Korte vragen over taal en spelling

Als je ik proef hem schrijft, is het net of je een persoon proeft.

Proeven heeft betrekking op de smaak, je proeft iets... "Ik proef hem" zou inderdaad terugslaan op een persoon. Proeven, ruiken en zien kan niet zonder een zelfstandig naamwoord dat geproefd, geroken of gezien wordt. In de volgende zinnen kan het wel: Mijn auto is kapot, waar ik hem het beste laten maken? Die aftershave is duur, waar kan ik hem goedkoper krijgen? De directe koppeling moet er zijn. Het hangt vaak van de taalconstructie af. Je kunt niet zomaar zeggen: Ik proef hem... Beter is dan: Ik proef de aftershave.

aha duidelijk! Dank voor jullie hulp. Komen vast nog wat meer vragen, ben met de auteursproef bezig ;)

Ik heb ook een vraag over al of niet aanhalingstekens gebruiken. Wie weet dit? Is het Ik wilde 'Hier!' roepen. of Ik wilde hier roepen. of moet hier schuin? of nog anders? alvast bedankt.

Ik zou de eerste nemen. Misschien kan het ook met: 'hier'. De tweede kan verwarring geven: dat je op deze plaats wilt roepen. En de andere zijn altijd minder duidelijk.

Dank je Marja, dat was wat ikzelf ook dacht, maar omdat het niet echt uitgesproken wordt, twijfelde ik. Ik heb het proberen op te zoeken, maar ik heb het niet kunnen vinden.

Als je het niet uitroept, alleen maar wilt, horen er dus geen aanhalingstekens. Aanhalingstekens betekent dat je het wel roept. Ik zou gaan voor: Ik wilde Hier! roepen. En dan Hier! eventueel schuin. Of Ik wilde roepen: Hier! Hier! wilde ik roepen. De laatste is misschien nog de beste. :confused:

Gelukkig was Zjors me voor. Ik had te snel verstuurd. Je zit met dat het niet echt geroepen wordt. Ik zou toch gaan voor een andere constructie, zoals Zjors ook aan geeft. Welke het beste past, moet je bekijken met wat je precies wilt uitdrukken.

Helder. Ik kan ermee verder. Dank je wel.

Ik wilde hier! roepen.

Ik lees vaak in boeken dat als iemand iets had willen zeggen maar het niet doet, dit ook tussen aanhalingstekens doet. Inmiddels doe ik het zelf ook in mij verhalen. Bijvoorbeeld: als mijn mond niet dichtgeplakt was had ik geroepen: 'Sodemieter op, vieze schooier.'

Dank jullie wel. Fijn dat dit forum er is. Ik ga de aangereikte opties uitproberen.

Als je na een afkorting met een komma verder moet in een zin. Hoe los je dit dan op? Ik kan de zin wel omgooien natuurlijk, maar het leek me leuk te weten of hier regels voor zijn. Twee collega’s van de bewaking arriveren op c.p, ze zoeken... Er zou een punt moeten achter de p, maar dat staat echt niet. Wie weet de correcte oplossing? Deze en nog een paar afkortingen kan ik niet uitschrijven in dit verhaal. Ik heb ze nodig in het sfeertje van vakjargon. Maar ja, misschien mag dát juist niet.

Ik zou zeggen: punt en komma, ook al ziet het er niet uit. Op de onderstaande site doen ze het ook zo. Daar kun je ook het een en ander lezen over afkortingen. http://taaladvies.net/taal/advies/tekst/51 http://taaladvies.net/taal/advies/tekst/49/

Ik zie niet in waarom het niet zou staan? De punt heeft hier duidelijk een andere functie dan het laten vallen van een stilte. De punt vertraagt ook niet tijdens het lezen. Twee collega’s van de bewaking arriveren op c.p., ze zoeken... De esthetiek is in dit geval minder belangrijk dan de zuiverheid ;).

Dank je Sjee, goeie link. Het is opgelost. Gebruik bij voorkeur geen punten in nieuwe afkortingen voor officiële benamingen en vaktermen. Punten zijn alleen gangbaar als een bestaande afkorting officieel met punten is vastgelegd. Nieuwe afkortingen voor zaakaanduidingen en vaktermen krijgen bij de naamgeving meestal hoofdletters. Vooral bij afkortingen waarvan de woorden uit de volledige benaming geen beginhoofdletter hebben, en bij afkortingen met woorduitspraak is er een sterke tendens om ze na verloop van tijd met kleine letters te schrijven. Schrijf deze afkortingen bij voorkeur vanaf het begin met kleine letters, tenzij deze schrijfwijze tot verwarring kan leiden met gewone Nederlandse woorden. Voorbeelden van zaakaanduidingen met letteruitspraak: pc, tv, wc, lp, cd.

Hallo, Is het bijrijderstoel of bijrijdersstoel? Spelling controle in word geeft aan 1 s. Ik had er dus een discussie over met iemand die beweerde dat de abc-co het in dit geval mis heeft. xsg Mijn gevoel zegt 1 S. Wat zeggen jullie? -Bijrijder en stoel. Of is het de stoel van de bijrijder, dat verklaard dan die extra S.

Er is toch maar 1 bijrijder? Je hebt een chauffeur en een bijrijder gewoonlijk. Dan is het bijrijder-stoel en niet de bijrijder zijn stoel.

Daar ben ik ook weer. In mijn verhaal zit een 'bewaarderswacht'. In de dialogen is het onnatuurlijk het zo te blijven noemen. In het echt hebben cipiers het over 'de wacht'. Als de verteller in mijn verhaal 'wacht' gebruikt voelt dit ook niet correct. Is het misschien een oplossing om het in de dialogen wacht te houden en bij de verteller in het verhaal bewaarderswacht? Het lijkt mij het meest natuurlijk. Dit zou ik ook willen doen met afkortingen zoals cp - centraalpost of iso - isolatie afdeling. Wat vinden jullie hiervan? Zijn er redenen om dit niet te doen?

Hoi, Is het: Als hij het bevel gaf, ging je waar hij je naartoe zond. of Als hij het bevel gaf, ging je waar hij je naar toezond. Ik neig naar dat laatste, maar vind dit soort dingen altijd zo moeilijk! Alvast dank voor reacties!

De Ellis kan gewoon wachter niet? Centraalpost en isolatieafdeling (isoleercel) zou ik voluit schrijven. Als isolatieafdeling of isoleercel vaak voorkomt zou je er de iso van kunnen maken. Toeter, je zendt iemand ergens naartoe.

Ik had duidelijker moeten zijn, sorry. De bewaarderswacht is het kantoortje van het personeel op de gedetineerden vleugel. Daar eten ze, drinken koffie, wachten ze en werken er op de computer. Isoleercel is nergens een afkorting. Maar wat nu met isolatieafdeling of centraalpost? In de eerste hoofdstukken uitschrijven en daarna alleen de afkorting of zoals ik eerder aangaf? Het voelt gewoon vreemd om de verteller ook afkortingen te laten gebruiken. In dialogen moet ik wel, dat is duidelijk.

Kun je het niet het wakersvertrek of wakerskantoor noemen? Of schertsend misschien: tapperij, mensa of opletkamer? Als gedetineerden het over centraalpost of isolatieafdeling hebben zullen ze die woorden inderdaad niet helemaal uitspreken. De afkorting moet wel duidelijk voor de lezer zijn. Als verteller zou ik de afkortingen niet noemen. Maar, het ligt er misschien ook aan hoe het verteld wordt.

Is het bijrijderstoel of bijrijdersstoel?

De tweede s is een tussen-s, geen s die iets te maken heeft met het bezittelijk karakter. De regel voor de tussen-s laat ruimte. Je plaatst hem als je hem hoort. Omdat het tweede deel van de samenstelling begint met een s even een alternatief nemen, bijvoorbeeld plek. Is het nu bijrijderplek of bijrijdersplek? Kan allebei volgens mij, hoewel ik zelf wel een tussen-s zou plaatsen (omdat ik die hoor).

Een spellingsvraag. Hoe moet het nu: :o het is vermeld of het is vermeldt?

Suma toch. Het is vermeld. Vermeld is het voltooid deelwoord. Dan NOOIT nog een t achter de d.

Tja dat vreesde ik al nadat ik het hier had neergezet. Die fout staat dus in mijn nieuwe boek. :crybaby: Nu kan die hele PDF weer opnieuw gemaakt worden, weer een nieuwe proefdruk en weer twee weken verder. :crybaby:

Tja, ik denk dat ik de verteller de hele naam laat gebruiken voor isolatieafdeling en centraalpost en in de dialogen de afkortingen. De bewaarderswacht of wacht is de naam die dat kantoortje in elke bajes heeft. Ik wil die dan ook aanhouden. Ik ga daar hetzelfde doen. Volledige naam voor de verteller en de verkorte naam in de dialogen. Dank je voor het meedenken.

Volledige naam voor de verteller en de verkorte naam in de dialogen.

Zo zou ik het ook doen. :nod:

http://www.youtube.com/watch?v=3E5RokhDXxs Vast al vaker gezien, maar toch even de link.