een mislukt schrijver

Inderdaad mooi gezegd

Dankjewel. Verzonnen door een personage uit mijn fantasy-trilogie :)

Wil nog aan mijn stukje toevoegen dat ik ook niet gewonnen heb bij een wedstrijd.
Ik kan er niet mee zitten. Je hebt te maken met een jury die alles heel snel leest. Als ze toevallig net even geen zin meer hebben, of net afgeleidt zijn, dan lezen ze over jouw stuk heen.

Ik heb mooie reacties gekregen op Elfenstof http://www.ncrv.nl/ncrv?nav=qcmlvCsHtGAOVmDwB&refresh=1
Daarvoor schrijf ik. Voor mensen die ineens tijdens een concert mij herkennen en me verbaasd vragen of ik dat echt heb geschreven. Dat ze de sfeer zo wonderbaarlijk vonden. Een iemand zag een Dickens in mij. Een ander zegt gehuild te hebben bij het verhaal.
Al die reacties, die oprechte reacties, zijn voor mij het waard om te schrijven. Zelf vind ik het sowieso schitterend om te doen, en ok, winnen zou leuk zijn, maar ik vind mijn voldoening op een andere manier in schrijven. De essentie van schrijven ligt namelijk niet in het winnen, of het verkopen van je boek. Want raad eens hoeveel geniale verhalen ongelezen blijven? Ontelbare!

Mijn fantasytrilogie schrijf ik voor mezelf en voor diegenen die het willen lezen. Op het eerste deel heb ik ook geweldige reacties gekregen. Mensen die het boek niet meer weg konden leggen. Goed; het zijn niet veel mensen die het lezen, maar toch. Waarom zou de hele wereld je boek moeten lezen?

Dus "mislukte" schrijver, je moet nooit stoppen met iets dat je lief hebt. Waarom zou je? Omdat je er niet rijk mee wordt? Als je rijk wilt worden, moet je zo'n carriereman/vrouw worden die zichzelf constant voorbijrent en zijn eigen kinderen vaak amper kent. Is hij/zij gelukkig?

Er zijn zoveel mensen ongelukkig. En vooral die met zoveel geld. Vind de essentie van je leven en geef nooit iets op wat je lief hebt, nogmaals. Schrijf door.

Ja, joh, probeer zelf maar eens tweehonderd verhalen van sterk wisselende kwaliteit te lezen. Ik betrap mezelf erop dat ik na een tiental verhalen al begin met het scannen van de eerste alinea, om te bepalen of ik door wil lezen. Probeer het maar eens op een site waar veel verhalen staan, zoals die van Man bijt Hond.

Ja Norman, een leuk verhaal jouw elfenstof.

Toch kon je tevoren al weten dat je niet bij de winnaars zou horen. Een lowbudgetfilmpje van tien minuten. Daarin past geen sneeuw (dat ligt er hier nu niet) en geen houten huisje in een rotsgebergte. En dat heb je wel nodig om jouw verhaal te verbeelden.

Zo beoordelen ze dit soort verhalen uiteraard ook. Naast het feit dat het een goed verhaal moet zijn, moet het bij zo'n wedstrijd makkelijk en goedkoop te filmen zijn.

Dus criteria waarom je wint of niet bij een wedstrijd hebben vaak te maken met andere dingen ook.

Ja, daar dacht ik ook al aan. Maar ze hadden best even naar Noorwegen kunnen gaan, haha. Maar ik wilde een verhaal schrijven dat uit mijn hart kwam en dat een bepaalde boodschap over zou brengen. Ik wilde het zo schrijven. Tja... fantasyschrijvers hè ;).
Caroline en El, nogmaals gefeliciteerd. Wanneer worden de filmpjes uitgezonden?

Jammer dat de stichter van deze discussie niet reageert... Of zie ik er overheen?

@ Ju/strop-das
Nee, ik vroeg het mij ook af, maar komt misschien nog wel.

Ze zegt dat ze ermee gestopt is, misschien met alles wat met schrijven te maken heeft, ook het forum?

Marieke,

Je hebt vier manuscripten geschreven? Dat is toch een hele prestatie!
Ik meen me te herinneren dat jij een map vol leuke ideetjes had voor toekomstige verhalen. Als je het mij vraagt heb je dus inspiratie genoeg.
Doe er wat mee!

Hoeveel amateurvoetballers dromen er niet van een carriere als prof? En denk je nu echt dat alleen de profs talent hebben?

Schrijven is je hobby. Dat geef je toch niet op, omdat het nu toevallig tegenzit?

Rosali

Als ervaringsdeskundige kan ik er wel op reageren. Ik heb al heel veel geschreven. Voor de lol eerst, uit noodzaak om te overleven, maar nu toch ook echt voor het geld, want ik (en mijn baas nu ook) ben er achter dat ik niet geschikt ben voor 'teamwerk' (samen de boel verkloten). Dus ik moet gewoon wat anders.

In mijn eentje dan kan ik wel presteren: schilderen is te moeilijk, beeldhouwen te gevaarlijk, schrijven is het enige dat ik echt kan.

Ja ook de krant rondbrengen en in het magazijn gaan staan. Dus dat zal ik er maar naast gaan doen.

Stop dan gelijk met die krant een flyer van je boeken in de bus. :lol:

Ik las gisteren toevallig nog dat je best 1 miljoen woorden geschreven hebt vòòr je naar een uitgever stapt. Dat zijn gigantisch veel woorden, maar in al die woorden zit een langzaam maar nodig leerproces.
Ikzelf zit nog lang niet aan de 1 miljoen, publishers be aware!

Dat zijn 10 boeken, dus nog 4 te gaan voor mij. Er zijn trouwens 1 miljoen amauteurs in Ned/Vlaan. Allemachtig, astronomische hoeveelheden woorden moeten er dan geschreven worden.

Ik ga een schrijflogboeksite beginnen dacht ik maar, dat is goedkoper dan flyers.

Ja, maar beveilig dan je schrijfsels goed, want ze jatten als de raven .... :D.
Daar ben je dan wel goed genoeg voor.

Alles wat je schrijft is toch al eens eerder bedacht? ik heb niet het idee dat ik geniaal bezig ben. Van mij mogen ze het jatten wat ik met pijn en noeite bedacht heb, zo heel veel is het niet.
Ook Grunberg mag er in graaien, nee juist Grunberg (dan moet ik er wel een keer achter komen alleen).
"Grunberg plagieert Willem Jansen", kijk dat is natuurlijk wel mooi meegenomen en een flink duw voor mijn carriere. Een zeperd voor hem, zoals hij nu weer niet de PC Hooft Prijs heeft gekregen, maar wel die lieve Biesheuvel; mijn evenknie qua gemoed en medicijnen.

'Brommer op Zee' ik ga het weer lezen van hem,
maar eerst ga ik weer verder met schrijven.

(Kerstkaarten. Niet dat het zo veel zijn, ik ken niemand, maar de buren en die van de wasserette en de dokter waar ik vaak kom, de medicijnbaliemdewerkster en nog zowat anderen waarvan ik hoop dat er ooit eens echt contact zal komen.
Wilt u trouwens ook een handgeschreven WillemJansenkaart voor aan uw Kerstwaslijn, stuur me een berichtje en hij komt er aan, vol treurnis en zwartgalligheid.)

Het is net als met muziek: het gaat van do-re-mi-fa-sol-la-si en dan begint het weer opnieuw. En wat een eindeloze variatie kun je daarop maken; ik sta er versteld van.
En ons alfabet heeft 26 tekens ... dus originaliteit moet ergens nog wel te halen zijn, hoor ...

Marieke,

mocht je dit nog lezen, als het echt een afscheid is, neem dan alsjeblieft even de tijd om afscheid te nemen. Ik denk dat mensen het hier wel zo aangenaam zullen vinden. En jij misschien ook.

Je ziet dat hier veel mensen de deur open voor je houden. Misschien nog eerst even wat leven, in je onderbewuste zal jouw schrijverschap zich dan gewoon verder ontwikkelen. Als ik zie welke teksten ik schreef toen ik 19 was... Ik had veel gedachten, maar ze kwamen niet over op papier.

Die ervaring heb ik ook. Jaren geleden als 18 jarig veel geschreven. Daarna had de studie voorrang. Nu 6 jaar later weer opgepakt en verbaasd over het feit hoeveel beter het schrijven zelf geworden is.

Ben trouwens ook wel eens met Odile is wel netjes om even goed afscheid te nemen. Vele mensen geven je hier boordevol tips. Vragen je om niet zomaar de handdoek in de ring te gooien. Wat ik nu een beetje mis is de reactie van Marieke123 op dit alles. Als je wilt stoppen is dat jouw keuze, maar daar moet je dan wel voor de volle 200 procent achter kunnen staan. Bovendien kun je altijd nog zeggen laat de boel eens rusten en we zien het over een paar jaar wel, even laten rijpen.

Lieve mensen,

Allemaal bedankt voor jullie ontzettend lieve reacties. Ik zit hier gewoon jankend achter de computer. Sorry dat ik niet eerder heb gereageerd, maar ik had het schrijven helemaal in de ban gedaan, dus ook dit schrijversforum. SORRY! Gisteren heb ik al mijn werk uitgeprint, in vijf grote mappen gedaan en op zolder gelegd. Bedankt voor al jullie aanmoedigingen en goede raad. Jullie hebben me echt superopgebeurd, vorige week heb ik eindelijk mijn eerste succesje behaald, een publicatie van een kerstverhaal in een huis-aan-huisblad. Toch hang ik mijn pen tijdelijk aan de wilgen, gewoon om even tot rust te komen.

Sommigen van jullie vroegen zich af of ik schreef om schrijver te worden, of schrijf of ik dat heerlijk vind. Het laatste is het geval. Er bestaat niets mooier dan schrijven, je in een andere wereld wanen en gewoon niet meer kunnen stoppen met tikken... Maar je wilt toch ook gelezen worden. En ik hoewel ik het echt graag doe -nogmaals niets liever- stop ik er minimaal een jaar mee. In 2008 kijk ik vast ook met een fris gezicht naar mijn manuscripten en dan ga ik werk maken van uitgeven in eigen beheer of POD.

Toch kan ik als -niet gepubliceerd schrijfster- zeggen dat het heel moeilijk is zomaar te stoppen. Het is net alsof je stopt met een verslaving. Ik kan er niet mee stoppen, maar het moet gewoon, gewoon om eventjes rust te krijgen. Iedere keer als ik achter de computer kruip open ik automatisch Word om te gaan schrijven, daarom heb ik ook alle documenten van de compu gehaald en opgeslagen op 2 usb-sticks. Gewoon om mezelf te bedwingen. En ja, het schrijven pak ik op. Maar voorlopig niet, een jaartje rust kan ook ruimte scheppen om mijn doelen bij te stellen.

Met plezier heb ik jullie successen gelezen. Heerlijk dat dit zo'n succesvol forum is. Misschien kom ik hier over een jaar weer. En ik hoop dat jullie allemaal succes krijgen met schrijven.

Liefs Marieke

Lijkt me een wijs besluit, Marieke. Geniet van de rust, het is een mooi gegeven.

Groet,

Lieve Marieke, ik vind het heel knap dat je er zo mee omgaat en dat je zo moedig bent er even mee te stoppen... vooral omdat je het zo voelt kriebelen.
Gun jezelf nu even die rust & tijd. Blijf je gevoel volgen hierin.

Heel veel succes en liefs ! Haagje

Doe ff rustig aan en volg inderdaad je gevoel.
Ik wens je een goed jaar toe.

Heel goed, een sabbatical year. Je hebt veel in het schrijven gestopt, het is helemaal niet gezegd dat er niets uit terug komt. Wie weet, sta je volgend jaar versteld. Kan haast niet missen.

Marieke, ik hoop dat je echt rust zal vinden in dat jaar-zonder-schrijven! Geniet ervan.

Schrijven is een eenzame bezigheid en als het niet gaat ook nog eens een trieste bezigheid, waar twijfel je enige gezeltschap is.

Maar blijkbaar heb je wél het gevoel dat je iets te vertellen hebt en heb je de kracht gehad om 4 boeken en de nodige korte verhalen te schrijven. Opgeven is te gemakkelijk.

Mijn advies is: geef duidelijk aan welk genre je schrijft en vraag de forumleden hier om als proeflezer te fungeren. Zij zijn kritisch en kunnen je misschien "op weg helpen waar jij struikelt". Het zou kunnen zijn dat je een of twee proeflezers overhoud die je "virtueel" gezeltschap kunnen houden op momenten dat je twijfeld.

Misschien heb je iets aan dit gedichtje:
Don’t Quit!
When things go wrong as they sometimes will,
When the road you’re trudging seems all uphill,
When the funds are low, & the debt are high,
And you wont to smile, but you have to sigh,
When Care is pressing you down a bit,
Rest if you must, but,
don’t you quit.

Success is failure turned inside out,
The silver tint of the clouds of doubt,
And you never can tell how close you are
It may be near when it seems afar.
So, stick to the fight when you’re hardest hit,
It’s when things go wrong that
you mustn’t quit.
(auteur Unknow) Gevonden in Canada 1991)

groet Carla

Dit:

Lieve Marieke,

Een paar dagen geleden vroeg iemand aan mij 'Hoe gaat het eigenlijk met je boek?'. Ik was verbaasd dat ze het nog wist. Bij school, 15.00, wilden anderen weten waar het over ging. 'Jeetje, wat knap', en dat soort reacties, je kent het wel. En zo niet: Wat jij hebt gepresteerd is knap, uniek en meer dan hard werken. In elk woord van jouw vier manuscripten zit een stukje van jou.
Zoals Griseo al zei is opgeven te makkelijk. Bloed zweet en tranen kost het, vooral veel tranen. Ik ben zelf ongeveer tien maanden gestopt, gedwongen door omstandigheden, maar steeds wetend dat ik nooit volledig zou stoppen. Nu weet ik het zeker. Want laten we eerlijk zijn, ik heb mijn manuscript pas zo'n zeven keer herschreven en het is al eens afgewezen. So what? Jankend zat ik boven het afwijzingsbriefje. Maar als iets (blijkbaar!) zo dierbaar is, waarom dan opgeven?
Neem rustig je tijd en schuif alle manuscripten onder in de kast. Huil uit, pak een nieuwe of een oude hobby op. Volg je gevoel, maarre...leg jezelf geen vastgestelde 'stoptijd' op, zo werkt het niet. Je zal zelf wel merken waarom niet :D .

groetjes, Edna