert, de consument doet daar niet aan. En nu, door de economische situatie, moet er op bijna alles bezuinigd worden. Met als gevolg dat die aspirerend schrijver haast niet meer aan de bak komt want de gewone uitgever moet ook bezuinigen en doet dat dan niet op de grote namen binnen hun fonds. In dat kader ben ik blij dat er mensen zijn die met alternatieve manieren komen om boeken op de markt te brengen.

Het akelige gevoel dat ik heb, is dat Schrijven Magazine reclame maakt voor TenPages. Dit lijkt me dus niet juist. Waarom dit noemen? Dit artikel is geschreven door Frank Noë. Staat hij hier achter?

Omdat steeds meer adverteerders zich terugtrekken ( omdat het niks oplevert) zijn tijdschriften en kranten de laatste jaren begonnen met het aanbieden van "sponsored content". Er zijn zelfs glossy's uitgebracht die geheel hieruit bestaan. Sponsored content houdt in dat de "adverteerder" betaalt voor het stuk. Soms schrijft hij dit zelf, maar hij/zij kan dit natuurlijk ook laten schrijven. Voor de lezer lijkt het dan net een echt artikel. Vroeger zag je dan altijd een advertorial boven het artikel staan, maar tegenwoordig lang niet altijd meer. Zo weet ik bijvoorbeeld van een cursusleider die een halve pagina in het FD gekocht had. In hoeverre het TP artikel gesponsored is, weet ik natuurlijk niet. Wel weet ik dat dit tegenwoordig common practice is. @Occultar Je hebt helemaal gelijk als je zegt dat iedere schrijver zijn eigen werk op de markt moet zetten. Om dit via TP te doen, lijkt mij evenwel een omweg. Je verkoopt niet je boek, maar je aandelen. Je haalt geld op voor de uitgeverij zonder dat je je sponsors hier iets voor kan bieden (aangezien het financieël niet interessant voor ze is.) Ik zou dan eerder kiezen voor een platform als Kickstarter of Voor de Kunst. Hier kan je je sponsors iets teruggeven, zoals een boek of een performance. Ook ben ik het niet met je eens als je zegt dat TP de laatste strohalm van een schrijver is: misschien is TP wel de laatste strohalm van de uitgevers! :rolleyes: Nogmaals: TP zou best interessant kunnen zijn, maar er moet iets veranderen, met name betreffende de aandeelhouders.

Omdat steeds meer adverteerders zich terugtrekken ( omdat het niks oplevert) zijn tijdschriften en kranten de laatste jaren begonnen met het aanbieden van "sponsored content". Er zijn zelfs glossy's uitgebracht die geheel hieruit bestaan. Sponsored content houdt in dat de "adverteerder" betaalt voor het stuk. Soms schrijft hij dit zelf, maar hij/zij kan dit natuurlijk ook laten schrijven. Voor de lezer lijkt het dan net een echt artikel. Vroeger zag je dan altijd een advertorial boven het artikel staan, maar tegenwoordig lang niet altijd meer. Zo weet ik bijvoorbeeld van een cursusleider die een halve pagina in het FD gekocht had. In hoeverre het TP artikel gesponsored is, weet ik natuurlijk niet. Wel weet ik dat dit tegenwoordig common practice is.

Zou een hoofdredacteur (bij mijn weten is Frank Noë dat) zijn naam onder zo'n advertorial zetten?

@Occultar Je hebt helemaal gelijk als je zegt dat iedere schrijver zijn eigen werk op de markt moet zetten. Om dit via TP te doen, lijkt mij evenwel een omweg. Je verkoopt niet je boek, maar je aandelen. Je haalt geld op voor de uitgeverij zonder dat je je sponsors hier iets voor kan bieden (aangezien het financieël niet interessant voor ze is.) Ik zou dan eerder kiezen voor een platform als Kickstarter of Voor de Kunst. Hier kan je je sponsors iets teruggeven, zoals een boek of een performance. Ook ben ik het niet met je eens als je zegt dat TP de laatste strohalm van een schrijver is: misschien is TP wel de laatste strohalm van de uitgevers! :rolleyes: Nogmaals: TP zou best interessant kunnen zijn, maar er moet iets veranderen, met name betreffende de aandeelhouders.

Maar ik zeg ook helemaal niet dat de formule die TP hanteert ideaal is. Volgens mij bood TP iedere aandeelhouder in eerste instantie ook een gesigneerd boek aan en waarschijnlijk is dat nu veranderd. Daar zullen financiële redenen aan ten grondslag liggen. Want als TP daadwerkelijk op zoek moet naar een uitgever en men iedere aandeelhouder een gesigneerd exemplaar kunnen aanbieden, blijft er maar weinig over voor de verkoop. Dan zal een uitgever inderdaad zeggen dat ze die 2000 exemplaren liever in de winkel zien liggen. En geef ze eens ongelijk in deze tijden van zwaar weer! Dankzij de talloze manuscripten die uitgevers elk jaar weer binnen krijgen, zien ze TP helemaal niet als laatste strohalm. Als jij je manuscript naar tien uitgevers gestuurd hebt en die laten allemaal weten dat ze geen interesse hebben, dan ben je de wanhoop nabij. Dan lijkt TP toch een goed uitweg? Misschien is dat dan wel tegen beter weten in maar wat moet je anders? Eigen beheer kost geld. Opnieuw beginnen met een ander boek is een jaar (misschien wel meer) van je ziel en zaligheid om zeep helpen. Dus voordat de schuldvraag nu in zijn geheel terecht komt bij TP omdat de mensen daarachter hun huiswerk niet goed gedaan hebben, zou men zich eerst eens moeten afvragen of de markt misschien niet op de schop moet. En dat krijg je alleen maar als auteurs direct de alternatieve manieren van publiceren omarmen en niet eerst naar de klassieke uitgever stappen. Of wanneer er veel meer boeken die in eigen beheer zijn uitgegeven verkocht worden. Dan geef je pas een signaal af.

Dankzij de talloze manuscripten die uitgevers elk jaar weer binnen krijgen, zien ze TP helemaal niet als laatste strohalm.

Weten we wel zeker dat de uitgeverijen die met TP samenwerken een grote slushpile hebben? En is de slushpile van de grotere uitgeverijen nog steeds zo groot als tien jaar geleden? Het zou me niks verbazen als die al aardig afgenomen is, dankzij het groeiende aantal alternatieve publicatiemogelijkheden.

Weten we wel zeker dat de uitgeverijen die met TP samenwerken een grote slushpile hebben? En is de slushpile van de grotere uitgeverijen nog steeds zo groot als tien jaar geleden? Het zou me niks verbazen als die al aardig afgenomen is, dankzij het groeiende aantal alternatieve publicatiemogelijkheden.

De uitgevers die in de database van TP zitten zijn natuurlijk niet de crème de la crème binnen het wereldje (ofschoon er in de selectie die TP geeft toch een paar bekende namen zitten) en meestal kom je inderdaad via TP terecht bij een uitgeverij die weinig bekendheid heeft. De slushpile zal daar minder groot zijn, misschien zouden ze een paar extra manuscripten wel op prijs stellen. Maar wat weerhoudt een schrijver ervan om eens goed naar de boeken te kijken die via TP aan een contract zijn gekomen? Deze staan ook op hun website, inclusief de naam van de uitgever. Het staat de auteur geheel vrij om eerst het manuscript naar zo'n uitgeverij te sturen voordat hij het op TP zelf plaatst. Ik begrijp ook wel dat des te lager je op de voedselketen komt, er meer haken en ogen aan publiceren zitten (eigen inbreng, zelf een aantal boeken overnemen). En als je daar geen trek in hebt, is TP misschien wel een oplossing. Het is voor iedere schrijver geen onverstandig idee om niet alleen de totstandkoming van zijn manuscript te regisseren maar ook een strategie bepalen van wat te doen als het eenmaal af is (naar welke uitgever ga ik het opsturen, in welke volgorde, wat ga ik doen als het niet bij reguliere uitgever terechtkomt) is van belang. Misschien wil de auteur het wel meteen op de alternatieve manier publiceren omdat hij van mening is dat de slushpile die de klassieke uitgever heeft nog kleiner moet. Misschien is hij wel van mening dat iedere aspirant schrijver daar eens over zou moeten nadenken.

@neileor Inderdaad levert een investering in een manuscript op TenPages.com (nog) niet op wat we hoopten. We hadden verwacht dat de groep ambassadeurs (de 'aandeelhouders') een grotere positieve invloed zou uitoefenen op de boekverkoopomzet dan tot nog toe gebeurt. De vaak lastige economische situatie waarin de boekhandel verkeert, die ervoor zorgt dat er steeds meer op zekerheid wordt gewed (Saskia Noort inkopen i.p.v. die onbekende auteur) helpt daarbij ook niet mee. We zijn ons hiervan bewust en zijn inderdaad actief aan 't kijken naar aanpassingen van ons model om het beter te maken. Neemt overigens niet weg dat wat @Ocultar zegt ook klopt ("Ik denk niet eens dat het te maken heeft met geld verdienen aan een aandeel (ze zullen er wel bij zitten) of omdat men het verhaal leuk vindt (zitten er ook bij).") Dat hebben we meermaals gevraagd aan aandeelhouders en kans op rendement is zeker niet de enige, en vaak ook niet de belangrijkste reden om mee te doen. Er zijn ook een hoop andere motieven zoals simpelweg het steunen van nieuw talent of iemand die je kent, betrokken zijn bij de uitgave, vermeld worden als ontdekker, uitgenodigd worden voor de boekpresentatie etc. Wat natuurlijk niet wegneemt dat het leuker zou zijn als er goed rendement gemaakt zou worden; vandaar dat we ons ook op alternatieven oriënteren. Overigens hebben we nooit een (gesigneerd) boek aangeboden, omdat het financieel inderdaad lastig uitging in combinatie met voldoende mogelijk rendement op de aandelen, maar het is dus ook een mogelijkheid die we nu serieus onderzoeken. @Tja, je geeft aan dat je het gevoel hebt dat SOL reclame maakt voor TenPages.com: inderdaad maakt SOL reclame voor De schrijfbijbel die TenPages.com heeft uitgegeven samen met tien uitgeverijen, omdat ze het boek in hun ‘winkel’ verkopen (ook SOL moet zijn forum ergens van kunnen onderhouden) en Frank neem ik aan ook denkt dat het boek wat kan toevoegen voor (aspirant-)auteurs. En wat is er mis met het artikel waarbij redacteuren een inkijk geven in hun keuken, als je op dat artikel doelt.. Dat is toch leuk en nuttig om te lezen? Het feit dat er ook in het algemeen soms door SOL over TenPages.com wordt geschreven lijkt me ook wel logisch gezien het feit dat we een gangbare publicatiemethode zijn geworden naast de al bestaande methodes - ongeacht of jij het wel of geen goede methode vindt (ik geloof dat ik het antwoord al weet :)). Is toch goed dat diverse mogelijkheden voor een auteur besproken worden? Valentine v/der Lande (TenPages.com)

@Valentine Bedankt voor je feedback en houd ons op de hoogte. Succes! :thumbsup:

Soms nemen mensen een sprong in het diepe en zetten tien bladzijden van hun manuscript op Tenpages. Dat kan verschillende oorzaken hebben. De mijne was omdat ik het simpelweg zat was en niet voor niets een heel manuscript had geschreven om het vervolgens in de computer te laten 'versloffen'. En soms, heel soms, kan het een juiste keus zijn. Ik geef toe: bloed, zweet en tranen, want 2000 aandelen aan minimaal 100 verschillende aandeelhouders verkopen, is gewoon geen kattepies. Je staat ermee op en gaat ermee naar bed: hoe promoot ik het manuscript, waar haal ik al die mensen vandaan, hoe overtuig ik mensen om hun knip open te trekken? Voor mij? De reden waarom ik voor Tenpages koos. In 2009 werd ik door een redacteur van een bekende uitgever (ik noem liever geen naam, sorry) gemaild met het volgende: Ik lees net je thrillerverhaal op vrouwenthrillers.nl en ik ben onder de indruk! Mocht je plannen hebben om het uit te werken tot een boek, dan wil ik graag eens met je praten. Nou, dan jubel je, als je zo'n reactie krijgt op een verhaaltje van 2000 woorden. Toegegeven: ik dacht eerst dat ik in de maling werd genomen, maar het bleek serieus. Na een jaar jubelde ik niet meer. Een jaar van hard werken en overleg, en alsnog werd het niets. Helaas pindakaas. Goed, een dag lang heel verdrietig zijn, maar positief blijven. Een bevriende auteur was namelijk zo lief om mijn manuscript bij haar uitgever op het bureau te leggen en na wat omwegen kwam ik weer terecht in een jaar van hard werken. Herschrijven, veel overleg enzovoorts. Wilde de ene uitgever een verhaal met vlees op de botten, deze wilde een plotgericht manuscript. Veel deleten dus. En na een jaar kreeg ik weer de kous op mijn kop. Dan denk je: ik kan er niks van, ben niet goed genoeg, en is het heel makkelijk om het maar op te geven. Dat deed ik niet, al was het alleen maar door de feedback en positieve reacties van diverse recensenten. En dát was het moment dat ik Tenpages bezocht, en tien pagina's online zette. Zoals ik al aangaf volgde er twee maanden van bloed, zweet en ook veel stress, maar het lukte! In die twee maanden verkocht ik 2006 aandelen aan 201 aandeelhouders. Het jaar erop (maart 2013) publiceerde Ellessy-crime mijn thriller Virtuele tango en verschijnt de opvolger in het voorjaar van 2014. De recensies zijn (tot nu toe, ik klop altijd af) erg goed en Biblion heeft een grote bestelling gedaan, zodat de thriller binnenkort in de bibliotheken ligt. Hiermee bedoel ik dat Tenpages soms ook heel goed kan uitpakken. Het is niet zo dat ik het iedereen maar aan wil raden hoor, want het is verdomd moeilijk. En verder ben ik het er helemaal mee eens dat Tenpages zou moeten schiften. Beter op de kwaliteit moet letten. Ook ik heb eens manuscripten online zien staan waardoor mijn mond openviel omdat het gewoon slecht was. Ik zal niet zeggen dat ik zonder redacteur kan (want geloof me: dat kan ik niet haha) maar de enorme taalfouten die je vaak ziet zijn tenenkrommend. Dus het zou geweldig zijn als auteurs eerst hun manuscript naar Tenpages sturen, die het vervolgens beoordelen, zodat je het kaf van het koren scheidt. Groetjes, Melissa