Beoordeling manuscripten Prometheus

Bij veel uitgeverijen worden volgens mij de manuscripten eerst doorgekeken door een stagiair voor de eerste schifting.

Ik denk dat dat nogal meevalt, het lezen en beoordelen van manu's. Als ik lees wat zo iemand allemaal moet doen, het typische stagiare werk: - Beoordelen van illustraties - Plannen bedenken en veldwerk verrichten voor non-fictieboeken - Schrijven van achterplatteksten - Schrijven van allerhande promotionele teksten voor folders en persberichten - Diverse klussen ter ondersteuning van de redactie zoals kopiëren en versturen dan denk ik dat er bar weinig tijd over is voor het lezen enz. van manu's. En daarbij is een beoordeling van een stagiair niet leidend. Het beoordelen van illustraties lijkt me wel vrij moeilijk en daar wordt geen enkele affiniteit of kennis voor gevraagd.

Ik zou me daar toch niet echt zorgen over maken. Prometheus heeft wel een naam hoog te houden. Bovendien is een stagiaire wel met een opleiding bezig waar taal en taalgevoel erg belangrijk zijn. Ervaring krijg je maar op één manier, door te doen.

Als ik het goed begrijp, wordt je manuscript bij Uitgeverij Prometheus door één of andere halfbakken student beoordeeld, zie: http://www.uitgeverijprometheus.nl/index.php?opti…... Vooral het kopje: 'Stage Redactie (vanaf 1 januari 2011)' - Lezen en beoordelen van buitenlandse en Nederlandse manuscripten Als je je schrijfwerk serieus neemt, moet je het dan wel opsturen naar die club?

Er zijn stagiair(e)s van boven de veertig, die een ommezwaai in hun carrière willen maken. Dat kunnen mensen zijn met een gedegen hbo- of universitaire opleiding, en een prachtige loopbaan van een jaartje of twintig. :!: En Prometheus is geen club, het is de naam van een uitgeverij met zeer goede faam. :!:

Ook stagiaires die geen ommezwaai maken, kunnen kwaliteit afleveren, lijkt mij. En als ik zie/hoor/lees wat doorgaans de kwaliteit van manuscripten is die redacties wordt aangeboden, zal het scheiden van het kaf en koren niet al te moeilijk zijn. Ik vermoed trouwens dat mensen boven de veertig het niet redden met de vergoeding die geboden wordt (Stage redactie: €275 bruto per maand, uitgaande van 36 uur per week).

Als ik het goed begrijp, wordt je manuscript bij Uitgeverij Prometheus door één of andere halfbakken student beoordeeld, zie: http://www.uitgeverijprometheus.nl/index.php?opti… Vooral het kopje: 'Stage Redactie (vanaf 1 januari 2011)' - Lezen en beoordelen van buitenlandse en Nederlandse manuscripten Als je je schrijfwerk serieus neemt, moet je het dan wel opsturen naar die club?

Dat is wel heel kort door de bocht. Iedereen weet dat veel uitgeverijen gebruikmaken van externe lezers om van die enorme stapel manuscripten af te komen. Voldoen die dan wel aan je criteria? Geef mij een student die wat werkervaring wilt opdoen om in de branche aan de slag te komen. Die doet zijn/haar werk echt wel serieus en is nog niet afgestompt.

Dank, DeEllis. Ik hoop na mijn bachelor de duale master Redacteur/Editor te gaan doen en dan dien ik ook een halfjaar stage te lopen. @ Ing: Een 22/23-jarige wel dan? Die heeft ook kosten, lijkt me. En niet iedereen van 40+ heeft kinderen, dus dan zijn de kosten vergelijkbaar, niet?

Ja, Mijre Gidet, daar heb je gelijk in. Misschien een hypotheek meer of minder... Maar ik ging er eigenlijk vanuit dat jongere studenten ook stufi krijgen (hoewel dat ook absoluut geen vetpot is). Wat DeEllis schrijft vind ik een goede: stagiaires lopen niet voor niets stage. Ze zijn bezig met een opleiding die aansluit bij hun interesses en vaardigheden (dat hoop ik iig voor ze).

Er staat toch ook niet dat zo iemand dat in zijn eentje zit te beoordelen?

Oeppps, ik dacht dat Mijre het topic had gestart. Sorry, dom, dom dom.

Prinses Pannenlap, ik geloof dat je je vergist. De openingspost is niet door Mijre Gidet geschreven maar door Evert Asberg. En Mijre is van de studie. Edit: ha, je had het al door!

Ja klopt, suf. Ik vond het al zo raar, maar dat was duidelijk haha ;).

Als de uitgevers geen stagairs aan het echte werk zouden kunnen zetten, dan zou je halfbakken afgestudeerden hebben. Stagiares horen begeleid te worden, dus als ze zowel de uitgeverij als de stage serieus nemen komt dat allemaal best wel goed. Ik zou het erger vinden als mensen zonder enige ervaring daar "voor het echie" worden aangenomen.

Ik vind 'één of andere halfbakken student' ook echt ontzettend onaardig (en een beetje dom) overkomen. Een student gaat daar pas stage lopen als hij/zij de theorie allemaal onder de knie heeft. Bovendien zullen er een heleboel mensen op zo'n stage solliciteren dus de kans dat het 'één of andere halfbakken student' is die daar daadwerkelijk terecht komt, is nogal klein. Eigenlijk vind ik het nogal respectloos gesteld. Die halfbakken student, is misschien uiteindelijk beter in het vak dan de 'echte' redacteurs, alleen heeft hij/zij de ervaring nog niet.

Het verklaart misschien waarom de Robert Vuijsjes van deze wereld geretourneerd worden.

Het verklaart misschien waarom de Robert Vuijsjes van deze wereld geretourneerd worden.

Dat snap ik niet.

Ik ben dan halfbakken, hoor, als ik geen stage heb gehad :) Je bent alleen aan de theoretische kant gebakken, niet aan de praktische... Die master... Daarbij nemen ze maar twintig mensen per jaar uit, dus er is al een aardige selectie geweest. @ Ing: 266 is niet voldoende om het tot een acceptabel niveau aan te vullen en als het aan de PvdA ligt, verdwijnt de stufi. Partij van de Arbeid, m'n kont... Edit: Ok, ik moet zo laat niet posten als ik moe ben. Sorry voor het rommelige en de fouten. Ik zoek mijn mandje op.

@Evert: ik geloof dat de stagiair(e) de lezer(es) voorstelt. Of de nieuwe redacteur/redactrice. In ieder geval: iemand met een frisse blik. Of het lekker leest en zo. Dat ging bij mijn verhalen ook zo. Gelukkig vonden ze het goed genoeg...

Lucky you, Mara. Ik geloof dat het ongeveer anderhalf à twee jaar geleden is dat een redactrice van Prometheus op de tv was. Rechts van haar lag een hoge stapel manuscripten op haar bureau. Ze legde haar hand erop en zei tegen de journalist met een arrogante houding: 'Ik weet wel zeker dat dit allemaal weggegooid kan worden.' Toen wist ik dat ik daar nooit iets heen zou sturen. Als iemand zo laatdunkend en ook nog met een triomfantelijke blik in haar ogen zoiets zegt, dan... laat ik het maar niet uiten. Misschien heb jij mazzel gehad, dat je deze dame niet getroffen hebt, Mara. Of je was de uitzondering. In ieder geval wens ik je alles succes van de wereld.

Ik ben het met je eens dat veel uitgevers arrogant gedrag vertonen. Aan de andere kant is het wel zo dat ze niet om al die manuscripten vragen. Ik geloof direct, dat als ik dat werk een paar jaar zou doen ik ook niet meer zo'n hoge pet op zou hebben van de gemiddelde wanna-be schrijver.

Ik ben het met je eens dat veel uitgevers arrogant gedrag vertonen. Aan de andere kant is het wel zo dat ze niet om al die manuscripten vragen. Ik geloof direct, dat als ik dat werk een paar jaar zou doen ik ook niet meer zo'n hoge pet op zou hebben van de gemiddelde wanna-be schrijver.

Dat denk ik ook. Dat zie je ook bij Paul Sebes. En terecht. Te vaak wordt er gedacht dat je 'even' een boek kan schrijven. Je klikt een nieuwe pagina aan op Word en je begint te schrijven. En dat men x-aantal bladzijdes later een heus boek in handen zou hebben. Geen spoor te bekennen van proeflezers, van een manuscriptenbeoordelingsbureau. En dan ga ik ervan uit dat het Nederlands foutloos geschreven is. Schrijven is een vak!

Eigenlijk denk ik dat een goede uitgever alleen maar heel graag iets moois wil vinden. Als die houding omslaat naar ergernis over al het niet mooie, zit je misschien niet meer helemaal op je plek. Maar goed, dat vind ik. Ik snap de ergernis heus wel hoor. Ik ben het ook echt met Jommeke eens, en daar mág je je ook echt over ergeren, maar daarmee moet je er niet vanuit gaan dat er nooit meer iets moois tussen kan zitten.

@PP, dat is ook weer waar wat je schrijft. Vandaag heeft uitgeverij Kok een speeddate. Je kunt je manuscript komen voorstellen. Pitchen heet dat in het Engels. Dat vind ik een prima voorstel. Misschien zouden meerdere uitgeverijen daarmee kunnen beginnen. Of dat uitgeverijen met dag organiseren over hoe het er binnen een uitgeverij aan toe gaat. Misschien samen met een aantal manuscriptenbeoordelingbureaus. En op zo'n dag kan je ook weer pitchen... In het romantische genre in de VS wordt dit al vaker gedaan. Dat zijn de RWA meetings.

Ze legde haar hand erop en zei tegen de journalist met een arrogante houding: 'Ik weet wel zeker dat dit allemaal weggegooid kan worden.'

Ik heb het niet gezien, en kan dus niet over de toon van het gezegde oordelen. Maar de inhoud stemt overeen met alles wat ik over de slushpile heb gelezen. Als ik het me goed herinner wordt er van de slushpile slechts 2% uitgegeven. Van de overige 98% zou als ik het me goed herinner al ruim 90% afvallen omdat het gewoon te slecht is om ooit voor uitgave in aanmerking te kunnen komen. Als mijn cijfermatige herinnering onjuist is, dan kan ik wel zeggen dat het percentage "te slecht" schrikbarend en ontmoedigend hoog ligt. Is het niet eerder de arrogrante houding van de schrijver die denkt dat hij een genie is? Het zijn de schrijvers die de uitgevers ongevraagd teisteren met de slechte manuscripten. Ondanks dat die cijfers en kansen en overige statistieken steeds weer gecommuniceerd worden, en de wereld bol staat van schrijftips en hoe je een manuscript moet aanleveren, blijven er mensen die alle raad in de wind slaan en gewoon hun ms opsturen. Geen wonder dat uitgevers publiekelijk dergelijke uitspraken doen. Ik ben ook van mening dat het niet juist is om een stagair onvoorwaardelijk als "misschien wel beter" dan een echte kracht te noemen. Een student heeft zich nog niet bewezen, een ervaren kracht met diploma wel. En dat geldt voor alle vakken: een leerling is geen meester, maar kan zich in de loop der tijd tot meester ontwikkelen. Daarom heeft de stagair een begeleider nodig.

Ik vind het bijna schattig naïef, Evert, je zorgen over Prometheus. Als ik jou was zou ik mijn manuscript ook niet naar andere uitgeverijen sturen, voor de zekerheid. Want het is een plaag hoor, die stagiairs, ze zitten overal! Ik was nog niet zo lang geleden zo'n 'halfbakken student'. En de meeste dingen die in dit topic gezegd worden, zijn absoluut waar. Wat wil je weten? Beoordelen stagiairs manuscripten? Ja. Doen ze dat in hun eentje? Ja, soms wel, met die toevoeging dat ze vaak wel overleggen met anderen en mensen laten meelezen zodra ze denken dat het misschien wel iets zou kunnen worden (behoorlijk snel dus). Doen ze dat serieus? Natuurlijk. Er zijn gegadigden genoeg voor een stage in het boekenvak, ze nemen echt niet zomaar iedereen aan. Daarnaast komt een uitgever er niet graag achter dat hij die ene bestseller ook had kunnen hebben, als hij maar beter opgelet had. Kunnen die stagiairs dat eigenlijk wel beoordelen? Ja. We hebben het hier over de ongevraagde manuscripten. Komen daar bestsellers uit voort? Ja. Vaak? Nee. Bijna geen enkel ongevraagd manuscript wordt zelfs maar gepubliceerd. Niet omdat halfbakken studenten niet goed oordelen, maar omdat 99% van de manuscripten veel te slecht is. Denk even aan een slecht manuscript. Ja, heb je er een in gedachten? De meeste ongevraagde manuscripten zijn nog veel slechter. Daarom zijn ze ook ongevraagd. De meeste manuscripten die wel gepubliceerd worden, komen uit het netwerk van de uitgeverij, auteurs worden aangeraden door mensen die er verstand van hebben, winnen schrijfwedstrijden of publiceren al ergens anders en worden dan actief benaderd enzovoort. In het begin was ik daar wel echt door geschokt. En dat bedoel ik niet arrogant Ik wist wel dat de slush pile slechte manuscripten zou bevatten, maar zó slecht? Sturen mensen dit serieus op, denken mensen nu werkelijk dat dít een kans maakt? Ja dus. En inderdaad, het is precies zoals schlimazlnik zegt, vaak gaat het al mis bij de begeleidende brief en de manier waarop mensen het insturen. Blijkbaar vinden veel mensen het heel moeilijk om een net briefje te schrijven zonder spelfouten, waarin ze hun manuscript professioneel voorstellen zonder het zelf alvast de hemel in te prijzen en blijkbaar is het ook heel lastig om je te houden aan de instuurinstructies van uitgeverijen. Je hebt dus al een voorsprong, als jij niet alvast een omslagvoorstel en een flaptekst meestuurt! Ik begrijp heel goed dat uitgeverijen moedeloos worden van die manuscripten. En ook dat ze ze desondanks blijven doornemen, want je kunt nooit weten. Ongevraagde manuscripten worden dus bekeken (helemaal gelezen niet, en dat is ook absoluut niet nodig om ze te kunnen beoordelen). Door wie dat in eerste instantie gebeurt op de uitgeverij, daar heb je geen invloed op. Maar als je manuscript écht goed is, maakt dat ook helemaal niks uit. Dan zal de kwaliteit door iedereen gezien worden, van de wat minder ervaren stagiair tot de uitgever zelf. Met het oog op mijn eigen schrijfambities wil ik dat ook graag blijven geloven. Wat niet wegneemt dat het via andere kanalen gewoon wat makkelijker is, je kunt je dan sneller bewijzen. Als je daar dus kansen ziet, zou ik ze zeker grijpen.

Bedankt voor je uitgebreide reactie, Elo-schrijft. Ik vertrouw er ook wel op dat iemand die stage loopt bij een uitgeverij heus wel de schifting zal kunnen maken tussen 'gewoon slecht' en 'misschien is dit wel wat'. En ik neem aan dat in het laatste geval áltijd overleg plaatsvindt.

Manuscripten Manuscripten zijn van harte welkom. Er is echter wel een aantal voorwaarden waaraan voldaan moet worden voordat een manuscript wordt ingestuurd. Manuscripten dienen getypt te zijn in een 12-punts lettertype met anderhalve regelafstand. Handgeschreven manuscripten, e-mails, diskettes en cd-roms worden niet in behandeling genomen. Een begeleidende brief waarin u duidelijk beschrijft wie u bent, hoe de titel van uw boek luidt en (kort) waar uw boek over gaat, is van het allergrootste belang. Indien u niet kunt leven met de vernietiging van het manuscript na beoordeling, dient u een aan uzelf geadresseerde en voldoende gefrankeerde envelop bij te voegen. Alle manuscripten worden door ons persoonlijk bekeken, houdt u dus rekening met een beoordelingstermijn van ruim vier maanden. Blijf na het inzenden van uw manuscript niet bellen, mailen of schrijven met de vraag of we het al gelezen hebben, ook niet na bovengenoemde periode. Nazendingen met quotes, recensies en andere wapenfeiten worden niet gelezen. Bij constatering van onwaarheden betreffende uw leeftijd, naam of identiteit wordt het manuscript onverwijld vernietigd. Voor beoordelingsrapporten kunt u zich wenden tot een scriptbeoordelingsbureau, zoals Stichting Schrijven, Amsterdam en BSN – Bellevue, Noordwijk. Houd altijd een kopie van uw manuscript achter de hand, Prometheus aanvaardt geen aansprakelijkheid voor het zoekraken van uw manuscript.

Tussen de regels door lees ik een diepe zucht. Ze hebben daar al heel wat aan manuscripten voorbij zien komen. Overigens heb ik totaal geen moeite met die diepe zucht, maar het maakt mij wel huiverig om een manuscript naar een uitgeverij te sturen. (Nu is Prometheus voor mij te hoog gegrepen... ) Wanneer is een manuscript goed genoeg om het te versturen?

@ Via: Graag gedaan! Ik denk dat je er inderdaad wel op kunt vertrouwen dat een stagiair die afweging kan maken en overlegt bij 'misschien is dit wel wat'. En ik denk zelfs dat een stagiair eerder te vaak dan te weinig zal overleggen over de dingen die misschien wel wat zijn. @ Jommeke: Ik denk dat je die zucht terecht hoort, maar ik denk niet dat je je bang moet laten maken door dit soort teksten. Dat je die zucht hoort, betekent al dat jij begrijpt dat je je manuscript moet uittypen en dat het niet zo handig is om de uitgeverij te gaan stalken. Dat besef vergroot je kansen aanzienlijk! Het is heel goed dat jij serieus overweegt om een manuscript op te sturen, dat je kritisch op je eigen werk bent, maar mijn advies is ook: wacht niet te lang! Het zou heel jammer zijn als je het wel graag zou willen proberen, maar niet durft omdat je twijfelt aan je eigen kunnen. Nee heb je, en ja kun je krijgen. In zekere zin weet je natuurlijk pas of je manuscript goed genoeg als het oordeel van de uitgeverij komt, maar er zijn wel enkele graadmeters. Probeer eerlijk naar je eigen werk te kijken en wat mensen in je omgeving te vinden die dat ook kunnen, die het niet allemaal prachtig vinden omdat ze bijvoorbeeld je moeder zijn. Daarnaast kun je proberen om mee te doen aan schrijfwedstrijden of werk inzenden naar (literaire) tijdschriften. In principe zou ik zeggen: je weet dat je manuscript goed genoeg is om te versturen als je denkt 'oké, dit is het allerbeste wat ik op dit moment kan schrijven'. Maar als jij zo kritisch op jezelf bent dat je dat punt nooit bereikt zou ik zeggen: zorg dat het er netjes uitziet en probeer het gewoon, je hebt niets te verliezen.

Ik wist tot een jaar geleden ook niet dat het eerst door een stagiaire werd gelezen, maar ik weet ook zeker dat deze stagiaires hun werk serieus nemen. Ik denk dat er veel mensen zijn die op die plek willen zitten. Ik heb pasgeleden ook het bericht gehad dat de eerste beoordeling van mijn manuscript positief bevonden was en dat het nu intern wordt beoordeeld. Het enige wat ik niet weet, is hoe dit dan verder in zijn werk gaat. Wie gaan het dan lezen en beoordelen?

Ze hebben daar al heel wat aan manuscripten voorbij zien komen.

Niet alleen daar... ik kom dat soort teksten regelmatig tegen bij uitgevers. En bij organisatoren van wedstrijden. Ik weet alleen niet waar die 99% vandaan komt, dichterlijke vrijheid? Ik weet heel zeker dat het geen 99% was... 95% zou ik geloofwaardig vinden (het zijn die boeken die hij FM en dergelijke hun "tweede kans" krijgen, niet alleen de marge tussen "niet slecht, maar kan niet door ons uitgegeven worden").

Wanneer is een manuscript goed genoeg om het te versturen?

- Als je vertrouwen door mensen die het kunnen weten wordt ondersteund. - Er zijn heel veel beoordelaars die vriendelijk willen zijn, en naast de kritiek ook de positieve punten noemen. Met als gevolg dat de schrijver alleen de positieve punten leest en niet werkt aan de negatieve punten. Neem de kritieken dus serieus, voorál de negatieve. Het is geen optelsom waarbij de positieve opmerkingen de negatieve elimineren, wat sommigen lijken te denken. - Als je al eens kortere verhalen hebt gepubliceerd waaraan niet te veel gemorreld is door de redactie, of serieuzere wedstrijden hebt gewonnen. Ik neem aan dat als je ms goed genoeg is er intern beoordeeld gaat worden hoe het uitgegeven zou kunnen worden en of daar mogelijkheden voor zijn, niet dat het ms zelf nog eens beoordeeld gaat worden op potentiële kwaliteit. Als de eerste lezer (al dan niet stagair) het op vond vallen tussen de rest, dan is het al iets bijzonders.