@Eufdrie: auteur is toch hetzelfde als schrijver? Volgens de boekverslagen die ik 2 jaar terug moest maken wel. Echt erg zeg jouw avater (het origineel dan). Dacht dat het een normale schrijver was tot ie begon te flippen en te doen :retard: echt au. Au. Het deed pijn toen ik ernaar keek. @Chinouk: ben je serieus bezig met een boek om het uit te geven? Volgens mij wel als ik je antwoord zo lees. Wat is er dan zo erg aan om te zeggen: "ik ben schrijver"? :) @Irene: waar heb je dan geen zin in? dat iedereen vraagt "wat schrijf je dan"? lijkt mij juist leuk om over mijn boek te praten maar misschien werkt dat bij jou heel anders? :)

@ Aart: ja, dat klopt. Ik probeer al een tijdje een uitgever te vinden en heb mijn manuscript in de tussentijd nog meerdere malen onder handen genomen en herschreven. Ik blijf er wel continu mee bezig dus. :) Maar het voelt heel raar om tegen de buitenwereld te zeggen 'hé, ik ben schrijver' terwijl ik me wel zo voel aangezien ik er altijd mee bezig ben en er ook mijn beroep van wil maken.

Moeilijk te zeggen. Ik denk vanaf je eerste boek en naamsbekendheid. Als hij on line te bestellen is of in de winkel ligt en minstens een paar honderd mensen wel je naam kennen.

Ik noem (en voel) mezelf geen schrijver, dat is een titel waarvan ik vind dat je die moet verdienen. Als iedereen die schrijft zichzelf schrijver gaat noemen, dan verliest het woord "schrijver" zijn betekenis. Dan maakt het geen indruk meer als je zegt/schrijft dat je schrijver bent. (denk ik) Ik heb het een beetje overdreven, maar ik hoop dat jullie begrijpen wat ik bedoel.

Ik heb nog geen boek in de winkel, maar wel een contract en het boek komt eraan. En mensen die horen van het contract zeggen opgetogen tegen me: 'Nu ben je echt schrijfster!' En ja, dat vind ik nu zelf eigenlijk ook. Eindelijk 'durf' ik mezelf zo te noemen. Ook al duurt het nog een jaar voor het boek in het najaar van 2009 uitkomt. Kennelijk is die vorm van 'erkenning' op een of andere manier belangrijk.

tekst van een Spinvis-liedje: Als ik uitga ben ik fotograaf en ik ben schrijver als ik vrienden bezoek op het ogenblik zit ik heel even zonder werk maar binnenkort begin ik aan mijn eerste boek

Ik noem mezelf altijd amateur schrijfster.

Ik mis eigenlijk het verschil tussen Schrijver en Auteur...

schrij.ver (de; m,v -s) 1. iem die zijn gedachten enz. schriftelijk aan het grote publiek bekendmaakt 2. degene die iets heeft geschreven au.teur (de; m,v -s) schrijver, schrijfster ve boek

Als je iets schrijft, al is het maar een boodschappenlijstje of enkele woorden heb je het recht jezelf tot schrijver te benoemen, zelfs auteur mocht je dat willen (aangezien dat dus hetzelfde als schrijver blijkt).

Tja wanneer noem je jezelf schrijver? Ik voel mezelf nog steeds niet echt schrijver. Maar nu mensen mij vragen... jij bent toch die van dat boek? Heb jij dat boek geschreven? WAt hoor ik nu, heb jij een boek geschreven. En je begroet wordt bij de tandarts met ha schrijfster.. tja dan voel je je wel een klein beetje schrijfster.

@Stefan: ik lees de uitleg van 'au.teur' als 'schrijver/schrijfster ve boek', dus niet persé een boodschappenlijstje. Dat lijkt me ook logischer - waarom weet ik alleen niet.

Als je van schrijven je beroep maakt ben je pas schrijver, vindt ik. Of er moeten i.i.g. drie boeken of meer in de boekenwinkel liggen. Als dat niet het geval is, vindt ik niet dat je jezelf schrijver/schrijfster mag noemen. Ik mag me dus sowieso geen schrijver noemen, omdat ik wel twee boeken gepublicieerd heb, maar die liggen niet in de boekenwinkel... Die zijn alleen verkrijgbaar via een online boekenshop, en het is trouwens POD.

Ik ben schrijver-in-spe (punt)

Ik ben schrijver-in-spe (punt)

Ik ook. Ooit wordt een boek van mij uitgegeven, hoop ik!

Vandaag vroeg iemand me weer eens wat ik zoal doe, hij bedoelde werk, beroep, en ik riep: 'Ik schrijf.' Ben ik dan een schrijfster? Neuh... zo voel ik me niet! Ik loop ook veel hard, maar ben ik dan een hardloopster? Nee ook niet, ik doe het wel vaak maar ik ga niet zo hard en kan het niet zo goed (vind ik zelf). Ik kook ook iedere dag, maar noem me alsjeblieft geen kok! Etc etc... Mijn ambitie is om te blijven schrijven! Daar houd ik het maar even bij.

weg

semi-professioneel schrijfster :)

Men mag zichzelf schrijver noemen als men redelijk veel lezers heeft.

Volgens wie??

Rudolf Paul heeft redelijk veel lezers (bijna drie duizend hits op Trouw-site)..

Over welke periode? En is dat alles? hits zeggen niets. Unieke bezoekers zijn alleen interessant. Ik had een site met 15000 bezoekers per maand en nu eentje met ook een paar duizend :p Bovendien kan iedereen op de Trouw site ouwehoeren..

Ergo: Rudolf Paul mag zichzelf schrijver noemen.

Nee, foute conclusie. Je begint namelijk met een stelling die je niet kunt onderbouwen.

zie topic "muziekjes horen"

:D :D Maar daar laat ik het bij, voordat het ge...er weer opnieuw begint.

Een paar jaar terug was ik vaste columniste bij ons faculteitsblad, en schreef eens in al mijn onschuld in een column: 'ik ben schrijver'. Nog niets gepubliceerd, nog steeds niet, maar ik was zo bezig met schrijven, met die column, met schrijven voor het studieblad, met het verhaal dat ik hoofdstuk voor hoofdstuk op internet publiceerde, met een dagboek waar ik bijna dagelijks een flinke lap tekst in schreef... ik voelde me schrijfster. Ik besefte niet hoe dat overkwam tot ik een lichtelijk hooghartig mailtje terugkreeg van de redactie. Of ik de term 'schrijver' niet een beetje pretentieus vond overkomen voor iemand die niets had gepubliceerd? Gesuggereerd werd het zinnetje te veranderen in 'ik schrijf'. Dat deed ik netjes, maar ik voelde me toch een beetje gekwetst. Ik mocht mezelf wel als schrijver beschouwen, maar voor de buitenwereld was ik dat niet. Er moet natuurlijk een onderscheid bestaan tussen beroepsschrijvers en amateurschrijvers. Maar toch vind ik dat iedereen die op regelmatige basis energie steekt in schrijven, zichzelf schrijver mag noemen. Zolang je je zelf maar echt schrijver voelt. En zolang je duidelijk maakt of het je beroep is, of je hobby, of misschien iets daar tussenin...

Wat een interessant topic! Schrijfbeest: ik kan me vanuit jouw standpunt goed voorstellen dat je wat gekwetst was door die opmerking van de redactie. Als je zo'n drijfveer hebt om te schrijven en er zoveel tijd in steekt, komt dat gevoelsmatig niet uit de verf met een statement als: 'ik schrijf'. Een woord als 'auteur' of 'schrijver' geeft meer er toch meer waarde aan, laat duidelijker zien dat je er veel voor opzij zet. Zo'n domper heb ik ook wel eens gehad: een echt diepgaand gesprek (ik geef me maar zelden bloot, laat maar zelden aan relatief onbekenden merken hoe fanatiek ik met schijven bezig ben en hoeveel het voor me betekent, maar in dat gesprek dus wel) werd afgesloten met de samenvatting: 'Goh, wat een leuke hobby heb je toch.' Daar sla ik van dood op zo'n moment, want is het is zoveel meer dan een hobby maar blijkbaar kan ik dat toch niet overbrengen. Ik ben benieuwd hoe dat zal zijn als het boek verkrijgbaar is, of dat verschil uit zal maken. Of ik dan voor de buitenwereld schrijver/auteur ben. Of ik mezelf dan ook zo zal voelen en durven noemen. Waarom de scheidslijn bij drie publicaties, Toms?

Om de zaken nog wat ingewikkelder te maken: het onderscheid tussen fictie en non-fictie. Van mij ligt er een non-fictie boek in de winkel (en blijft maar liggen, ik hou ze in de gaten :) ). Maakt mij dit nu schrijver? Of ben je dan eigenlijk 'alleen maar' auteur? Van een produkt? Mijn gevoel zegt dat je altijd voor jezelf schrijver kan zijn, maar dat 'het publiek' je pas schrijver vindt als er een fictie-werk in de boekhandel ligt. Fictie/non-fictie. Om het nog ingewikkelder te maken. Maar wel ben ik het ermee eens dat schrijven op zich 'als hobby' erg wordt ondergewaardeerd. Het is niet iedereen gegeven om te schrijven, laten we wel wezen. Het is potjandorie geen tv-kijken, voetballen of fierljeppen! :D

DJ, ik heb er werkelijk nog nooit bij stilgestaan dat er onderscheid bestaat/zou bestaan in de waardering voor fictie/nonfictie. Ik vraag me af of dat zo is, kan ik niet zo 1,2,3 antwoord op geven. Maar waardoor denk jij dat? En fierljeppen, dat lijkt me ook wel wat :D.

Je kunt jezelf zien zoals je wilt en dan klopt het altijd. Maar als de buitenwereld jou niet ziet zoals jij jezelf ziet, is er een probleem. Als de buitenwereld jou ziet als een schrijver, heeft de buitenwereld daar een reden voor. Misschien heb je een boek geschreven. Dan zul je jezelf ook wel als schrijver zien. Maar als de buitenwereld jou niet ziet als een schrijver, ben je het alleen met jezelf eens. Of het over fictie of non-fictie gaat, maakt daarbij dacht ik niet uit. Beide worden toch geschreven?

Het is niet iedereen gegeven om te schrijven, laten we wel wezen. Het is potjandorie geen tv-kijken, voetballen of fierljeppen! :D

Maar heel veel mensen die het niet gegeven is om te schrijven, DOEN het wel. Op van die schrijfsites waar je je verhalen kan posten komt ontzettend veel bagger voorbij. En hun omgeving prijst ze hoe dan ook de hemel in. Ik denk dat die hobbyschrijvers, die het eigenlijk gewoon niet kunnen, het stiel een slechte naam heeft gegeven. Dus als je niks gepubliceerd hebt, ben je in de ogen van veel mensen toch maar een van de miljoen mensen in Nederland en om daar nou respect voor te hebben...

MichaM, Ik denk dat je wel gelijk hebt, als ik kritisch naar mezelf kijk, post ik ook (weleens) bagger (nog wel tenminste). Je schrijft dat het veel mensen niet gegeven is om te schrijven. Dat ben ik niet helemaal met je eens, want ik ben van mening dat alles te leren is, maar het is wel handig om taalgevoel/ gevoel voor taal te hebben als basis, als je een echt goede schrijver wil worden. Net zoals je sociaal voelend moet zijn voor een baan als therapeut. Ik vind wel dat als je je schrijver noemt, je ook "foutloos" moet kunnen schrijven.

Schrijvers hoeven niet gelijk foutloos te kunnen schrijven, ze moeten alleen weten dat ze fouten maken en weten hoe ze die oplossen. Verder vind ik ook dat ik al een schrijver ben. Een auteur ben je pas als je iets hebt uitgebracht (maakt niet uit of het fictie of non-fictie is).

Schrijvers hoeven niet gelijk foutloos te kunnen schrijven, ze moeten alleen weten dat ze fouten maken en weten hoe ze die oplossen.

Maar daar heb je toch taalgevoel voor nodig? En als schrijvers weten dat ze fouten maken en die (zelf) oplossen, dan leid dat toch tot foutloos schrijven?

Maar daar heb je toch taalgevoel voor nodig? En als schrijvers weten dat ze fouten maken en die (zelf) oplossen, dan leid dat toch tot foutloos schrijven?

Iedereen maakt altijd fouten. Schrijvers zijn ook maar mensen. Het is hoe je daarmee omgaat. Iedereen heeft zijn zwakke en sterke punten. Ik denk dat het geheel belangrijk is, en dan maakt een foutje hier en daar niet altijd uit. Als het plot en de karakters solide zijn, val ik niet over een d/t fout of zo. En ik ben niet van mening dat iedereen schrijven kan leren, maar dat is een ander topic dat al eens is langsgeweest, dus daar moet je dan maar even naar zoeken.

Taalgevoel gaat m.i. meer over de aanleg voor mooie zinnen en sprekende beelden, een goed verhaal, doordachte personages e.d. dan om de kennis welke fouten je maakt. (Ten minste, als we het over proza hebben.) Ik weet even niet hoe ik dit verder moet onderbouwen, later meer!