Wat moeten vrouwen schrijven?

Het motiveert mij niet om te proberen te werken aan mijzelf, te oefenen, te lezen.

Dit begrijp ik niet helemaal. Door te zeggen dat je als vrouw trouw aan jezelf moet blijven, zeg ik toch niet dat je minder dan je best moet doen? Ik zeg alleen dat je niet perse hoeft te vermanlijken.

Hier zijn we het niet met elkaar eens. Ik denk dat je je 'mannelijke' kant wel nodig hebt om conceptueel sterke teksten te schrijven. Jij zegt dat dit ook met de 'vrouwelijke' kant alleen lukt. Ik vraag mij af of de man aan de top het redt zonder zijn 'vrouwelijke' kant te ontwikkelen. Immers, vrouwen kunnen over het algemeen heel goed verwoorden.

Moet ze 'zichzelf' blijven of moet ze de kettingen van conformisme en archaïsme van zichzelf afwerpen? Kan een vrouw vernieuwend zijn?

Ik vind jezelf blijven niet automatisch niet die kettingen afwerpen. Als dat je aard is, dan moet je dat doen. Maar het lijkt me weinig productief om dan meteen een stel mannelijke kettingen om je enkels te binden.

Ja, authentiek zijn kan betekenen juist kettingen van je afwerpen. Gevechten aangaan kun je zien als iets dat zowel vrouwen als mannen kunnen doen. Het is ook de vraag of dit iets specifieks van vrouwen is of niet meer van een artiest. Je gaat een onbewandelde weg betreden in je omgeving, daar kunnen reacties op komen. Maar de belangrijkste reactie vermoed ik komt van binnenuit. Dit beïnvloedt ook waarover je schrijft. Lukt het om de door Schli beschreven valkuil 'wij vrouwen' te doorzien? Eraan te ontstijgen? Lukt het om een onderwerp te kiezen die een prijs verdient?

Ceridwen, wat is dan de vrouwelijke aard?

Jij. Ik. Odile. Het is de aanpak en de manier die vanuit je hart komt. En de ruimte om naar dat gevoel te kunnen handelen zonder vanaf de ene (mannelijke) of de andere (vrouwelijke) kant te horen te krijgen dat je het niet goed doet omdat je het niet doet zoals een man het zou doen, of dat de zaak hopeloos is omdat je een vrouw bent. Niet eenvoudig, want ik heb daar zelf ook nog onvoldoende slag van, maar dat is nu net de uitdaging.[/quote] Daar ben ik het wel mee eens. Al denk ik dat die vrouwelijke en mannelijke kant beide menselijke kanten zijn die we in meer of mindere mate ontwikkeld hebben. En vanuit je hart zie ik niet als vrouwelijk, maar dit hangt af van cultuurrollen (een soort trollen). Een Nederlandse man handelt verstandiger dan een mediterraan, waarvan meer verwacht wordt dat hij vanuit zijn hart handelt. Dit is geen waardeoordeel en wel een generalisatie. Er zijn genoeg NL mannen die hun hart laten spreken en er zijn harteloze vrouwen zat of dan vrouwen die vanuit emotie domme dingen zeggen. Maar ik denk niet dat onze beste schrijfsters daar aan leiden, dus dat zal niet de crux zijn. Het zal toch echt aan dat onderwerp liggen waar we nu al zoveel posts omheen draaien. Als dat niet veelzeggend is...

Ik vraag me af waarom er zo lang over dit onderwerp gediscussieerd kan worden. Hoe is het mogelijk? Schrijven moet gebeuren vanuit een innerlijke drang en zou helemaal niets te maken mogen hebben met het verlangen om prijzen winnen. Je afvragen wat je moet schrijven om prijzen te kunnen winnen is onzinnig. In het beste geval kan na verloop van tijd blijken dat jouw schrijfwerk voor literaire prijzen in aanmerking komt, maar je mag nooit vanuit die gedachte schrijven. Dat werkt averechts omdat je daarmee je eigenheid verliest. Doodzonde, want van je eigenheid moet je het nu juist hebben. Van je eigen karakter, emotionele leven en je zelf verworven inzichten. Probeer nooit de schrijver te worden die je niet vanaf het begin al was. Hooguit kun je schaven aan je vaardigheden, maar je persoonlijkheid veranderen om prijzen te kunnen winnen... Nee, dat lijkt me geen goed idee, en dan druk ik me heel voorzichtig uit.

Ik moest vreselijk lachen over een opmerking. Ik weet niet meer over welke. Dat is echt zielig, want nu kunnen jullie niet meelachen. Ik stik van de eigenheden en eigenaardigheden, Wil. Het heeft me nog nooit een prijs opgeleverd. Niet dat ik aan zoveel wedstrijden of iets wat daarop lijkt, meedoe, maar toch, hè? Bovendien interesseert het me niet. Slecht.

De typisch vrouwelijke aanpak is echter "wij vrouwen worden achtergesteld door slechte kinderopvang, waardoor we niet of minder kunnen werken". Om het verhaal vervolgens rond de hoofdpersoon te laten draaien, die alles doet wat ze doet "omdat ze een vrouw, een moeder" is en dat ook als enige argument gebruikt bij het conflict. Daar kunnen andere vrouwen zich bij aansluiten ("heel herkenbaar" is een typisch vrouwelijke vorm van positieve kritiek), zowel de vrouwelijke personages als de vrouwelijke lezers. De hoofdpersoon meent namens alle vrouwen te spreken, en spreekt daarmee uitsluitend vrouwen aan. Tegelijkertijd vervreemd de schrijfster alle anderen van zich: alle mannen, alle vrouwen die zich niet door "wij vrouwen" voelen aangesproken of geen moeder zijn. Immers, de argumenten binnen het conflict komen alleen voort uit het groepsdenken van "wij vrouwen". Nou, daar ga je dus de Nobelprijs niet mee winnen.

Aan Fae: in mijn beleving is bovenstaande wat jij in een eerder bericht doet. Je zet de vrouw neer als een leidend wezen, en de man krijgt de schuld van dat leiden. Daarbij wek je de indruk dat de vrouw sterker is dan de man omdat zij, ondanks alles wat ze moet doorstaan, wat veel meer en zwaarder is dan wat een man moet doorstaan, toch nog omhoog komt. Ik voel als vrouw totaal niet de behoefte om als een dergelijk leidend wezen te worden neergezet en ook niet om mannen zo te denigreren. Het is een onzin-stelling dat mannen altijd maar een makkelijk leven hebben en nooit een blokkade tegenkomen. Kunnen ze over het algemeen makkelijker omgaan met blokkades? Ja, oa omdat ze zichzelf niet (leren) neerzetten als een slachtoffer. Ik begrijp (verstandelijk, ik ben denk ik net te jong om sommige dingen echt te kunnen voelen) wel waar het allemaal vandaan komt, maar een dergelijke houding leidt volgens mij niet tot een oplossing. Eerder houd je de boel ermee in stand. Four seasons maakt ergens de opmerking dat vrouwen kwetsbaar zijn omdat ze kinderen kunnen baren. Ik ben helemaal niet kwetsbaarder dan een man omdat ik kinderen kan baren en zo wil ik ook niet behandeld worden, niet door mannen en niet door vrouwen. Een pas geboren baby is kwetsbaar, zowel jongetjes als meisjes. Dat ik als vrouw minder spierkracht heb dan de gemiddelde man, maakt mij niet kwetsbaarder. In het dagelijkse leven verschilt hooguit wat in mijn macht ligt. Juist door de grenzen van mijn kunnen op te zoeken, wat man-eigen is, maar wat je als vrouw ook kunt doen, op fysiek en op ieder ander vlak van het mens-zijn, vergroot je zelfkennis, eigenwaarde en helderheid, verkleint angst en afhankelijkheid en wordt je vrij van de aangeleerde sekse-typische patronen.

De typisch vrouwelijke aanpak is echter "wij vrouwen worden achtergesteld door slechte kinderopvang, waardoor we niet of minder kunnen werken". Om het verhaal vervolgens rond de hoofdpersoon te laten draaien, die alles doet wat ze doet "omdat ze een vrouw, een moeder" is en dat ook als enige argument gebruikt bij het conflict. Daar kunnen andere vrouwen zich bij aansluiten ("heel herkenbaar" is een typisch vrouwelijke vorm van positieve kritiek), zowel de vrouwelijke personages als de vrouwelijke lezers. De hoofdpersoon meent namens alle vrouwen te spreken, en spreekt daarmee uitsluitend vrouwen aan. Tegelijkertijd vervreemd de schrijfster alle anderen van zich: alle mannen, alle vrouwen die zich niet door "wij vrouwen" voelen aangesproken of geen moeder zijn. Immers, de argumenten binnen het conflict komen alleen voort uit het groepsdenken van "wij vrouwen". Nou, daar ga je dus de Nobelprijs niet mee winnen.

Aan Fae: in mijn beleving is bovenstaande wat jij in een eerder bericht doet. Je zet de vrouw neer als een leidend wezen, en de man krijgt de schuld van dat leiden. Daarbij wek je de indruk dat de vrouw sterker is dan de man omdat zij, ondanks alles wat ze moet doorstaan, wat veel meer en zwaarder is dan wat een man moet doorstaan, toch nog omhoog komt. Ik voel als vrouw totaal niet de behoefte om als een dergelijk leidend wezen te worden neergezet en ook niet om mannen zo te denigreren. Het is een onzin-stelling dat mannen altijd maar een makkelijk leven hebben en nooit een blokkade tegenkomen. Kunnen ze over het algemeen makkelijker omgaan met blokkades? Ja, oa omdat ze zichzelf niet (leren) neerzetten als een slachtoffer. Ik begrijp (verstandelijk, ik ben denk ik net te jong om sommige dingen echt te kunnen voelen) wel waar het allemaal vandaan komt, maar een dergelijke houding leidt volgens mij niet tot een oplossing. Eerder houd je de boel ermee in stand. Four seasons maakt ergens de opmerking dat vrouwen kwetsbaar zijn omdat ze kinderen kunnen baren. Ik ben helemaal niet kwetsbaarder dan een man omdat ik kinderen kan baren en zo wil ik ook niet behandeld worden, niet door mannen en niet door vrouwen. Een pas geboren baby is kwetsbaar, zowel jongetjes als meisjes. Dat ik als vrouw minder spierkracht heb dan de gemiddelde man, maakt mij niet kwetsbaarder. In het dagelijkse leven verschilt hooguit wat in mijn macht ligt. Juist door de grenzen van mijn kunnen op te zoeken, wat man-eigen is, maar wat je als vrouw ook kunt doen, op fysiek en op ieder ander vlak van het mens-zijn, vergroot je zelfkennis, eigenwaarde en helderheid, verkleint angst en afhankelijkheid en wordt je vrij van de aangeleerde sekse-typische patronen.

Zo'n gevoel heb ik nou ook... Maar hoe vertaalt zich dit naar waar we over kunnen schrijven. Ik dacht erover na en kwam tot het idee dat vrouwen moeten schrijven over waarheid. Dus zich losmaken van denkbeelden die te maken hebben met wat Anna hierboven benoemt. Al die lagen van de ui wegpellen totdat je zonder roze of anderlei bril naar de werkelijkheid kijkt en de waarheid kunt onthullen. Dit betekent ook je los kunnen maken van tijdsinvloeden op je denken, van clichés, van valkuilen zoals 'wij vrouwen'. Weg met die brillen. Het eerste gevecht om waarheid te vinden voer je met jezelf. Overigens kan zo'n bril best mooi zijn en zeer sociaal wenselijk.

Ik moest vreselijk lachen over een opmerking. Ik weet niet meer over welke. Dat is echt zielig, want nu kunnen jullie niet meelachen. Ik stik van de eigenheden en eigenaardigheden, Wil. Het heeft me nog nooit een prijs opgeleverd. Niet dat ik aan zoveel wedstrijden of iets wat daarop lijkt, meedoe, maar toch, hè? Bovendien interesseert het me niet. Slecht.

Was het dat ik schreef dat vrouwen met beton schrijven en mannen met rubber? Ik kreeg daar geen commentaar op. :D Wat heerlijk dat jij deze discussie zo ontsteigt.

Wat heerlijk dat jij deze discussie zo ontsteigt.

Wat wil dat zeggen? Komt de discussie dan nu pas uit de steigers? Help!

Ja, het is een woordgrap. Knipoog naar scaffolding, een techniek waarbij je steigers opzet om een leerling te helpen op een hoger plan te komen, boven zichzelf uit te steigen. Daarna zijn de steigers niet meer nodig.

Aan Fae: in mijn beleving is bovenstaande wat jij in een eerder bericht doet. Je zet de vrouw neer als een leidend wezen, en de man krijgt de schuld van dat leiden. Daarbij wek je de indruk dat de vrouw sterker is dan de man omdat zij, ondanks alles wat ze moet doorstaan, wat veel meer en zwaarder is dan wat een man moet doorstaan, toch nog omhoog komt. Ik voel als vrouw totaal niet de behoefte om als een dergelijk leidend wezen te worden neergezet en ook niet om mannen zo te denigreren.

Maar niet zelden gebeurt het omgekeerd wel. Mannen zijn competatiever dan vrouwen. En Willen Winnen. Dat komt uit hun aard voort, ze kunnen er niets aan doen. Ze moesten met zijn miljoenen zwemmen om het leven en er was er altijd maar één, hooguit twee en per zeldzame uitzondering drie, die de prijs haalde(n). Dat gedrag zet zich voort in alles. Het kan pas veranderen wanneer een lusteloos zaadje met een miniscuul pipetje ergens uitgepikt wordt en overgeheveld naar een warme omgeving - welke dan ook - waar het zich ontwikkelen kan tot Jan Salie. Dan is het uit met de prijzen. Dan zijn ze ook niet meer belangrijk. :)

Aan Fae: in mijn beleving is bovenstaande wat jij in een eerder bericht doet. Je zet de vrouw neer als een leidend wezen, en de man krijgt de schuld van dat leiden. Daarbij wek je de indruk dat de vrouw sterker is dan de man omdat zij, ondanks alles wat ze moet doorstaan, wat veel meer en zwaarder is dan wat een man moet doorstaan, toch nog omhoog komt. Ik voel als vrouw totaal niet de behoefte om als een dergelijk leidend wezen te worden neergezet en ook niet om mannen zo te denigreren. Het is een onzin-stelling dat mannen altijd maar een makkelijk leven hebben en nooit een blokkade tegenkomen. Kunnen ze over het algemeen makkelijker omgaan met blokkades? Ja, oa omdat ze zichzelf niet (leren) neerzetten als een slachtoffer. Ik begrijp (verstandelijk, ik ben denk ik net te jong om sommige dingen echt te kunnen voelen) wel waar het allemaal vandaan komt, maar een dergelijke houding leidt volgens mij niet tot een oplossing. Eerder houd je de boel ermee in stand.

Ik laat me allerminst leiden door het vrouwelijke lijden. Voor mij werkt het (seksisme) eerder motiverend. Van tegenwind tijdens het fietsen ontwikkel je gespierdere benen. Eeuwenlange vrouwenonderdrukking als een roosschilfertje achteloos van je schouder afvegen is (ook in deze discussie) in het geheel niet correct. Vele 'wat als' vragen zijn er in deze discussie opgeborreld: ‘Wat als’ Johannes door Johanna geschreven was, Lucas door Lucia, Paulus door Paulien, Petrus door Petra en de Koran door Fatima? ‘Wat als’… Jezus Jessica heette, negroïde was en God haar moeder? Niet direct on-topic, maar wel geheel terecht opgemerkt (seksisme is nauw verwant aan racisme en heeft een gelijke beleving):

Emancipatie is nog steeds nodig. Niet alleen wat sekse betreft, maar ook wat betreft ras e.d. Er moet op internet vast ergens een lijst staan met een vergelijking tussen het aantal blanke en zwarte schrijvers dat een literaire prijs gewonnen heeft. En wie durft te beweren dat blanke schrijvers beter zijn dan zwarte?

Sommige verhalen die ik hoorde onder de Baobab zijn, zonder ooit te zijn opgeschreven, niet minder literair. Als ik de biografie van Camille Claudel lees (kunstenares en minnares van Rodin - in deze volgorde en niet andersom), vraag ik me af hoe groot zij zou zijn geworden als ze, naast het ontwikkelen van haar werk, geen energie had hoeven steken in het bevechten van haar plaats in de kunstwereld. ‘Wat als’ niet vrouwen maar mannen zouden moeten vechten voor gelijke rechten? Dan was de vraag van Thérèse door een man gesteld. Eentje speciaal voor Harry: ‘Wat als’ ik – Harry – op een avond, [oké, ik dek je in] op zoek naar het Rijksmuseum, door de Amsterdamse Ruysdaelkade wandel, lippen bij mijn oor voel die ‘wat vraag je schat’ hijgen terwijl ik een warme hand op mijn billen voel en ontdek dat alle raamprostituees mannen zijn? (niet denigrerend of belerend bedoeld, maar met een knipoog en om als individu afstand te kunnen nemen van persoonlijke gevoelens in deze discussie - want als kleigrond bij een regenhoos, slaat je brein dicht bij boosheid) Mijn grootste leiden als schrijver is niet als zoveelste rib van adam ter wereld te zijn gekomen, maar als waterman. (Lees 'de waterman-vrouw' uit het boek 'Zonneklaar' van Linda Goodman - zeer bruikbaar als je je personages wilt uitwerken, en je kent mijn karakter van haver tot gort.)

Ik stik van de eigenheden en eigenaardigheden, Wil. Het heeft me nog nooit een prijs opgeleverd. Niet dat ik aan zoveel wedstrijden of iets wat daarop lijkt, meedoe, maar toch, hè? Bovendien interesseert het me niet. Slecht.

Nee, juist niet slecht! Dat lijkt me het beste uitgangspunt die je, als schrijver, kunt hebben.

want als kleigrond bij een regenhoos, slaat je brein dicht bij boosheid

'adem' zeg ik je 'adem en voel' want als stof door de regen wordt je boosheid weggespoeld dankjewel Fae. Deze is zo mooi, ik kon het gewoon niet laten.

Ik denk dat de meeste mensen hier op het forum, en daar reken ik mezelf ook toe, een gevoel van triomf en trots zouden ervaren als hun boek(en) wordt(worden) uitgegeven. Behalve als je iemand bent die het niets uitmaakt of je manuscript ongepubliceerd thuis op de plank blijft liggen, houden we ons bezig met hoe deze mijlpaal te bereiken. Ik zie dit als de eerste stap op de weg om je verder te bekwamen en te ontwikkelen als schrijver. Daarna komt de tweede stap in je ontwikkeling, dat je graag zou willen dat een publicatie van jouw hand een prijs wint. Of de prijzen te maken hebben met mannelijke of vrouwelijke eigenschappen, laat ik even in het midden. Als je deze droom niet hebt, als je niet probeert die tweede mijlpaal te bereiken, dan is er naar mijn idee een stagnatie opgetreden in je ontwikkeling. Chissy

Mannen zijn competatiever dan vrouwen. En Willen Winnen. Dat komt uit hun aard voort, ze kunnen er niets aan doen. Ze moesten met zijn miljoenen zwemmen om het leven en er was er altijd maar één, hooguit twee en per zeldzame uitzondering drie, die de prijs haalde(n). Dat gedrag zet zich voort in alles. Het kan pas veranderen wanneer een lusteloos zaadje met een miniscuul pipetje ergens uitgepikt wordt en overgeheveld naar een warme omgeving - welke dan ook - waar het zich ontwikkelen kan tot Jan Salie. Dan is het uit met de prijzen. Dan zijn ze ook niet meer belangrijk. :)

UHhh, jongetje of meisje wordt pas na de zwemwedstrijd bepaald. De zaadjes bepalen weliswaar het geslacht, maar het resultaat is niet alleen jongetjes (gelukkig).

Zolang vrouwen zelf de nadruk blijven leggen op onderdrukking, dragen ze bij aan de instandhouding daarvan. Self fulfilling profecy heet dat. Tuurlijk bestaat het nog steeds, maar het is zo weinig productief om er altijd naar te verwijzen. Ook ik denk dat prijzenkrijgerij onderhavig is aan oude gewoontes. Maar laten we die gewoontes nu niet blijven zien als de oorzaak van alles wat ons niet lukt. Met die houding verlam je jezelf eerder dan dat je de weg vrij maakt. Wat de 'top' betreft ... die kan, in het beste geval, een 'gevolg' zijn van je inzet. Er naar streven levert in de meeste gevallen teleurstellingen op. Is dat wat je wilt? Ga rustig je gang! Niemand hoeft zich iets van mij aan te trekken, maar luister dan eens naar mensen die er echt verstand van hebben. Paul Sebes heeft er een eerlijk en verhelderend boek over geschreven: Bestseller. Niet gericht op mannen of vrouwen, maar gericht op No Nonsens. Je stinkende best doen is de enige manier om boven de middenmaat uit te stijgen, als je dat graag wilt. Goed schrijven is een bezigheid die offers vraagt. Net als topsport. Grote offers, soms. Of je nu man bent, of vrouw. It's your call!

Eeuwenlange vrouwenonderdrukking als een roosschilfertje achteloos van je schouder afvegen is (ook in deze discussie) in het geheel niet correct.

Ergens van los komen is niet hetzelfde als het bagatelliseren of ontkennen dat het gebeurd is.

Mannen zijn competatiever dan vrouwen. En Willen Winnen. Dat komt uit hun aard voort, ze kunnen er niets aan doen. Ze moesten met zijn miljoenen zwemmen om het leven en er was er altijd maar één, hooguit twee en per zeldzame uitzondering drie, die de prijs haalde(n). Dat gedrag zet zich voort in alles. Het kan pas veranderen wanneer een lusteloos zaadje met een miniscuul pipetje ergens uitgepikt wordt en overgeheveld naar een warme omgeving - welke dan ook - waar het zich ontwikkelen kan tot Jan Salie. Dan is het uit met de prijzen. Dan zijn ze ook niet meer belangrijk. :)

UHhh, jongetje of meisje wordt pas na de zwemwedstrijd bepaald. De zaadjes bepalen weliswaar het geslacht, maar het resultaat is niet alleen jongetjes (gelukkig).

Ja, dat is mij bekend. :) Mijn betoog is gebaseerd op het zwemmen en de competitie. Dat is het mannelijke deel.

Volgend mij gaat je betoog mank. De zaadjes zelf zijn niey mannelijk of vrouwelijk. Volgens die theorie zou er dus een aangeboren verschil zijn tussen mannen en vrouwen. Dat geloof ik niet. Het verschil, wat er onmiskenbaar is, wordt volgens mij allen veroorzaakt door cultuur en opvoeding. Het is moeilijk om daarvan los te komen, maar niet onmogelijk.

Ah, dat wordt een andere discussie. Ik weet niet of het nog on-topic is, zo, maar beweer je dat de zaadjes vrouwelijke elementen bevatten? En dan eigenljik de eitjes ook mannelijke?

Je hebt vrouwelijke zaadcellen en mannelijke zaadcellen. http://mens-en-gezondheid.infonu.nl/zwangerschap/…

Simon heeft gelijk, de helft van de zaadcellen zijn vrouwelijk (X), de andere helft mannelijk (Y). De eicellen daarentegen zijn allemaal vrouwelijk (X). XX geeft een meisje, XY een jongen. Er zijn zeldzame gevallen waarbij je combinaties hebt zoals XXY. De Y is bovendien meer een halve X.

Odile, je schrijft dat de Y (mannelijk) meer een halve X (vrouwelijk) is. Betekent dat dat een hele Y minder is dan een hele X? Dat een hele mannelijke factor minder is dan een halve vrouwelijke? Maar wat is 'meer' en wat is 'minder'? Hoe moeten we dat zien? Volume, inhoud, kracht, wat?

Y is minder in volume en daardoor sneller. X is sterker en kan langer overleven.

Haha, Wil! Om eerlijk te zijn was mijn eerste reactie bij het lezen van de openingspost: Hoezo? Ontbreekt het je aan fantasie? ;) En verder denk ik dat een gezonde dosis zelfkennis je kwetsbaarheid kan verminderen. (maar dan moet je je er wel naar gedragen)

Y is minder in volume en daardoor sneller. X is sterker en kan langer overleven.

De X chromosoom ziet er echt uit als een X, de Y ziet er uit als een X die door midden is gehakt horizontaal en bevat ook minder eiwit. Chromosomen zijn gemaakt uit slierten eiwit die ingewikkeld zijn zoals een kluwen wol maar dan geordend, met veel ruimte tussen de slierten. Hier een link: http://www.google.nl/imgres?hl=nl&biw=1600&bih=81… (mannelijke en vrouwelijke chromosomen, plaatje) Sorry voor de onooglijke link.

Hebben jullie geen biologie gehad op school? Ik ben geschokt dat dit niet tot de parate kennis hoort. Bovendien blijkt dat er talloze vormen van biologische mutaties zijn waarbij dat standaard schoollesje niet meer opgaat. En om het nog ingewikkelder te maken: de psyche (gender) trekt zich vaak niks van het biologische (sex) aan; soms toevallig, soms vrijwillig, maar ook onder (culturele) dwang/vrijheid zijn alle combinaties mogelijk. Met andere woorden: XX is geen reden om geen literaire prijzen te kunnen winnen, XY geen voorwaarde. Ik vermoed dat gender wel een beperking is.

Ik kan er gerust voor uitkomen dat ik niet alles weet - en laat me graag voorlichten bij deficit aan kennis. Geen punt. Er zijn andere dingen die ik wel weet - en jij weer niet, en omgekeerd. Dank Simon en Odile voor de uitleg en de links! Het lijkt me nog ingewikkeld genoeg, en fascinerend tegelijkertijd!

Ik ben nog steeds op zoek naar mijn mannelijke kant. Helaas kom ik er niet achter, terwijl het al half vier is. Wat competitie betreft: mijn dochter is veel fanatieker dan mijn zoon. Hebben ze nu de verkeerde zaadjes/eitjes meegekregen? Ik ben onschuldig, waarschijnlijk was ik er niet helemaal met mijn hoofd bij.

Y is minder in volume en daardoor sneller. X is sterker en kan langer overleven.

De X chromosoom ziet er echt uit als een X, de Y ziet er uit als een X die door midden is gehakt horizontaal en bevat ook minder eiwit. Chromosomen zijn gemaakt uit slierten eiwit die ingewikkeld zijn zoals een kluwen wol maar dan geordend, met veel ruimte tussen de slierten. Hier een link: http://www.google.nl/imgres?hl=nl&biw=1600&bih=81… (mannelijke en vrouwelijke chromosomen, plaatje) Sorry voor de onooglijke link.

Jongens beginnen dus als verknipte meisjes. Dat kun je bij sommige jongetjes tot op hoge leeftijd waarnemen :)

Het valt mij op hoe hier niet inhoudelijk op de vraag van Thérèse ingegaan, namelijk wat we moeten schrijven om prijzen te winnen en toch weer over alles eromheen. Is dit niet tekenend? Ik krijg ook geen reactie op mijn opmerking dat je zou kunnen streven naar waarheid als inhoud. Ik wil heel graag een antwoord over de inhoud... @Tja, humor en rekenen liggen dicht bij elkaar in de hersenen. De discussie over wat nu mannelijk en vrouwelijk is kan net zoveel kanten op als spermacellen op kunnen zwemmen. Psychologie vindt wel verschillen tussen mannen en vrouwen in de opbouw van Intelligentie, en ik dacht dat juist aan de toppen rare dingen gebeuren. Na tien jaar blijken mannen oververtegenwoordigd aan de top, terwijl er verder geen verschil is, behalve dat mannen wat rekenkundiger zijn en vrouwen wat verbaler. Je noemt gedrevenheid, dat is van belang bij het afmaken van een manuscript. Ik weet niet wat het verschil is tussen mannen en vrouwen in gedrevenheid en wat maakt dat je gedreven bent... Misschien heb ik die les niet onthouden?