Je hebt natuurlijk gelijk, Therese. Ik reageerde op Tja, maar jouw post kwam ertussen.

Het allergrootste probleem is dat een goede redacteur ontbreekt. Wat dat betreft zouden redacteuren een sleutelrol kunnen spelen: als een bekende en goede redacteur je tekst verzorgt, en dus de inhoud kent, zou die binnen de boekenwereld kunnen helpen als kruiwagen. Het kernprobleem is echter dat een goede redacteur duur is, en investeren in je bedrijf als schrijver, dat willen eigenbeheer schrijvers over het algemeen zo min mogelijk.

Daar ben ik het, voor een keer, mee eens. Ik heb zelf een manuscript op smashwords gezet - ik zal het hier straks in een boekpresentatie gieten - dat eigenlijk nog een redactieronde verdient. Zelf wil ik daar niet in investeren, en wel om volgende redenen: ik heb daar geen budget voor, ik heb onvoldoende kennis van die wereld om gebakken lucht van ernstig werk te onderscheiden, ik ga er van uit dat de investering onvoldoende loont (hoeveel schrijvers in ons taalgebied kunnen ook al weer leven van de pen?). Voor mezelf heb ik uitgemaakt dat ik nooit nog iets naar de slushpile stuur. Ik heb dat drie keer gedaan (met twee manuscripten) en twee keer is het manuscript kwijtgespeeld door de uitgeverij. Eén kleine onafhankelijke uitgever heeft het manuscript gemotiveerd afgewezen (met uiteraard het standaardzinnetje: "Ik ben er van overtuigd dat je hier een uitgever voor kan vinden"). Ik schrijf weinig, maar als ik nog eens iets schrijf, kies ik sowieso voor eigen beheer. Dat daar op neergekeken wordt, neem ik er voor de lieve deugd bij.

Dat daar op neergekeken wordt, neem ik er voor de lieve deugd bij.

Neerkijken op alles dat in eigen beheer wordt uitgegeven is erg zwartwit en dom. Zeker nu uitgevers steeds voorzichtiger worden en minder titels uitbrengen, worden er zeker manuscripten geweigderd (en vervolgens in eigen beheer uitgebracht) die wel degelijk publicabel zijn. Niemand hoeft zich dus te schamen voor een uitgave in eigen beheer. Toch zal ik er niet snel voor kiezen om de eenvoudige reden dat je dan nauwelijks kopers/lezers zult vinden buiten de kring van je familie, vrienden en kennissen. Hoe moet iemand tussen die enorme berg van 'baggeruitgaven' namelijk die paar pareltjes vinden? Dat blijft het grote probleem met eigen beheer.

Hoe moet iemand tussen die enorme berg van 'baggeruitgaven' namelijk die paar pareltjes vinden? Dat blijft het grote probleem met eigen beheer.

Als geëngageerde lezer heb je een rol te spelen: goede literatuur delen, ongeacht de afkomst. Zonder geëngageerd publiek is de literatuur ten dode opgeschreven. En aangezien je als lezer zelf het publiek bent ...

Willem, word wakker.

Je hebt gelijk, Tja, Maar Willem houdt blijkbaar niet van discussies. Hij wil alleen maar antwoorden, liefst in hoofdletters.

Dan hebben we er geen donder aan. We zijn benieuwd naar zijn bedoeling, maar hij weigert daar antwoord op te geven. Vreemd toch?

"Mijn manuscript is afgewezen door 3 uitgevers, dus ik stuur niets meer naar de slushpile" klinkt voor mij toch een beetje als "3 werkgevers reageerden niet op mijn solliciatiebrief, dus ik ga nooit meer solliciteren". Ook al heb je inmiddels iets in eigen beheer uitgegeven, het kan toch geen kwaad te blijven proberen? Ik kijk niet per definitie neer op uitgaven in eigen beheer, maar heb er (op de boeken van Jack Lance na) toch nog nooit een gelezen. Als je geen tijd hebt om alles te lezen, dan is zo'n reguliere uitgever toch een soort keurmerk dat de kans dat je je tijd verspilt aan een slecht boek, aanzienlijk verkleint.

Dat moet maar eens afgelopen zijn, dat in eigenbeheer uitgegeven boeken nog voor er een letter van gelezen is bestempeld worden als rommel. Volgens mij worden er momenteel ook hele goede eigenbeheer boeken uitgegeven. Daar ben ik naar op zoek. Die zo goed zijn dat ze net zo goed door een 'echte' uitgeverij uitgegeven hadden kunnen worden. Emanicpatie van de zelfuitgevende schrijver dat is mijn doel. Wie kent of heeft zelf een steengoed eigenbeheer boek geschreven dat maar niet op gepikt wordt door die verwaande, vooringenomen literatuur critici, die hun neus ophalen alleen al bij het woord eigenbeheer?

Vindt je het zelf niet arrogant om te stellen dat uitgevers, mensen die van boeken hun beroep hebben gemaakt, geen verstand van boeken hebben? Er is vaak een hele goede reden dat een boek niet wordt uitgegeven. Het is namelijk niet te verkopen. 'Miskende genieën' rennen dan vervolgens naar Free Musketeers et al, waar dat onverkoopbare boek toch gedrukt wordt. Om vervolgens nog net zo slecht te zijn en hooguit een tiental lezers te vinden: vrienden en familie. Het gevolg: 99,99% van de eigen beheer uitgaven zijn niet goed genoeg om te verkopen. Ik heb het hier al vaker gezegd: het feit dat jij een boek hebt geschreven, wil niet zeggen dat het daarom ook uitgegeven moet worden. De kans is vrij groot dat je boek daar niet goed genoeg voor is. Net zoals er heel wat mensen zijn die best een liedje kunnen zingen, maar die niet op een podium thuishoren. Als je dat niet wilt horen, en enkel uitgevers van arrogantie beschuldigt, zegt dat meer over jou dan over de uitgevers.

"Mijn manuscript is afgewezen door 3 uitgevers, dus ik stuur niets meer naar de slushpile" klinkt voor mij toch een beetje als "3 werkgevers reageerden niet op mijn solliciatiebrief, dus ik ga nooit meer solliciteren".

Ik denk dat dit enkel geldt als je van schrijven echt je beroep wil maken. Dat wil ik niet, ik heb andere dingen die me beter liggen, die ik liever doe en waar ik beter de kost mee verdien. Toch schrijf ik ook graag en zal ik nog wel eens een manuscript voltooien. Het hele proces van opsturen - afwachten - afgewezen worden (of niet) - weer wachten bezorgt me enkel een kutgevoel. Schrijven is voor mij niet belangrijk genoeg om dat kutgevoel er bij te nemen. Het is trouwens maar door één uitgever afgewezen. Uitgevers die een manuscript verliezen, daar wil je sowieso niets mee hebben. Dat stuur je niet even een tweede keer op.

Het gevolg: 99,99% van de eigen beheer uitgaven zijn niet goed genoeg om te verkopen.

Wat bedoel je hier eigenlijk mee? Als je een beetje de boekenverkoop volgt, en dat doe je, dan weet je dat een hoog percentage van de reguliere uitgaven ook voor geen meter verkoopt. Wat is dan die 'goed genoeg'-factor? Uiteindelijk blijft dat bij de uitgeverijen niet meer dan een berekende gok. (Of, om eens een stoute vraag te stellen, hoeveel exemplaren zijn er van je debuut verkocht?) Ik blijf hier reageren omdat het altijd zo zwart-wit wordt gesteld: eigen beheer is rommel, regulier uitgegeven is een keurmerk. Ik denk dat er een behoorlijke grijze zone is. Eigen beheer zijn 'miskende genieën' en regulier uitgegeven zijn vakmannen. Opnieuw veel te zwart-wit. Wat een reguliere uitgave in principe steeds voor heeft op een eigen beheer, is de grondige redactie. Die maakt een boek normaal gesproken beter. Toch durft dat al eens tegenvallen. Ook reguliere uitgaven, niet eens van kleine uitgeverijtjes, durven al een vol fouten te staan - taalfouten, plotfouten, formatfouten, ... (Een vb. uit mijn recente leesweken: de Ndl vertaling van Racing through the dark van David Millar is echt om te wenen zo slecht. Het lijkt soms alsof ze gewoon even een kladversje door google translate hebben gehaald. Wel goed verkocht, dat boek.)

Vertalingen zijn natuurlijk iets heel anders dan oorspronkelijk Nederlands werk, waarbij de auteur betrokken is in het uitgaveproces en er niet geleund kan worden op buitenlandse successen. Verder maken uitgevers onderscheid tussen de boeken die goed verkopen en de boeken die ze omwille van de literatuur willen uitgeven. De winst op de bestsellers moet het verlies op de kunst opvangen. Een indicatie voor het aantal boeken dat een uitgever verwacht te verkopen is het aantal exemplaren dat bij de eerste druk verschijnt. Voor fictie algemeen bij debutanten schijnt dat ergens tussen de 1000 en de 5000 te liggen. Daar kun je niet van leven. Waarbij soms ook voor een hoge oplage wordt gekozen omdat de productiekosten dan lager zijn. Dat vervolgens een (groot) deel wordt weggegooid/vernietigd is jammer voor het milieu, maar kostentechnisch beter dan kleine oplagen produceren. Misschien eens een proef op de som nemen en bij de voorproefjes van de POD uitgeverijen kijken, wedstrijdje doen wie het eerst een pareltje vindt? Of überhaupt een pagina zonder fouten/duidelijke verbeterpunten?

Het gevolg: 99,99% van de eigen beheer uitgaven zijn niet goed genoeg om te verkopen.

Wat bedoel je hier eigenlijk mee? Als je een beetje de boekenverkoop volgt, en dat doe je, dan weet je dat een hoog percentage van de reguliere uitgaven ook voor geen meter verkoopt. Wat is dan die 'goed genoeg'-factor? Uiteindelijk blijft dat bij de uitgeverijen niet meer dan een berekende gok. (Of, om eens een stoute vraag te stellen, hoeveel exemplaren zijn er van je debuut verkocht?) Ik blijf hier reageren omdat het altijd zo zwart-wit wordt gesteld: eigen beheer is rommel, regulier uitgegeven is een keurmerk. Ik denk dat er een behoorlijke grijze zone is. Eigen beheer zijn 'miskende genieën' en regulier uitgegeven zijn vakmannen. Opnieuw veel te zwart-wit. Wat een reguliere uitgave in principe steeds voor heeft op een eigen beheer, is de grondige redactie. Die maakt een boek normaal gesproken beter. Toch durft dat al eens tegenvallen. Ook reguliere uitgaven, niet eens van kleine uitgeverijtjes, durven al een vol fouten te staan - taalfouten, plotfouten, formatfouten, ... (Een vb. uit mijn recente leesweken: de Ndl vertaling van Racing through the dark van David Millar is echt om te wenen zo slecht. Het lijkt soms alsof ze gewoon even een kladversje door google translate hebben gehaald. Wel goed verkocht, dat boek.)

Jij komt evengoed met clichés: "Er worden boeken regulier uitgegeven die ik slecht vind" wat een eufemisme is voor "mijn boek is beter dan sommige rommel die ik in de boekwinkel zie liggen" Waar je eens eerlijk antwoord op zou moeten geven is de vraag: waarom gaat het merendeel van de eigen beheer schrijvers hun boek in eigen beheer uitgeven? Omdat ze het niet regulier uitgegeven krijgen. En waarom wijzen reguliere uitgevers boeken af? Omdat die boeken niet goed genoeg zijn. Het is pijnlijk voor de afgewezen schrijver, maar helaas wel waar. Overigens is mijn debuut geen commercieel succes. Jammer. Volgende boek beter. Wat beginnende schrijvers wel eens vergeten, is dat het boek een massa medium is. Als het niet geschikt is voor een massa (>1000 mensen) dan hoort het ook niet in de winkel.

Als je weet dat een boek in vertaling goed gaat verkopen, denk ik dat je als uitgeverij toch een degelijke indruk wil maken en die vertaling ook gewoon goed wil doen. Als je in één paragraaf het hebt over WADA en wada, om maar iets te noemen, zit je in de fase van het gebuisde schoolopstel. Ander voorbeeld: Een familiegeschiedenis - Louis Van Dievel, Uitgeverij Houtekiet. Geen vertaling, geen slechte schrijver. Staat bol van de fouten. En dan heb ik het over fouten die hier op de site als beginnersfouten worden geduid: personages wiens naam en leeftijd onstandvastig is, taal- en tikfouten, opmaakfouten. Misschien moet ik je maar gewoon uitdagen met mijn eigen manuscript - zie sectie boekbespreking. Geen pareltje, dat is een gemeen woord dat ik zelf maar op een tiental boeken uit duizenden kan plakken, maar het zou me verbazen moest je op elke pagina fouten en verbeterpunten vinden.

Jij komt evengoed met clichés: "Er worden boeken regulier uitgegeven die ik slecht vind" wat een eufemisme is voor "mijn boek is beter dan sommige rommel die ik in de boekwinkel zie liggen"

Waar zeg ik juist dat ik die boeken 'slecht' vind? Smaak is geen criterium. Objectief is, zoals Schli aangeeft, een boek waaruit je duidelijke fouten kan halen. Die vind je, spijtig genoeg, ook bij regulier. Ik spreek ook nergens over 'mijn boek' tenzij als lapsus, maar over 'mijn manuscript.' Dat is wat het blijft. En ja, ik vind het beter dan sommige boeken die ik al gelezen heb. Slechter ook dan andere boeken die ik gelezen heb. Lees gerust zelf, het is gratis beschikbaar, en geef dan je oordeel. Het mijne geef ik in de topic: het had nog een goede redacteur verdiend (en nodig). Ik geloof inderdaad dat de meeste eigen beheerders eerst regulier proberen. Dat het niet lukt, ligt zeker aan de kwaliteit van het manuscript, maar ook aan hun doorzettingsvermogen - hoeveel afwijzingen aanvaarden ze?, aan hun zoekvermogen - vinden ze de juiste uitgeverij voor hun werk? Ik vind het jammer dat je boek geen commercieel succes is, maar het bewijst wel mijn stelling: met goede manuscripten doet een uitgever nog steeds een berekende gok. Dat wil zeggen dat ook een goed manuscript op de redactietafel kan sneuvelen.

Jij komt evengoed met clichés: "Er worden boeken regulier uitgegeven die ik slecht vind" wat een eufemisme is voor "mijn boek is beter dan sommige rommel die ik in de boekwinkel zie liggen"

Waar zeg ik juist dat ik die boeken 'slecht' vind? Smaak is geen criterium. Objectief is, zoals Schli aangeeft, een boek waaruit je duidelijke fouten kan halen. Die vind je, spijtig genoeg, ook bij regulier. Ik spreek ook nergens over 'mijn boek' tenzij als lapsus, maar over 'mijn manuscript.' Dat is wat het blijft. En ja, ik vind het beter dan sommige boeken die ik al gelezen heb. Slechter ook dan andere boeken die ik gelezen heb. Lees gerust zelf, het is gratis beschikbaar, en geef dan je oordeel. Het mijne geef ik in de topic: het had nog een goede redacteur verdiend (en nodig). Ik geloof inderdaad dat de meeste eigen beheerders eerst regulier proberen. Dat het niet lukt, ligt zeker aan de kwaliteit van het manuscript, maar ook aan hun doorzettingsvermogen - hoeveel afwijzingen aanvaarden ze?, aan hun zoekvermogen - vinden ze de juiste uitgeverij voor hun werk? Ik vind het jammer dat je boek geen commercieel succes is, maar het bewijst wel mijn stelling: met goede manuscripten doet een uitgever nog steeds een berekende gok. Dat wil zeggen dat ook een goed manuscript op de redactietafel kan sneuvelen.

Je gaat een beetje voorbij aan de essentie van mijn stelling, namelijk dat het overgrote deel van de huidige eigen beheer uitgaven nooit uit de la van de schrijver hadden moeten komen. Er zijn natuurlijk voorbeelden van grote literaire werken die tientallen keren werden afgewezen voor ze een uitgever vonden. Maar dat betekent niet dat al die boeken die vandaag de dag meerdere malen worden afgewezen eigenlijk grote literaire werken zijn. Ik denk ook dat er een punt moet zijn dat een schrijver beseft dat het met het huidige manuscript gewoon niet gaat gebeuren. Dat het inderdaad terug moet in de la. En dat de schrijver beter een nieuw boek kan schrijven. In het Engels bestaat de term 'trunk novel'. Dit zijn boeken van gepubliceerde schrijvers die het niet haalden. Boeken die in de koffer verdwenen. De meeste uitgegeven schrijvers hebben trunk novels liggen, en beseffen dat het soms gewoon niet is gelukt. Dat is onderdeel van het leerproces. Die schrijvers zouden zich dood schamen als die trunk novels alsnog openbaar werden. Eigen beheer uitgevers missen die natuurlijke schaamte, en zetten hun misbaksels in de etallage.

Ik spreek ook nergens over 'mijn boek' tenzij als lapsus, maar over 'mijn manuscript.' Dat is wat het blijft. En ja, ik vind het beter dan sommige boeken die ik al gelezen heb. Slechter ook dan andere boeken die ik gelezen heb. Lees gerust zelf, het is gratis beschikbaar, en geef dan je oordeel. Het mijne geef ik in de topic: het had nog een goede redacteur verdiend (en nodig).

Wellicht off-topic, maar van zo'n statement word ik dan ook weer niet vrolijk. Heeft zoiets van; ik schrijf een goed boek, maar laat voor de rest maar zitten, uitgever, redacteur zoeken, ik heb betere dingen te doen. Iets wat je letterlijk ook ergens zegt. Ik denk dan eerlijk gezegd, laat lekker in je la liggen dan. Waarom op internet? Om daar wel de bevestiging te zoeken dat het regulier uitgegeven had moeten worden? Waarom moet ik, als lezer, mijn oordeel geven? Waarom zou ik als lezer de moeite moeten doen om over de tekortkomingen heen te lezen, waar jij als schrijver niet de moeite hebt gedaan om ze eruit te (laten) halen?

Toch ook nog maar even reageren. In mijn laatste boek 'Het ruige leven in de middeleeuwen' staan volgens mijn schoondochter geen fouten in. Ze is nogal precies. Nu heeft de uitgever (Eigenzinnig) mij wel een paar keer voorgesteld om dingen te veranderen. Dat heb ik dan ook gedaan. Wel prettig als een uitgever daar aandacht aan besteedt. Ook hebben ze het verhaal verscheidene keren doorgenomen en gelet op fouten. Mijn vorige boek heb ik via pod uitgegeven. Een van mijn beste verhalen vind ik. Ik neem niet eens de moeite meer om een ms naar een reguliere uitgever op te sturen. Ik wil geen jaren wachten op een past niet in ons fonds. Inderdaad lopen sommige boeken via een reguliere uitgever ook voor geen meter. Wel heb ik heel wat boeken gelezen die via een pod zijn uitgegeven. Dat waren echt niet de minste boeken. Ik vrees dat reguliere uitgeverijen een slechte tijd tegemoet gaan. Als het me niet zo duur was, zou ik iedereen wel een boek willen sturen om te vragen wat ze ervan vinden.

Ik ben het met Tja eens als ze zegt dat er tussen de POD ook goede boeken zitten. De reguliere uitgeverijen kijken eerst naar hun bekende namen omdat ze daar iets meer zekerheid hebben van verkoop als dat in het verleden al bewezen is. Met een nieuwkomer blijft het steeds een grote gok.

Ik ben het met Tja eens als ze zegt dat er tussen de POD ook goede boeken zitten. De reguliere uitgeverijen kijken eerst naar hun bekende namen omdat ze daar iets meer zekerheid hebben van verkoop als dat in het verleden al bewezen is. Met een nieuwkomer blijft het steeds een grote gok.

Helaas is dit onzin. Het is pertinent onwaar dat je manuscript wordt afgewezen omdat je onbekend bent. Dat is echter het excuus dat schrijvers zichzelf aanpraten. Manuscripten worden meestal afgewezen omdat ze (nog) niet goed genoeg zijn. Zo lang iemand dat niet wil accepteren, wordt de kans dat die persoon wel een goed boek schrijft steeds kleiner.

Ik denk dat dit enkel geldt als je van schrijven echt je beroep wil maken. Dat wil ik niet, ik heb andere dingen die me beter liggen, die ik liever doe en waar ik beter de kost mee verdien. Toch schrijf ik ook graag en zal ik nog wel eens een manuscript voltooien. Het hele proces van opsturen - afwachten - afgewezen worden (of niet) - weer wachten bezorgt me enkel een kutgevoel. Schrijven is voor mij niet belangrijk genoeg om dat kutgevoel er bij te nemen.

Schrijven is niet belangrijk, maar uitgeven wel?? Schrijven is voor mij wél belangrijk, niet omdat ik er mijn beroep van wil maken, want dat is praktisch onmogelijk binnen het Nederlandse taalgebied, zeker als je verbeeldingsliteratuur schrijft. Publiceren is leuk, maar ik zou daar geen gekke dingen voor doen, zoals iets zonder redactie laten publiceren en er dan nog voor betalen ook.

Ik ben het met Tja eens als ze zegt dat er tussen de POD ook goede boeken zitten. De reguliere uitgeverijen kijken eerst naar hun bekende namen omdat ze daar iets meer zekerheid hebben van verkoop als dat in het verleden al bewezen is. Met een nieuwkomer blijft het steeds een grote gok.

Helaas is dit onzin. Het is pertinent onwaar dat je manuscript wordt afgewezen omdat je onbekend bent. Dat is echter het excuus dat schrijvers zichzelf aanpraten. Manuscripten worden meestal afgewezen omdat ze (nog) niet goed genoeg zijn. Zo lang iemand dat niet wil accepteren, wordt de kans dat die persoon wel een goed boek schrijft steeds kleiner.

Het gebeurt inderdaad wel eens dat een onbekende naam bij een grote uitgever binnen raakt, maar sowieso kijken ze altijd eerst naar de mensen die al bij hen uitgegeven hebben wat die te bieden hebben. De meeste grote uitgeverijen geven maar enkele boeken per jaar uit en dan spelen ze op zeker door meer gekende namen te kiezen. Wanneer ze een plaatsje vrij hebben, maak je als onbekend auteur een kans en dan proberen ze nog garanties te krijgen dat je geen ééndagsvlieg bent. Dat is gewoon de realiteit. Het zijn bedrijven en in de bedrijfswereld draait het vooral om winst maken.

O ja, inderdaad je kunt zelf een redacteur nemen. Dat heb ik bij een van mijn boeken gedaan. Dat helpt. Hoewel ik er wel iets op tegen heb; laten redigeren. Een echte schrijver kan het helemaal zelf.

Goh. Nooit geweten dat mensen als Stephen King (en vul zelf maar aan met een willekeurige schrijver) geen "echte schrijvers" zijn.

Ook hele goede schrijvers hebben er baat bij dat hun teksten worden nagelezen door een redacteur. Als schrijver ben je soms zodanig vergroeid met je tekst dat je bepaalde fouten overziet. Dan is een nieuw paar ogen van een redacteur een voordeel.

Ik ben het met Tja eens als ze zegt dat er tussen de POD ook goede boeken zitten. De reguliere uitgeverijen kijken eerst naar hun bekende namen omdat ze daar iets meer zekerheid hebben van verkoop als dat in het verleden al bewezen is. Met een nieuwkomer blijft het steeds een grote gok.

Helaas is dit onzin. Het is pertinent onwaar dat je manuscript wordt afgewezen omdat je onbekend bent. Dat is echter het excuus dat schrijvers zichzelf aanpraten. Manuscripten worden meestal afgewezen omdat ze (nog) niet goed genoeg zijn. Zo lang iemand dat niet wil accepteren, wordt de kans dat die persoon wel een goed boek schrijft steeds kleiner.

Het gebeurt inderdaad wel eens dat een onbekende naam bij een grote uitgever binnen raakt, maar sowieso kijken ze altijd eerst naar de mensen die al bij hen uitgegeven hebben wat die te bieden hebben. De meeste grote uitgeverijen geven maar enkele boeken per jaar uit en dan spelen ze op zeker door meer gekende namen te kiezen. Wanneer ze een plaatsje vrij hebben, maak je als onbekend auteur een kans en dan proberen ze nog garanties te krijgen dat je geen ééndagsvlieg bent. Dat is gewoon de realiteit. Het zijn bedrijven en in de bedrijfswereld draait het vooral om winst maken.

Uitgevers hebben zelfs aquirerende redacteurs in huis, wiens taak het is om nieuw talent te ontdekken. Het spijt me voor je, maar dat hele 'uitgeven is een loterij' verhaal is een mythe met als enige doel de pijn van de afwijzing verzachten.

Wat mij verbaast, is dat er twee kanten van een medaille lijken te zijn. Óf je POD't, of je wordt via een reguliere uitgever uitgegeven. Nu POD ik niet (als in gedrukte boeken zelf uitgeven), maar mijn werk is wel onder eigen label als e-boek verkrijgbaar. Daarnaast slushpile ik erop los (met resultaat, ons kinderboek wordt uitgegeven, net als een paar musicals) en ben ik door een (andere) uitgever gebeld, met als gevolg twee uitgaven. Uitgevers pikken dus manuscripten uit de slushpile en uitgevers zoeken dus actief de markt af. Ons eigen uitgegeven werk (een e-boek thriller) is op vrouwenthrillers.nl gerecenseerd. Recensie sites doen dus ook hun werk. Ik (wij, schrijf ook samen met Django Mathijsen) heb afwijzingen binnengekregen, variërend van: geen plek voor een debutant dit jaar, tot reorganisatie van het fonds, tot standaard afwijzingen, maar goed geschreven en veel succes ermee. Onze manuscripten zijn nog nooit verloren gegaan, wel blijft reactie soms heel lang uit. We houden een lijst bij. Redactie is nauwelijks nodig, we zorgen er inderdaad voor een tiptop manuscript in te leveren en doen dit zoals de uitgever dat verlangt, meestal te vinden op hun website. Staat er regelafstand 2, krijgen ze 2. Maar voor de kleine kans dat er een fout in een verhaal zit, ben ik dankbaar voor een goede en scherpe redacteur, die afstandelijk genoeg met het verhaal omgaat (dus het niet geheel en al eigen wil maken door van alles voor te stellen) maar wel die foutjes eruit vist. En geloof me maar dat ik daarvan baal als een stekker. Ik vind fouten verschrikkelijk. Ik word akelig van de tweespalt die ik proef. Zelf uitgeven of uitgegeven worden hebben beide voor- en nadelen en kunnen heel goed naast elkaar bestaan. Kwaliteit als maatstaf voor uitgegeven worden nemen, is nonsens. Want waarom geeft de ene uitgever iets niet uit en de volgende het zelfde wel? Kan niet aan de kwaliteit liggen. Dat er veel boeken tussen de POD zitten die echt barslecht geschreven zijn, is een feit te noemen. Jureer maar eens een verhalenwedstrijd en je slaat achterover van de kwaliteit die mensen insturen. MAAR: insturen is al gewonnen; een verhaal af, de moed hebben het aan vreemde lezers te laten lezen. En je boek in druk mogen vasthouden, als je alles helemaal alleen en zelf hebt gedaan, is meer dan menigeen voor elkaar bokst. Dat verdient respect.

Dat er veel boeken tussen de POD zitten die echt barslecht geschreven zijn, is een feit te noemen. Jureer maar eens een verhalenwedstrijd en je slaat achterover van de kwaliteit die mensen insturen. MAAR: insturen is al gewonnen; een verhaal af, de moed hebben het aan vreemde lezers te laten lezen. En je boek in druk mogen vasthouden, als je alles helemaal alleen en zelf hebt gedaan, is meer dan menigeen voor elkaar bokst. Dat verdient respect.

Klopt, Maar je bekritiseert de de jury van een wedstrijd niet als je inzending niet genomineerd is of niet gewonnen heeft. Evenmin past het om uitgevers af te vallen als je een afwijzing krijgt (naar mijn mening). Wat dat betreft, geef je een mooie vergelijking.

En je boek in druk mogen vasthouden, als je alles helemaal alleen en zelf hebt gedaan, is meer dan menigeen voor elkaar bokst. Dat verdient respect.

Ik vind niet dat het laten printen en kaften van een stapel papier respect verdient. Iedereen kan dat. En blijkbaar doen heel veel mensen dat ook. Daar leven de POD bedrijven namelijk van.