Schrijfwoordenboek: low fantasy

Als je goed wil leren schrijven, is het handig om schrijftermen te kennen. Zo leer je beter begrijpen hoe een verhaal is opgebouwd. Ook wanneer je in gesprek gaat met een uitgeverij is het belangrijk om te weten wat de verschillende schrijftermen betekenen. Hoor of lees je een schrijfterm waarvan je de betekenis niet (meer) weet? In het Schrijfwoordenboek van Schrijven Online verzamelen we alle schrijftermen én lichten we ze toe. Deze week lichten we het genre ‘low fantasy’ toe.

Mis je een schrijfterm waar je meer over wilt weten? Mail dan naar redactie@schrijvenonline.org

Wat is low fantasy?

Waar high fantasy zich afspeelt in volledig fictieve werelden, speelt low fantasy zich vaak af in onze eigen bekende wereld, waarin allerlei magische elementen een - soms verborgen - rol spelen. De gemiddelde inwoner zal zich niet bewust zijn van het bestaan van vampiers, tovenaars of andere vormen van magie. Soms worden verhalen die zich wél afspelen in een fictieve wereld, toch gezien als low fantasy.  Deze werelden kennen dan vooral weinig fantastische elementen: daarom de naam ‘low’ fantasy. 

Het bekendste voorbeeld van low fantasy zijn de Harry Potter-boeken van J.K. Rowling. Het verhaal speelt zich af in het Verenigd Koninkrijk, maar de meeste personen weten niet dat er een hele gemeenschap van tovenaars hun eigen leven leidt. Veel fantasyboeken voor tieners vallen ook onder low fantasy. Bijvoorbeeld in Twilight weet de gemiddelde inwoner ook niet dat er vampiers en weerwolven rondlopen. Naast jongerenfictie zijn er talloze voorbeelden van fantasy boeken voor volwassenen. Denk aan Neil Gaiman (Neverwhere en Good Omens) en ook Haruki Murakami gebruikt regelmatig fantastische elementen. Natuurlijk ook films zoals Underworld en Blade.

Kenmerken van low fantasy

In low fantasy speelt magie niet altijd een grote rol en ook bovennatuurlijke wezens zijn zeldzaam of worden gezien als een mythe. In theorie kunnen allerlei magische gebeurtenissen recht onder de neus van de inwoners plaatsvinden, zonder dat ze dit weten. Geheimhouding is daardoor regelmatig een belangrijk onderdeel van het plot in deze boeken. In Harry Potter doen de tovenaars er alles aan om hun bestaan te verbergen voor de dreuzels (niet magische wezens). 

Vaak hebben weinig mensen toegang tot magische krachten en de vaak zijn de personages menselijk. Anders dan bij de Tolkien-achtige werelden van high fantasy; elven en dwergen komen meestal niet voor in low fantasy. De helden zijn normale mensen en slechteriken willen meestal niet de hele wereld overnemen. Daardoor komen er ook grijze personages voor. Zij zijn niet goed en niet slecht, maar zweven daar ergens tussen in. Personages worden geconfronteerd met magie en moeten een slechterik verslaan, maar doen dit meestal door middel van fysieke kracht of door het gebruik van hun hersens. 

Genre overlap

Vaak is de grens tussen ‘high’ en ‘low’ lastig te vinden. Want wie besluit wat veel of weinig fantastische elementen zijn? Reken je elke fictieve wereld als high fantasy? Of noem je het toch low fantasy wanneer er weinig magie aanwezig is in die fictionele wereld? Er worden verschillende criteria aangehouden. Daarnaast zijn er nog andere sub genres die ook onder low fantasy kunnen vallen. Twilight kan naast low fantasy ook tot ‘paranormal romance’ worden gerekend, omdat de liefde tussen een mens en vampier centraal staat. Eenzelfde soort overlap is ook te zien bij superhelden verhalen (hero fiction) en horrorverhalen met een magisch tintje (dark fantasy). 

Vorige week stond het schrijfwoordenboek in het teken van high fantasy!