Wanneer noem je jezelf schrijver?

Daarom noem ik mezelf ook would be schrijver. Al heb ik al enkele verhalen gepubliceerd.
Maar zolang schrijven niet mijn hoofdbezigheid is noem ik mijzelf geen schrijver. Toch is het meer, veel meer dan een hobby. Het is iets wat ikzelf heel waardevol vind.
Daarom....would be schrijver.

Volgens mij voldoe ik aan jullie "regels" :D

Schrijven is tegenwoordig mijn hoofdbezigheid + mijn eerste roman ligt in de winkel.

Hoera, ik ben schrijver! :wink:

Ik ben een tijdje terug aangesproken door een vrouw die heel graag schrijfster wilde worden. Zij vondt dat ze (omdat ze nog niets gepubliceerd had) zich geen schrijfster kon noemen. Mijn antwoord (en daar sta ik nog steeds achter): Een schrijver ben je door bezig te zijn met de creatie van een verhaal, een gedicht, toneelstuk etc. Of iemand wel of niet gepubliceerd heeft vind ik eerlijk gezegd minder interessant. Er zijn mensen die tot nu toe alleen op internet hun creaties achter hebben gelaten. Voor mij is dat ook een schrijver (m/v) zijn. Mensen die jaren aan een manuscript hebben geschreven en het uiteindelijk diep in een la hebben gestopt zijn voor mij ook schrijvers. Schrijven is moed hebben om je gedachten te vertalen in woorden. Zo zie ik dat dus...

Voor mijn gevoel ben je pas schrijver zoals jullie het ook zien, Eufdrie en Gerty. Ik ben het voor 1000% met je eens, Eufdrie. Je boek moet in de winkel liggen en niet anders!
Zodoende zal ik mijzelf van z’n leven geen schrijver noemen. Ik weet dat het zover gaat komen, maar zolang ik dit niet bereikt heb, weiger ik mij de titel schrijver zomaar toe te kennen. Ik houd niet van de gemakkelijke weg. Wat heb je er eigenlijk aan wanneer je in een rap tempo 60.000 woorden schrijft en er dan, in de wetenschap dat het een boekwerk is, vanuit gaat dat je een schrijver bent. Een grote berg van woorden maakt je nog geen schrijver. Ook niet wanneer het gevoel jou dit zegt. Het gaat erom dat mensen die geen familie of bekenden van je zijn, je een schrijver vinden. Ofwel mensen die het goed genoeg vinden om te kopen. Sommige mensen geven zichzelf te snel een titel.
Ik bedoel: twee spijkers in een plank slaan maakt je ook geen timmerman. Je moet ook in staat zijn een volmaakte kast te bouwen die iedereen in z’n woonkamer wil hebben. Wanneer je een titel wilt dragen dan moet je daar ook het bewezen vakmanschap voor hebben.

Dan vinden jullie zeker ook dat Vincent van Gogh geen schilder was. Het aantal schilderijen dat hij tijdens zijn leven heeft verkocht is namelijk op één vinger te tellen. 8)
Zo zijn er vast ook wel schrijvers te vinden.

Ik heb een truc gebruikt: ik noem mezelf gewoon alternatief schrijver...

Kijk maar eens op mijn homepage http://www.harryanders.com

Ik vind het heel moeilijk eigenlijk. Ik vóel mezelf wel schrijver - dat is waar mijn hart ligt, net zoals ik moeder ben, daar ligt mijn hart ook.
Maar omdat ik (nog?) geen boek in de winkels heb liggen, heb ik het gevoel dat ik mezelf nog geen schrijver mag noemen - tegenover de buitenwereld, zeg maar.

Eufdrie

Misschien dat Harry het wel helemaal bij het rechte eind heeft.
Vooralsnog zijn we alternatieve schrijvers. Diegene die wel al hun boek uitgegeven hebben uitgezonderd. Maar ook daarin kun je weer een onderscheid maken, waar ik vooralsnog niet op in zal gaan.
Een schrijver ben je pas officieel wanneer het je beroep is. Het is eigenlijk net zoals een kantoorbeambte, bouwvakker of schoorsteenveger. Ook dat zijn beroepen en wel in die zin dat je er genoeg voor betaald krijgt om er net van te kunnen leven. De meeste onder ons zullen ook een baan hebben. Wanneer we daarnaast in de vroege ochtend of late avond schrijven wil dat niet zeggen dat we opeens twee beroepen hebben. Voor het laatste krijgen we immers niet betaald. We doen het omdat ons hart er onafgebroken naar verlangt. En dus valt het ondanks de harde inspanning die we leveren onder de categorie hobby’s.
Eigenlijk is het een vervelende veronderstelling. Ik heb namelijk allang in de gaten dat er genoeg mensen op dit forum zijn die de pen met speels gemak hanteren. Wat mij betreft mogen ze jullie schrijvers noemen. Maar het is, zoals Eufdrie al opmerkt, de buitenwereld die er anders over denkt.

Orlien haar opmerking over Vincent van Gogh kan ik wel begrijpen. Want waar leg je de grens? Toen ik haar opmerking las moest ik meteen aan een voorval denken dat ik onlangs las. Een man had toen hij nog vrij jong was een heel goed boek geschreven. Hij probeerde het bij iedere uitgeverij te promoten. Niets hielp. Hij werd nooit serieus genomen. Hij stierf vervolgens op vrij jonge leeftijd. Ik meen zelfs dat hij zelfmoord pleegde. Zijn moeder liet het er echter niet bij zitten. Zij deed er alles aan om de wens van haar zoon te kunnen vervullen. Ze slaagde er gelukkig in om het boek toch nog bij een uitgever onder te brengen. Vanaf dat moment was haar zoon officieel een schrijver. Zijn vingers hadden letters op papier getoverd die pas na zijn dood verkocht werden.
Tijdens zijn leven was hij nooit een echt schrijver. Hoe absurd dat het ook klinkt. Zijn beroep begon pas op het moment dat hij er zelf niet meer was. Ik denk dat het voorbeeld van Vincent van Gogh hier niet ver van afwijkt. Sommige mensen krijgen datgene waar ze recht op hebben in een veel te laat stadium.

Euf drie...wat de buitenwereld van jou denkt is niet belangrijk.

Jij bent een schrijfster!! Je schrijft een historische roman, je bent bezig met research, je bent op forums bezig om kennis tot je te nemen en ook weer te delen, volgens mij staat jouw leven in het teken van dat boek. Je ademt, voelt, denkt als een schrijfster...

Denk je dat het boek in de winkel het verschil maakt?
Ik vind het veel belangrijker dat jij in je hart weet wie & wat je bent.

Orlien...way to go!!!! Je reactie was treffend.

Cobra, beste vriend Cobra, wat een obstakels zie ik op jou weg. :wink: (Een schrijver ben je pas als het je beroep is...tsja, zo kun je dat zien. Ik heb mijn mening daarover al gegeven...wij verschillen 100% van mening)

Je wilt niet ingaan op de verschillende vormen van uitgeven van boeken...dan doe ik het wel voor je. Publiceren bij de Arbeiderspers is ECHTER dan in eigen beheer (volgens mij zit ik dan redelijk in de richting hoe je denkt)...dat is een zienswijze Cobra. Als jij het zo ziet dan respecteer ik jou mening. Maar ik, eigen beheer, lig wel in de winkel. (Net zoals bijvoorbeeld James Redfield, Hugo Claus en Carlos Ruiz Zafon die allemaal in eigen beheer zijn begonnen). Dus terwijl jij (moet je niet al te persoonlijk nemen) probeert via het beklimmen van Mount Everest-achtige bergen jouw doel te bereiken...ga ik om de berg heen. (Natuurlijk kun je antwoorden met: maar als de Arbeiderspers mij neemt dan ben ik binnen en dan smaakt de overwinning beter...zo ja, dan hebben we tegen die tijd wel een andere discussie)

Want waar gaat het nou om Cobra? Je wilt toch gelezen worden? Je wilt toch gezien worden? Er zijn veel wegen die naar Rome leiden mijn waarde vriend Cobra. Als mens zit ik zo in elkaar: ik weet wat ik kan/niet kan...ik weet wat ik wil/niet wil...en ik maak een plan om daar te komen waar ik wil zijn...daarna stroop ik mijn mouwen op en ik ga ervoor...

Wiens aanpak het beste is qua wachten op een ECHTE uitgever of gaan voor eigen beheer?
Als je iets wilt in het leven vecht ervoor...ik wens jou (en dat meen ik bloedserieus) heel veel succes en moge al het goede op jouw pad komen.

Beste Griseo,

Ik merk dat je totaal onnodig van mening bent dat we anders denken. Ik denk dat we juist voor 95% wel op één lijn zitten.
Allereerst ben ik er absoluut van overtuigd dat jij wel goed kunt schrijven. Wat MIJ betreft ben jij dus een schrijver. Ik twijfel niet aan jou. De harde werkelijkheid is dat mijn buurvrouw, mijn buurman, mijn vrienden en mijn familie jou geen schrijver vinden. Waarom? Omdat ze geen boeken van jou kennen. Dit is dus geen persoonlijk verwijt. Van mij kennen ze ook geen boeken.
Het wordt misschien wel tijd dat ik wat meer over mijzelf vertel zodat je beseft dat we eigenlijk gigantisch op één lijn zitten.
Ook ik heb heel veel geld gespaard. Ik kan komende maandag naar mijn baas toelopen om met een ongekende glimlach op mijn gezicht mijn ontslag in te dienen. Met het grootste gemak zelfs. Ik kan jarenlang iedere dag zonder een uitkering aan het schrijven besteden zonder in de problemen te komen.
Ik vind het geweldig dat je je baan vaarwel hebt gezegd met zo’n goed salaris om aan het echte schrijven toe te komen. De kans dat ik dit op de korte termijn doe wordt almaar groter. Toch zou de Arbeiderspers mij van z’n leven niet willen. Reden: ik schrijf whodunits. Dit is een genre waarbij niet alleen de Arbeiderspers maar minstens 90% van alle andere uitgevers met grote naam huilend wegrennen. Ik sta er dus nogal alleen voor. Toch ben ik van mening dat vechten in dit leven veel oplevert. Dit soort dingen motiveren mij juist.
Ik heb inderdaad ontzettend veel twijfels over het uitgeven in eigen beheer. Dat is toch wat je wilde horen? Waarom deze stelling? Tegenwoordig kan letterlijk iedereen van de 6 miljard aardbewoners een boek in eigen beheer uitgeven. Start internet op en kies de juiste site. Vervolgens heb je een week later een boek met duizend spelfouten erin maar toch staat jouw naam op de cover. Uitgeven in eigen beheer wordt te gemakkelijk gemaakt. Let wel: ik wil hierbij intens benadrukken dat ik niet aan jou en nog een aantal anderen op dit forum twijfel. Ik denk dat jij wel in staat bent een boek te schrijven dat ook door een uitgever vertegenwoordigd dient te worden. Ik moedig jouw wil om er echt wat van te maken intens aan. Ook ik heb deze belevenis. Er zit slecht 5% verschil tussen ons. Welke die 5% zijn?
We leven in een wereld waarin geen cadeaus meer bestaan. Alleen het beste van het beste telt.
Aldus de grote mensenmassa! Wil je van het schrijven kunnen leven dan is daar een ongekende strijd voor nodig. Ik ken James Redfield. En jawel Griseo… ik ben een fan van hem. Ik vind het geweldig wat hij schrijft. Ik denk precies zo over het leven. Redfield is voor mij een groot voorbeeld. Hij heeft het schijnbaar klaargespeeld om door te breken middels een boek dat hij in eigen beheer uitgaf. Dit heeft vooral te maken met zijn unieke stijl.
Ik ben vrij jong, maar ik weet wat mij te wachten staat. Ik ken de mensen te goed. Zodoende weet ik ook dat ze je alleen accepteren wanneer je wat voorstelt. Helaas zijn die camerageile figuren uit Idols doorgebroken. Ze waren dusdanig voor de camera te aanschouwen dat succes verzekerd was. Dit geldt min of meer ook voor het schrijven. Wanneer je niet in Barend en van Dorp komt heb je al een probleem. De onkundige massa koopt alleen datgene wat de tv te bieden heeft. Niets is onmogelijk maar die mogelijkheid die er is kun je allen bereiken door het maximale na te streven. Wanneer ik ooit een berg zou beklimmen dan zou ik inderdaad voor de Mount Everest kiezen. Maar ook dat schijnt tegenwoordig niet meer genoeg te zijn voor de grote mensenmassa. Ik heb begrepen dat je zonder zuurstofapparaat naar boven moet gaan om indruk te maken. Dat is nu precies wat ik bedoel: als ik dan toch zo nodig de hoogste top zou willen bereiken dan zou ik weer een heel andere methode bedenken.
Hoe het ook zij Griseo, ook jou wens ik het beste als schrijver. Je doet er heel wat voor en dat dwingt mijn respect af!

Hoi Cobra,

Er is een groep "eigen beheer" die de zaken wel goed aanpakken. Want ik ben niet de enige die een team om zich heen heeft. Ik heb 2 redactrices, ik heb een aantal proeflezers die mij af en toe pijnlijke oorvijgen verkopen (rationeel word ik er beter van, emotioneel loop ik dan geirriteerd en tierend rond, je kent het wel..."hoe durven ze, ik... kunstenaar" :lol: )
Ik maak gebruik van een professionele drukker en een professionele boekbinderij. Over de omslag wordt goed nagedacht...eigenlijk over alles probeer ik, proberen we zo goed mogelijk na te denken.

Helaas is het waar dat er ook een groep is die niet de tijd/geld of wat dan ook heeft om het eindproduct perfect af te leveren. Een (slordig) gemiste kans.

Een ander groot probleem van eigen beheer is distributie en promotie. Ik ben de eerste die dat zal erkennen. Maar je leert er zoveel van.(overigens ik mis jou reactie in de topic "Dames en heren, is dit haalbaar?" want als ik jou situatie lees dan heb jij nog wel wat "muren" voor je die je moet neerhalen)

De vraag was natuurlijk "wanneer ben je een echte schrijver". Ik zie (o.b.v. wat ik van jou gelezen heb) dat we inderdaad niet zo ver van elkaar afstaan als ik intieel dacht.
Waar het mij om ging/gaat is dat mensen niet alleen maar moeten dromen maar ook hun dromen moeten concretiseren. Naar mijn mening is het zo dat als mensen na een lange dag (misschien vervelende dag op het werk) thuiskomen en zich achter een computer, typemachine, of een blocnote plaatsen om aan hun droom te werken...dan zijn zij voor mij al schrijvers. Het is een gevoel Cobra. Misschien spreek ik hier vanuit mijn hart en misschien zou ik dit rationeler moeten bekijken. Maar ik ben blij en trots voor al die mensen die bezig zijn met schrijven.

Ik ben blij voor Kim dat haar eerste boek uitkomt (en ook trots omdat ze uit mijn geboortestad komt)...ik vind het geweldig om te lezen dat het eerste boek van HarryAnders gaat uitkomen (OOK hij is overigens een Rotterdammer...wat hangt er toch in de lucht in Rotterdam, naast smog? :D )

Zo zie ik het in ieder geval. Succes met je whodunit en als 90% van de uitgeverijen wegrent...dan liggen nog steeds alle opties open voor jou. Play the cards!

Groeten,

Ik denk dat als schrijven je passie is, je manier is om met de dingen om je heen om te gaan, een onvervreemdbaar deel van jezelf, dan ben je een schrijver. Ongeacht of je een boek in de winkel hebt liggen. Als je het daar vanaf laat hangen, laat je anderen (uitgevers, boekenkopers) bepalen of je een schrijver bent. Mijn boek komt volgend jaar uit, maar ik voel me al heel lang een schrijver. In mijn ogen is Van Gogh dan ook een schilder ondanks dat hij er amper van kon leven; hij schilderde omdat hij niet anders kon en dat hij tijdens zijn leven nauwelijks wat verkocht, doet daar niets aan af.

Waarom zou je jezelf beperken tot het uitbrengen van een boek of het publiceren van gedichten, meedoen aan wedstrijden voordat je jezelf een schrijver kunt voelen? Het is voornamelijk een gevoelsmatig iets dat niet is uit te brengen. Veel schrijvers in het verleden hebben hun hele leven lang boeken geschreven en deze zijn pas uitgekomen na hun dood. Zij hebben zichzelf dus nooit als schrijver kunnen benoemen maar zijn nu schrijver. Ik denk dat je een schrijver bent op het moment dat je schrijft en er geen publicatieregels aan verbonden zouden moeten zitten.

Mijn God Griseo, ik probeer altijd alle berichten op dit forum te lezen maar ik had er echt geen idee van dat er een roman van jou in de winkels ligt!!!! :oops:
Wat GOED van je!!!!
Eigen beheer of niet, je hebt het toch maar even gedaan, JIJ BENT JOUW DROOM AAN HET WAARMAKEN!!
Nu is het mijn beurt om trots te zijn op een medestadsbewoner!

PS. Ik weet dat dit forum niet bedoeld is voor reclame maar zo is mijn vraag ook niet bedoeld (al begrijp ik het als je het misschien toch liever niet wilt zeggen) maar hoe heet jouw roman? Ik zou hem namelijk graag lezen!
(Of staat dat ook al ergens op deze site vermeld en ontgaat mij gewoon de helft van alles.. :? )

Oh en mijn antwoord op de oorspronkelijke vraag van deze thread:

In mijn geval zijn er 2 situaties. Tegenover MIJZELF noem ik mezelf een schrijver..., tegenover de buitenwereld nog niet.
Vanaf de dag dat mijn boek uitkomt (in de winkels ligt dus) noem ik mezelf "officieel" schrijver. Voorlopig ben ik het dus nog even "onofficeel" maar wel in hart en nieren.

Kim,

Je plaatst mij voor een moeilijke beslissing. Uiteraard is Griseo niet mijn echte naam. Ik heb al een aantal keren overwogen om mijn echte identiteit bekend te maken en te verwijzen naar mijn eigen website maar de reden waarom ik op dit forum ben is vanwege de anonimiteit. Bovendien mag je hier ook geen reclame maken. MAAR ik weet het goedgemaakt...op de dag dat jij jouw boek gaat promoten in onze stad (misschien een lezing bij Donner?) dan schenk ik jou de roman. Het enige wat ik je dan vraag is (voorlopig) mijn identiteit geheim te houden.

Deal :?:

Deal.

Tot ziens bij Donner. :D

Griseo, ik zou het niet in mijn hoofd halen om jouw indentiteit bekend te maken. Maar lijkt het je niet leuk als meerdere mensen jouw boek gaan lezen?

Natuurlijk.

Helaas ken ik op dit moment geen methode hier om direct met Kim (er zijn volgens mij wel forums waar je dat wel op kan) in contact te treden want anders zou er nog vandaag een boek op de post gaan naar haar toe.

Toch vind ik het handhaven van de anonimiteit erg belangrijk. Ik heb wel het gevoel dat het kan gaan veranderen. Ik denk dan even aan een topic van mij waar jij en Harry op gereageerd hebben.

Als er een methode zou zijn om direct in contact met je te treden dan stuur ik er ook 1 naar jou toe. Maar als jij WEET wie ik ben...dan hoef je alleen maar naar mijn website te gaan...het e-mailadres gebruiken..."code Gerty" :lol: en dan gaat het boek op de bus naar jou.

Groet,

Eh Kim,

Gerty heeft al via een ander forum contact met mij genomen en in principe gaat mijn boek morgen op de post naar haar toe.

Gerty...is er een manier dat jij ook met Kim in contact treed en ik via jou haar exemplaar opstuur?

Want ik wil met alle plezier ook het boek naar Kim sturen (kan ze gelijk zien dat ik o.a. bij Donner lig)

Ben benieuwd of het lukt.

Groet

Ik kan alleen in contact met Kim komen als ze zich even inlogt op het schrijversforum. Dat hoeft maar totdat ik haar een personal message kan sturen. En als ze dat doet kun jij haar ook op dezelfde manier een personal message sturen al wil ik best helpen en het via mij naar haar sturen.

Dus Kim, als je dit leest. Log even in op het schrijversforum en je hoeft daar niet te blijven.

Ik heb me geregistreerd! Ik wacht op de personal message.
Leuk Griseo, ik kijk er echt naar uit jouw boek te lezen!

Kim,

Ik heb je daarnet een PB (Persoonlijk bericht) gestuurd.

Bij deze...als je snel bent dan gaat het boek vandaag nog op de post.

Groet,

Griseo

hi leuke discussie.

bij mij zit het altijd totaal anders hoor.

ik ben een hindoeschrijver. is dit een onbekend bericht voor jou, zoek dan met google internationaal naar deze hele tekst:

Algemeen concept Hindoeschrijver

toelichting
schrijven is mijn heilige karmische plicht. Hierom beschouw ik alle teksten van mij als heilige teksten, die het belang van alle levende wezens op aarde dienen. klinkt zeker ingewikkeld. zoek eens naar mijn moedersite met google om dit zelf te ontdekken.

schrijf ze,

Dewanand
hindoeschrijver en onderzoeker

De definitie van 'schrijver' in het (hand)woordenboek:
Iemand die er zijn werk van maakt of die de gave heeft boeken te schrijven.

Kennelijk onderkennen de redacteurs ook het dilemma dat in deze topic genoemd wordt. :)

Ik heb in mijn leven vier boeken gepubliceerd. Eentje in eigen beheer, drie bij Elsevier/Reed. Organisatieboeken, wel te verstaan. Ben ik nu 'schrijver'? Heb je een gave nodig om organisatieboeken te schrijven?

Ik voel me overigens geen schrijver. Pas nu ik doorzet met het uitschrijven van het verhaal dat al twaalf jaar in mijn hoofd zit, begin ik zicht op die 'titel' te krijgen. Gevoelsmatig althans.

Leo

Hallo,

Ik zie het zo, volgens mij is iemand die schrijft een schrijver, net zoals iemand die schaakt een schaker is. Maar diezelfde schaker hoeft nog geen grootmeester te zijn. Net zo min hoeft de schrijver een goede schrijver te zijn. Iedereen die schrijft mag zich wat mij betreft dus een schrijver noemen. Als je zegt dat je beroep schrijver is, ligt het anders, dan moet je je brood er mee kunnen verdienen, anders ben je een hobbyschrijver.

Groet,

Trannel

Raak ik zonder daarop verdacht te zijn in een gewetenskwestie verzeild bij het eerste bezoek aan dit forum: Ben ik een schrijver omdat ik schrijf, of niet omdat ik mijn brood er niet mee verdien?

Ik vind dat ik wel een schrijver ben maar ik ben geen pro, zogezegd. Het is nog niet mijn beroep. Een aantal van jullie zijn al doorgewinterde forummers en schrijvers begrijp ik. Zelfs al toe aan publiceren. Daar droom ik van. Ik ben er van overtuigd dat het mij ook ooit zal lukken.

De discussie die ik in dit onderwerp lees lijkt te maken te hebben met veronderstelde kwaliteit die aan het predikaat schrijver kleeft. Als je gepubliceerd bent, schrijf je dus kwaliteit en mag je je dus schrijver noemen. En als je bij elke veronderstelling hiervoor het woordje niet invult is dat het zelfde traject de andere kant op. Wat uitgegeven wordt is niet altijd van de hoogste kwaliteit. Dat heeft met de mensheid te maken. De mens streeft niet altijd naar het hoogst haalbare. Het mag makkelijk verteerbaar zijn of weinig om het literaire lijf hebben, soms wel zo gemakkelijk. Kijk naar Idols. Diegene met de meeste fans, wint de wedstrijd. Dat hoeft niet perse de beste zanger of zangeres te zijn.
Vanuit die optiek zou ik het predikaat schrijver dan ook niet alleen willen toekennen aan slechts diegenen die er hun brood mee verdienen of gepubliceerd hebben. Want dat stadium bereiken meer mensen niet dan wel, zonder dat het per definitie iets zegt over de kwaliteit van hun schrijfprodukten.

Natuurlijk willen wij allemaal graag onze naam op de kaft van een bestseller zien staan in de boekwinkels. Het lijkt mij een geweldige kick. Maar of dat nu wel of niet zal gebeuren, ooit. Ik schrijf, dus ik ben.

Heel erg mooi gezegd, Rus.
Welkom op ons forum!

Rus zegt: Als je gepubliceerd bent, schrijf je dus kwaliteit en mag je je dus schrijver noemen. :(

Lang niet alles wat ik in de bieb tegenkom is goed. Dan kan een schrijver misschien gepubliceerd hebben bij een 'echte' uitgever, dat wil nog niet zeggen dat een boek ook goed is. Dat is aan de lezer om te bepalen. Ik loop al een aantal jaar rond in het eigen beheer circuit en kom daar echt goede boeken tegen. Met name de dichters. Daar zijn er bij waar een gepubliceerde dichter jaloers op mag zijn.

En ja, ik vind dat je schrijver bent als je het voor elkaar krijgt om 20-30 of meer pagina's vol te schrijven met een goed verhaal of gedichten. Hoewel de buitenwereld er nog weleens vreemd tegenaan kan kijken als je zegt dat je schrijver bent. 'Ligt je boek in de winkel?' is dan een veelgehoorde vraag. Alsof je dan pas schrijver bent. :evil:

Bedankt Josje, volgens jouw maatstaven mag ik mezelf tenminste schrijver noemen :) .
Ikzelf ben eerlijk gezegd ook zo streng om mezelf pas (van beroep) schrijver te mogen noemen als mijn boek in de winkels ligt.
Enfin, het ligt in ieder geval al bij een uitgever, dat is stap een.
En verder ben ik momenteel werkloos en het enige werk dat ik doe, is schrijven. Dus in dat licht bezien ben ik inderdaad schrijver. :D

Ik zeg meestal, als mensen vragen wat ik doe: 'Ik schrijf.'
Zodra een boek van mij in de winkel ligt ga/ kan ik zeggen: 'Ik ben schrijver.'

Set