Er bestaat geen spatiepolitie (zoals er ook geen kommapolitie is) dus ga gerust je goddelijke gang, als je maar consequent bent.

Nog even over de drie puntjes en spaties. Volgens onze taal moet er voor en na de puntjes een spatie komen. Dus: Als je een wist ... En wie wilde niet ... Er valt veel over te zeggen, hoewel ... Wat hij toen deed ... Maar: Pas op voor het afsta... Ik schrijf altijd drie puntjes zonder een spatie ervoor. Zo zie ik het ook altijd in boeken staan. Die spatie ervoor irriteert. Maar als het zo moet, moet het zo. Hoe denken jullie hierover?

Ik zet er altijd een spatie tussen. Waarom: twee redenen. Omdat de drie puntjes een volgend woord / volgend zinsdeel suggereren, en voor dat woord / zinsdeel zou dan ook een spatie hebben gestaan. Tweede reden: het geeft een kleine ruimte ... die drie puntjes staan er niet voor niets: ze wekken iets op (spanning, bedenktijd, fantasie, whatever); er is even een adempauzetje nodig, net als bij een gedachtestreepje - en dat is ook omgeven door spaties. Derde reden (oh, ik had er maar twee?): ná die drie puntjes, wanneer er een vervolg komt, plaats je ook weer een spatie: Oh ... een feesttaart ... en dat terwijl ik niet eens jarig ben! Vierde reden: deze drie puntjes hebben dus een andere functie / reden dan de andere interpunctie, zoals een komma, puntkomma, punt, uitroepteken, vraagteken. Die plaats je spatieloos. Maar als jij het anders wilt ... :) .

'Oh... puntjes... tja... ' Ik zet ook nooit een spatie voor drie puntjes. De redenen die Thérèse noemt zetten wel tot nadenken. Toch blijf ik bij mijn eigen manier :P Doordat je geen spatie gebruikt is het of je als het ware bij het vorige woord blijft hangen. Dat is in mijn ogen ook het nut van puntjes: puntjes laten een aarzeling zien of een onderbreking. Ik heb het zelf nog nooit bekeken als 'spanning opwekkend'. Verder zijn het gewoon drie puntjes achter elkaar en voor een normale punt zet je ook geen spatie. Met drie puntjes laat je zien dat 'de zin is eigenlijk nog niet afgelopen' is. Dat is hoe ik het zie, maar ach, wat boeit dat... :P Tja, ik zou gewoon doen wat je het mooiste vind staan, haha :)

Misschien niet helemaal relevant tot dit topic, maar welke algemene woorden mag je onbeperkt gebruiken op een pagina?Qua woordherhaling heb ik het dus over.

In feite geen. Dus niet te veel herhalingen. Een uitzondering is als iemand stottert of eventueel snottert. Slechts mijn mening. Een stopwoordje dat een persoon gebruikt kan ook herhaald worden.

In feite geen. Dus niet te veel herhalingen. Een uitzondering is als iemand stottert of eventueel snottert. Slechts mijn mening. Een stopwoordje dat een persoon gebruikt kan ook herhaald worden.

Uhm, maar: de, het, een, in, op en dergelijke woorden. Is dat dan ook geen uitzondering?

De lidwoorden heb je zonder meer nodig. Die zie ik niet als herhalingen. Hetzelfde geldt voor voorzetsels. Maar, hij zat op de stoep, ging toen op zijn fiets zitten en vervolgens op het dak. Dat is te veel op, maar dat snap je ook wel.

aha oké, dat maakt het duidelijker. Dank je. Zelf zat ik namelijk te denken dat je dat ook zo min mogelijk moest gebruiken.

Het gaat niet om 'max zoveel keer' of 'zo min mogelijk'. Het gaat om gevoelsmatig de balans vinden. Sommige woorden vallen niet eens meer op, zoals 'de'. Maar ze gaan wel opvallen als je ze ineens overmatig gaat gebruiken. 'Hij sprong van de kast, naar de muur, naar de plank, naar de stoel. Vanaf de keukenkastjes keek hij neer op de lamp naast de salontafel, waaronder de muis zat te bibberen door de kou en de angst.' Ik word hier persoonlijk gek van de 'de'tjes. Daarnaast omvat een A4-pagina zo'n 500 woorden. Als je bijv. 5 keer 'schaduw' schrijft, zou je kunnen zeggen van 'kan best op een A4'. Maar dan kijk je enkel op paginabasis, terwijl het best kan zijn dat 'schaduw' enkel in de eerste drie zinnen voorkomt. Het gaat om de balans en die moet je leren aanvoelen. Daar zijn gewoon geen regels en/of ezelbruggetjes voor te vinden. En ga alsjeblieft niet voor 'zo min mogelijk', want dan ga je wellicht voor aparte zinsconstructies en ongebruikelijke of uit de toon vallende synoniemen om dat ene woord maar te ontwijken. Vaak is dat ene woord plaatsen dan nog minder irritant voor de lezer dan jouw moeilijke gedraai om het te vermijden ;)

Ik denk dat Marondesch ook wel begrijpt dat als je op de bank zit, daarna op de wip en vervolgens op de grond, dit ook te veel van het goede is. Ik neem aan dat hij het begrepen heeft.

Ja ik begrijp inderdaad dat dat teveel is :). Zoiets zou ik dan ook anders zeggen. Ik heb trouwens het boek schrijfstijl hier liggen (gekocht), dat kan mij verder helpen :D.

Het is in dit geval te veel en niet teveel. Je schrijft alleen teveel als het als zelfstandig naamwoord wordt gebruikt (het teveel) en dat is hier niet zo.

Ik heb wat handige site gevonden, over grammatica, leestekens en zo: http://educatie-en-school.infonu.nl/taal/11130-gr… http://educatie-en-school.infonu.nl/taal/10480-gr… http://educatie-en-school.infonu.nl/taal/9748-spe… http://educatie-en-school.infonu.nl/taal/8852-ned… Misschien dat mensen hier iets aan hebben :D. Ikzelf iig wel :)

Hoi, ik heb het op de sites helaas nog niet helemaal duidelijk kunnen vinden, hopelijk kunnen jullie mij helpen: Is het nu "onder water zwemmen" of "onderwater zwemmen" of kan het zelfs ooit zijn "onderwaterzwemmen"? Alvast bedankt! Groetjes, Esther

Voor mijn gevoel is het A.

Dat zou er dan van afhangen hoe je het wilt gebruiken. Wil iemand gewoon een stukje onder water zwemmen, of gaat het om het onderdeel onderwaterzwemmen bij de zwemles? Als iemand net een douche heeft genomen en dan gaat springen dan zal hij schoon springen. Maar iemand die voor de sport van een duikplank afspringt zal schoonspringen. En twee mensen die tegelijk het water in duiken en toevallig dezelfde bewegingen maken, die zullen synchroon zwemmen. Maar twee dames die voor de sport hun ingestudeerde bewegingen in het water tegelijk laten plaatsvinden, die zijn aan het synchroonzwemmen. Als het dus om een stukje gaat dat jouw personage onder water moet, dan is het 'onder water zwemmen', maar gaat het om het onderdeel bij de zwemles zou ik het 'onderwaterzwemmen' noemen. Daarbij wil ik wel opmerken dat die persoon dan voor het onderdeel onderwaterzwemmen een stukje onder water zwemt. Dus met spaties. Net als dat een langeafstandsloper een lange afstand moet lopen.

Dank!!! Daar heb ik wat aan Via. Klinkt logisch!

Nog even terug naar de puntjes. Voor zover ik weet komt er een spatie voor de puntjes als het na een onafgebroken woord komt. Na een afgebroken woord geen spatie. Erachter altijd. 'Wa... ' Zijn mond klapte dicht van schrik. 'Wat heeft ... ' Van schrik kon hij geen woord meer uitbrengen.

Zo heb ik het ook geleerd, Ellis. Maar wat ik uit deze draad meeneem: alles is goed, als je maar consequent bent.

'Officieel' moet het inderdaad met een spatie ervoor, maar veel uitgeverijen hanteren een huisstijl waarin ze het beletselteken direct achter het woord zetten. Persoonlijk vind ik het zonder spatie mooier, maar dat zal voor iedereen anders zijn. En als ik ooit voor mijn manuscript een uitgever vindt, en die eisen een spatie ervoor, dan pas ik het met alle liefde van de wereld aan. :D

'Officieel' moet het inderdaad met een spatie ervoor, maar veel uitgeverijen hanteren een huisstijl waarin ze het beletselteken direct achter het woord zetten. Persoonlijk vind ik het zonder spatie mooier, maar dat zal voor iedereen anders zijn. En als ik ooit voor mijn manuscript een uitgever vindt, en die eisen een spatie ervoor, dan pas ik het met alle liefde van de wereld aan. :D

Mee eens dat het mooier staat zonder spatie. Toch doe ik het met, daar waar nodig. Volgens mij geef je een goed signaal af als je laat zien dat je die dingen weet. Hoe een uitgever het uiteindelijk zal drukken zal me een worst wezen.

Ik vind dat er ook veel komma's in onze taal staan. Zo heb ik vroeger geleerd daar waar een voegwoord staat, je er geen komma voor hoeft te zetten. Als je b.v. in de Van Dale of een ander boek kijkt, moet er voor een voegwoord altijd een komma staan. In Engelse boeken zie je heel weinig komma's. Misschien komt dit ook door het vele ing-gebruik. Maar bij terwijl zie ik in hetzelfde boek de ene keer wel een komma en een andere keer niet.

Vroeger leerde ik op school dat als je bijvoorbeeld ; hij wilde haar iets vragen, maar ze wilde waarschijnlijk toch niet luisteren schrijft. Je altijd voor maar een komma moet schrijven. Al blijkt dat ook al een tijdje niet meer zo te zijn, dacht ik.

In Engelse boeken zie je heel weinig komma's.

Dat komt omdat ze daar een andere taal hebben. Met andere regels voor komma's. En als je denkt dat het Nederlands veel komma's gebruikt, dan moet je eens een Duits boek lezen.

Tja schreef:

Ik vind dat er ook veel komma's in onze taal staan. Zo heb ik vroeger geleerd daar waar een voegwoord staat, je er geen komma voor hoeft te zetten.

Ik heb het niet nageslagen, maar volgens mij geven de meeste taalgidsen aan dat je vaak zelf kunt kiezen of je al dan niet een komma gebruikt. Het is bij mijn weten nooit bij alle voegwoorden 'verplicht' geweest. Zo is het voor 'en' gebruikelijk om geen komma te plaatsen. Er zijn mensen die denken dat het bij 'en' zelfs helemaal niet mag. Dat lijkt mij onzin. Het hangt volgens mij van de precieze betekenis van je zin en van het boogde zinsritme af.

Bij 'en' laat ik het in elk geval afhangen van de zin. Soms dus wel en andere keren geen komma. Ik vind het altijd nog lastig om kommas goed te plaatsen. Dat is zeker.

Voorbereidingen treffen op een afscheid. Mag dit? Ik weet dat het normaal 'voorbereidingen treffen voor' is, maar ik heb de eerste zin eens met valkuil(www.valkuil.net) gecheckt en hij ziet het niet als een fout.

Voor mij voelt het wel heel erg fout aan.

Voor mij ook.

Volgens mij zijn er twee verschillende betekenissen bij voorbereiden. Ik ga voorbereidingen treffen VOOR het etentje vanavond. Ik ga me voorbereiden OP een koude winter. (Dan dus zonder 'treffen')