een mislukt schrijver

Het leven is een stappenplan.
Het is verdomd handig om een juiste volgorde aan te houden.
Misschien kun je ons wat meer over jezelf vertellen?
Welke koers heb je gevolgd tot op heden?

Vergis je niet in wat een mens kan wanneer die echt wil.
Je mag mij altijd een pb sturen. Doe waar jij je het lekkerst bij voelt.
Helpen doe ik in ieder geval graag.

Oeps, wat schrik ik ervan dat je jezelf zo noemt! Je moet wel erg gefrustreerd zijn en dat vind ik heel erg.
Je hoeft je pen toch niet neer te leggen, als je er zo van geniet. Ik snap het wel hoor: elke schrijver wil gelezen worden etc, maar wat doe je jezelf aan om er daadwerkelijk mee te stoppen :!:

Hoe oud ben je?
En misschien moet je eens overwegen om wat anders te gaan schrijven dan fictie? Je zal onderhand wel een behoorlijk taalgevoel opgebouwd hebben, dus dat zou zonde zijn om overboord te gooien. Ook een vakantie nemen kan geen kwaad. Stop er pakweg een half jaar mee, daarna begint het vast wel weer te kriebelen. Pin je tenslotte ook niet vast op wedstrijden en publicaties, schrijf in de eerste plaats omdat je er plezier in hebt. Ja, dat is een dwaas cliché, maar een grond van waarheid bevatten die dingen ook zo nu en dan.
Ik kan verder best begrijpen dat je het schrijven even niet meer ziet zitten. Dat heb ik ook vaak, nu al. Spreek er gewoon over met collega's, je zal zien dat begrip niet zo ver te vinden is. Bij deze, wil je je ei kwijt mag je me altijd mailen. Ik loop zelf ook wel eens te klagen, dat lucht op, maar daarna moet je wel weer aan de slag, al dan niet met de eerder genoemde pauze.
In ieder geval, Marieke (123), courage, en denk er toch nog maar eens over na.

Groet,

Zoals je ziet, meteen drie bemoedigende posts, en dat binnen het kwartier! Hou je daar maar al aan vast, de rest volgt wel weer. Kop op!

He who never gives up, will always win. 8)

Nee, niet opgeven. Zeker niet als je zoveel plezier in schrijven hebt.

Doelen bijstellen, bijleren en weer met plezier verder.

Eerst een flinke pauze om alles weer in perspectief te kunnen zien.

Hou vol!

Hoi Marieke,
Niet opgeven, zeker niet met pijn in je hart. Niemand is een mislukt schrijver als zij nog niet gepubliceerd heeft... Dat is bij mij ook het geval. Ik heb hier ook een stapeltje manuscripten liggen die continue worden afgewezen.
Er zijn andere wegen.... Bijvoorbeeld uitgeven in eigen beheer?
Bewaar je manuscripten, niet weggooien omdat je nu pijn hebt van binnen dat het niet lukt.
Een pauze nemen kan idd ook helpen om er anders tegen aan te kijken.
Het is nou eenmaal heel erg moeilijk om je werk uitgegeven te krijgen, dat heb ik ook ondervonden.
Blijf vertrouwen hebben in jezelf. Eens zal ook jouw boek op de markt verschijnen!

Sterkte,
Anne

Nou, mislukt schrijver vind ik wel heel hard hoor. Dat staat nog helemaal te bezien. Misschien heb je gelijk en is boeken schrijven niet je ding. Maar mensen willen meer lezen! Artikelen in tijdschriften, columns in de krant, peuter- kleuter- basisschoolboeken, speel en leerboeken voor deze kruimels. Poezie in oude of nieuwe vormen, korte verhalen, hele korte verhalen, reisverhalen, overdenkingen, essays, webartikelen, bedrijfsartikelen, krantenartikelen. Fictie, non fictie en alles daar tussenin. Er is zoveel keus.

Dat terzijde. Want als je echt wilt stoppen, ja, dan geeft zo'n officiele mededeling wel rust in je hoofd en de vrijheid om iets anders te doen. Misschien kan je wel prachtig tekenen. Of ga je paarden trainen. Een wereldreis maken en de levens van honderden mensen positief beinvloeden. Wie zijn wij dan om je tegen te houden en je te vertellen dat je vooral moet blijven schrijven.

Volg je hart, en wat je ook besluit te doen; veel succes en geluk Marieke 123!

Marieke,
niet opgeven:
Je schrijft toch voor je plezier!
Ga daar dan toch gewoon mee door!!!
Ik denk dat het niet het belangrijkste is wat uitgevers ervan vinden (natuurlijk uiteindelijk wel, als je een boek wil uitgeven) maar wat je erzelf van vindt! :roll:
Ik hoop dat je niet opgeeft! :roll:

Marieke, denk er nog eens goed over na voor je je pen aan de wilgen hangt. Waarom schrijf je? Schrijf je voor anderen, of schrijf omdat je het zèlf wilt?
Geniet je van het schrijven zèlf? Dan moet je het echt gewoon blijven doen!

En als je er niet van geniet, tsja, dan zijn er vast andere dingen waar je wel je hart en ziel in kwijt kunt.

Sterkte meid, ik hoop dat je je passie zult (terug)vinden!

Heel veel mensen voelen zich op een bepaald moment ergens in mislukt.
Wat ik uit jouw item haal, is dat vooral anderen jou het idee geven dat je een mislukte schrijver bent. Niemand geeft je een prijs. Niemand geeft je boeken uit.
Hangt je oordeel van 'ik-ben-een-mislukt-schrijver' niet te veel af van het oordeel van anderen??

Wat vind je zelf eigenlijk van je schrijven? Probeer eens te antwoorden.
Vind je het goed? Ga dan door.
Vind je het prettig om te doen? Ga dan door.
Heb je een doel met je schrijven? Ga dan door.
Zolang je nog één reden hebt om te schrijven, ga dan vooral door.

Maar vind je het bij nadere beschouwing echt helemaal diepe prut wat je op papier hebt gezet - maar dan ook écht helemaal! - , lik je wonden en ga wat anders doen. Kan zijn dat je dan als mens beter uit de verf komt, want daar gaat het volgens mij om: als mens tot je doel komen.

Succes en sterkte!

Kop op lieverd.
Ik heb een schrijfcursus gedaan bij het NTI. Daar heb ik zoveel van opgestoken. Inmiddels een paar wedstrijden gewonnen en ik schrijf artikelen voor een krant.
Echt, volg een cursus. Daar leer je zoveel van. Laat je hoofd niet hangen.

Succes! Wat je ook besluit te gaan doen.

Niet opgeven!!!!!!!!!!!

Ga gewoon helemaal terug naar de basis. Ga schrijven voor het schrijven, en vergeet wat anderen er wel of niet van vinden. Schrijven kan ook een hobby zijn (zonder concreet doel = publiceren). Doe het vanaf nu alleen voor jou - schrijf niet omdat je bepaalde tips/adviezen hebt gekregen, schrijf recht uit je hart.
Je zult merken dat je met andere ogen naar je eigen werk gaat kijken: je ziet dan dat het wél goed is! Het zou me niets verbazen als het dan wel lukt.

Hou vol!!

Dat anderen jouw verhalen niet willen uitgeven, dat is geen reden voor jou om te stoppen met schrijven [al kun je altijd een pauze nemen]. Schrijf je voor jezelf, omdat je het leuk vindt? Of schrijf je voor andere mensen en moeten zij het leuk vinden?
Schrijf voor jezelf, laat het voorlopig aan niemand lezen, of alleen aan familie, krijg weer zelfvertrouwen, en denk even niet aan die mensen die het niet uitgeven omdat zij niet zien wat jouw verhalen hebben :)
Als je later, over een tijdje, weer iets opstuurt zit er wel iemand anders jouw verhaal te lezen die het wel wat vindt!

En geloof me, 4 manuscripten en 50 wedstrijden is niet echt veel. Er zijn mensen die meteen hun eerste manuscript in de prijzen zien vallen, maar ook velen zien dat pas nadat ze er al tien hebben geschreven.

Probeer eens een ander genre, voor een andere doelgroep. Doe eens een schrijfcursus op een ander gebied.

Maar neem eerst even afstand zodat je er weer fris tegenaan kunt kijken.

Ik ken het gevoel van Marieke al te goed. Niet zozeer dat ik aan mijn kundigheid op schrijfgebied twijfel. Ik heb al kleine succesjes mogen boeken, maar om de obstakels die ik telkens ondervind.
Wel schrijfwedstrijden winnen, maar als gevolg daarvan met naam en toenaam in een boek te worden genoemd, ging niet door.
Een fraaie opdracht lijken te krijgen, maar dan wordt het deels eh ... ongevraagd gebruikt.
Een mooie publicatie, die niet op het moment supreme doorgaat ....
van die dingen.
Ook om moedeloos van te worden. Je weet dat je het kan en zeker wel gewaardeerd wordt, maar tja ... nu eens wat verder kunnen komen dan mijn neus lang is.
Toch ga ik door in zekere zin. Op een of andere manier is mijn inspiratie afgesloten (onbewust) en kan ik me nu gaan richten op alles dat ik al geschreven heb, om dat in een mooie vorm (zelf) te publiceren. Een ding heb ik hier nl. wel van geleerd. Vertrouw op mezelf, niet meer op publicaties, bedrijven met verzoeken en schrijfwedstrijden. Zij maken je wereld niet, dat kun je beter zelf doen.
Wat je besluit ook is, ik hoop dat de schrijfkriebels sterker in je zijn, dan de moedeloosheid. Veel sterkte.

Ken jij John Keats?

Hij stierf op 25-jarige leeftijd in 1821. In de afgelopen 185 jaar moeten er miljoenen mensen zijn geweest die John Keats en zijn schrijven hebben leren kennen. Gedurende zijn leven zijn maar een paar honderd (!!!) van zijn boeken verkocht.

Overigens, er is ook een prachtige website die alleen om hem draait en een heus forum met 2273 leden en 8163 berichten.

Ten tweede, de vragen die Marriejeanne stelt zijn fundamenteel.
Vragen die niet alleen door jou maar door veel meer auteurs beantwoord zouden moeten worden.

Maar schrijven opgeven omdat je niet doorbreekt? Mag ik eerlijk zijn? Ik wil best een stuk met je meegaan in frustratie die je af en toe kunt voelen maar de allereerste vraag die ik mijzelf stelde toen ik je bericht las was "Hou jij eigenlijk wel 100% van het schrijven zelf?"
Of is het meer om via een middel als schrijven het doel van erkenning te bereiken?

Ik moet altijd aan een zin denken van de Trockener Kecks.
"Maar eens komt de dag dat iedereen mij ziet staan en zegt "he, ik dacht dat jij niets bijzonder was" en ik lach..."

Weet je wat de grap is? Als mensen je nu geen erkenning geven, dan zullen ze je ook geen erkenning geven als je 80 miljoen boeken verkoopt.
Wie dat wel denkt begrijpt menselijk gedrag niet. (Afgunst, jaloezie, hypocrisieetc.)

Maar goed, terug naar Marieke123, doe wat je moet doen. Ik kan je niet en ga je niet adviseren. Stop met schrijven als je denkt dat het zo moet zijn. Leer de banjo spelen. :lol:

Ik heb in ieder geval al wel een idee hoe en waar ik sterf. In ieder geval met een pen in mijn hand of met mijn vingers op een toetsenbord.

Opgeven?

Te makkelijk.

Vechten, knokken, strijden, bloed, zweet, tranen.

Om een variant te gebruiken van een liedje dat ik erg goed vind:
"The future may not bring me luck but I'll go down fighting.

Stuur me in ieder geval een mp3 opname over de vorderingen met de banjo. :wink:

Succes met je keuze!

Ik ken je werk niet, dus ik kan niet oordelen hoe rechtvaardig het is dat je stopt. Waar het vooral om gaat is dat je zelf achter die beslissing moet staan. Ik neem aan dat je een goede reden hebt om te zeggen "soms heb je geen talent en moet je daarmee leren leven" en dat het een weloverwogen oordeel is. Gelukkig is er meer in het leven dan alleen schrijven en is dit niet het einde van de wereld. Ik wens je dan ook veel succes met alle andere dingen die op je levenspad komen.

Ik moest nog aan twee dingen denken die je mislukte gevoel misschien kunnen relativeren.

1. Veel schrijfwedstrijden worden georganiseerd met een doel. Kan het zijn dat je dat doel niet helemaal scherp ziet en dus niet doelgericht een inzending voor zo'n organisatie schrijft? Hetzelfde geldt voor uitgeverijen.
Afwijzingen hoeven dan niets met je schrijfvaardigheid te maken te hebben, maar meer met het antwoord dat men van schrijvers verwacht.
Het is toch altijd communicatie.

2. Griseo noemde John Keats. Ik voeg daaraan toe Sándor Márai: nooit gehonoreerd tijdens zijn leven - ook al werden dan enkele boeken van hem uitgegeven - en hij eindigde aan de zelfgeknoopte strop (of iets soortgelijks). Nou, dat gaat veel te ver.

Dus bekijk het van de relaxte kant. Leg je werk een tijd weg, en gaat het goudadertje weer stromen: meestromen. Doen!

Wil je wel of niet schrijven? Vind je het wel echt leuk?
Schrijven moet je voor jezelf doen. Als je het zelf niet leuk vind, dan moet je er mee stoppen.
Maar vind je het leuk, lekker mee doorgaan.

Leg de lat even iets lager, en probeer weer het leuke van het schrijven in te zien.
Misschien kan een schrijfcursus kan je ook weer meer zelfvetrouwen en nieuwe motivatie geven?
Schrijven is een leerproces.

ik heb heel weinig ervaring, heb zelfs nog nooit aan een schrijfwedstrijd meegedaan, maar ik ken je gevoel wel
soms wordt het allemaal even te veel, en dan is het misschien beter even te stoppen met schrijven, om je gedachten op een rij te zetten
maar uiteindelijk is er iets in jou dat je doet schrijven
bij mij is schrijven een creatieve uitlaatklep, en ik kan me voorstellen dat dit zo bij de meeste schrijvers is. Je kan er even mee ophouden, een pauze nemen, zoals de meesten hier wel voorstellen, maar uiteindelijk komt dat gevoel weer naar boven, dat je een pen moet oppakken (of voor je pc gaan zitten) en moet beginnen schrijven
ik heb (met de harde hand) moeten leren dat iedereen een uitlaatklep nodig heeft, bij mij is dit schrijven, maar dat is natuurlijk niet de enige uitlaatklep die er bestaat. Als je echt beslist te stoppen met schrijven, zoek dan een nieuwe invulling van je tijd, als je niets heb om je in uit te leven, zal je hoogstwaarschijnlijk vastlopen

veel succes

Hoi Geef voor je zelf je manuscripten uit via POD. Dan heb je in ieder geval je boeken in handen! Het is zo geweldig om na al je geploeter toch je eigen boek in handen te hebben. Er zijn zo ontzettend veel uitgevers die zo mogelijk nog ontzettend veel meer manuscr moeten beoordelen, en misschien zien ze gewoon niet direct geld in je boeken. Maar als je zelf bij pod uitgeeft kun je sowieso meer verdienen per boek. Slijt ze onder vrienden. Als je via pod uitgeeft en ook nog een isbnnr aanvraagt gaat het boek sowieso naar Nederlandse bibliotheekdienst die er een recensie van schrijft. En dan aankoopt voor de bibliotheken. En als je echt een boek in je handen hebt ipv een losbladig manuscr kun je er ook gewoon eens mee naar een uitg gaan. Zien ze veel meer hoe het eruit ziet! EN je kunt dan natuurlijk je boek(en) in de leescirkel van dit forum zetten. Dan kunnen wij in ieder geval je boeken lezen...

Ik zou pod doen! Stuur me een pb als je er meer over wilt weten.

Hier ben ik het met Roos eens.
Ik haal met mijn eerste boek Amara's ervaringen trilogie gemiddeld meer dan dertig uitleningen per jaar. Er zijn vijftig boeken van mij door de bibliotheken aangeschaft. Wel erg leuk als je als onbekende schrijver dan toch zoveel uitleningen haalt!

Groetjes,

Nick

Het verschil tussen een gepubliceerde schrijver en een niet-gepubliceerde schrijver: De gepubliceerde schrijver gaf niet op.

Ja, da's waar, Kim. :wink: Er zijn schrijvers die op hun vijftigste debuteren.
Dat is het mooie van het auteurschap: je hoeft er niet een bepaalde lichamelijke conditie voor te hebben. In tegenstelling tot veel andere beroepen nemen de kansen op succes van een schrijver alleen maar toe naarmate hij ouder wordt ...

Iedereen raadt steeds POD aan. Ik heb altijd gedacht dat dat echt heel duur is. Of valt dat toch mee?

Cixi, kijk maar eens op:
http://www.blancoregel.org/Editie2/KostenAnalysePODS.pdf

Hier worden de kosten overzichtelijk weergegeven.

Denk je in hoe Rowling zich voelde toen ze na vier jaar nog steeds geen uitgever had voor Harry Potter. Die had vast en zeker ook bijna willen stoppen en opeens... Zo zie je maar. Het zijn "toevalligheden" dat een secretaresse net een onbeduidend lijkend manuscript leest en het voorlegt aan de hoofdredacteur.

Als je van schrijven geniet, moet je doorgaan. Je moet echter ook rekening houden met de markt. Tenminste, als je je boeken goed wilt verkopen. Schrijf bijvoorbeeld geen western of een doktersroman - tenzij erg origineel. Je moet nichémarkten vervullen, ook bij schrijven.

Lees Schaduw van de Wind van Zafon. Daarin komt een personage voor dat een geniale schrijver is maar nagenoeg geen boeken verkoopt en toch op het einde gemotiveert wordt weer te schrijven.

Je mist motivatie, en dat is begrijpelijk na afwijzingen. Ga inderdaad eens ertussenuit, of stop het schrijven tijdelijk. Denk na over een verhaal en diep het eens grondig uit in je hoofd. Bedenk iets origineels, iets unieks. Probeer niet zoveel mogelijk manuscripten te schrijven, in de hoop dat een wel eens wat zou kunnen worden. Schrijf één manuscript dat hét is. Zo doe ik het, althans.

Nog een tip: schrijf niet om geld te verdienen. Dat kan veel makkelijker. Schrijf voor jezelf en je naasten. Schrijf voor je hart en de liefde. Wat maakt jou die grote massa nu uit? Wat maakt jou een mening uit van een jury, of van een uitgever? Je moet in jezelf geloven, en als jij je verhaal goed vindt, je er voldoening in kunt vinden, dan ben je al gelukkig. En waar gaat het om in het leven?

Dus pak die pen over een paar maandjes weer op. Je bent geen mislukkeling. En nogmaals... Rowling voelde zich vast ook zo. Doorzetten, dat moet je. Bereik wat je bereiken wilt en benader een uitgever met volledige passie en wandel niet door de schaduwen zodat je niet gezien wordt.

Succes!