Kruidnagel

Zo bloedheet is een zomer nog nooit geweest. Jethro Tull heeft in juli te Tampa (Stadium) zijn culminatie beleefd met "Too Old to Rock 'n Roll" en zelf word ik als oktoberkind geboren op een plek in het gras waar de tijd nog steeds stil- en het leven te vaststaat. Heel soms is er reuring, als de streekbus langs de Lek naar Rotterdam Zuidplein of Utrecht Centraal rijdt – namen van beton die in mijn binnenwereld een steeds mystiekere betekenis krijgen. Het treinstation ligt op een uur fietsen, net als de meeste uitspattingen die de dagelijkse sleur de moeite waard maken: bioscopen, winkels, een lome onvoorspelbaarheid.

Het was dan ook onvermijdelijk dat ik mijn gratis OV-studentenkaart acuut misbruikte om haast een jaar lang, elke dag, de hele dag door het land te treinen. Toen het nog net kon raakte ik afgestudeerd en intussen overleef ik als vertaler, vaak van boeken. Dus dacht ik: een armoedzaaier ben ik toch al, laat ik eens wat schrijven, ik zit er nu zo dichtbij. Een wedstrijd ging best goed en sindsdien modder ik hier op SOL (en soms elders) aan.

Roos (165) en ik (193) hebben drie kleine kinderen (139, 115 en 85), een veel te duur huurhuis, geen eigen auto en een postzegeltuin. We gebruiken de stad te weinig, maar we gaan er nooit meer weg. Te verslaafd.