Korte vragen over taal en spelling

Het antwoord op mijn vraag (is het gebruik van VVT bij het verwijzen naar dingen die zich afspelen in de periode voorafgaand aan het verhaal in VT noodzakelijk?) is dus ja tenzij ik het cursief typ. En dit laatste heeft inderdaad wat nadelen ... Bedankt schlimazlnik.

Onderbroken zin Wanneer beschouw je een zin als onderbroken en plaats je een komma in plaats van een punt? Voorbeelden: ‘Kijkt u maar hierheen,’ zei de man, ‘en ontspannen glimlachen.’ ‘O, wat fijn,’ reageerde de man dankbaar, ‘we hadden ons er zo op verheugd, nietwaar schat?’ ‘Kom,’ zei de vrouw vriendelijk, ‘ik pak je bij de andere arm.' of ‘Kijkt u maar hierheen,’ zei de man. ‘En ontspannen glimlachen.’ ‘O, wat fijn,’ reageerde de man dankbaar. ‘We hadden ons er zo op verheugd, nietwaar schat?’ ‘Kom,’ zei de vrouw vriendelijk. ‘Ik pak je bij de andere arm.' Kent iemand de regel?

Schopje omhoog. Wie o wie?

"Ik heb gegoogeld op "onderbroken zin hoofdletter" en hup: http://taaladvies.net/taal/advies/vraag/1557/

Je bent geweldig, Bernhard. Mijn google aansturend vermogen moet me in de steek hebben gelaten. :confused:

Toch zie je voorbeeld 4 en 5, zoals daar gegeven, zelden zó. Ik vind het ook niet logisch, een komma na een uitroep- of vraagteken en plaats hem daar nooit, nog ervan afgezien dat ik het niet mooi vind staan (maar daar zou je overheen moeten stappen als je werkelijk die regel wilde volgen).

Dat komt omdat er een verschil is tussen dialooginterpunctie en citaatinterpunctie.

In het voorbeeld gaat het om een dialoog. De vraag gaat ook over een dialoog.

Toch zie je voorbeeld 4 en 5, zoals daar gegeven, zelden zó. Ik vind het ook niet logisch, een komma na een uitroep- of vraagteken en plaats hem daar nooit, nog ervan afgezien dat ik het niet mooi vind staan (maar daar zou je overheen moeten stappen als je werkelijk die regel wilde volgen).

De komma komt niet na het vraag- of uitroepteken, maar na het aanhalingsteken. Vind ik wel logisch maar ik heb 'm tot nu toe ook steeds weggelaten. Het wordt een gekke verzameling leestekens.

De voorbeelden gaan uitdrukkelijk om citaten. Dat is ook de titel van het stuk waarnaar gelinkt wordt.

Toch zie je voorbeeld 4 en 5, zoals daar gegeven, zelden zó. Ik vind het ook niet logisch, een komma na een uitroep- of vraagteken en plaats hem daar nooit, nog ervan afgezien dat ik het niet mooi vind staan (maar daar zou je overheen moeten stappen als je werkelijk die regel wilde volgen).

De komma komt niet na het vraag- of uitroepteken, maar na het aanhalingsteken. Vind ik wel logisch maar ik heb 'm tot nu toe ook steeds weggelaten. Het wordt een gekke verzameling leestekens.

Ja, daar heb je gelijk in. Drie tekens op rij - waar is dat een teken van?

Toch zie je voorbeeld 4 en 5, zoals daar gegeven, zelden zó. Ik vind het ook niet logisch, een komma na een uitroep- of vraagteken en plaats hem daar nooit, nog ervan afgezien dat ik het niet mooi vind staan (maar daar zou je overheen moeten stappen als je werkelijk die regel wilde volgen).

De komma komt niet na het vraag- of uitroepteken, maar na het aanhalingsteken. Vind ik wel logisch maar ik heb 'm tot nu toe ook steeds weggelaten. Het wordt een gekke verzameling leestekens.

Ja, daar heb je gelijk in. Drie tekens op rij - waar is dat een teken van?

Regelziekte?

Dat komt omdat er een verschil is tussen dialooginterpunctie en citaatinterpunctie.

Wordt wel verwarrend als daarvoor verschillende regels zouden gelden. Een dialoog is toch een verzameling citaten?

Ik heb mijn lesstof erbij gehaald. Ik neem aan dat het daar goed in staat. Heb je hier iets aan, parrot?

Eindigt het citaat op een vraag- of uitroepteken, dan vervalt de komma. "Mijn man komt later thuis!" riep Annet. Het kan ook zijn dat een citaat, dat zelf geen interpunctie heeft, wordt onderbroken door de toelichting. De onderbroken delen van het citaat komen elk tussen aanhalingstekens te staan. De toelichting zetten we tussen komma's, en het slotpunt staat vóór het aanhalingsteken sluiten: "Mijn man", zei Annet, "komt later thuis." Het citaat kan ook zelf interpunctie hebben én onderbroken worden door de toelichting. Voorbeeldzin: ga weg, en kom nooit meer terug. Omdat het stukje tekst dat wordt aangehaald al een komma bevat, valt deze komma binnen de aanhalingstekens: "Ga weg," zei ze, "en kom nooit meer terug." Een citaat kan ook een volledige zin in een zin zijn. In dit geval komt het citaat tussen aanhalingstekens, maar zonder slotpunt, in de zin te staan. Vraag- en uitroeptekens blijven uiteraard wél staan. Voorbeeld: Onderaan de brief had hij "Ik hou van je" geschreven. En tot slot: u gebruikt géén aanhalingstekens bij het weergeven van iemands gedachten: Lag ik maar in mijn eigen bed, dacht hij.

Als een zin wordt onderbroken, nooit verder gaan met een hoofdletter bij het tweede deel van een citaat. "Kom," zei hij, "dan gaan we een ijsje halen." Zijn het twee zinnen, dan ga je verder met het hoofdletter: "Wat een gedoe," zei hij. "Dit kan ik er niet meer bij hebben!" Maar die laatste zin zou ook één zin kunnen zijn: Wat een gedoe, dit kan ik er echt niet meer bij hebben! (Dat is aan de schrijver, of hij er twee zinnen of één zin van maakt.

Jongen versus jongeman. Vanaf welke leeftijd zouden jullie een personage 'jongeman' noemen in plaats van 'jongen'? Alvast bedankt voor de reacties.

Ik ben met A. Christie bezig en zie heel vaak hwt eerste voorbeeld van Ginny staan. Het is wel een oud verhaal, trouwens. Nou ja, nieuwe verhalen schrijft ze ook niet meer. iI kom overigens nog veel meer dingen tegen die we nu niet meer zo schrijven.

Jongen versus jongeman. Vanaf welke leeftijd zouden jullie een personage 'jongeman' noemen in plaats van 'jongen'?

Niet zozeer leeftijd, maar baseren op gedrag en lichamelijke ontwikkeling. Maar dat ligt er ook aan wie het zegt, en in welke situatie.

Voor mijn gevoel zo rond de 16 Wolfke. Maar ik ben het ook met schlimazlnik eens, het varieert sterk en het is maar net wat je wilt benadrukken. Jeugdigheid of volwassenheid. Maar zo rond de 16 zie je toch steeds meer een man ipv kind,

Bedankt beiden. Als HP een grote verantwoordelijkheid draagt, kan het dus wellicht eerder.

Ik vind een knul van zestien toch echt een jongen.

Oké, 17 dan.

:D

:D

Ik vraag me af of het 'op', 'in' of 'met' verlof is.

Volgens mij is het met verlof gaan. Misschien heb je hier nog wat aan: http://taaladvies.net/taal/advies/vraag/1483/

Bedankt Xu. Wellicht wel :). Ik vermoed dat 'op' verlof zijn eerder 'op reis gaan' betekent.

Is het gebruikgemaakt of gebruik gemaakt? Ik keek in de vanDale op internet en daar staat dat gebruikmaken één woord is. In de Vandale thuis (boekvorm, maar wel wat ouder) komt dit woord niet voor.

Als ik twijfel. En dat is vaak. En ik heb zoveel als mogelijk internet, boeken of andere virtuele/analoge personen geraadpleegd. En ik krijg geen duidelijk antwoord. En ik moet een beslissing nemen. Dan verkies ik [als vaste stelregel voor uitsluitend mijzelf] het woord uit elkaar te trekken. Ook al is het fout, ik zou in dit geval gekozen hebben voor: gebruik gemaakt. Gevoelsmatig is het woord 'gebruikgemaakt' te lang met 2 x ge in het woord: gebruikgemaakt. Blijkt nou later, dat ik door veel persoonlijke ervaring meer woorden in mijn vocabulair [hoofd] opsla [op sla] dat het toch aanelkaar [aan elkaar] geschrevengezijn, of, moet worden, dan komt vanzelf het moment dat dit geen vraag meer is. Voor mij.

Ik heb gebruik gemaakt van de kennis van mijn buurman en heb het opgeslagen in mijn geheugen. (als ik het opsla in mijn geheugen) Ik heb het niet aan elkaar geschreven, maar doe het wel bij opsla.

Ik heb gebruik gemaakt van de kennis van mijn buurman en heb het opgeslagen in mijn geheugen. (als ik het opsla in mijn geheugen) Ik heb het niet aan elkaar geschreven, maar doe het wel bij opsla.

Ik weet niet eens wat opsla is. Ik eet sla op.

Volgens de Taalunie hoort gebruikgemaakt aan elkaar, zie: http://woordenlijst.org/zoek/?q=gebruikmaken&w=w , maar mooi is anders.