Je kunt voor vervangen door een ander woord. "aangaande" of iets dergelijks. Helaas zien wij die woorden nu als nodeloos ingewikkelde mooischrijverij, en wordt "voor" vaak als synoniem genoemd, maar in dit soort constructies zie je dat dat niet altijd zinvol is omdat "eenvoudig schrijven" de boel alleen maar ingewikkelder maakt. Ik bereid me voor op het afscheid. --> werkwoord: (zich) voorbereiden (op) Ik tref voorbereidingen aangaande het afscheid. --> werkwoord: treffen: niet wederkerend en zonder vast voorzetsel. "Op zegt hier niets, het hoort niet vast bij "treffen". Daarom kan "voor" hier ook wel, maar dat vinden we raar omdat er dan twee keer "voor" staat. Maar het is wel correct, zo ook "de voorbereidingen voor de kerst zijn in volle gang". Je kunt voorbereidingen bijvoorbeeld vervangen door "maatregelen", we treffen maatregelen. Valkuilnet lijkt alleen spelling te controleren, dus dan doe je het al snel goed. Gezegden en uitdrukkingen vallen niet onder spelling. En contaminaties dus ook niet.

Volgens mij zijn er twee verschillende betekenissen bij voorbereiden. Ik ga voorbereidingen treffen VOOR het etentje vanavond. Ik ga me voorbereiden OP een koude winter. (Dan dus zonder 'treffen')

Hier sluit ik me helemaal bij aan.

Ik heb twee zinnen, die ik aan het vertalen ben. Alleen ontgaat mij de betekenis ervan.. De zinnen zijn: • de motivatie van het karakter (Wat wil hij/zij abstract?) • Het karakter heeft een doel (wat wil hij / zij concreet?) Zijn ervoor het woord abstract en concreet simpelere woorden? Die mensen van tussen de 13 en 18 gebruiken?

Ik zou bij motivatie denken aan: Wat zijn de drijfveren van het karakter? / Waardoor wordt hij/zij gedreven? En bij doel: Wat wil hij/zij (concreet) bereiken?

Ah, dank je :D. Is al stukken duidelijker.

Zijn abstract en concreet wel de juiste woorden om mee te beginnen? Bedoel je niet eerder een tegenstelling van psychisch en fysiek of zoiets? Motivatie: hij wil zijn vader doden (een concreet doel). Doel: hiervoor moet hij naar de hemel (een abstracte, fysieke plaats).

Dit komt uit de sneeuwvlokmethode, toch? Ik heb het gezien als concreet echt het concrete doel van het personage, iets waarvan je precies kunt zeggen wanneer het bereikt is, bijvoorbeeld de wereld redden, of de lotto winnen, of een ijsje eten. Bij de abstracte motivatie denk ik eerder aan geluk, of liefde, of bewondering, of wijsheid, of iets anders dat je kunt willen maar niet vastpakken. Ideaal voor een verhaal is als hier een soort van tegenstelling tussen is, als het personage (dat is de vertaling van "character", karakter betekent in het Nederlands iets anders) bijvoorbeeld eerste de hele wereld moet rondreizen en mensen ontmoeten en vanalles doen om zijn doel te bereiken, terwijl hij eigenlijk alleen maar peis en vree wil en met rust gelaten worden. Hij/zij moet ook denken het abstracte doel te kunnen bereiken door het concrete doel te bereiken. Dus: de abstracte motivatie is waar het in feite voor het personage allemaal om draait, terwijl het concrete doel ervoor zorgt dat het verhaal voor de lezer interessant en spannend is. Misschien dat je concreet en abstract, als je dat moeilijke woorden vindt (?), ook kunt vervangen door extern en intern.

@Hekate, daar komt het inderdaad vandaan :). Heel verhelderende uitleg, bedankt.. Ps: Ik houd mijn reacties kort, omdat realistische dingen voor mij moeilijk te verwoorden zijn..

Ik kom er even niet meer uit. Is het "zorgen maken over" of "zorgen maken om" iemand? Op internet vond ik de bewering dat je je zorgen maakt OM iemand, maar je zorgen maakt OVER iets. Klopt dit? Ik heb al in de Schrijfwijzer gezocht, maar kan er niets over vinden.

Ik kom er even niet meer uit. Is het "zorgen maken over" of "zorgen maken om" iemand? Op internet vond ik de bewering dat je je zorgen maakt OM iemand, maar je zorgen maakt OVER iets. Klopt dit? Ik heb al in de Schrijfwijzer gezocht, maar kan er niets over vinden.

Volgens mijn boerenverstand klopt het wat je zegt. Zorgen maken om iemand en over iets.

Eens met Richard. Hoewel je je volgens mij ook zorgen kan maken om iemand. Het voelt (voor mij) als een dermate klein nuanceverschil dat ik me er niet al te druk om zou maken.

Ook eens met Richard. Ik heb ook een vraagje: je hebt de Bijbel. Heb je ook een Bijbel of een bijbel? En meerdere Bijbels of bijbels? (Dat woord ziet er zo raar uit als je het vaak typt, trouwens :rolleyes:) Op internet vond ik zowel met als zonder hoofdletters. Ik wil dus weten of je Bijbel met 'een' ervoor of in het meervoud of zonder lidwoord ook met een hoofdletter schrijf of niet, ter verduidelijking. :)

Spirit, volgens mij is het de Bijbel als je het over de Bijbel in het algemeen hebt (net als de Koran) en een bijbel als je een stapeltje bijbels uitdeelt ofzo. Dus gewoon een exemplaar. De docent leest voor uit de Bijbel en later vraagt hij ieder een bijbel uit zijn schooltas te halen...Zoiets? De Van Dale en het Groene Boekje geven dit ook aan.

Ik had de Van Dale ook gezien, ja, maar ook wat andere dingen op internet... dat zorgt voor twijfel. :D Dankjewel!

Je ziet soms door de bomen het bos niet meer. Ik hou meestal de Van Dale en het Groene Boekje aan. Maarruh...graag gedaan.

Dank voor jullie reacties :)

Ik heb een korte vraag over het uischrijven van de naam van een bepaalde bloedgroep: In de volksmond wordt deze uitgesproken als "O-positief" maar de correcte schrijfwijze is 0+. Ik ben echter bang dat wanneer ik 0+ gebruik, mijn doelgroep (adolescenten, 16+) niet begrijpt wat er bedoeld wordt. Kan ik in mijn verhaal om te beginnen de term "O-positief" gebruiken en gaandeweg overgaan op 0+, of maak dat het alleen maar meer verwarrend? Anderzijds, kan ik van mijn doelgroep verwachten dat ze begrijpen wat er bedoeld wordt met 0+ als ik daar verder geen toelichting over geef? Hoe zouden jullie dit aanpakken?

@GreaseMonkey, ik zou voor O-positief gaan, omdat een + middenin de tekst afleidt. Daarnaast zou ik gaan voor consequentie en dus altijd O-positief schrijven :) Op 16-jarige leeftijd heb je vast al met biologie de verschillende bloedgroepen gehad, dus kan best.

O-positief (O+) De eerste keer en vervolgens verdergaan met O+.

Ik denk dat bedoelt wordt dat het officieel 0 is (nul en geen O). Maar in de volksmond wordt er toch gewoon gesproken over O-positief en niet over nul-positief dus ik zou het bij O-positief houden.

Bedankt voor jullie antwoorden. Waar het mij vooral om ging, was of ik dat 'positief' helemaal uit moest schrijven. Ik ben inderdaad met Waus eens dat een '+' afleidt, ook al is dat medisch gezien misschien de correcte schrijfwijze. Ik zal het dus gaan schrijven als 'O-positief'. (Overigens is 'O-positief' zoals het in de volksmond genoemd wordt ook fout, het hoort uitgesproken te worden als 'nul-positief', voor degene die dat interessant vindt)

Ik heb een vraagje over het volgende: is het een mens die of een mens dat? Of kan ik dit elder terugvinden/opzoeken aub? De spelling geeft 'dat' aan, dus ik ben geneigd dit te volgen. Hoewel het ietwat raar klinkt naar mijn gevoel .... Alvast bedankt voor jullie reactie.

Wolfke, dat ligt ook een beetje aan de context, zie ook http://vandale.nl/opzoeken?pattern=mens&lang=nn en http://www.onzetaal.nl/taaladvies/advies/elk-mens…

Ik zou het houden op 'een mens, die'. Lees anders dit stukje even: http://www.onzetaal.nl/taaladvies/advies/elk-mens…

Ik heb een vraagje over het volgende: is het een mens die of een mens dat? Of kan ik dit elder terugvinden/opzoeken aub? De spelling geeft 'dat' aan, dus ik ben geneigd dit te volgen. Hoewel het ietwat raar klinkt naar mijn gevoel .... Alvast bedankt voor jullie reactie.

Waarom je gevoel opzij zetten voor een spellingscontrole waarvan het Nederlands uit bits/bytes bestaat?

Het is de mens (dat kun je gemakkelijk opzoeken in een woordenboek als je zou twijfelen), dus die. Tenzij je het over een onaangename vrouw hebt, dan is het het mens en dus dat, maar ik betwijfel of dat AN is. De spellingscontrole van word is doorgaans erg slecht in het bepalen van de antecedent, waardoor ze in de helft van de gevallen fout zijn.

Bedankt voor jullie reacties. Het zal 'een mens die' worden. Inderdaad meer mijn gevoel volgen.

Zou iemand mij kunnen zeggen wat juist is? Zij zei dat het begin het moeilijkst is Zij zei dat het begin het moeilijkste is Volgens mij de eerste, maar ben niet zeker. gr nelis

Hoi Nelis, Bij mijn weten is het de tweede optie. Ik heb hier de regel die ik altijd gebruik: 1. Wanneer het onderwerp onzijdig enkelvoud is krijgt het bijvoeglijk naamwoord bij de onbepaalde vorm géén uitgang: Een mooi meisje Let op: bij de bepaalde vorm krijgt het bijvoeglijk naam woord gewoon de uitgang -e: Het mooie meisje Aangezien het in jou zin ook gaat om het begin zou ik zeggen dat het moeilijkste moet zijn. Ook al is de zien iets anders geformuleerd dan in de regel hierboven zou ik denken dat het in beide gevallen hetzelfde gaat. Groetjes, Lisette Lana

He lisette... dank voor je reactie. Ik maak er moeilijkste van...