Als het plot en de karakters solide zijn, val ik niet over een d/t fout of zo.

Ik kan er niets aan doen, maar als ik in een boek zie staan "hij geloofd haar niet" doet het pijn aan mijn ogen en ga ik ervan uit dat het boek verder de moeite niet waard is. Datzelfde hep ik oock met imaills. Gelukkig zijn er redacteuren en dat soort gasten, maar spelfouten vindT ik heel erg en ik kan er gewoon niet goetd tegen. Hoe goet du plod ok is. Sorri.

Tjatjatja, het is lastig. Wanneer ben je schrijver? Bijna iedereen vindt in ieder geval dat je schrijver bent, als er een boek van je gepubliceerd is. Maar in de periode dat de uitgever het manuscript heeft goedgekeurd en publicatie in, ben je dan al schrijver? En daarvoor, als je een boek schrijft, dat echt in de winkel komt te liggen? Je schrijft het toch niet ineens pas als het uitkomt. Maar, als je schrijft, weet je nog niet of het uitkomt. Lastig. Ik heb een manuscript ingeleverd bij een uitgever, die de synopsis en het eerste hoofdstuk heeft goedgekeurd. Ik wacht nu op het oordeel over mijn uiteindelijke manuscript. Als dat wordt goedgekeurd, dan ben ik dus een schrijver, maar als ze het afwijzen, ben ik het niet? Dan stellen alle uren werk en het zwoegen ineens niets meer voor? Lastig hoor. En moet je inderdaad een boek gepubliceerd hebben? Telt een eenmalige column? Of een kort verhaal in een verhalenbundel? Een vaste column dan? Meerdere verhalen? Een verhalenwedstrijd gewonnen, of meerdere zelfs? Of moet het echt een boek zijn? Ik weet het niet. Ik denk dat er een groot verschil zit tussen zijn en voelen.

Het valt mij ook op en ik vind het zeker jammer, maar een foutje kan er altijd doorheen glippen. Nu vind ik het verschil tussen "het gebeurd" en "hij geloofd" of "ik werdt" toch wel belangrijk, de ene d/t fout is de andere niet, maar als het een fout is die ik ook kan maken, och ;)

Taalgevoel gaat m.i. meer over de aanleg voor mooie zinnen en sprekende beelden, een goed verhaal, doordachte personages e.d. dan om de kennis welke fouten je maakt. (Ten minste, als we het over proza hebben.) Ik weet even niet hoe ik dit verder moet onderbouwen, later meer!

Eens. Je kunt nog zo goed zijn met de grammaticaregels, als j niet weet in welke vollgorde je welke woorden moet zetten, heb je er ook geen flikker aan.

Ik heb me nog nooit een schrijver gevoeld of genoemd. 'Wat ben je?' 'Nou, schrijver...' Haha, ik hoor het me al zeggen. Het klinkt zo apart.

Waarom zou je je niet schrijver noemen? Als je af en toe een verhaal afschrijft, eens ergens een verhaal publiceert, en serieus met het schrijven bezig bent..

In de kerk hebben ze ook een schrijver. Die noemen ze de 'scriba' en dat betekent gewoon 'schrijver', 'secretaris'. Ik voel me ook geen schrijver, eigen, ik ben het. 'Het is mijn beroep,' zei ik vanavond tegen iemand. En hij keek helemaal niet raar. Je kunt op zoveel manieren 'schrijver' zijn.

Laat ik er ook eens wat in gooien: Ik vind mezelf - naast heel wat andere dingen- een dichter. Of iemand anders dat terecht vindt of niet, kan me geen barst schelen.

Ja oke, als je schrijver voor je beroep bent, dan ben je schrijver. Als je profvoetballer bent, dan kun je zeggen dat je voetballer bent, maar niet als je voor je lol enkele keren per week tegen een bal trapt. Ik ben geen schrijver (en geen voetballer).

Ik heb een vijftal publicaties bij een reguliere uitgever, waarvan enkele werden vertaald. Toch blijft de schroom om te zeggen dat ik schrijfster ben. Volgens mij heeft het er mee te maken dat mensen bijzonder vreemd opkijken als je zoiets zegt. Alsof je uit je nek staat te kletsen of gewoon arrogant bent. En bovendien kan ik er absoluut niet van leven. (Ik moet het nog altijd met zevenendertig andere jobs combineren om rond te komen, waardoor ik een tijdje van dit forum verdwenen was... Met een ;-) to whom it concerns). Maar we zijn helemaal terug! Tine

In de Volkskrant van deze zaterdag staat een ingezonden brief van René Appel. Hij maakt zich druk om de manier waarop columniste Hanna Bervoets wordt geïntroduceerd in de krant, namelijk als journaliste en schrijfster. Ik citeer: '... terwijl in september haar eerste boek nog moet verschijnen! Hanna Bervoets is (nog) geen schrijfster; ze wil het waarschijnlijk worden.'

Ik had over die reactie heengelezen. En en ik was nog wel Appels schrijfboek "Spanning in verhalen" aan het lezen. Ik vond het gelijk een stuk minder spannend. Wat een ontzettend zure, onvriendelijke reactie van Appel! Ik ga er bijna van uit dat hij Hanna Bervoets persoonlijk kent en haar arrogant vindt en/of geen hoge pet op heeft van haar kwaliteiten. Anders kan ik zo'n ingezonden brief absoluut niet plaatsen. Ik heb dit hele topic met belangstelling doorgelezen en zonder de discussie over wanneer je nu een schrijver bent opnieuw op te willen rakelen, ben ik er wel van overtuigd dat je het volste recht hebt je in het openbaar schrijver of schrijfster te noemen als je eerste boek op het punt van verschijnen staat. Natuurlijk mag iedereen, ook Appel, daar anders over denken, maar waar is het goed voor dat op zo'n denigrerend toontje wereldkundig te maken?

Als iemand je zou vragen, wat voor werk/studie doe je? Wat zeg je dan?

Dan zeg ik dat ik leerkracht ben. Dat ik daarnaast ook schrijf, interesseert de meeste mensen geen ene biet.

Persoonlijk is schrijven een hobby. Als ik er van zou kunnen leven, zou ik me schrijver (durven) noemen. Zo lang er onvoldoende inkomsten uit gegenereerd worden om van te leven (hoogst waarschijnlijk nooit) is het een aardige tijdsbesteding. Ik zie de term 'schrijver' dus als een beroepsaanduiding, maar ik kan goed begrijpen als anderen daar anders over denken. Ook kan ik me voorstellen dat een uitgever er anders over denkt. Die wil wel schrijvers hebben, geen amateurs die er niet van kunnen leven. Het hangt er dus van af welke definitie men wil hanteren.

Ik heb over deze vraag nagedacht en daarna één en ander herlezen en ik kom er eigenlijk op uit dat het volgens mij zo is, dat je jezelf schrijver/schrijfster kan noemen als je serieus met schrijven bezig bent en dat kan aantonen.

Voor mij mag ik mezelf een schrijfster noemen als ik twee zelfstandige werken op mijn naam hen staan (om te bewijzen dat ik geen eendagsvlieg ben). Wat anderen doen, moeten ze zelf weten. :)

Mij maakt het weinig uit wat ik me kan noemen. Ik ben geen leerkracht, ik geef les. Ik ben geen schrijver, ik schrijf. Ik vind het zo beperkend om mezelf 'iets' te noemen. Ik ben gewoon ik en ik hou ervan om me bezig te houden met veel verschillende dingen. :)

Geïnspireerd door het topic van Cobra: Leven van de pen, vraag ik me af wanneer je jezelf schrijver noemt.
Dit omdat op een ander forum een meisje zichzelf schrijfster noemde. Ze heeft nog niets gepubliceerd en houdt een weblog bij.
Ik vind dat je jezelf dan geen schrijver kunt noemen.
Bij mij ligt de grens bij een boek dat in de winkel ligt.
Tot die tijd is het een hobby. Iemand die heel fanatiek bij de zaterdagamateurs voetbalt, vult bij "beroep" toch ook geen "voetballer" in?
Waar ligt bij jullie de grens om jezelf schrijver te mogen noemen?

Vind ook dat je geen schrijver bent als je nog niks gepubliceerd hebt. Je kunt voor jezelf wel zeggen dat je als hobby schrijfster bent, maar dit is anders vind ik. Vraag me wel af of mensen een onderscheidt maken uit pod of regulier; ben je ook schrijver/ster te noemen als je 'pod gedaan' hebt? Moeilijke vraag. Verder ben ik het met Cobra eens. Maw. en even heel zwart-wit; als je weer werkt dan ontvang je natuurlijk ook geen uitkering meer. Maar wie bepaald wat een echt beroep is? Waar ligt dan de grens? Als je weer aan de slag gaat als politieagent dan is de grens niet zo moeilijk.

Schrijvers hoeven niet gelijk foutloos te kunnen schrijven, ze moeten alleen weten dat ze fouten maken en weten hoe ze die oplossen. Verder vind ik ook dat ik al een schrijver ben. Een auteur ben je pas als je iets hebt uitgebracht (maakt niet uit of het fictie of non-fictie is).

Klopt.

Maw. en even heel zwart-wit; als je weer werkt dan ontvang je natuurlijk ook geen uitkering meer. Maar wie bepaald wat een echt beroep is? Waar ligt dan de grens? Als je weer aan de slag gaat als politieagent dan is de grens niet zo moeilijk.

Ik neem aan dat dat van je inkomen afhangt. Je mag toch een bepaald bedrag bijverdienen? (Ben al een tijdje uit Nederland weg, dus niet zo op de hoogte van de meest recente ontwikkelingen :) )

Het probleem is dat recente ontwikkelingen morgen alweer anders kunnen zijn, dus op het moment dat er bv. een boek uitkomt kunnen regels alweer anders zijn. Heel lastig dus. Heb trouwens ook gemerkt dat veel mensen 'schrijven' niet als echt werk zien.

Heb trouwens ook gemerkt dat veel mensen 'schrijven' niet als echt werk zien.

De manier waarop de meeste 'schrijvers' met schrijven omgaan heeft dan ook helemaal niets met werken te maken. Zoals: resultaatgericht, effciëncy nastreven, zorgen voor een stabiel inkomen dat boven het bestaansminimum ligt. Dus ook: de boekhouding doen, netwerken met uitgevers, literair agenten en andere die voor je schrijfbedrijf van belang kunnen zijn, je bekommeren om de wensen van je doelgroep en je bezighouden met marktonderzoek. Weten wat je rechten en plichten als schrijver (ZZP-er? Freelancer?) zijn. Waaruit volgt: gedisciplineerd werken en produceren, ook als je even geen zin of inspiratie hebt, of moe bent. En dus: opdrachten aannemen die wel geld opleveren, maar die je artistiek misschien niet zo ziet zitten. Je aan deadlines houden. Het zal er ook verband mee houden dat talloze mensen die arbeidsongeschikt zijn, een uitkering of bijstand hebben wel mogen schrijven (en dat ook volop doen) zonder gekort te worden. Als schrijven als werk wordt gezien, zou dat wel moeten.

Het zal er ook verband mee houden dat talloze mensen die arbeidsongeschikt zijn, een uitkering of bijstand hebben wel mogen schrijven (en dat ook volop doen) zonder gekort te worden. Als schrijven als werk wordt gezien, zou dat wel moeten.

Een goede reden om anoniem te blijven en je zelf geen schijver te noemen. Of je zelf 'snabbelschrijver' noemen. Het omgekeerde van schijvers die bijsnabbelen. Lintje doorknippen of lekker zeuren bij DWDD.

ik noem mijzelf een schrijfster (niet als beroep maar ik ben wel degelijk een schrijfster) omdat het voor mij een verlenging is van wie ik ben. Ik neem mijzelf zeer serieus in het vak en verdien dan ook de titel. Ik heb verschillende werken en een aantal gepubliceerde artikelen. Geen boeken in de winkel (tot op heden) maar schrijven is meer dan alleen dat. Ik vind het kortzichtig om te zeggen dat je jezelf alleen schrijver kan noemen als je een boek gepubliceerd hebt. Nee... dan kan je zeggen dat je de kost verdient met schrijven... twee heel verschillende dingen.

Nou ik ben geen gepubliceerd schrijver, maar ik schrijf me helemaal suf. Dus ik ben schrijvende maar geen schrijfster en iemand die zingt is zingende en geen zanger/zangeres? Buiten alle andere dingen die ik 'ben' zoals mijn beroep, zus, dochter, vrouw; noem ik mijzelf schrijfster, ook tegenover anderen. Want als ik het zelf al niet geloof, hoe moet een ander dat dan? Een gepubliceerd schrijver is iets anders. Iemand die een boek in eigen beheer heeft uitgegeven, heeft niet perse iets beters geschreven dan ik. Diegene heeft zelf geld uitgegeven om het boek gepubliceerd te krijgen en dat boek is al dan niet met succes ontvangen. Toch echt een schrijver naar mijn idee. Iemand die een manuscript uitgegeven heeft gekregen door een uitgever, is door die uitgever daarmee betiteld als schrijver. Of de lezer dat ook vindt is maar afwachten. Schrijvende - schrijver/schrijfster Lezende - Lezer zingende - zanger/zangeres schrijver van een gepubliceerd boek - auteur?

Nou ik ben geen gepubliceerd schrijver, maar ik schrijf me helemaal suf.

Jij bent dus een suffe autrice?

Nou ik ben geen gepubliceerd schrijver, maar ik schrijf me helemaal suf.

Jij bent dus een suffe autrice?

:P

Nou ik ben geen gepubliceerd schrijver, maar ik schrijf me helemaal suf.

Jij bent dus een suffe autrice?

:P

Haha ja en ik schrijf weleens wat voor het plaatselijke Sufferdje. Ook dat nog.

:P

Ook dat nog.

Stel. Ik heb 40 jaar geleden een [gepubliseerd] boek [bestseller] geschreven. Ik was schrijver. Ik werd een schatrijke schrijver. Verfilming en vertalingen van het boek, etc. Daarna heb ik nooit meer een boek geschreven. Op een bankrekening op de Malediven staat een bescheiden bedrag van 6.6 miljoen $$$ Ben ik nu nog steeds een schrijver? Of ben ik nu een glimlachende oude suffe rentenier?