@wonderer, ik begreep je al de eerste keer. het is waar, zolang ze geen commando's gaan geven en zich er mee bemoeien is er niks aan de hand, als dat gebeurd, dan mag hij het lekker zelf doen.

Pehamo zag het verschil niet, dus dat legde ik nog even uit ;)

Ach, we hebben allemaal een stukje gelijk omdat we het allemaal op onze eigen manier doen. Het punt is dat er inderdaad niet gezeurd moet worden, geen weegschaaltjes erbij wie het meeste of juist het minste doet. Carri~ere maken van je man? Gun hem de ruimte die jijzelf ook hebt. geen diploma's? Juist in de IC sector spelen certificaten minstens een zelfde grote rol. pensioengat maken? dat kun je toch zelf van tevoren bekijken en berekenen? Ik begrijp het allemaal niet zo. Volgens mij mag je gewoon niet miepen. Als jij op de antika-way tevreden bent zoals je zegt, moet je je ook niet afvragen of mannen het gemakkelijker hebben dan vrouwen. het ligt een beetje genuanceerder. Als ik roep: wil jij dat voor me doen? Weet ik van tevoren het antwoord al: ja hoor, op mijn tijd en op mijn voorwaarden of manier noem het maar iets. ieder zijn eigen manier, bevalt die niet? Doe het dan zelf. Ik zie eigenlijk het probleem niet.

quote Een schedel met een maliënkolder Trannel? Hebben ze dat dan ergens zo gevonden? Heel bizar. Ja. Hij ligt in een museum in Visby op Gotland. Ik geloof dat het een gesneuvelde soldaat is. Hij zal wel in vol ornaat begraven of bedolven zijn en ijzer vergaat niet zo snel en dan krijg je zoiets. Ik vond het wel komisch. -Off topic- Visby is een aanrader voor iedereen die van middeleeuwse steden houdt trouwens. (Sluipreclame voor Zweden :) )

En als ze alleen wonen, nou ja, een vrijgezel hoeft niet zo precies te zijn. @ pehamo: ...dat hoef jij ook niet. Het is maar net wat je zelf wilt! Dus wat mij betreft is het even moeilijk voor mannelijke als voor vrouwelijke schrijvers.

Wonderer schreef:

Kijk, ik ben dan wel geen vrouw, maar ik zit wel thuis terwijl mijn vent werkt. Ik vind het niet meer dan logisch om die tijd ook te besteden aan het huishouden.

En wat 'zit' jij dan thuis te doen terwijl je vent werkt, Wonderer? Te schrijven? Maar dat is ook werk, hoor. Wanneer dringt dat nou eens tot die wederhelften door? Sinds ik mijn uren bijhoud (dat moet voor het UWV) en ik zwart op wit heb dat ik dertig uur per week schrijf, doet mijn man (40 uur per week) heel wat meer in het huishouden dan voorheen. :nod: Ik werk niet véél minder dan hij, ik werk maar een pietsie minder dan hij. Dus heeft hij ook een steen om bij te dragen in het huishouden. Volgens mij is dit trouwens al het zoveelste topic over een soortgelijk onderwerp. Zou het een hot item zijn? Euf

Ik schrijf zelden voor hij thuiskomt. Beetje research, beetje forummen... niks bijzonders ;)

Research is ook werk. :)

True.

Schrijven is voor jou toch een plezierige bezigheid? Anders zou je niet zo lekker de tijd vergeten als je bezig bent. Je man moet werken voor een baas, en vaak dingen doen die hij niet zo heel spannend of leuk vind. Hij is gewoon een beetje jaloers. Het is onzin om te stellen dat dit iets met man/vrouw verhoudingen te maken heeft. Als één van de partners werkt, en daarmee plichten vervult als geld verdienen en luisteren naar de baas, is het heel geëmancipeerd om de andere partner plichten in het huishouden te geven. Zo doe je allebei dingen die nou eenmaal moeten gebeuren en hoeft niemand zich benadeeld te voelen. Het probleem van het rollenpatroon is, dat vrouwen vroeger geen andere keuze hadden dan huisvrouw. Maar het is heel geëmancipeerd om daar bewust voor te kiezen hoor. En bovendien is het huishouden over het algemeen allang niet meer de dagtaak die het vroeger was.

Pehamo, ik bedoelde niet dat hij geen lef zou hebben, ik bedoel juist dat je lef hebt als je voor jezelf opkomt en je je eigen weg vindt.

Dat is dan toch wel het verschil tussen man en vrouw, denk ik. Er zijn bepaalde topic-items waar weinig mannen op reageren. En andersom.

In dit geval kan ik het mannen niet kwalijk nemen dat ze niet reageren. :D

Ja, soms vind ik iets ook wel meer een vrouwen- dan een mannenonderwerp. En andersom!

Ik geloof niet dat ik het zo bedoelde. Haha.

In dit geval kan ik het mannen niet kwalijk nemen dat ze niet reageren. :D

Mannen hebben gewoon te weinig tijd om hier te reageren, te druk met werken en schrijven ;)

Ik ben fulltime schrijver, thuis dus. Ik verdien er mijn geld mee. Eerst woonde ik hier alleen, kon ik mijn eigen tijd indelen (wat inhield dat ik vooral 's avonds en 's nachts schreef omdat ik dat het prettigst vond), toen kwam ongeveer een half jaar geleden mijn vriend bij me wonen. Nu woon ik dus samen, waarbij hij een baan buitenshuis heeft en ik binnen. Maar hij snapt dat ik overdag niet ga lopen stofzuigen of was ophangen, dat doen we samen, 's avonds. Niet meteen na het eten, maar gewoon wanneer het ons uitkomt. Er is niets mis mee als een man dat 's avonds doet. Ik heb me moeten aanpassen: vroeger schreef ik dus in de avond en nachturen, tegenwoordig sta ik vroeg op (heeft me in het begin veel moeite gekost) om overdag te kunnen schrijven zodat we het 's avonds samen gezellig kunnen hebben. En dan schuiven de huishoudelijke dingen dus ook op naar 's avonds en het is niet meer dan logisch dat hij daarin meehelpt. Het enige wat ik wel echt doe is zorgen dat het eten klaar is wanneer hij thuiskomt, al is het alleen maar zodat we daarna meer aan onze avond hebben. Mannen hebben het niet makkelijker dan vrouwen. Je moet in zo'n geval als de beschreven situatie in het originele topic gewoon prioriteiten stellen. En desnoods schrijf je 's avonds, wanneer hij gaat slapen. Of je staat eerder op. Er is altijd wel tijd te vinden als je echt wilt. Staar je niet blind op problemen die er niet hoeven te zijn, maar zorg wel (belangrijk!!) dat je man snapt dat het schrijven niet zomaar een 'hobby' is maar dat je ambities hebt en dat het uiteindelijk je werk zal worden (toen ik mijn eerste boek schreef heb ik dat mijn toenmalige man goed duidelijk moeten maken, ik werkte toen 5 dagen per week op een kantoor en schreef dus 's avonds), zodat hij begrijpt dat het belangrijk voor je is!! Succes

Kim, jouw situatie is zeer herkenbaar voor mij. ---- Niet elke partner reageert even lekker op zijn vrouw en haar ambities. Daar kan ik over meepraten. Misschien schrijf ik er nog wel eens een boek over. ;) -----

Zal het niet gewoon zo zijn dat iedereen zijn of haar eigen problemen heeft? Maar dan ook zijn of haar eigen oplossingen moet vinden! Niemand kan in jouw huis of jouw hart kijken, dus alle advies is gokwerk.

Ik ben het van harte met je eens, Ceridwen. :) ----- Ik herken ook dat het behoorlijk irritant kan zijn als je gestoord wordt in je werk, over dingen die voor jou op dat moment er niet zo toe doen. "Wat nou eten koken? Ik zit net in een geweldige passage van mijn boek." :\\ Als het maar niet te vaak voorkomt. :lol:

Herkenbaar, Ariadne. Als mijn man tijdens mijn werk onaangekondigd achter me staat (meestal schrik ik me een ongeluk omdat ik met de koptelefoon op werk), met een rekening in z'n hand van een of ander bedrijf of een giro-afschrift, met de vraag 'Weet jij nog waar dit van was?' dan antwoord ik meestal vriendelijk doch beslist: "Bel ik jou voor zulke dingen op je werk? Nee? Laat mij dan ook even gewoon doorwerken." :smirk:

De mijne snapt daar niets van. Hij vindt dat ik 'een gezin' heb. Ja hoor, hij is fijn ...

Dat ben ik helemaal met je eens, Pehamo. Zo heb ik het ook altijd gedaan. @ Mara: ik vind ook dat ik 'een gezin' heb. Sterker nog: ik heb een nageslacht! En een voorgeslacht. Jongenjongen, en ik ben zelf het middengeslacht, denk ik. En op een bepaald moment kantelt dat allemaal, want de zwaartepunten zijn in beweging en dan ben ik ineens van nageslacht via middengeslacht voorgeslacht geworden. Waarom noemen ze dat eigenljk zo: voorgeslacht. Ik krijg er nu een heel andere betekenis bij. :)

Ik denk dat mannen het om een heel andere reden makkelijker hebben, namelijk: ze hoeven zich minder te bewijzen. Hierover zijn meerdere stukken geschreven en ik geloof echt dat het waar is. Als een recensent een boek van een man in handen krijgt, zal hij met minder vooroordelen gaan lezen. Vandaar ook de hele Writers on Heels beweging etc. Ik dacht ook dat dit topic daarover zou gaan. Wat jij aankaart, merk ik niet. Het huishouden is hier verdeeld tussen mijn vriend en ik. 't Is ook maar een klein huis en we hebben geen kids of zo, maar toch. Als hij fulltime zou werken en ik alleen zou schrijven zou ik meer doen.

Eufdrie en Mara, Je zou ze toch die liefhebbende echtgenoten! Zo af en toe! Helaas hebben wij de muren in huis niet behangen, anders ging hij erachter... Hoewel? De slaapkamer! Waar is de pot met plaksel?!? }) @ Appel, je hebt helaas gelijk. Ik las laatst dat het bij de AKO-Literatuurprijs zo gaat: De boeken door vrouwen geschreven worden uit de bulk gehaald en op een aparte stapel gelegd. Dan lezen de juryleden ze apart van de rest. Natuurlijk ook met andere ogen dan bij de rest. Pardon? Waarom dat in vredesnaam? Geen wonder dat bijna nooit een vrouw die prijs krijgt. Voor die uitkomst hoef je geen wiskunde gestudeerd te hebben. 8)

Pehamo, als hij per se zijn eten om zes uur stipt wil hebben, huurt hij maar een kok in van die zuurverdiende centen. Ik wil best vanalles doen, maar dan wel op mijn eigen voorwaarden en daar hoort "om half zes alles uit mijn handen laten vallen zodat om zes uur iets op tafel staat" niet bij.

En dan zorg jij voor de centen. Ja, zo kan het ook.

Het maakt toch niet uit wie er voor de centen zorgt? Misschien gaat het wel om de gezelligheid. Bovenal gaat het om de liefde in een relatie (toch?.....of ben ik nu heel ouderwets) En een half uurtje of een uurtje (of meer) schipperen moet kunnen. Het is geven en nemen. Dus het ligt aan de situatie. Als je druk aan het schrijven bent, kan de partner in kwestie ook een rondje met de hond gaan, gelijk een chineesje halen en dan eet je gezellig samen, maar dan een uurtje later. Het is maar hoe moeilijk/makkelijk je het met elkaar maakt. Het voornaamste is denk ik begrip voor elkaar hebben en open voor elkaar staat. Zolang dat er is, is het dus even makkelijk voor een man of vrouw om te kunnen schrijven!

@ Appels stelling: Als uitgevers en juryleden daar op vooroordelen, dan schrijf je toch onder een mannelijk pseudoniem? Ik denk dat het moeilijk is om zo'n vooroordeel aan te wijzen, laat staan te voorkomen. Mannen moeten zich net zo goed bewijzen, van ons worden ook dingen verwacht die we waar moeten maken. Ik zou wel eens een onderzoek willen zien dat naamloze teksten laat testen bij lezers, om te zien of een verhaal van mannen ook echt beter of slechter is. Misschien kunnen mannen wel écht beter schrijven }) . Ik vraag me ook af of dat vooroordeel gelijk is in alle generaties mannen, of dat het vooral de 50+ers zijn (uitgevers en juryleden). Een vooroordeel is ten slotte heel menselijk. Alle bekende modemerken leven van dat feit.

Voor mensen rare dingen gaan denken, het huishouden gaat hier prima hoor, en aan liefde ook geen gebrek ;)

Maar mager is hij vast wel, die knul van jou :unibrow: