Wat moeten vrouwen schrijven?

Ik lees wel graag iets wat inzicht verschaft in het vrouwelijke perspectief. Een voorbeeld dat mij te binnen schiet is "Unless" van Carol Shields. Het is geschreven vanuit het perspectief van een moeder, en naar ik mij herinner komen er ook veel typisch vrouwelijke gevoelens aan bod (over moederschap enz.), maar toch kreeg ik op geen enkel moment het gevoel dat mijn testikels zouden afvallen als ik verder las. Het is een boek over universele menselijke gevoelens, maar dan gezien door een vrouwelijke bril. Wat mij soms irriteert bij bepaalde vrouwelijke auteurs is wanneer het (vrouwelijke) hoofdpersonage opzettelijk achterlijk gemaakt wordt op bepaalde vlakken. Bv Hunger Games vind ik prima als page turner, maar het liefdesverhaal dat erin zit verwerkt is echt om van te kotsen. Meisje moet kiezen tussen twee mannen en verandert voortdurend van gedachte, soms om de meest idiote reden, kiest uiteindelijk voor de publiekslieveling.

ik heb nog nergens een goed argument gezien of gehoord dat er een soort literair glazen plafond is, noch dat vrouwen inherent minder interessant schrijven voor mannen.

Ik ook niet. Maar de observatie over de LLP vind ik toch frappant.

De oorspronkelijke vraag suggereert (als ik het dan goed begrijp) dat het winnen van een prijs samenhangt met het onderwerp. Dat er onderwerpen zijn die mannen meer aanspreken. En dat suggereert weer dat er een recept is voor een prijswinnend boek.

Dat was niet mijn punt. Zie # 16:

Als het dan om dezelfde onderwerpen gaat, en een Vondel, een Büch, een AF behalen er prijzen en waardering mee, en een vrouw niet, waar zit dan het verschil? Niet in het onderwerp.

Veel sex, achtervolgingen, bloot, zinloos geweld, erotiek en explosies. Dan heb je het gros van de mannen wel te pakken vermoed ik :D.

Veel sex, achtervolgingen, bloot, zinloos geweld, erotiek en explosies. Dan heb je het gros van de mannen wel te pakken vermoed ik :D.

Ja, Jerry Cotton c.s. :) Maar die krijgen geen LLP.

Ik hou niet zo van man-vrouw, goed-slecht diskussies. Een tweedeling tussen mensen is blijkbaar nodig en verklaarbaar. Lees hiervoor eens het zeer vermakelijke verhaal van Allen en Barbare Pease: "Waarom mannen niet luisteren en vrouwen niet kunnen kaartlezen." (Hierin wordt het verschil in werking van mannelijke en vrouwelijke hersenen wetenschappelijk biologisch verklaard). Heel verhelderend en herkenbaar. Het verschil is een gegeven dat we niet kunnen veranderen, slechts accepteren. En in dat laatste zit de crux. Als we elkaar onvoorwaardelijk zouden kunnen accepteren als 'anders maar toch gelijk', zullen de harde cijfers over aandacht, prijzen etc. in de pas gaan lopen. We zijn op de goede weg, maar nog niet aan de finish. Om de kook- en mode vergelijking maar eens ter hand te nemen: ga eens kijken in de normale restaurantkeukens, niet te vergeten bij de opleidingen(!) en op de laatste catwalks: de vrouwen halen de mannen in sneltreinvaart in. Hoogstens ontbreekt het hen aan één karaktereigenschap: het verlangen naar macht. Misschien moeten we eens een experiment aangaan op schrijfgebied: welke anonieme vrouw schrijft en publiceert een krachtig meesterwerk onder een mannelijk synoniem? Ik ben zeer benieuwd wat dat oplevert :ninja:

[quote=Thérèse

misschien willen vrouwelijke auteurs zich zo zeer aan de mannen conformeren dat hun vrouwelijkheid geen meerwaarde meer biedt en je dus net zo goed een boek van een "echte" man kunt pakken?

Iets om over te denken. Bedoel je dat mannelijke teksten 'dus' meerwaarde hebben boven vrouwelijke?[/quote] Nee, net niet, ik bedoel net dat je als vrouw geen succes moet zoeken in het imiteren van mannen, want een imitatie zal zelden het origineel overtreffen. Als je kijkt naar de wereldliteratuur, dan zie je net dat voor veel vrouwelijke schrijvers het vrouw-zijn net een selling point is. En dan heb ik het niet over chicklit of vrouwenthrillers (die lust ik als vrouw ook niet), maar over bv. vrouwelijke schrijvers uit de derde wereld die de discriminatie die zij als vrouw ervaren, aanklagen. Als je ervanuit gaat dat er typisch mannelijke en typisch vrouwelijke onderwerpen of stijlkenmerken bestaan, waarom zou je dan als vrouw krampachtig over die mannelijke onderwerpen moeten gaan schrijven ipv ten volle gebruik te maken van je vrouw-zijn? Zou het voor een mannelijke lezer niet net interessanter zijn om iets te lezen vanuit een vrouwelijk standpunt dan vanuit wat een vrouw denkt dat een mannelijk standpunt is?

Zou het voor een mannelijke lezer niet net interessanter zijn om iets te lezen vanuit een vrouwelijk standpunt dan vanuit wat een vrouw denkt dat een mannelijk standpunt is?

Ik zou het wel willen weten. Willen mannen - over het algemeen - lezen over of vanuit vrouwelijke standpunten / invalshoeken? Vinden ze dat interessant? Of juist gewoon niet? Not. Terwijl vrouwen - over het algemeen - misschien meer geïnteresseerd zijn in de mens, man én vrouw? En dus alles c.q. veel meer lezen?

Ik vroeg:

Wat (voor soort boek) moeten vrouwen schrijven, zodat mannen het interessant vinden? Of anders geformuleerd: Wat voor tekst, geschreven door vrouwen, willen mannen graag lezen?

Dat is letterlijk wat ik zou willen weten. Je kunt de vraag ook letterlijk beantwoorden: Een boek, geschreven door een vrouw, interesseert mij wanneer... Hoeft niet, kan. Ik bedoel niet dat je op exact die manier moet antwoorden, dat zou belachelijk zijn. Een uitgebreide analyse is erg interessant. Maar je moet je antwoord niet beginnen met het herformuleren van mijn vraag.

Ik denk dat iemand al op de goede weg is door zichzelf niet op de eerste plaats als vrouw te zien, maar als een individu (uitleg in de uitgebreide versie). Een individu, dat namens zichzelf schrijft, en niet voor of namens een groep. Alleen dan zit je in de hoek van de unieke inzichten, en niet in de "wij vrouwen"-inzichtenhoek (want dat irriteert en gaat blijkbaar zelden goed). Een eerste stap is om te kijken of je je vraag kunt herformuleren: blijkbaar is het voor jouw interessant om te weten wat je als vrouw moet doen om... Maar 20 jaar terug wat de vraag "wat moet je als provinciaaltje doen" (de meeste winnaars leken uit de grachtengordel te komen). Bij genreschrijvers komt de vraag op "wat moet je als genreschrijver doen..." Dezelfde vraag: allochtoon, holebi, jongere, postzegelliefhebber... je kunt alles invullen, maar het maakt niet uit. De vraag stellen is hem beantwoorden in dit geval. Mensen zijn niet geïnteresseerd in een boek van een vrouw, ze zijn meer geïnteresseerd in een individu dat een uniek boek schrijft.

Uit onderzoek is gebleken dat jongeren sneller een boek met een mannennaam op de kaft pakken, dan een boek met een vrouwennaam. Wat ik me dan afvraag: als je twee exemplaren van een boek maakt en op de ene een vrouwen- en op de andere een mannennaam zou zetten, zou het 'mannenboek' dan ook vaker verkocht worden?

Uit onderzoek is gebleken dat jongeren sneller een boek met een mannennaam op de kaft pakken, dan een boek met een vrouwennaam. Wat ik me dan afvraag: als je twee exemplaren van een boek maakt en op de ene een vrouwen- en op de andere een mannennaam zou zetten, zou het 'mannenboek' dan ook vaker verkocht worden?

Welk onderzoek? Linkje? Uit ander onderzoek is namelijk gebleken dat heel veel onderzoeken verkeerd geciteerd en verkeerd geïnterpreteerd worden, vooral zonder bronvermelding ;-)

Een aantal jaren geleden was ik bij een prijsuitreiking voor jonge wetenschappers. De directeur van het NWO, de prijsuitreikende instantie, roemde het feit dat onder de prijswinnaars zoveel jonge vrouwen waren. De toenmalige minister, Ronald Plasterk, kwam daar in zijn praatje op terug. 'Wacht maar wat daar over een paar jaar van over is' was ongeveer de strekking van zijn verhaal. Er zijn inderdaad maar heel weinig vrouwen die uiteindelijk hoogleraar worden. Vrouwen in topfuncties zijn, vooral in Nederland over het algemeen nog een rariteit. Is dat omdat ze slechter zijn? Ik denk het niet. Hun rol ligt, al dan niet uit vrije keus, veel dichter bij gezin en opvoeding. Ze krijgen en nemen eenvoudig niet de gelegenheid zich te ontplooien. Zo is het op veel terreinen, dus waarom zou schrijven een uitzondering zijn? In bijgaand artikel is mooi beschreven hoe zoiets werkt: http://www.sciencepalooza.nl/2009/04/vrouwen-zeur… Het experiment zoals Beca schrijft is al verschillende keren uitgevoerd. Een recent voorbeeld is Nicci French, een schrijversechtpaar die niet laat weten welk stukje door de man of vrouw geschreven is.

Ik denk dat iemand al op de goede weg is door zichzelf niet op de eerste plaats als vrouw te zien, maar als een individu (uitleg in de uitgebreide versie).

Daar leg je de vinger volgens mij op de zere plek. In elk geval is dit waarom ik moeite heb om de vraag goed te begrijpen/beantwoorden. Als ik begin te schrijven ben ik er helemaal niet mee bezig dat ik een man ben. Ik ben 'gewoon' bezig met mijn verhaal of artikel. Zijn er mannen en vrouwen die zich daar wel heel bewust van voelen? Ter verduidelijking: ik ontken ook niet dat ik een man ben. Dat is simpelweg wat ik ben. Ik schrijf vanuit mijn eigen referentiekader, maar ben daar niet mee bezig. Omdat ik me zelf niet kan voorstellen dat ik bewust schrijf 'als man' en al helemaal niet dat ik schrijf 'voor mannen' of 'voor vrouwen' kan ik me moeilijk voorstellen dat gevorderde literaire schrijvers dat wel doen. Volgens mij (en ik gis hier volkomen) zijn die prijswinnende schrijvers gewoon bezig met het schrijven van wat zij een goed verhaal achten.

Als het dan om dezelfde onderwerpen gaat, en een Vondel, een Büch, een AF behalen er prijzen en waardering mee, en een vrouw niet, waar zit dan het verschil? Niet in het onderwerp.

Volgens mij zie je een causaliteit die er niet is. Je stelt vast dat meer mannen een literaire prijs winnen en verbindt het man-zijn aan het winnen. Ik geloof er gewoon geen klap van dat het een met het ander te maken heeft. Er zijn namelijk nog zo veel andere factoren: leeftijd, geloofsovertuiging, waar iemand opgroeit, wat zijn of haar ouders deden... Met zo weinig gegevens kun je ook vragen waarom vooral mensen die van Halfvolle Melk houden zo vaak een literaire prijs winnen. Misschien is het gewoon zo dat op dit moment toevallig de schrijvers die het meest in de smaak vallen bij de jury man zijn. Toeval bestaat, hoor. Zeker bij zulke kleine aantallen kun je gewoon geen statistische verbanden leggen. Volgens mij is de vraag daarom op zijn minst 'vervuild' door er sekse bij te halen. Volgens mij is de vraag: Waarom wint A een literaire prijs met onderwerp X, terwijl B met het zelfde onderwerp misgrijpt? Geef anders eens een sterk argument waarom je denkt dat sekse relevant is hier?

Bij mij thuis zijn het toch ook de mannen die melk drinken, dat zou wel eens kunnen kloppen.

Bij mij thuis zijn het toch ook de mannen die melk drinken, dat zou wel eens kunnen kloppen.

:lol:

Uit onderzoek is gebleken dat jongeren sneller een boek met een mannennaam op de kaft pakken, dan een boek met een vrouwennaam. Wat ik me dan afvraag: als je twee exemplaren van een boek maakt en op de ene een vrouwen- en op de andere een mannennaam zou zetten, zou het 'mannenboek' dan ook vaker verkocht worden?

Welk onderzoek? Linkje? Uit ander onderzoek is namelijk gebleken dat heel veel onderzoeken verkeerd geciteerd en verkeerd geïnterpreteerd worden, vooral zonder bronvermelding ;-)

Goede vraag Harryhol, ik zou het niet meer weten. Heb ik ooit een keer gelezen als verklaring waarom J.K. Rowling niet met haar "hele/echte" naam op de kaft van de Harry Potters wilde staan...

Precies wat ik zeg, mannen eisen het podium op. Als mannen iets koken moet er een cameraploeg klaar staan, als vrouwen iets koken, gebeurt na het eten de afwas.

Dat is volgens mij exact wat er aan de hand is.

De beginvraag gaat uit van het gegeven dat vrouwen sterk ondervertegenwoordigd zijn bij het verstrekken van grote literaire prijzen. Ik weet niet of dat een directe link heeft met het naar de mond praten of naar het oog schrijven van... publiek, jury. Ik wil helemaal geen topic over een man-/vrouwdiscussie. Ik vraag me alleen af wat een mens (vrouw) moet schrijven, wil hij (zij) in aanmerking komen voor een literaire prijs. Je kunt wel zeggen: mensen moeten schrijven wat ze te vertellen hebben (en dat ben ik helemaal met je eens), maar waarom wordt datgene wat mannen te vertellen hebben dan beduidend hoger gewaardeerd dan wat vrouwen te vertellen hebben? En wat moeten vrouwen dan vertellen, wil dat gewaardeerd worden?

Nee, de beginvraag maakt een onderscheid tussen vrouwlijke en mannelijke schrijvers en gaat uit van het implicite gegeven dat er een verschil is. Kwalitatief, kwantitatief of nummeriek. Daar ben ik het al niet mee eens. Als je uitgaat van wat een vrouw (ik zeg: iemand) moet schrijven om een literatuurprijs te winnen, dan ga ik er vanuit dat je bezig bent met wat de jury leest en de daaraangekoppelde waardering. Broodschrijvers schrijven voor brood, romanschrijvers schrijven om hun kunst. Jij hebt het over de kunst verstaan van het behagen van een jury. Mwaa, niet mijn ding.

Nee, de beginvraag maakt een onderscheid tussen vrouwlijke en mannelijke schrijvers en gaat uit van het implicite gegeven dat er een verschil is. Kwalitatief, kwantitatief of nummeriek. Daar ben ik het al niet mee eens.

Ik denk dat je met het oog op de literaire prijzen in Nederland met enige statistiek toch wel kunt beweren DAT er een verschil is, namelijk dat vrouwen die prijzen zelden in ontvangst mogen nemen. Daaruit kan voortvloeien: waarom is dat verschil er? Een andere vraag is: wat boeit het?

Nee, de beginvraag maakt een onderscheid tussen vrouwlijke en mannelijke schrijvers en gaat uit van het implicite gegeven dat er een verschil is. Kwalitatief, kwantitatief of nummeriek. Daar ben ik het al niet mee eens.

Ik denk dat je met het oog op de literaire prijzen in Nederland met enige statistiek toch wel kunt beweren DAT er een verschil is, namelijk dat vrouwen die prijzen zelden in ontvangst mogen nemen. Daaruit kan voortvloeien: waarom is dat verschil er? Een andere vraag is: wat boeit het?

Nou, zoals ik al zei is het aantal gevallen te klein om statistische conclusies te trekken. :-) Ik moet er wel om lachen dat ik het er verder nou eens een keer roerend met Schlimazlnik eens ben. Maar ja, logisch... mannen onder elkaar...

Precies wat ik zeg, mannen eisen het podium op. Als mannen iets koken moet er een cameraploeg klaar staan, als vrouwen iets koken, gebeurt na het eten de afwas.

Dat is volgens mij exact wat er aan de hand is.

Owww dat is ZO'N vrouwen opmerking! Kidding :-) Nee, ik denk niet dat je hier gelijk hebt. Het is echt niet zo dat mannen publiciteits-geiler zijn dan vrouwen. Vrouwen willen net zo graag met hun kop op TV. Of wou je beweren dat vrouwen over het algemeen bescheidener zijn? Minder ambitie hebben? Minder graag succesvol zijn? Als dat namelijk zo is, dan is het antwoord op de vraag bij deze gevonden. Persoonlijk denk ik daar anders over. Ik kijk namelijk TV en lees kranten :-)

Een podiumplaats gaat helemaal niet over publiciteit, dat gaat over aandacht. Groot verschil. Publiciteit volgt de aandacht, duidelijk, daarin zit de winst.

De beginvraag gaat uit van het gegeven dat vrouwen sterk ondervertegenwoordigd zijn bij het verstrekken van grote literaire prijzen. Ik weet niet of dat een directe link heeft met het naar de mond praten of naar het oog schrijven van... publiek, jury. Ik wil helemaal geen topic over een man-/vrouwdiscussie. Ik vraag me alleen af wat een mens (vrouw) moet schrijven, wil hij (zij) in aanmerking komen voor een literaire prijs. Je kunt wel zeggen: mensen moeten schrijven wat ze te vertellen hebben (en dat ben ik helemaal met je eens), maar waarom wordt datgene wat mannen te vertellen hebben dan beduidend hoger gewaardeerd dan wat vrouwen te vertellen hebben? En wat moeten vrouwen dan vertellen, wil dat gewaardeerd worden?

Nee, de beginvraag maakt een onderscheid tussen vrouwlijke en mannelijke schrijvers en gaat uit van het implicite gegeven dat er een verschil is. Kwalitatief, kwantitatief of nummeriek. Daar ben ik het al niet mee eens. Als je uitgaat van wat een vrouw (ik zeg: iemand) moet schrijven om een literatuurprijs te winnen, dan ga ik er vanuit dat je bezig bent met wat de jury leest en de daaraangekoppelde waardering. Broodschrijvers schrijven voor brood, romanschrijvers schrijven om hun kunst. Jij hebt het over de kunst verstaan van het behagen van een jury. Mwaa, niet mijn ding.

Volgens mij vind je het zelf ook niet prettig wanneer er een lading aan je woorden gegeven wordt die ze niet hebben. Ik heb het niet over het behagen van een jury. Maar ik ga de vragen niet nog eens herhalen.

Volgens mij zie je een causaliteit die er niet is. Je stelt vast dat meer mannen een literaire prijs winnen en verbindt het man-zijn aan het winnen. Ik geloof er gewoon geen klap van dat het een met het ander te maken heeft.

Harry, als er dan geen causaliteit is, dan zijn er gegevens zonder causaliteit. Maar met gegevens, gezien over een periode van 25 jaar, kun je spreken van een tendens. En tendenzen hebben toch oorzaken? Dat is mijn antwoord op je vraag:

Geef anders eens een sterk argument waarom je denkt dat sekse relevant is hier?

Ik heb daar geen argumenten voor. Ik tel de koppen en dan heb je gegevens. Vervolgens diende zich de vraag aan. Over halfvolle melk wilde ik ook een opmerking maken. Hoeft al niet meer. :)

In ieder geval is iedereen het er wel overeens dat er verschil zit tussen mannen en vrouwen. Mannen lezen liever boeken van mannen dan van vrouwen, want stel dat het een goed boek is, dan moeten ze het eerlijkheidshalve nog toegeven ook. Deze kip gaat haan worden en victorie kraaien. Ik drink trouwens magere melk. Ook niet goed zeker?

In ieder geval is iedereen het er wel overeens dat er verschil zit tussen mannen en vrouwen. Mannen lezen liever boeken van mannen dan van vrouwen, want stel dat het een goed boek is, dan moeten ze het eerlijkheidshalve nog toegeven ook. Deze kip gaat haan worden en victorie kraaien. Ik drink trouwens magere melk. Ook niet goed zeker?

Denk jij eerlijk dat 'mannen' in het algemeen er moeite mee zouden hebben om te zeggen dat een boek goed is enkel omdat het door een vrouw geschreven is? Als je daar vanuit gaat, dan zet je jezelf wel heel erg in een slachtofferrol. Natuurlijk is er verschil tussen mannen en vrouwen. Er is ook verschil tussen hetero en homo, Fransman en Belg, migrant en 'hier geboren'. Dat zijn geen kwalitatieve verschillen, maar verschil in referentiekader. In iedere kunst discipline vertaal je jouw persoonlijke kijk op de wereld naar iets tastbaars: muziek, tekst, dans, film, beeldhouwwerk, schilderij. Iets waarmee je jouw blik op de wereld deelt met anderen. Ik vind het bijzonder ongeloofwaardig dat vijftig procent van de mensheid hier inherent minder goed in zou zijn, enkel door manier waarop de geslachtsdelen zijn gevormd.

Volgens mij zie je een causaliteit die er niet is. Je stelt vast dat meer mannen een literaire prijs winnen en verbindt het man-zijn aan het winnen. Ik geloof er gewoon geen klap van dat het een met het ander te maken heeft.

Harry, als er dan geen causaliteit is, dan zijn er gegevens zonder causaliteit. Maar met gegevens, gezien over een periode van 25 jaar, kun je spreken van een tendens. En tendenzen hebben toch oorzaken? Dat is mijn antwoord op je vraag:

Geef anders eens een sterk argument waarom je denkt dat sekse relevant is hier?

Ik heb daar geen argumenten voor. Ik tel de koppen en dan heb je gegevens. Vervolgens diende zich de vraag aan. Over halfvolle melk wilde ik ook een opmerking maken. Hoeft al niet meer. :)

Je gaat volgens mij aan mijn punt voorbij. Waarom licht je sekse hier uit als kenmerk? Waarom niet leeftijd, opleiding, geboorteplaats of sociaal-economische achtergrond? Het feit dat sekse makkelijker zichtbaar is, maakt het niet relevanter.

Nee, daar ga ik helemaal niet van uit. Een slachtoffer zal ik me nooit voelen. Dan had ik maar beter moeten schrijven. :confused: Terugkomen op de vraag van Thérèse. Mannen willen graag een pornoboek lezen van een zeer hoog literair gehalte. :D

Volgens mij zie je een causaliteit die er niet is. Je stelt vast dat meer mannen een literaire prijs winnen en verbindt het man-zijn aan het winnen. Ik geloof er gewoon geen klap van dat het een met het ander te maken heeft.

Harry, als er dan geen causaliteit is, dan zijn er gegevens zonder causaliteit. Maar met gegevens, gezien over een periode van 25 jaar, kun je spreken van een tendens. En tendenzen hebben toch oorzaken? Dat is mijn antwoord op je vraag:

Geef anders eens een sterk argument waarom je denkt dat sekse relevant is hier?

Ik heb daar geen argumenten voor. Ik tel de koppen en dan heb je gegevens. Vervolgens diende zich de vraag aan. Over halfvolle melk wilde ik ook een opmerking maken. Hoeft al niet meer. :)

Je gaat volgens mij aan mijn punt voorbij. Waarom licht je sekse hier uit als kenmerk? Waarom niet leeftijd, opleiding, geboorteplaats of sociaal-economische achtergrond? Het feit dat sekse makkelijker zichtbaar is, maakt het niet relevanter.

Ja Harry, dat is een leuke vraag, maar dan kun je er nog vele meer stellen, in de trant van de melk: rokers, drinkers, spuiters, ouders, wezen. Dat staat er allemaal niet bij. Hoe moet je gaan redeneren op basis van niet-verstrekte gegevens?

Staat er wel bij hoeveel mannen vs vrouwen er überhaupt deelnemen aan de prijs? Want je kunt eigenlijk pas conclusies gaan trekken als je weet dat het percentage deelnemende vrouwen aanzienlijk hoger is dan het percentage winnende vrouwen, hé. En dan zou je ook nog moeten onderzoeken of er nog andere aspecten zijn die de winnende mannen onderscheiden van de niet-winnende vrouwen. Als je dat niet doet, redeneer je dan niet even goed op basis van niet-verstrekte gegevens? Hier in huis ben ik trouwens degene die halfvolle melk drinkt, ventje is lactose-intolerant. Dus ik maak meer kans op een literaire prijs, wat aardig kan kloppen aangezien ik schrijf en hij niet :lol:

Het feit dat sekse makkelijker zichtbaar is, maakt het niet relevanter.

Ja Harry, dat is een leuke vraag, maar dan kun je er nog vele meer stellen, in de trant van de melk: rokers, drinkers, spuiters, ouders, wezen. Dat staat er allemaal niet bij. Hoe moet je gaan redeneren op basis van niet-verstrekte gegevens?

Dat is dus wat ik probeer duidelijk te maken. Het feit dat je in dit geval data hebt, maakt de data niet relevant. Stel dat je iemand een dansje ziet doen en het gaat regenen, dan heb je data. Maar heeft het met elkaar te maken? Nee, dat is niet flauw ;-) Er zijn zo ontzettend veel elementen die bepalen hoe mensen hun kunst vormgeven, dat het wel heel simplistisch is om alleen op het facet 'geslacht' in te gaan. In de statistiek is er een belangrijke regel: Correlatie is geen causaliteit. Zelfs een tendens of een trend zegt niets over oorzaak en gevolg, zie bovenstaande regendans voorbeeld. Want zelfs als er opeens heel veel mensen gaan dansen vlak voor het regent, betekent dat niet dat de dans de regen veroorzaakt. Wie weet is de rage wel op dat moment dat mensen naar het weerbericht kijken en gaan dansen als daar 'regen' op wordt voorspeld.

Volgens mij vind je het zelf ook niet prettig wanneer er een lading aan je woorden gegeven wordt die ze niet hebben. Ik heb het niet over het behagen van een jury. Maar ik ga de vragen niet nog eens herhalen.

Wat een rare opmerking. Vooral als ik hem leg naast je openingspost:

(...)Wat (voor soort boek) moeten vrouwen schrijven, zodat mannen het interessant vinden? Of anders geformuleerd: Wat voor tekst, geschreven door vrouwen, willen mannen graag lezen? (en dan zó graag dat ze het een prijs zouden toekennen).

:eek: Je hoeft je niet te herhalen, maar je hoeft ook niet de discussie tot een abrupte halt te roepen als een ander je je woorden anders heeft geinterpreteerd en het je niet zint.