Slechte naam eigen beheer boeken

Het is in elk geval niet de bedoeling om je eigen verhaal als pareltje aan te bieden, en er een stuk tekst uit te citeren. Daar hebben we boekpresentatie voor (inclusief de daar geldende regels).

Je hebt helemaal gelijk! Ik heb ook expres geen titel oid genoemd aangezien je het toch nog nergens terug kan vinden. Ik zal eerst eens verder gaan lezen onder boekpresentatie...

He Jackie, kan niet wachten, op jouw boekie

Misschien heb ik wel het pareltje waar Willem naar op zoek is. Afgelopen donderdag het eerste boek binnen gekregen en nu bezig om de laatste (schrijf)foutjes eruit te halen. Ik ben bezig met het in eigen beheer uitgegeven omdat diverse uitgeverijen vonden dat ik te rauw schreef en er dus heel veel aan wilden veranderen...

Hier word ik toch zo moedeloos van. Weer iemand die niet doorheeft wat hij weggooit. Als een uitgever de moeite neemt om je te vertellen wat er aan je manuscript verbeterd kan worden, dan betekent dit dat ze iets in het boek zien. Als jij denkt dat aanwijzingen van de uitgever een soort aantasting van je artistieke eigenheid zijn, dan heb je geen bal verstand van het vak van schrijven. Je had een kans om echt uitgegeven te worden! Om te leren! Om te groeien! In plaats daarvan kies je er voor om waardevolle kritiek van professionals te negeren en je boek naar de kopie-shop te sturen, met alle fouten die het in zich heeft. Het enige wat je hiermee doet is bevestigen dat het merendeel van de eigen-beheer-brigade prutswerk laat drukken.

Ik zei onlangs nog tegen iemand die (nog) te ondermaats schrijft om door een reguliere uitgeverij opgepikt te worden, dat er een reden is waarom het ene door een reguliere uitgeverij wordt uitgegeven en het andere niet... Uitzonderingen daar gelaten natuurlijk. Ikzelf koop nooit boeken in eigen beheer, ik wordt soms geconfronteerd met een werk die verbeterd moet worden om vervolgens via eigen beheer of POD te worden uitgegeven, en ik ben in feite nog niet op een boek gestuit waarvan ik dacht dat de kwaliteit goed genoeg was om gepubliceerd te worden. Aan wedstrijden meedoen en je werk opsturen naar (literaire) tijdschriften vind ik een nuttige besteding. Als (literaire) tijdschriften er niets inzien, krijg je vaak ook een korte motivatie waarom niet. Natuurlijk zijn ze niet heilig en wordt soms werk van goed allooi geweigerd, maar ik denk dat ze vaak genoeg over de juiste kwaliteiten beschikken om je werk te meten. Ik ben het wel eens het Harry... Natuurlijk soms kun je over bepaalde zaken discuteren waarom je dat liever niet wilt veranderen (zoals een ander einde om het commerciëler te maken), maar anderzijds als een uitgeverij iets in je werk ziet, maar nog net niet genoeg vindt, zou ik toch heel goed luisteren naar wat ze te vertellen hebben.

Ik zal proberen om uit te leggen waarom ik er niet mee verder kon gaan. Het hele schrijven heeft mij zoveel jaar gekost, heb alles weer opnieuw beleeft en het heeft mij heel veel energie gekost. Door het te moeten herschrijven van de uitgever, zal ik alles weer moeten oprakelen en dat is het mij niet waard. Ik kan dat niet meer en wil dat niet meer. Ook het idee dat het groots wordt aangepakt schrok mij af. Ik kan namelijk niet het risico lopen dat mijn ex (die nu nog een aantal jaar moet zitten) erachter komt door bv grote publiciteit, reclame oid. Op het moment dat ik het bij diverse uitgeverijen aanbood, had ik daar nooit bij stilgestaan. Ik weet dus dondersgoed wat ik weggooi maar ik kan dat risico niet nemen. Ik hou het daarom liever klein en heb gekozen voor het uitgeven in eigen beheer!

Als (literaire) tijdschriften er niets inzien, krijg je vaak ook een korte motivatie waarom niet.

Het omgekeerde is waar, en ik spreek over vele jaren ervaring. Hieronder twee voorbeelden (deze week aan mij verzonden): Geachte heer xxxxxxxx, Dank voor de toezending van uw bijdrage voor xxx, die wij met veel belangstelling hebben gelezen. Helaas moeten wij u berichten dat wij menen dat uw bijdrage niet in aanmerking komt voor plaatsing in het Maandblad. De grote hoeveelheid inzendingen maakt het ons tot onze spijt ook onmogelijk om onze beslissing nader toe te lichten, maar wij hopen dat u aan ons blijft denken bij nieuw werk. Wees ervan overtuigd dat wij uw bijdrage met bijzondere aandacht hebben bestudeerd. Met de meeste hoogachting en vriendelijke groet, xxx Namens de redactie van xxx. - Het lezen van mijn verhaal duurde zeker twintig minuten. Eén zin waarom het niet goed (genoeg) was (wat zo'n dertig seconden in beslag neemt) kon er niet af... ----------------------- Beste xxxxxxxxx, Positief aan het verhaal “xxxxxxxxx” vinden wij de originele plot. Er zit bovendien veel spanning in. Deze spanning wordt echter teniet gedaan door de lengte van het verhaal. Het is te uitgebreid op papier gekomen. Onze tip: drastisch inkorten. Dan kan er een intrigerend werkstuk ontstaan. Met vriendelijke groeten, namens de redactie, xxx, hoofdredacteur. - Met deze wetenschap kan ik aan de slag, en met veel kans op succes.. :)

- Het lezen van mijn verhaal duurde zeker twintig minuten. Eén zin waarom het niet goed (genoeg) was (wat zo'n dertig seconden in beslag neemt) kon er niet af...

Je weet hun eerdere ervaringen niet. Wellicht gaven ze eerder wel feedback met het idee 'het kost maar een paar seconden extra'. Om dan ineens reacties van sommige auteurs op de feedback te krijgen (discussies of juist het verzoek om uitleg van die enkele zin, etc). Wat wellicht te veel tijd wegsnoepte. Hoewel ik het wel met je eens ben dat het jammer is. Maar je stuurt in dat opzicht dan ook ongevraagd in (zoals de meesten van ons), dus eigenlijk hebben we niet echt iets te eisen of verwachten.

Je weet hun eerdere ervaringen niet. Wellicht gaven ze eerder wel feedback met het idee 'het kost maar een paar seconden extra'. Om dan ineens reacties van sommige auteurs op de feedback te krijgen (discussies of juist het verzoek om uitleg van die enkele zin, etc). Wat wellicht te veel tijd wegsnoepte.

Ze hoeven toch niet op de reacties van hun feedback in te gaan, zeker niet als dat op voorhand gezegd wordt.

Hoewel ik het wel met je eens ben dat het jammer is. Maar je stuurt in dat opzicht dan ook ongevraagd in (zoals de meesten van ons), dus eigenlijk hebben we niet echt iets te eisen of verwachten.

Ik eis niets, ik zeg alleen dat ik niet begrijp waarom die dertig seconden (één veertigste van de hele leestijd) er te veel aan zijn. Het doet bij mij de twijfel rijzen of het werk wel gelezen is.

Vreemd dat je daar niet eerder aan hebt gedacht, Samiris. Het feit dat het in eigen beheer wordt uitgegeven wil niet zeggen dat je ex het niet te lezen krijgt.

Ik zeg niet dat jij dingen eist. Ik had het over "eisen of verwachten". Dat laatste is op jou van toepassing, niet het eerste. Maar tel al die dertig seconden eens bij elkaar op. Da's aardig wat. Dus in dat opzicht is het ook weer begrijpelijk. Tijd is geld en zo dik hebben die literaire tijdschriften het niet. Daarnaast: Je zegt dat ze niet op reacties in hoeven te gaan en zeker niet wanneer ze op voorhand zeggen dat niet te doen. Gezien dat "zeker niet" impliceer je dat ze dat sowieso niet hoeven, zelfs als ze er niets over zeggen (dat ze het niet doen). Waarom verwacht je dan eigenlijk wel feedback op je verhaal, terwijl ze volgens mij ook nergens expliciet stellen feedback te zullen geven? Dus hoewel ik het zelf ook fijn vind om feedback te krijgen, ik begrijp dat het vaak niet lukt.

Ik zeg niet dat jij dingen eist. Ik had het over "eisen of verwachten". Dat laatste is op jou van toepassing, niet het eerste. Maar tel al die dertig seconden eens bij elkaar op. Da's aardig wat. Dus in dat opzicht is het ook weer begrijpelijk. Tijd is geld en zo dik hebben die literaire tijdschriften het niet. Daarnaast: Je zegt dat ze niet op reacties in hoeven te gaan en zeker niet wanneer ze op voorhand zeggen dat niet te doen. Gezien dat "zeker niet" impliceer je dat ze dat sowieso niet hoeven, zelfs als ze er niets over zeggen (dat ze het niet doen). Waarom verwacht je dan eigenlijk wel feedback op je verhaal, terwijl ze volgens mij ook nergens expliciet stellen feedback te zullen geven? Dus hoewel ik het zelf ook fijn vind om feedback te krijgen, ik begrijp dat het vaak niet lukt.

Ik verwacht die ene regel feedback omdat ikzelf dat niet zou kunnen nalaten, toch niet na een verhaal twintig minuten aandachtig gelezen te hebben en besloten heb het al dan niet te publiceren.

Het schrijven van één regel kun je niet gelijkstellen aan het verstrijken van een aantal seconden. In die éne regel zou een extract van je hele verhaal weerspiegeld moeten zijn, en dat kost ontzettend veel meer tijd dan jij nu voorstelt. En dat moet dan gebeuren bij elke (ongevraagde) inzending. Is veel werk. Veel tijd. En wat levert het op? Je kunt niet alleen van jezelf uitgaan. Het inzenden van een verhaal en het beoordelen ervan kent een wederzijdse inspanning.

Het schrijven van één regel kun je niet gelijkstellen aan het verstrijken van een aantal seconden. In die éne regel zou een extract van je hele verhaal weerspiegeld moeten zijn, en dat kost ontzettend veel meer tijd dan jij nu voorstelt. En dat moet dan gebeuren bij elke (ongevraagde) inzending. Is veel werk. Veel tijd. En wat levert het op? Je kunt niet alleen van jezelf uitgaan. Het inzenden van een verhaal en het beoordelen ervan kent een wederzijdse inspanning.

Je vergist je. 1. Die éne regel extra hoeft helemaal geen weerspiegeling te zijn van het hele verhaal, aan één goede opmerking heb ik al veel. - 2. Het gaat over een verhaal waarover je een oordeel velt (al dan niet publiceren). Over die ene zin commentaar hoef je zelfs niet meer na te denken, tenzij over de formulering. - 3. Wat het oplevert? Blijkbaar heb je niet alles gelezen. Dankzij die éne regel van xxx ga ik dat verhaal gepubliceerd krijgen, al dan niet bij xxx.

Ze vraagt niet wat het jou oplevert, maar wat het het tijdschruft oplevert. Blijkbaar heeft dat tijdschrift al genoeg andere inzendingen dus zal hen het een reet roesten of het evt na een herschrijf toch elders gepubliceerd wordt. Als je zo begint, kun je ook stellen dat jij beter vooraf je verhaal had kunnen stroomlijnen. Had hen tijd gescheeld (want minder woorden). En misschien hadden ze dan wel de tijd gehad vor 1 regel feedback. Je kunt niet verwachten dat een ander optomaal werkt wanneer je het zelf nog niet eens doet. En dat typen op n mobiel werkt echt klote. Kleine rottoetsen.

Het schrijven van één regel kun je niet gelijkstellen aan het verstrijken van een aantal seconden. In die éne regel zou een extract van je hele verhaal weerspiegeld moeten zijn, en dat kost ontzettend veel meer tijd dan jij nu voorstelt. En dat moet dan gebeuren bij elke (ongevraagde) inzending. Is veel werk. Veel tijd. En wat levert het op? Je kunt niet alleen van jezelf uitgaan. Het inzenden van een verhaal en het beoordelen ervan kent een wederzijdse inspanning.

Je vergist je. 1. Die éne regel extra hoeft helemaal geen weerspiegeling te zijn van het hele verhaal, aan één goede opmerking heb ik al veel. - 2. Het gaat over een verhaal waarover je een oordeel velt (al dan niet publiceren). Over die ene zin commentaar hoef je zelfs niet meer na te denken, tenzij over de formulering. - 3. Wat het oplevert? Blijkbaar heb je niet alles gelezen. Dankzij die éne regel van Schoonschip ga ik dat verhaal gepubliceerd krijgen, al dan niet bij Schoonschip.

Nee, ik vergis me niet. 1. Schrijf jij - als toets - eens één zin die jouw verhaal verder zou kunnen helpen. En dan geen gemeenplaats. 2. Wat wil je horen in die ene zin? 3. Hoe bedoel je: blijkbaar? Ik denk dat je zelf niet alles gelezen hebt. Ik schreef ... oh nee, dat schreef ik al. Lees het nog eens door wat ik schreef. Iets over wederzijds ofzo.

1. Schrijf jij - als toets - eens één zin die jouw verhaal verder zou kunnen helpen. En dan geen gemeenplaats.

Mee eens. En ook: wat de een verder kan helpen ziet de ander als gemeenplaats. Ik vind het verder raar dat open inzendingen (voor tijdschriften en romans) worden gezien als een mogelijkheid om feedback te krijgen. Daar zijn uitgevers niet voor. Tekstbureaus zijn daar wel voor. Of schrijfgroepen. En cursussen. Waarom stuur je iets naar een (tijdschriften)uitgever als je feedback verwacht? Ik zou zelf alleen een verhaal opsturen waarvoor ik geen feedback meer nodig heb, gewoon een verdomd goed verhaal waar niets meer aan te verbeteren is. Of in ieder geval te weinig om daarop afgewezen te kunnen worden. Als je je als loodgieter aanbiedt, ga je toch ook niet zitten wachten op feedback? De mensen die met je in zee willen gaan verwachten dat er vakwerk wordt opgeleverd, niet een lekkende kraan en een reutelend riool. Wanneer je er zelf niet zeker van bent of je mensen met een lekkage achter laat, ben je geen goede loodgieter. Idem voor de schrijver: zorg dat je vakwerk aflevert. Als je als schrijver zit te wachten op feedback van een uitgever, weet je eigenlijk al dat je nog niet goed genoeg bent voor het vak. Stuur het dan naar de juiste personen om de juiste feedback te vragen.

Ik vind niet Noek dat je het tegendeel aantoont van mijn stelling (die ik trouwens ook niet uit mijn duim zuig ;), zelfs als zestienjarige kreeg ik van b.v. NVT , later NWT feedback, al was die niet altijd leuk te lezen, Herman De Coninck kon nogal een klootzak zijn als hij gedronken had), in de ene Hollands maandblad, krijg je geen feedback, maar bij de andere toch wel? Je moet volgens mij uiteraard geen hele analyses verwachten. Ik ben wel eens met Therèse dat het schrijven van feedback een "service" is die je als schrijver krijgt. Want het kost volgens mij toch ook wel meer tijd om op te schrijven... Maar ik geef je ook gelijk dat ze het niet (helemaal) gelezen moeten hebben. Over het algemeen kan een redactie al in een paar zinnen zien of het publiceerbaar wordt voor hen, aldus een onlangs gelezen commentaar van een redactrice (zou haar naam weer moeten opzoeken als je het wilt weten). Persoonlijk heb ik het ook ongemakkelijk als iemand de reden van weigering niet motiveert, omdat je natuurlijk niets bent met een standaardafwijsmailtje, maar uiteraard is het nog altijd leuk dat ze de moeite nemen om dat standaardbriefje naar je te versturen... Moet je eens naar werk zoeken, de helft van je sollicitaties worden niet eens beantwoord!

1. Schrijf jij - als toets - eens één zin die jouw verhaal verder zou kunnen helpen. En dan geen gemeenplaats.

Mee eens. En ook: wat de een verder kan helpen ziet de ander als gemeenplaats. Ik vind het verder raar dat open inzendingen (voor tijdschriften en romans) worden gezien als een mogelijkheid om feedback te krijgen. Daar zijn uitgevers niet voor. Tekstbureaus zijn daar wel voor. Of schrijfgroepen. En cursussen. Waarom stuur je iets naar een (tijdschriften)uitgever als je feedback verwacht? Ik zou zelf alleen een verhaal opsturen waarvoor ik geen feedback meer nodig heb, gewoon een verdomd goed verhaal waar niets meer aan te verbeteren is. Of in ieder geval te weinig om daarop afgewezen te kunnen worden. Als je je als loodgieter aanbiedt, ga je toch ook niet zitten wachten op feedback? De mensen die met je in zee willen gaan verwachten dat er vakwerk wordt opgeleverd, niet een lekkende kraan en een reutelend riool. Wanneer je er zelf niet zeker van bent of je mensen met een lekkage achter laat, ben je geen goede loodgieter. Idem voor de schrijver: zorg dat je vakwerk aflevert. Als je als schrijver zit te wachten op feedback van een uitgever, weet je eigenlijk al dat je nog niet goed genoeg bent voor het vak. Stuur het dan naar de juiste personen om de juiste feedback te vragen.

Persoonlijk vind ik het vrij logisch dat een schrijver bij weigering wilt weten wat er mis aan het werk was... Ook bij uitgevers heb je meestal drie niveaus heb ik ervaren: degene die een standaardbriefje krijgen, sommigen krijgen dat weer hele analyses en een derde groep van gelukkigen die hopelijk hun boek bij die uitgeverij aan de man krijgen. Vaak krijg je b.v. nadat een werk is gedaan (om maar iets te zeggen een nieuwe internetverbinding) een enquête waarin ze je ervaring over de dienstverlening vragen. Alleen op die manier kunnen ze die verbeteren. Ook als docent b.v. word je dien je in België om de drie jaar geëvalueerd te worden om te kijken of je je werk wel (nog) goed doet, daartussenin kunnen ook weer functiebesprekingen gedaan worden waar je feedback krijgt over wat er goed gaat in je lessen en wat er vatbaar is voor verbetering. Waarom zou dat voor een schrijver anders moeten zijn?

1. Schrijf jij - als toets - eens één zin die jouw verhaal verder zou kunnen helpen. En dan geen gemeenplaats.

Mee eens. En ook: wat de een verder kan helpen ziet de ander als gemeenplaats. Ik vind het verder raar dat open inzendingen (voor tijdschriften en romans) worden gezien als een mogelijkheid om feedback te krijgen. Daar zijn uitgevers niet voor. Tekstbureaus zijn daar wel voor. Of schrijfgroepen. En cursussen. Waarom stuur je iets naar een (tijdschriften)uitgever als je feedback verwacht? Ik zou zelf alleen een verhaal opsturen waarvoor ik geen feedback meer nodig heb, gewoon een verdomd goed verhaal waar niets meer aan te verbeteren is. Of in ieder geval te weinig om daarop afgewezen te kunnen worden. Als je je als loodgieter aanbiedt, ga je toch ook niet zitten wachten op feedback? De mensen die met je in zee willen gaan verwachten dat er vakwerk wordt opgeleverd, niet een lekkende kraan en een reutelend riool. Wanneer je er zelf niet zeker van bent of je mensen met een lekkage achter laat, ben je geen goede loodgieter. Idem voor de schrijver: zorg dat je vakwerk aflevert. Als je als schrijver zit te wachten op feedback van een uitgever, weet je eigenlijk al dat je nog niet goed genoeg bent voor het vak. Stuur het dan naar de juiste personen om de juiste feedback te vragen.

Jouw loodgieter vergelijking slaat nergens op, een schrijver onwaardig, maar niet geklaagd, ieder zijn mening . Ik ben alvast blij dat ik er compleet anders over denk. Het vorige jaar was voor mij bijzonder vruchtbaar: vier publicaties in vier verschillende papieren tijdschriften en twee gewonnen schrijfwedstrijden (een in Nederland en een in Vlaanderen) waarbij het ene verhaal in een papieren tijdschrift gepubliceerd werd en het andere in een verhalenbundel.

Persoonlijk vind ik het vrij logisch dat een schrijver bij weigering wilt weten wat er mis aan het werk was... Ook bij uitgevers heb je meestal drie niveaus heb ik ervaren: degene die een standaardbriefje krijgen, sommigen krijgen dat weer hele analyses en een derde groep van gelukkigen die hopelijk hun boek bij die uitgeverij aan de man krijgen. Vaak krijg je b.v. nadat een werk is gedaan (om maar iets te zeggen een nieuwe internetverbinding) een enquête waarin ze je ervaring over de dienstverlening vragen. Alleen op die manier kunnen ze die verbeteren. Ook als docent b.v. word je dien je in België om de drie jaar geëvalueerd te worden om te kijken of je je werk wel (nog) goed doet, daartussenin kunnen ook weer functiebesprekingen gedaan worden waar je feedback krijgt over wat er goed gaat in je lessen en wat er vatbaar is voor verbetering. Waarom zou dat voor een schrijver anders moeten zijn?

Inderdaad, een sollicitatie is in deze een goede vergelijking. Je wilt weten waarom je de baan niet kreeg zodat je kunt schaven aan je profiel of tekortkomingen.

Als je je als loodgieter aanbiedt, ga je toch ook niet zitten wachten op feedback? De mensen die met je in zee willen gaan verwachten dat er vakwerk wordt opgeleverd, niet een lekkende kraan en een reutelend riool. Wanneer je er zelf niet zeker van bent of je mensen met een lekkage achter laat, ben je geen goede loodgieter.

Een loodgieter kun je het niet mee vergelijken. Als je die nodig hebt, zoek je deze op in de telefoongids. Hij biedt zich alleen aan. En jij kunt er gebruik van maken. Vaak ga je dan af op prijs, plaats van vestiging, enz. Je kunt achteraf pas beoordelen of hij zijn werk goed gedaan heeft. Is dat niet het geval, levert dat negatieve mond-op-mond reclame op. Bij een schrijver oordeelt een uitgever over het manuscript en niet het boek wat in de winkel ligt. En aan een manuscript moet heel vaak nog geschaafd worden, ook al ligt het bij de uitgever en is het goedgekeurd. Een uitgever ziet potentie in de schrijver en het product dat hij levert. Dat wil nog niet zeggen dat ze meteen gaan drukken.

Inderdaad, een sollicitatie is in deze een goede vergelijking. Je wilt weten waarom je de baan niet kreeg zodat je kunt schaven aan je profiel of tekortkomingen.

Ook deze vergelijking loopt spaak. Als je solliciteert op een vacature en je wordt afgewezen krijg je feedback in die zin dat je scholing niet goed is of dat je onvoldoende ervaring hebt. Tegen de tijd dat zo'n probleem verholpen is, bestaat de vacature niet meer. Een manuscript kun je zo lang aan werken als jezelf wilt en kun je ten allen tijde bij een uitgever proberen te slijten. Als hij interesse heeft, hoor je dat. Mocht hij dat niet hebben, hoor je het ook. Als je wordt afgewezen begrijp ik heel goed dat je teleurgesteld bent. En dat je je afvraagt waarom je harde werk zo wordt weggewuifd alsof het niks is. Ik begrijp echter ook heel goed waarom een uitgeverij bij afkeuring niks bijvoegt in de zin van een argumentatie. Dat is niet in zijn voordeel. De uitgeverij ziet gewoonweg de potentie in de schrijver en zijn manuscript niet. Als hij de auteur een reden geeft, gebruikt de auteur die feedback om zijn manuscript te verbeteren alvorens hij het aanbiedt bij concurrerende uitgeverijen. Als het daar wel wordt goedgekeurd en het heeft succes, dan is dat gewoonweg kapitaalvernietiging voor de eerste uitgeverij waar de auteur het manuscript aanbood.

Inderdaad, een sollicitatie is in deze een goede vergelijking. Je wilt weten waarom je de baan niet kreeg zodat je kunt schaven aan je profiel of tekortkomingen.

Ook deze vergelijking loopt spaak. Als je solliciteert op een vacature en je wordt afgewezen krijg je feedback in die zin dat je scholing niet goed is of dat je onvoldoende ervaring hebt. Tegen de tijd dat zo'n probleem verholpen is, bestaat de vacature niet meer. Een manuscript kun je zo lang aan werken als jezelf wilt en kun je ten allen tijde bij een uitgever proberen te slijten. Als hij interesse heeft, hoor je dat. Mocht hij dat niet hebben, hoor je het ook.

¨ Ik denk dat jouw weerlegging hier spaak loopt. Als ik door een uitgever afgewezen word kijk ik uit naar zijn argumentatie, niet om het nog eens bij hem te proberen (wat toch al één keer met succes gelukt is), maar om er iets van op te steken en het verhaal aan een andere uitgever aan te bieden.

Heel handig om maar een deel te quoten, Noek. Je kunt beter het volgende nog even opnieuw lezen:

Ik begrijp echter ook heel goed waarom een uitgeverij bij afkeuring niks bijvoegt in de zin van een argumentatie. Dat is niet in zijn voordeel. De uitgeverij ziet gewoonweg de potentie in de schrijver en zijn manuscript niet. Als hij de auteur een reden geeft, gebruikt de auteur die feedback om zijn manuscript te verbeteren alvorens hij het aanbiedt bij concurrerende uitgeverijen. Als het daar wel wordt goedgekeurd en het heeft succes, dan is dat gewoonweg kapitaalvernietiging voor de eerste uitgeverij waar de auteur het manuscript aanbood.

Ja, dat is het probleem wel zo'n beetje: ingaan op waar een vergelijking mank gaat in plaats van de essentie eruit te halen. Nogmaals: als jij feedback van een uitgever verwacht na afwijzing, dan ga je er al vanuit dat je niet goed genoeg bent om gepubliceerd te worden. Waarom doe je dan die moeite om het toch in te sturen en verwacht je dat anderen moeite doen voor jouw verhaal? Het smoezenhoutje is niet voor niets een uitvinding van een uitgeverij.

Heel handig om maar een deel te quoten, Noek. Je kunt beter het volgende nog even opnieuw lezen:

Ik begrijp echter ook heel goed waarom een uitgeverij bij afkeuring niks bijvoegt in de zin van een argumentatie. Dat is niet in zijn voordeel. De uitgeverij ziet gewoonweg de potentie in de schrijver en zijn manuscript niet. Als hij de auteur een reden geeft, gebruikt de auteur die feedback om zijn manuscript te verbeteren alvorens hij het aanbiedt bij concurrerende uitgeverijen. Als het daar wel wordt goedgekeurd en het heeft succes, dan is dat gewoonweg kapitaalvernietiging voor de eerste uitgeverij waar de auteur het manuscript aanbood.

Dat volgende heeft niets te maken de poging van Ocultar om mijn vergelijking te weerleggen. Ik eigen mij het recht toe om op sommige uitlatingen niet te reageren, en dat kan zijn omdat ik ze geen woorden waard vind of omdat ik ze helemaal onderschrijf en er dus niets aan toe te voegen heb.

Dat volgende heeft niets te maken de poging van Ocultar om mijn vergelijking te weerleggen. Ik eigen mij het recht toe om op sommige uitlatingen niet te reageren, en dat kan zijn omdat ik ze geen woorden waard vind of omdat ik ze helemaal onderschrijf en er dus niets aan toe te voegen heb.

Of omdat je ze niet begrepen hebt, zoals Mijre in dit geval probeerde uit te leggen. Kijk, een schrijver die solliciteert op de vacature bij een loodgietersbedrijf is iets anders dan een loodgieter die een verhaal heeft geschreven en dat opstuurt naar een uitgeverij. Ze worden beiden weliswaar afgewezen, maar de redenen zijn niet met elkaar te vergelijken. De auteur krijgt te horen dat niet de goede papieren heeft, wat inhoudt dat hij weer naar school moet. En voordat hij met die opleiding klaar is, is de vacature allang ingevuld. Jij verlangt van de uitgever dat hij tegen de loodgieter zegt dat het verhaal taal technisch niet orde is (bij wijze van spreken). Daarna kan de loodgieter in alle rust het manuscript aanpassen en het ongeschonden naar een nieuwe uitgever sturen. Als de loodgieter wil dat zijn schrijfkunsten geapprecieerd worden, moet hij de auteur misschien inhuren. En dat is maar goed ook want de schrijver kan het geld goed gebruiken aangezien hij op dit moment werkeloos is en toch nog die opleiding als loodgieter wil volgen.

Dat volgende heeft niets te maken de poging van Ocultar om mijn vergelijking te weerleggen. Ik eigen mij het recht toe om op sommige uitlatingen niet te reageren, en dat kan zijn omdat ik ze geen woorden waard vind of omdat ik ze helemaal onderschrijf en er dus niets aan toe te voegen heb.

Of omdat je ze niet begrepen hebt, zoals Mijre in dit geval probeerde uit te leggen. Kijk, een schrijver die solliciteert op de vacature bij een loodgietersbedrijf is iets anders dan een loodgieter die een verhaal heeft geschreven en dat opstuurt naar een uitgeverij. Ze worden beiden weliswaar afgewezen, maar de redenen zijn niet met elkaar te vergelijken. De auteur krijgt te horen dat niet de goede papieren heeft, wat inhoudt dat hij weer naar school moet. En voordat hij met die opleiding klaar is, is de vacature allang ingevuld. Jij verlangt van de uitgever dat hij tegen de loodgieter zegt dat het verhaal taal technisch niet orde is (bij wijze van spreken). Daarna kan de loodgieter in alle rust het manuscript aanpassen en het ongeschonden naar een nieuwe uitgever sturen. Als de loodgieter wil dat zijn schrijfkunsten geapprecieerd worden, moet hij de auteur misschien inhuren. En dat is maar goed ook want de schrijver kan het geld goed gebruiken aangezien hij op dit moment werkeloos is en toch nog die opleiding als loodgieter wil volgen.

Ik vraag me af of jij nu zelf begrijpt wat je schrijft, meer heb ik er niet over te zeggen, en dat is maar goed ook. Ik heb geleerd om het proper te houden.

Denk jij nu echt dat dat een voorname reden is waarom je bij een sollicitatie uit de boot valt... Meer nog als ze een master vragen en jij hebt maar een A2, en ze willen op dit punt niet schipperen gaan ze je zelden van veel repliek dienen, want uiteindelijk kun je zelf ook wel raden dat als ze een master vragen en jij solliciteert met een A2'tje dat je waarschijnlijk niet zal uitgenodigd worden. Je kan maar proberen natuurlijk. In de meeste sollicitatielessen die je volgt kun je zelfs de raad krijgen om desnoods als je geen feedback krijgt om feedback te vragen, zodat je bij volgende sollicitaties kan verbeteren. Als ik solliciteer heb ik mij daar ook op voorbereid, en ben ik overtuigd dat ik de beste kandidaat bent, waarom zou je anders solliciteren, en toch wens ik bij een weigering toch enige feedback waar ik de mist in gegaan ben zodat ik me bij anderen daarop kan toespitsen. Ik denk dat concurrentie niets te maken heeft met het gebrek aan feedback geven bij een uitgeverij. Wel met de tijd dat dit kost om bij ieder werk die ze weigeren ook redenen te geven, die ze soms niet hebben omdat ze maar de eerste pagina's van je roman hebben gelezen (niet mijn woorden maar de woorden van een redacteur). Velen die feedback krijgen, of een grondige analyse, gaan vervolgens hun werk herwerken en sturen het alsnog terug naar dezelfde uitgeverij. (Want zoals ik al gezegd heb, mijn ervaring is dat je wel feedback krijgt wanneer ze iets in je werk zien, maar het niet goed genoeg vinden om het (in de huidige vorm) te publiceren).

:ontopic: graag. Alle vliegen zijn nu wel gevangen.