Korte vragen over taal en spelling

:D

Vraagje: In mijn boek moet iemand iets goedmaken. Dat doet hij door een boekje weg te geven. Nou noem ik dat een zoenoffer, maar ik lees nu ergens dat een zoenoffer een offer is aan God (of aan meerdere goden). Kan ik het toch een zoenoffer noemen of moet ik een ander woord bedenken? En iemand een suggestie? (Alleen het woord offer vind ik niet mooi.) Waarschijnlijk wordt dit een gevalletje schrappen :(

Oorspronkelijk is het volgens mij het offer van Jezus' kruisdood om de zondeval van de mens te verzoenen. Maar de betekenis is inmiddels veel algemener geworden: 'iets wat je geeft aan een ander om iets goed te maken' (Van Dale). Ik las laatst in een verhaal een scène waarin een kater aan kwam zetten met een muis als zoenoffer ergens voor. Ofwel: volgens mij kun je het rustig gebruiken. Mooie alternatieven zou ik zo snel ook niet weten.

Ik kom niet verder dan goedmakertje of goedmaking.

Dank voor jullie reacties, Ariadne en Tja. Misschien laat ik het inderdaad wel staan. Ik vind het een mooi woord en in de ogen van de hoofdpersoon is het offer erg belangrijk. Mocht een uitgever het verhaal willen uitgeven, dan kan het altijd nog besproken worden. Bedankt voor het meedenken!

Oorspronkelijk is het één van de offers die in Leviticus worden beschreven. In Wikipedia heet dit het zoenoffer, in de bijbel (NBV) hersteloffer, als ik het goed heb. Ik denk dat je het kan laten staan, al zullen veel mensen als eerste denken aan een ander offer.

Dank je voor het opzoeken, Waus. :) Het is trouwens een kinderboek, dus misschien moet het er toch uit. Voorlopig laat ik het staan.

Graag gedaan. Het is zeker een mooi woord, vind ik ook. Voor een kinderboek hoeft het ook geen probleem te zijn, denk ik, dat hangt natuurlijk een beetje van de leeftijd af. Maar kinderen kunnen heel wat hebben volgens mij. In elk geval vond ik als kind dat soort 'rare woorden' altijd heel spannend en lekker geheimzinnig. En inderdaad, als een uitgever bezwaar maakt, kun je altijd nog kijken. :)

Hoe doe je dat, als je in een citaat wéér quootjes nodig hebt? Ik bedoel in zo'n zin: Ik zei tegen hem: 'Nee, joh, niet op "beantwoorden" drukken, maar op "allen beantwoorden" ' (Voorlopig heb ik dus 2 verschillende quootjes gebruikt, maar ik vind het er niet uitzien!) En aub niet komen met: 'omzeil het dan'. Ik kom het probleem vaker tegen, met name wanneer ik het over PC-commando's heb.

Ik zei tegen hem: 'Nee, joh, niet op beantwoorden drukken, maar op allen beantwoorden. ' Je hebt in deze zin niet per se dubbele quotes nodig. Als je die wel nodig hebt doe je het inderdaad zo (maar dan wel met een punt tussen de twee aanhalingstekens): 'En toen zei hij dus tegen mij: "Niet op beantwoorden klikken, joh".'

Je hebt gelijk! Even uitleggen? Ik schreef in het verleden 'anders'. Ik had een tekst- en taalstudiootje en schreef bijvoorbeeld ook handleidingen. Dan moet je wel zo'n commando dusdanig positioneren dat 'de gebruiker' kan zien dat het een bepaald knopje of menu-onderdeel is, alleen daar kan je weer ongestraft gebruik maken van bold en cursief. Dat doe je niet in een verhaaltje. Maar nou ik lees wat jij schrijft, ziet het er gewoon goed leesbaar uit! Bedankt!

Nog een vraag: hoe omschrijf je een cynische vraag die eigenlijk geen vraag is? Bijvoorbeeld: Haaienvoer, waar had hij dat eerder gehoord (?) Het lijkt een vraag, maar is het niet. De hoofdpersoon weet waar hij het eerder heeft gehoord en de lezer ook. Het is cynisch bedoeld. Maar wat zet je erachter? Drie puntjes? Een vraagteken? Dat laatste zou weer verwarring kunnen scheppen. (Of is het eigenlijk een retorische vraag?)

Volgens mij is het dan een retorische vraag (het antwoord is al bekend) met vraagteken. Ik weet niet of dat de regel is, maar ik stoor me aan vragen zonder vraagteken, ook als het retorische vragen zijn. Want het zijn nog steeds vragen.

Gewoon met een vraagteken zou ik zeggen, maar je loopt dan inderdaad het risico dat de lezers je personage nogal dom vinden. Je kunt het eventueel wat ondervangen door woordjes als 'toch', 'jaja', 'goh' etc. in te voegen of iets als dacht hij spottend achter aan de zin.

Ik stelde de vraag hier omdat ik dacht dat het antwoord niet te vinden was, maar na wat gegoogel vond ik dit: Na een directe vraag altijd een vraagteken, ook na een retorische vraag. De retorische vraag kan gebruikt worden als stijlfiguur en dan kan het vraagteken vervangen worden door een uitroepteken. Dat ga ik doen, dat uitroepteken. Bedankt voor het meedenken, Ing en Andrea :)

Ha Sjee, ik zat net nog te denken aan die rare woorden waar ik zo veel van hield, terwijl de betekenis me ontging, maar waar ik de sfeer wel van aanvoelde. Deze tijd van het jaar is daar een geweldige tijd voor, met al die bijzondere woorden in de Sinterklaas- en Kerstliedjes. Echt een rijkdom! Ik bedoel: 'Ei, zij toch stil, sus sus, en krijt niet meer.' Of 'die miljoenen eens zaligen zal.' Geweldig toch voor een taalgevoelig kind. :)

'die miljoenen eens zaligen zal.'

Je hebt helemaal gelijk, Ariadne :) Die liedjes moeten we in ere houden. In den hoge! Ik ben niet gelovig, maar wel heel blij dat ik dit alles heb meegekregen als kind. Ik kan de psalmen nog horen.

Een retorische vraag is het denk ik ook. Maar je schreef al dat er in beide gevallen een vraagteken komt te staan achter de zin. Je kan de spot wat meer benadrukken door een 'Goh,', of 'Het cynisme spatte er vanaf.' 'Haaienvoer; goh, nergens eerder gehoord, ofzo...', merkte hij cynisch op.

Help! Is 'een enthousiaste reactie' foutief of niet? 'Enthousiast reageren' kan immers wel, toch? Bedankt!

Enthousiast reageren kan wel, maar dan zonder aanhalingstekekens. 'Hoera,' riep hij. Dat is een enthousiaste reactie.

'die miljoenen eens zaligen zal.'

Je hebt helemaal gelijk, Ariadne :) Die liedjes moeten we in ere houden. In den hoge! Ik ben niet gelovig, maar wel heel blij dat ik dit alles heb meegekregen als kind. Ik kan de psalmen nog horen.

Komt die regel uit een psalm dan? 'Stille nacht, heilige nacht' heb ik altijd gezien als een kerstlied. Ik ben absoluut niet kerkelijk opgevoed, mijn ouders waren overtuigde atheïsten. Maar ik was een zeer talig en muzikaal kind en dan kom je gewoon niet om al deze liederen heen. ;) :)

Bente, waarom zou 'een enthousiaste reactie' fout zijn?
Het is goed, maar ik vind het niet zo mooi. Om dat echt goed te kunnen beoordelen, zouden we de contekst moeten weten.
Als je bijvoorbeeld zegt: 'Hij gaf een enthousiaste reactie.', dan denk ik, laat ons dat zien in plaats van het te vertellen. Zeg bijvoorbeeld: 'Hij sprong een gat in de lucht'. ;)

Een enthousiaste reactie is geen direct rede en ook geen citaat. Dus geen aanhalingstekens.

"hij schiep ergens genoegen in" of "hij schepte ergens genoegen in"?

schiep!
Het is in de zin van 'creëren'.

Ik zou eerder denken dat het "schepte" is.
"schiep" is inderdaad in de betekenis van "creëren".
Hier denk ik dat hij er genoegen uit putte: "schepte".
Je kunt bv zeggen: "hij vond er zijn genoegen in"
"Hij creërde er zijn genoegen in" kan niet.

Schepte.

Er zijn inderdaad twee vervoegingen van scheppen. Maar van Dale noemt 'genoegen scheppen' duidelijk bij de vorm die als verleden tijd 'schepte' heeft.

Mijn eerste idee was schiep. Dat klinkt gewoon beter. Maar toen ik er langer over nadacht, kreeg ik toch het idee dat het schepte is. Nu ik er nog langer over nadenk, lijkt het allebei raar. Wat is onze taal soms toch lastig.

Vraagje: maken jullie gebruik van afkortingen en zo ja: hoe doen jullie dat? Bijvoorbeeld: is het: Iig zijn we het erover eens dat... of: iig Zijn we het erover eens dat of: In ieder geval zijn we het erover eens dat... :? NB is het er over of erover?

Even nog één onderwerp terug. Hoewel 'putte' mij ook wel logisch voorkwam, laat ik mijn oren toch hangen naar De Volkskrant. http://www.volkskrant.nl/buitenland/article144979… En dat laatste: In mailtjes doe ik wel: 'Iig zijn ... etc'. Op mijn privé-blog ook nog wel. In een tekst die op een of andere wijze 'naar buiten gaat' nooit! Oh, die zag ik te laat: Er over of Erover, dat hangt ervan af. (of er van af?) In welke zin?