Slechte naam eigen beheer boeken

Uiteindelijk geeft elke uitgeverij in eigen beheer uit, natuurlijk.

:thumbsup: :D Ik zou een (privé) eigenbeheerboek kopen wanneer

• de prijs beneden de 9.99 € is
• ik het door kan bladeren ( online of irl)
• de schrijfstijl en het genre mij bevalt

Werkelijk, zijn er mensen die een boek voor 17€ kopen zonder dat ze het in kunnen kijken? :?

Werkelijk, zijn er mensen die een boek voor 17€ kopen zonder dat ze het in kunnen kijken? :?

Ik heb dat wel gedaan, bij schrijvers waar ik meer van heb gelezen en die ik erg goed vind. Dan wil ik dat risico wel nemen. Als ik een schrijver nog niet ken wil ik inderdaad eerst kennismaken. Amazon is wat dat betreft geweldig, omdat ik met mijn Kindle altijd het eerste hoofdstuk (of in elk geval een flink deel daarvan) van een e-book gratis kan lezen. Op de Kindle maakt het me daarom niet uit hoe het boek is uitgegeven, want ik kan eerst zelf kijken of het wat voor me is. Maar ja, dan hebben we het weer over de Engelstalige markt, en die zit anders in elkaar.

Maar ja, dan hebben we het weer over de Engelstalige markt, en die zit anders in elkaar.

Waarom zou dat geen voorbode zijn? Op ongeveer alle vormen van media is Amerikanisering van toepassing. Waarom hier niet in? Vooral die laagdrempeligheid zou toch meer mensen aan moeten spreken.

Amazon is wat dat betreft geweldig, omdat ik met mijn Kindle altijd het eerste hoofdstuk (of in elk geval een flink deel daarvan) van een e-book gratis kan lezen. Op de Kindle maakt het me daarom niet uit hoe het boek is uitgegeven, want ik kan eerst zelf kijken of het wat voor me is.

Inderdaad, ik heb ook genoeg aan een paar bladzijden. Als het erg slecht geschreven is, en/of er veel taalfouten inzitten, dan zie je dat echt wel! 8)

Maar ja, dan hebben we het weer over de Engelstalige markt, en die zit anders in elkaar.

Waarom zou dat geen voorbode zijn? Op ongeveer alle vormen van media is Amerikanisering van toepassing. Waarom hier niet in? Vooral die laagdrempeligheid zou toch meer mensen aan moeten spreken.

Ik durf niet te zeggen dat de situatie in Nederland nooit verandert. Maar Nederland is echt anders dan de VS. Ons taalgebied is klein. Nederlandse genre-schrijvers concurreren met het al enorme reguliere aanbod van Engelstalige schrijvers. Schrijvers van literatuur hebben uitgevers hard nodig om serieus genomen te worden. Zoals al aangegeven nemen recensenten eigen beheer boeken niet serieus. Ik zie dus heel eerlijk niet hoe, met al die factoren, er opeens een bloeiende markt van kwalitatief goede onafhankelijke boeken ontstaat in Nederland. In de huidige markt is de reguliere uitgever nog steeds een soort kwaliteitskeurmerk. Wie niet door die eerste schifting heen komt is in de ogen van de lezer inferieur.

Ik zie dus heel eerlijk niet hoe, met al die factoren, er opeens een bloeiende markt van kwalitatief goede onafhankelijke boeken ontstaat in Nederland.

Opeens gaat niets, nog niet een donderslag bij heldere hemel. Maar met een goede initiator / organisator die meerdere kanten uit kan kijken en meedere doelen kan zien c.q. meerdere belangen dienen (niet uitsluitend zijn eigen), zou het eventueel kunnen lukken. Zo kan ook vernieuwing ontstaan.

Ik zie dus heel eerlijk niet hoe, met al die factoren, er opeens een bloeiende markt van kwalitatief goede onafhankelijke boeken ontstaat in Nederland.

Opeens gaat niets, nog niet een donderslag bij heldere hemel. Maar met een goede initiator / organisator die meerdere kanten uit kan kijken en meedere doelen kan zien c.q. meerdere belangen dienen (niet uitsluitend zijn eigen), zou het eventueel kunnen lukken. Zo kan ook vernieuwing ontstaan.

Vernieuwing van een markt ontstaat uit noodzaak. De markt heeft geen behoefte aan een ander model. Lezers zijn er absoluut niet bij gebaat. Schrijvers hebben er geen behoefte aan, want de goede komen wel bij een uitgeverij aan de bak. De enigen die op dit moment een ander model willen zijn schrijvers die niet binnen komen bij reguliere uitgevers. En dat is niet voldoende.

Uiteindelijk geeft elke uitgeverij in eigen beheer uit, natuurlijk.

Dat is natuurlijk onzin. "In eigen beheer" wil zeggen een schrijver die boeken in eigen beheer uitgeeft. Niet alle uitgevers zijn schrijvers. Die geven dus niet in eigen beheer uit.

Maar ja, dan hebben we het weer over de Engelstalige markt, en die zit anders in elkaar.

Waarom zou dat geen voorbode zijn? Op ongeveer alle vormen van media is Amerikanisering van toepassing. Waarom hier niet in?

Het kleinere taalgebied is al genoemd. Maar er zit veel meer aan vast: - Nederland kent veel meer uitgevers per hoofd van de bevolking dan de USA. Er is dus een sterke kracht vanuit die kant. Hierdoor zijn er nog steeds mensen die liever de reguliere uitgaven als kwaliteitskenmerk zien. - In de USA zijn er nog literaire agenten die een rol spelen, hier is dat nauwelijks zo. - Nederlandstalige schrijvers kunnen niet leven van hun schrijven alleen. Voor talloze schrijvers is het bezigheidstherapie naast hun uitkering, of naast hun bestaan als huisman/vrouw. In de USA zijn er veel minder sociale vangnetten, als je niet als professioneel schrijver werkt, dan verdien je niets. Er zit dus veel meer dwang achter. - In de USA gunt men elkaar veel eerder geld. Bijvoorbeeld door het geven van flinke fooien. Crowdfunding lijkt daar ook beter te lopen. In Nederland heeft men al snel de houding "laat de overheid er maar voor betalen." Dat is het poldermodel dat diep in onze cultuur is geworteld. - In de USA is er een sterk nationaal gevoel, dat in economisch slechte tijden tot uitdrukking komt in "Buy American". In Nederland koopt met liever boeken uit het buitenland (USA), of in het buitenlands (Engels). Dat is niet iets van deze tijd, maar iets dat al eeuwen onze cultuur is.

Uiteindelijk geeft elke uitgeverij in eigen beheer uit, natuurlijk.

Dat is natuurlijk onzin. "In eigen beheer" wil zeggen een schrijver die boeken in eigen beheer uitgeeft. Niet alle uitgevers zijn schrijvers. Die geven dus niet in eigen beheer uit.

In wiens beheer geven ze dan uit? OVerigens: de meeste uitgevers zijn geen schrijvers - dat klopt, maar er zijn genoeg gerenommeerde uitgeverijen die wel zeker begonnen zijn vanuit eigen schrijverschap, bijvoorbeeld Van Oorschot, Querido.

In wiens beheer geven ze dan uit?

Heb je echt geen idee waar de term vandaan komt, of zit je alleen spelletjes te spelen en mij te treiteren? De schrijver geeft een boek in eigen beheer uit en dan dus niet onder beheer van een uitgever. Een uitgever geeft boeken uit, en niet onder beheer van iets of iemand. De uitgever beheert zijn eigen fonds/schrijverstal. De term is bedacht om te beschrijven hoe je een schrijver noemt die niet onder contract/beheer van een uitgever staat maar hun eigen boek op de markt brengen, zonder formeel een uitgeverij op te richten. Wat uiteraard in het pre-ISBN-tijdperk een stuk makkelijker was.

Uiteindelijk geeft elke uitgeverij in eigen beheer uit, natuurlijk.

Dat is natuurlijk onzin. "In eigen beheer" wil zeggen een schrijver die boeken in eigen beheer uitgeeft. Niet alle uitgevers zijn schrijvers. Die geven dus niet in eigen beheer uit.

In wiens beheer geven ze dan uit? OVerigens: de meeste uitgevers zijn geen schrijvers - dat klopt, maar er zijn genoeg gerenommeerde uitgeverijen die wel zeker begonnen zijn vanuit eigen schrijverschap, bijvoorbeeld Van Oorschot, Querido.

Beetje flauw dit. Je weet best dat Eigen Beheer betekent: zonder uitgever. Je maakt mij ook niet wijs dat jij gelooft dat al die EB schrijvers die hier hun boekpresentaties komen plaatsen eigenlijk Queridotjes in de dop zijn. Daar is niet eens een minimale kans op, omdat die schrijvers die ambitie niet hebben. Die willen alleen hun boek vasthouden.

Ik ken anders minimaal één schrijver (Adrian Stone) die via eigen beheer aan een grote (Luitingh) uitgeverij is gekomen. Dus het kan wel. Ook in Nederland. Ook in genre. Iedereen loopt zijn eigen pad. Je kunt daar in dit stadium (EB bestaat nog maar kort, net als e-boeken (zelf)publiceren) niet zo stellig over doen, vind ik.

Je kunt daar in dit stadium (EB bestaat nog maar kort, net als e-boeken (zelf)publiceren) niet zo stellig over doen, vind ik.

Onzin. Uitgeven in eigen beheer is zo oud als de weg naar Rome, of nog ouder. Adrian Stone was een nobody tot hij door regulier werd opgepikt. Het pleit in ieder geval niet voor succesvol uitgeven in eigen beheer.

- Nederland kent veel meer uitgevers per hoofd van de bevolking dan de USA. Er is dus een sterke kracht vanuit die kant. Hierdoor zijn er nog steeds mensen die liever de reguliere uitgaven als kwaliteitskenmerk zien. - In de USA zijn er nog literaire agenten die een rol spelen, hier is dat nauwelijks zo.

Ik denk juist dat, nu het slecht gaat met de uitgeefwereld, het beroep van literair agent belangrijker kan/gaat worden. Persoonlijk zie ik er wel wat in. Je bent dan eigenlijk nog flexibeler, je hebt iemand die jou en jouw ideeën verkoopt, ipv een uitgever die jouw ideeën binnen zijn kader wil krijgen.

- Nederlandstalige schrijvers kunnen niet leven van hun schrijven alleen. Voor talloze schrijvers is het bezigheidstherapie naast hun uitkering, of naast hun bestaan als huisman/vrouw. In de USA zijn er veel minder sociale vangnetten, als je niet als professioneel schrijver werkt, dan verdien je niets. Er zit dus veel meer dwang achter.

Dat geldt voor elk beroep natuurlijk. Maar er zijn ook in Nederland steeds meer zakelijke schrijvers die er bijna een businessmodel aan hangen. Denk aan Kluun. Die heeft zichzelf echt gepositioneerd. Lees maar eens wat over de totstandkoming van zijn schrijverschap. Heeft zich laten begeleiden door experts, heeft zichzelf als merk in de markt gezet. Dus ik denk dat Nederland ook daar rijp voor is. Ik deel overigens wel jouw cynisme over 95% van de aspirantschrijver, maar ik denk dat we wel de amerikaanse kant uit kunnen.

- In de USA gunt men elkaar veel eerder geld. Bijvoorbeeld door het geven van flinke fooien. Crowdfunding lijkt daar ook beter te lopen. In Nederland heeft men al snel de houding "laat de overheid er maar voor betalen." Dat is het poldermodel dat diep in onze cultuur is geworteld.

Jup, dat is zeker een issue dat moeilijker weg te poetsen is.

- In de USA is er een sterk nationaal gevoel, dat in economisch slechte tijden tot uitdrukking komt in "Buy American". In Nederland koopt met liever boeken uit het buitenland (USA), of in het buitenlands (Engels). Dat is niet iets van deze tijd, maar iets dat al eeuwen onze cultuur is.

Ik zie dat in Nederland ook. Sterker nog, als jij het eerste oranjeboek schrijft dat in lijn ligt met Jantje Smit, de ING-bank marketing, voetbal en Volendam, dan heb je een bestseller in je knuistjes. Schrijf een voetbalroman (met zo'n lekkere amerikaanse underdog-winner ondertoon) en bovenstaande elementen en je zit voor dat het uitkomt bij de wereld draait door.

Hét grote eigen beheer succes (ik heb het niet over kwaliteit) staat toch al jaren op naam van Sonja Bakker?

@ Schlimazlnik en Harryhol: de lijst van uitgeverijen die onder eigen naam - zal ik dan maar zeggen - begonnen zijn, omdat ze lol hadden in schrijven, boeken maken en deze verkopen, is legio. Misschien waren er in de dagen dat zij hun nering begonnen (sommige al meer dan honderd jaar geleden) ook wel weggezet als (te) kleine Homerussen - alleen door wie? Ik bedoel: makkelijk zeggen:

Je maakt mij ook niet wijs dat jij gelooft dat al die EB schrijvers die hier hun boekpresentaties komen plaatsen eigenlijk Queridotjes in de dop zijn.

Maar in feite weerleg je er # 188 niet mee. En die mogelijkheid blijft bestaan. Daarbij vonden Van Oorschot en Querido zichzelf ook niet de allerbeste schrijvers.

Anyway, er bekroop mij een gedachte die wat meer on-topic is. De gedachte is dat deze discussies steeds weer gaan over schrijvers die graag willen dat andere hun boek lezen. Het is mij helemaal duidelijk dat eigen beheer een proces is waar schrijvers voor kiezen om ondanks alles toch dat boek op de markt te krijgen. Maar: Wat heeft de lezer er aan om te kiezen voor een boek in eigen beheer boven een regulier uitgegeven boek? Er is volgens mij geen schaarste aan goede boeken. In elk denkbaar genre kan ik talloze verschillende boeken lezen die afkomstig zijn van gewone uitgevers. Of is de lezer niet belangrijk?

Natuurlijk is de lezer niet belangrijk. (Bijna) Iedereen komt hier toch binnen met "ik wil een boek schrijven" of "hoe word ik schrijver?" Er is nog een vaag besef dat er een uitgever aan te pas moet komen, maar wat daarna gebeurt, daar denkt niemand over na.

Natuurlijk is de lezer niet belangrijk. (Bijna) Iedereen komt hier toch binnen met "ik wil een boek schrijven" of "hoe word ik schrijver?" Er is nog een vaag besef dat er een uitgever aan te pas moet komen, maar wat daarna gebeurt, daar denkt niemand over na.

Ah ok. Sorry, dan had ik het verkeerd begrepen.

Grapjassen. Teruggaand naar Amerika, waar ze voorlopen: ook daar is er idd veel zooi in eigen beheer (ik heb het nu over ebooks, want dat is de tendens die daar nu gaande is, en de toekomst), maar er bestaat ook nog zoiets als een (kleine) middenmoot, en een (kleine) top. En er zijn verschillende redenen waarom mensen in eigen beheer willen uitgeven. Om te beginnen, zijn er meerdere redenen dan gebrek aan kwaliteit en niet passend in het fonds waarom uitgevers manuscripten weigeren: - niet wetend hoe bijv. nieuwe of cross over genres in de markt te zetten - wanneer verhalen een te kleine markt (niche) aanspreken en daarom financieel niet interessant zijn voor de uitgever - er worden werken geweigerd die literair wel goed zijn, maar commercieel niet aansprekend genoeg (ik ving ergens op dat zelfs uitgeverijen als Querido in de huidige markt, soms maar 200 exemplaren verkochten van zeer goed literair werk) - er is (te) weinig animo/markt voor bepaalde takken, zoals kortverhalen en gedichten - de schrijver is (nog) onbekend - de schrijver heeft geen (of nauwelijks) achterban of een sociaal netwerk, of is niet bereidt zelf te marketen Er zijn verder meerdere redenen waarom schrijvers boeken in eigen beheer willen publiceren (behalve dat ze dus hun boek op de markt willen hebben): - kleine niche (denk: erotica, bepaalde non-fictie, militaire science fiction, bepaald literair werk, reisverhalen, memoires, schrijfboeken - in Nederland tenminste - etc.) - kortverhalen - gedichten - schrijvers (ook bekende, traditioneel gepubliceerde) die meer royalties en meer zeggenschap over hun eigen werk willen hebben (en al dan niet redacteuren, cover designers etc. inhuren) En ja, daar is dus een publiek voor. Lezers weten echt wel wat ze aanspreekt of niet, en dat kunnen ze best zelf beslissen. Ik vind het overigens wel een nadeel dat er zoveel pulp is waar je doorheen moet waden, maar dat neemt niet weg dat er ook dingen zijn die de moeite waard zijn. Amazon.com pakt het bijvoorbeeld goed aan doordat eigen beheer e-boeken en regulier uitgegeven e-boeken door elkaar staan, en je samples kunt downloaden op je e-reader. De boeken die tevoorschijn komen, zijn gekoppeld aan je interessegebieden. Ik heb best wat goede eigen beheer e-books gekocht, bijv. schrijfboeken.

Dit is een schrijf-site. Vandaar dat hier mensen komen die primair over schrijven praten. Dat Schlimalznik de lezer niet belangrijk noemt, is zijn persoonlijke mening. Er zijn heus schrijvers die de lezer erg belangrijk vinden :)

Dit is een schrijf-site. Vandaar dat hier mensen komen die primair over schrijven praten. Dat Schlimalznik de lezer niet belangrijk noemt, is zijn persoonlijke mening. Er zijn heus schrijvers die de lezer erg belangrijk vinden :)

Maar uitgeven heeft met lezers te maken.

Aan mijn sarcasme moet ik blijkbaar nog werken. Ik vind lezers erg belangrijk. Reden om nog geen roman uit te geven: ik ben nog niet goed genoeg, vind ik. Althans niet voor het publiek dat ik voor ogen heb. Tegelijkertijd constateer ik dat het gros van de personen op dit forum binnenkomt met de egocentrische (wat niet egoïstisch is) om een boek te schrijven, ongeacht of er een markt voor is. De droom ooit je eigen roman in handen te houden prevaleert. Het is belangrijker dan goed taalgebruik, een goed verhaal voor je beoogde publiek, belangrijker dan kunstzinnigheid, originaliteit of literair gehalte. Ik constateer dat alle discussies over marktwerking en schrijven als vak, de schrijver als ondernemer met een businessplan waarin een doelgroep of markt worden omschreven verzanden in "maar het moet leuk zijn". Idem voor alle onderwerpen waarin wordt gesproken om je het vakmanschap eigen te maken. De uitgever als primaire lezer en beoordeler wordt afgedaan als "arrogant, zelfingenomen, dom, treiteraar, ongeïnteresseerd". Geen wonder dat de meesten hier nooit verder komen dan POD. Je betaalt voor je grote droom om je eigen boek in handen te hebben. Wat kàn er verder nog belangrijk zijn?! [/sarcasme]

Ik plaagde je maar, Schli. Zal eraan werken. Uitgeven (zelf of door een ander) is gelezen willen worden. Dat kan zijn: door jezelf, door familie/vrienden/bekenden, door onbekenden. Ik zie het als een kring in het water. Mijn boeken zijn de steen. Ik gooi ze erin, het liefst in een zo groot mogelijke vijver en hoop dat de kringen die ze veroorzaken lang bestaan, hoog en wijd zijn. Zo hoog en wijd dat ze de wortels van de oeverplanten uit de slijk trekken. Daar werk ik aan, voor al mijn publicaties, ongeacht waar ze zijn uitgegeven en voor welke doelgroep ze bestemd zijn. Ik neem het serieus en vind alles inderdaad leuk. Mijn manier is niet ieders manier. Mijn ambities zijn niet ieders ambities. Mijn dromen zijn niet ieders dromen. Mijn realiteit is niet ieders realiteit. Waar ik maar mee wil zeggen: kies je pad en doe het op je eigen manier. Alles is goed. Of je nu terughoudend bent met publiceren of juist alles voor de leeuwen gooit. Nog een lesje, dan houd ik ermee op: kritisch zijn op jezelf (je afvragen of je verhalen het waard zijn gepubliceerd te worden) is nooit hetzelfde als kritiek krijgen van een ander. Ook als jij 100% tevreden bent en denkt niet beter te kunnen, zullen mensen je werk afdoen als bagger. Misschien zul je dat zelf ook eens, als je terugkijkt op je eerste publicatie en denkt: nah ... dat zou ik nu nooit zo hebben gedaan. BeDenk dan aub dat je het toen wél zo deed en daar blij van werd. En laat alle mopperaars lekker in de bagger zakken. Neem alleen de mensen serieus die kritiek hebben op een manier die je verder helpt, of je het nou met ze eens bent of niet. Vooropgesteld dat je verder wilt. Schrijven is voor mij vooral: mijzelf ontwikkelen. En al mijn publicaties helpen mij daarbij.

Bijna een maand geleden dat hier de laatste post werd geplaatst, maar laat ik toch antwoord geven op Willem: ik heb een boek in eigen beheer uitgegeven. Bij Mijnbestseller (nadat ik de haren, die gerezen waren na het horen van die naam, weer netjes had gladgestreken). Waarom? In mei 2011 won ik de Heleen van Royen schrijfwedstrijd. Al snel toonde een uitgever interesse in mijn manuscript. Ik stuurde het op en kreeg te horen dat ze het een "Mooi verteld vrouwenverhaal" vonden. En meteen erachteraan: of ik er niet een thriller of relatieroman van wilde maken. Thriller vond ik niet passen, relatieroman kende ik niet. Toch ging ik aan de slag met enkele tips die ze gaven en schreef vol moed versie drie. Ondertussen werd ik gevraagd om een verhaal te schrijven voor een bundel met o.a. een verhaal van Judith Visser. Dus ik had het gevoel dat het de goede kant opging. Totdat ik in mei 2012 te horen kreeg dat de uitgever niet verder wilde met mijn roman: niet commercieel genoeg. Logisch, ze zijn geen weldoeners, ze willen geld verdienen, liefst veel. Ik hield moed en herschreef - versie vier - stuurde het manuscript naar verschillende uitgeverijen en ontmoette kort daarna een freelance-redacteur (die net als ik van haar hobby haar werk wilde maken). Ik vroeg haar of ze mijn manuscript wilde lezen en corrigeren en nadat ze een proefstukje had gelezen, wilde ze dat doen. Ondertussen won ik nog een schrijfwedstrijd (en bijna een derde, maar de jury schreef: helaas kon jouw verhaal niet ook winnen, want we moeten ons aan de regels houden: je verhaal heeft al vijf dagen op jouw blog gestaan). Tja. En o, ja, ik deed ook nog een poging op TenPages. Daar kreeg ik leuke reacties, maar ik bleek niet zo goed te zijn in geld lospeuteren bij anderen. (Ik heb bewondering voor wie dat wel voor elkaar krijgt.) En dan nu eindelijk het concrete antwoord: op een gegeven moment was ik het wachten zat, wilde ik gewoon dat mensen mijn boek konden lezen. Daar is het me tenslotte om te doen. En al zie ik nu inderdaad af en toe mensen van kleur verschieten zodra ze horen dat het in eigen beheer is uitgegeven - zich bijna verkneukelen om die vrouw die toch enigszins succesvol van start ging en nu moet afzakken naar de zelfkant van de maatschappij - ik heb al leuke reacties op Bol. De eerste recensie op het internet is zelfs al binnen. Hoeveel sterren, daar ga ik hier niet over opscheppen. ;-) Het leuren is ineens ook een stuk leuker, vooral omdat ik nu echt iets in handen heb wat ik mensen kan laten zien. Mijn boek ligt al in verschillende boekhandels en heeft al in verschillende krantjes gestaan. Over een paar maanden zal ik een blog schrijven, waarin ik opbiecht dat ik nog steeds hoop op dat ene telefoontje van die ene uitgeverij.

Goed zo, Zonnestraaltje! Ik ben blij dat je niet bent gaan mokken in een hoekje en geblogd hebt, zoals het zoveelste miskende talent, dat je in de steek bent gelaten, waarop je je manuscript ceremonieel hebt verbrand. Gewoon ermee doorgegaan en een manier gezocht die bij je past. Doorzetter ben je.

Dank je, Anaïd!

Ik benader niet eens meer reguliere uitgevers. Leuren ligt mij ook niet, toch wordt dit ook van reguliere uitgevers verwacht.

Oei, Tja... Ik durf er bijna niet meer op te reageren, want mijn reactie is wel erg laat. Mijn excuses daarvoor. Mocht je dit nog eens lezen: wat bedoel je met "... toch wordt dit van reguliere uitgevers verwacht."? Ben benieuwd. Fijn weekeinde alvast!