Wat moeten vrouwen schrijven?

Veel mannen zijn gewoon een beetje stoer (zoals ik) en willen verhalen lezen die daarop aansluiten. Een verhaal, geschreven door een vrouw dat authentiek stoer is wordt door mij wel gewaardeerd. Moet wel zeggen dat ik heel weinig Nederlandse schrijfsters lees, meer Engelstaligen zoals Donna Tartt, Ann Marie Macdonald... Het viel me al eens op dat zowel mijn vriendin als ik, beiden met een grote stapel boeken in de handen door De Slechte liepen en in totaal hooguit twee boeken van vrouwelijke auteurs bij ons droegen. Ook in onze boekenkasten staan veel meer mannelijke dan vrouwelijke voornamen. Ja, waar ligt dat aan. Maaruh, wie is Simon?

Naar aanleiding van de zoveelste mannelijke winnaar van een prestigieuze literaire prijs (m.n. nu de Libris Literatuurprijs) zat ik daar een beetje over te denken en te filosoferen met Simon, wat uitmondde in de vraag: Wat (voor soort boek) moeten vrouwen schrijven, zodat mannen het interessant vinden? Of anders geformuleerd: Wat voor tekst, geschreven door vrouwen, willen mannen graag lezen? (en dan zó graag dat ze het een prijs zouden toekennen).

Dit klinkt alsof je de libris literatuurprijs alleen kan winnen als je iets schrijft wat alleen mannen interessant vinden. Nee, de grote literaire prijzen worden nauwelijks door een vrouw gewonnen omdat vrouwen er gewoon niks van hebben gebakken. En maar wijzen dat de emancipatie nog maar een paar jaar bestaat. Terwijl vrouwen al meer dan 30 jaar de kans hebben om prijzen te winnen. Maar ze bakken er gewoonweg niks van. Het is niet dat vrouwen slechter kunnen schrijven, dus er moeten een andere reden voor zijn dat ze niet uitblinken in de literatuur. Los van het feit of ik een man ben, Word ik graag verrast door iets dat origineel is en baanbrekend. Maar blijkbaar kunnen vrouwen alleen grossieren in goedkope thrillers en mislukte literatuur, want er wordt zelden iets baanbrekends geschreven, laat staan iets aan de literatuur toegevoegd. Alle toplijsten worden gedomineerd door mannen, terwijl er daar ook al een hoop zitten die niet kunnen schrijven. Waarom wordt dit geaccepteerd door vrouwen? Onbegrijpelijk. Want aan de zijkant is er wel een grote mond dat vrouwen even goed kunnen schrijven als mannen, maar dit wordt zelden waargemaakt in de toplijsten, terwijl in de jury's tegenwoordig evenveel mannen als vrouwen zitten. Het zal niet lang duren voordat een vrouw in deze topic mijn post gaat proberen neer te sabelen, terwijl alle feiten, bewijzen, verdeling van literaire prijzen, op het tegendeel wijzen, inclusief alle literaire stromingen, die allemaal door mannen zijn geintroduceerd.

Bavarios, begrijp ik het goed dat je van de vrouwen een iets mannelijker gedrag verwacht?

Bavarios, begrijp ik het goed dat je van de vrouwen een iets mannelijker gedrag verwacht?

Dat verwacht ik wel ja, hoewel dat misschien een belachelijke verwachting is wanneer dit een onwrikbare biologische grondslag zou hebben. Bepaald mannelijk gedrag -laten we het concurrentiedrang oid dergelijks noemen - is namelijk de enige manier om aan de top te komen. Het is uiteraard niet zo dat vrouwen slechter kunnen schrijven dan mannen. Misschien zouden ze zelfs beter moeten kunnen schrijven, aangezien communicatie toch veel subtiliteit vereist. Sommige vrouwen die ik tegenkom hebben een bepaalde gave, maar er is altijd een rem om die ten volle te ontwikkelen. Ze willen liever gewoon blijven of toevallig opgepikt worden door een man die hen groot maakt. Zelden zie je een vrouw vol voor iets gaan. Het is altijd half half of meerder dingen tegelijk. En dan is er ook nog eens de neiging om dingen snel abnormaal te vinden of afwijkingen recht proberen te trekken, terwijl afwijkingen in de kunst nodig zijn om iets nieuws te brengen. Het zogenaamde out of the box denken is zeer belangrijk. Vrouwen kunnen het, maar op 1 of andere manier lijken ze te beschaamd om die te exploreren en vervallen ze in sociaal-wenselijk gedrag. Ik ben geen vrouwen-expert, maar dat gevoel heb ik. Er is natuurlijk een zeer belangrijke factor die eraan bijdraagt, namelijk kinderen. Op een bepaalde leeftijd - zo vanaf 30 - borrelt de drang kinderen te krijgen op. Daar moet dan alles voor gaan wijken op een gegeven moment, grotendeels aangestuurd door hormonen. Maar je kunt geen meesterwerk schrijven dat de geschiedenis ingaat en tegelijkertijd drie kinderen opvoeden. Ik geloof dat de meeste grote schrijvers die een meesterwerk hebben geschreven alles hebben gegeven voor hun boek en niet werden lastig gevallen door drie koters die ze in de luiers moesten stoppen. Alles moet gewoon wijken voor die ene topprestatie. En dat kunnen mannen tot nu toe het best

Naar aanleiding van de zoveelste mannelijke winnaar van een prestigieuze literaire prijs (m.n. nu de Libris Literatuurprijs) zat ik daar een beetje over te denken en te filosoferen met Simon, wat uitmondde in de vraag: Wat (voor soort boek) moeten vrouwen schrijven, zodat mannen het interessant vinden? Of anders geformuleerd: Wat voor tekst, geschreven door vrouwen, willen mannen graag lezen? (en dan zó graag dat ze het een prijs zouden toekennen).

Dat impliceert dat er iets mis is met boeken zoals die door vrouwen geschreven worden. Alsof daar iets aan ontbreekt. Daar ben ik het totaal niet mee eens. Als je kijkt naar de wereldliteratuur zijn er heel veel toonaangevende vrouwelijke schrijvers. In Japan was de literatuur eeuwenlang zelfs haast het exclusieve domein van vrouwen. Vrouwelijke beeldhouwers, componisten, filmmakers, schilders etcetera leveren enorme bijdragen aan de kunst. En ook schrijvers Volgens mij maakt het al dan niet hebben van een y chromosoom dan ook niets uit. Ja,natuurlijk, vrouwen kijken anders tegen de wereld aan dan mannen, maar anders wil niet zeggen minderwaardig. Vrouwen schrijven over dezelfde dingen als mannen: conflicten, sex, moord, liefde. En in elk genre, van SF tot klassieke literatuur. Ik heb ooit iemand horen zeggen: vrouwen zijn net zo goed als mannen op elk gebied behalve in het koken en het maken van jurken. De grote chefkoks zijn mannen, alsook de grootste couturiers :-)

Bavarios, mogen wij dan ook van de mannen een iets vrouwelijker gedrag verwachten en zo mekaar tegemoet komen?

wie is Simon?

Simon Corson.

Het is niet dat vrouwen slechter kunnen schrijven, dus er moeten een andere reden voor zijn dat ze niet uitblinken in de literatuur.

En die is deze?

je kunt geen meesterwerk schrijven dat de geschiedenis ingaat en tegelijkertijd drie kinderen opvoeden.

Dat is interessant, maar het was niet een antwoord op de vraag: 'Wat moeten vrouwen schrijven zodat mannen het graag lezen?'

Los van het feit of ik een man ben, Word ik graag verrast door iets dat origineel is en baanbrekend.

Kun je daar iets concreter over zijn? Dus niet wat je er niet onder verstaat, maar wat wél?

@ Harryhol: dat klinkt positief:

Dat impliceert dat er iets mis is met boeken zoals die door vrouwen geschreven worden. Alsof daar iets aan ontbreekt. Daar ben ik het totaal niet mee eens.

Maar waarom is het gros van de groteprijzenwinnaars dan man? Ik dacht dat het iets te maken had met de manier waarop de één en de ander schrijft - óf met de manier waarop de één of de ander jureert. Zo kwam ik op de gedachte om te onderzoeken wat mannen graag lezen. Ik vroeg me eerlijk gezegd ook af of mannen überhaupt graag iets lezen dat door vrouwen geschreven is.

"HH: Je zou eerder kunnen stellen: zelfs in koken zijn mannen beter. Want het is een mooi sociaal wenselijk verhaal dat je hierboven houdt. Heel aardig en lief voor de vrouwen en je zult er vast een hoop vrouwenhanden voor op elkaar krijgen, maar er klopt natuurlijk helemaal niets van als je gewoon realistisch naar de zaken kijkt. Er zijn namelijk helemaal geen hoop vrouwelijke uitblinkers in de door jou genoemde domeinen. Er zijn nergens een hoop vrouwelijke uitblinkers in. Degene die dat wel beweert, leeft niet in de realiteit of probeert sociaal wenselijk te doen. De tijd dat vrouwen ergens in gaan uitblinken - en dus ook in literatuur - is nog niets eens aangebroken. De tijd van excuses - onderdrukking etc. - is wat mij betreft voorbij. De kansen zijn gelijk wat betreft de sociale positie en ik hoop dat er vrouwen zijn die mijn ongelijk gaan bewijzen, want de literatuur is drastisch aan verversing toe.

@Therese: ik ga niet bepalen wat vrouwen moeten gaan schrijven. Ik heb vraag of geen eisen daarin. Elk onderwerp is voor mij prima. Wat steekt er achter die vraag? Denk je dat vrouwen niet genoeg mannelijke onderwerpen aansnijden of...? Volgens mij valt dat wel mee, als ik al die bloedige thrillers van vrouwen zie.

Mensen (ongeacht geslacht) moeten schrijven wat ze te vertellen hebben. Punt. De begin vraag impliceert dat je als schrijver bezig moet zijn met je publiek en ik ben daar alleen heel zijdelijngs mee eens. Naar mijn idee moet je rekening houden met je lezers en niet de lezer naar de mond praten of naar het oog schrijven.

Mensen (ongeacht geslacht) moeten schrijven wat ze te vertellen hebben. Punt. De begin vraag impliceert dat je als schrijver bezig moet zijn met je publiek en ik ben daar alleen heel zijdelijngs mee eens. Naar mijn idee moet je rekening houden met je lezers en niet de lezer naar de mond praten of naar het oog schrijven.

De beginvraag gaat uit van het gegeven dat vrouwen sterk ondervertegenwoordigd zijn bij het verstrekken van grote literaire prijzen. Ik weet niet of dat een directe link heeft met het naar de mond praten of naar het oog schrijven van... publiek, jury. Ik wil helemaal geen topic over een man-/vrouwdiscussie. Ik vraag me alleen af wat een mens (vrouw) moet schrijven, wil hij (zij) in aanmerking komen voor een literaire prijs. Je kunt wel zeggen: mensen moeten schrijven wat ze te vertellen hebben (en dat ben ik helemaal met je eens), maar waarom wordt datgene wat mannen te vertellen hebben dan beduidend hoger gewaardeerd dan wat vrouwen te vertellen hebben? En wat moeten vrouwen dan vertellen, wil dat gewaardeerd worden?

@Therese: ik ga niet bepalen wat vrouwen moeten gaan schrijven. Ik heb vraag of geen eisen daarin. Elk onderwerp is voor mij prima. Wat steekt er achter die vraag? Denk je dat vrouwen niet genoeg mannelijke onderwerpen aansnijden of...? Volgens mij valt dat wel mee, als ik al die bloedige thrillers van vrouwen zie.

Je hoeft het niet bepalen. Ik vroeg me alleen af wat vrouwen zouden moeten schrijven, wil het gewaardeerd worden als literatuur en daarmee literaire prijzen winnen. Het viel me op in een link die Simon me gaf: http://hoogervorst.wordpress.com/journalistiek/be… (*) dat gesteld werd dat vrouwen over triviale, emotionele onderwerpen schreven als het verlies van een kind - terwijl het winnende boek van 2012 juist dát als onderwerp had, en geschreven door een man. Toen kwam de gedachte in me op: Dus als een man schrijft over het verlies van een kind (ook Boudewijn Büch deed dat succesvol), is het literatuur. Als een vrouw hetzelfde doet, is het te triviaal en emotioneel om als literatuur te worden gezien. Ik vind dat vreemd. (*) Citaat Ingrid Hoogervorst: (...) wat had de jury een hoop rommel voorgezet gekregen. „Saaie, triviale romans over typisch huishoudelijke onderwerpen – verlies van een kind (...)

Thérèse, de man-/vrouwdiscussie is inherent aan je vraagstelling en wel degelijk de essentie van je topic. Alleen ligt de ondervertegenwoordiging van de vrouwen in de literaire wereld volgens jou aan de onderwerpen waarover ze schrijven. Is dit niet een wat voorbarige conclusie? En klopt deze wel? Op hun manier trekken de mannen de discussie hier wel open. Ik stel vast dat mannen het podium voor zich opeisen. maar dat is nog wat anders dan ergens in uitblinken. heren! Vrouwen zouden eens moeten publiceren onder een mannelijke pseudonaam, benieuwd wat dat zou geven. Ik kan me niet van de indruk ontdoen dat er nogal wat vooringenomenheid heerst. We leven ook in een voornamelijk mannelijke maatschappij.

Bavarios, ik denk dat je de wereld omdraait. Je schrijft in feite: vrouwen winnen geen literaire prijzen, dus het is bewezen dat ze slechter presteren. Ik denk dat vrouwen die net zo goed schrijven als mannen minder snel een prijs winnen, omdat jury's gedomineerd worden door mannelijke denkbeelden. Zowel de mannelijke als vrouwelijke juryleden kunnen daar last van hebben. Dus ben ik met Therese nieuwsgierig naar hoe je dat als vrouw dan kunt doorbreken. Ligt het aan het onderwerp (A F TH bewijst in feite van niet) of ligt het aan de stijl?

Thérèse, de man-/vrouwdiscussie is inherent aan je vraagstelling en wel degelijk de essentie van je topic. Alleen ligt de ondervertegenwoordiging van de vrouwen in de literaire wereld volgens jou aan de onderwerpen waarover ze schrijven. Is dit niet een wat voorbarige conclusie? En klopt deze wel?

Ik zie dat zelf anders, Hilde. Het zijn niet per se de onderwerpen. Mijn vragen waren / zijn:

Wat (voor soort boek) moeten vrouwen schrijven, zodat mannen het interessant vinden? Of anders geformuleerd: Wat voor tekst, geschreven door vrouwen, willen mannen graag lezen? (en dan zó graag dat ze het een prijs zouden toekennen).

Met Zjors vraag ik me af: is het misschien de stijl? De benadering? Niet om bij het verlies van een kind te blijven staan (dat is iets vreselijks), maar als voorbeeld is het wel goed. Ik meen dat Kristien Hemmerechts er ook een boek over schreef. Ik vind zo 1,2,3 geen literaire prijs voor dat boek. Misschien niet goed gezocht (hoop ik)? Als het dan om dezelfde onderwerpen gaat, en een Vondel, een Büch, een AF behalen er prijzen en waardering mee, en een vrouw niet, waar zit dan het verschil? Niet in het onderwerp.

@ Harryhol: dat klinkt positief:

Dat impliceert dat er iets mis is met boeken zoals die door vrouwen geschreven worden. Alsof daar iets aan ontbreekt. Daar ben ik het totaal niet mee eens.

Maar waarom is het gros van de groteprijzenwinnaars dan man? Ik dacht dat het iets te maken had met de manier waarop de één en de ander schrijft - óf met de manier waarop de één of de ander jureert. Zo kwam ik op de gedachte om te onderzoeken wat mannen graag lezen. Ik vroeg me eerlijk gezegd ook af of mannen überhaupt graag iets lezen dat door vrouwen geschreven is.

Ik kan niet voor alle mannen spreken (en Goddank spreekt Bavarios zeker niet namens alle mannen) maar ik heb met veel plezier boeken van vrouwen gelezen. Wat ik me nu afvraag, en het antwoord nog niet op weet, is of ik de voorkeur heb voor een mannelijke protagonist.

Volgens mij is het zo dat als je een bepaalde doelgroep wilt aanboren, je moet schrijven op een manier die dichtbij de belevingswereld staat van je potentiële lezers. Wat ik bijvoorbeeld merk is dat er weinig boeken zijn geschreven vanuit personages die een praktisch beroep beoefenen, zoals loodgieter. Dit wetende kan ik me best voorstellen dat loodgieters niet zo gauw een boek pakken. Dus ik denk dat je, als je mannen wilt aansporen om een boek van jou, als vrouw zijnde, te lezen er iets in moet leggen dat voor hen herkenbaar is. Een soort aanknopingspunt. Ik heb namelijk het idee dat mannen over het algemeen liever over voetbal lezen dan over een redactrice van een modeblad. Maar ook in een taal die zijzelf doorgaans gebruiken.

Altijd als ik op SOL iets lees over man/vrouw-discussies, dan huiver ik ervoor om mee te doen. Toch kan ik het dit keer niet nalaten, ha ha. Therese stelt dat het winnen van een literaire prijs blijkbaar niet in het onderwerp zit; immers, A.F.Th. won de prijs door een boek over zijn overleden zoon. Wat blijft dan over? Met Hilde zou ik zeggen: mannelijkheid overheerst nog steeds in onze maatschappij. In dertig jaar tijd kan je (historisch gezien) niet de inherente patriarchaliteit van onze samenleving veranderen. Die zit ingebakken, zowel bij mannen als bij vrouwen. Dus het zou zomaar kunnen (heb ik geen cijfers voor, maar dit is een these) dat zelfs al zouden er (ook) vrouwen in de jury zitten nog steeds meer mannen de prijzen zouden winnen. Sinds vrouwen oververtegenwoordigd zijn in het onderwijs, is bijvoorbeeld ook de status van het leraarschap gekelderd. (Natuurlijk weer een heel andere kwestie, maar wel iets wat aantoont dat wat vrouwen doen als minder wordt beoordeeld dan wat mannen doen.) Daarnaast ben ik het eens met de stelling dat je moet schrijven wat je te vertellen hebt, ongeacht je sekse. De verschillen in blijken van waardering tussen mannen en vrouwen zullen, mijns inziens, maar heel langzaam veranderen, helaas. Overigens kan ik de mannen (en vrouwen) hier op SOL nog een heel mooie trilogie aanraden, geschreven door een vrouw, meerdere malen onderscheiden, over WO I: de Regeneration-trilogie van Pat Barker. (Ook vertaald, geloof ik) Haar eerste (drie?) boeken handelden over vrouwen in achterstandswijken; haar werd 'verweten' niet over mannelijke onderwerpen te kunnen schrijven. Vervolgens schreef ze deze trilogie over de Eerste Wereldoorlog met alleen mannelijke hoofdpersonen.

Deze twee komen dicht bij elkaar:

(...) Pat Barker (...) werd 'verweten' niet over mannelijke onderwerpen te kunnen schrijven. Vervolgens schreef ze deze trilogie over de Eerste Wereldoorlog met alleen mannelijke hoofdpersonen.

Wat ik me nu afvraag, en het antwoord nog niet op weet, is of ik de voorkeur heb voor een mannelijke protagonist.

De man in de hoofdrol - is dat het geheim? P.S. Ik ken die trilogie niet, moet ik zeggen. Heeft zij daar een prijs / prijzen mee gewonnen?

Precies wat ik zeg, mannen eisen het podium op. Als mannen iets koken moet er een cameraploeg klaar staan, als vrouwen iets koken, gebeurt na het eten de afwas.

Waarom een vrouw een boek zou moeten schrijven om een man te plezieren, en om een prijs te winnen, die toegekend wordt door een klein groepje dat zogenaamd bepaalt wat 'Könst' is, is me een raadsel.

Bavarios, ik denk dat je de wereld omdraait. Je schrijft in feite: vrouwen winnen geen literaire prijzen, dus het is bewezen dat ze slechter presteren. Ik denk dat vrouwen die net zo goed schrijven als mannen minder snel een prijs winnen, omdat jury's gedomineerd worden door mannelijke denkbeelden. Zowel de mannelijke als vrouwelijke juryleden kunnen daar last van hebben. Dus ben ik met Therese nieuwsgierig naar hoe je dat als vrouw dan kunt doorbreken. Ligt het aan het onderwerp (A F TH bewijst in feite van niet) of ligt het aan de stijl?

Zijn er ook veel vrouwelijke topfilosofen, vrouwelijke topmanagers, topkoks, vrouwelijke topwetenschappers, topuitvinders, etc? Die zijn er dus gewoon nauwelijks. Dan bedoel ik de echte top, de pioniers in hun vakgebied. Zelfs de beste couturiers, mode-ontwerpers en koks zijn mannen. Waarom zouden er in de literatuur dan wel topschrijfsters zijn, als ze het in de andere vakgebieden ook al niet bijster goed doen. Harryhol verkoopt een goed-nieuws-verhaal. Persoonlijk wil ik helemaal geen goednieuws-show horen. Ik wil de harde feiten zien. En de feiten halen het geslijm en het goed-nieuws verhaal van Harryhol keihard onderuit. Gek genoeg is zijn opvatting de heersende gedachte in de samenleving. Maar het is natuurlijk een totale mythe en heeft niks met de werkelijkheid van doen. Er heerst ook een nogal verknipte opvatting dat maatschappelijke factoren biologische factoren kunnen veranderen, zoals de emancipatie. Is niet zo. Zolang het biologische systeem van de vrouw erop gericht is om kinderen te baren en op te voeden zul je de discrepantie in de top tussen mannen en vrouwen blijven zien. Dit zorgt ervoor dat vrouwen niet het maximale uit zichzelf halen en de concurrentie tot de laatste snik aangaan. Het is allemaal zo simpel als wat. Maar je kunt natuurlijk ook een beetje gek doen en de jury de schuld geven. (Zelfs de publieksprijzen worden gewonnen door mannen overigens, en dat terwijl een stuk meer vrouwen lezen dan mannen)

De laatste jaren is de Nobelprijs toch regelmatig door een vrouw gewonnen - Doris Lessing, Elfriede Jelinkek. Wanneer mijn vriend Afrikaanse literatuur leest, zie ik daar minstens evenveel vrouwelijke als mannelijke auteursnamen op de kaft staan, vaak met een zeer feministische inslag. Misschien lopen de lage landen gewoon wat achter op dat vlak? Of misschien willen vrouwelijke auteurs zich zo zeer aan de mannen conformeren dat hun vrouwelijkheid geen meerwaarde meer biedt en je dus net zo goed een boek van een "echte" man kunt pakken?

Harryhol verkoopt een goed-nieuws-verhaal. Persoonlijk wil ik helemaal geen goednieuws-show horen. Ik wil de harde feiten zien. (...) (Zelfs de publieksprijzen worden gewonnen door mannen overigens, en dat terwijl een stuk meer vrouwen lezen dan mannen)

:D Als je het over feiten hebt, dan is dit de man/vrouw-verdeling bij een van de grootste publieksprijzen, de NS-publieksprijs, van 1987 t/m 2011: van de 25 keer dat deze werd uitgereikt, was dat 16 keer aan een vrouw. Sommige vrouwen komen twee keer voor, sommigen zijn gelauwerde literaire grootheden, sommigen vallen niet onder keiharde literatuur (maar dat is ook niet waar je het hier over hebt, je zegt publieksprijzen ipv literatuurprijzen) - maar hoe is dit te rijmen met jouw uitspraak dat vrouwen in het schrijven nooit de top halen, of slechts bij uitzondering? http://nl.wikipedia.org/wiki/Publieksprijs_voor_h…

De vraag van Thérèse is al verkeerd gesteld en legt daarmee het probleem bloot: "Wat moeten vrouwen schrijven om te kunnen winnen?" Maar je kunt je natuurlijk net zo goed in het algemeen afvragen wat een schrijver moet schrijven om te kunnen winnen. Want van de vele deelnemende heren zijn er ook flink wat afgevallen. Om te kijken wat de jury aanspreekt, zou je een grondige tekstuele analyse moeten maken van: - de boeken die de afgelopen 20 jaar de Libris Literatuurprijs (of een voorganger) hebben gewonnen - de boeken die in die tijd op de shortlist zijn geëindigd - de boeken die in die periode op de longlist zijn geëindigd - de boeken die in dezelfde periode zijn gepubliceerd door reguliere uitgevers. Alleen op die manier zou je erachter kunnen komen of er een grootste gemene deler is om zo'n prijs te winnen. De andere grote literaire prijzen zouden als schaduw-onderzoek kunnen dienen. Het gaat hier om een enorm onderzoek waarin duizenden boeken betrokken zijn, dus ik denk niet dat het ooit van de grond zal komen. En om te refereren aan een andere wedstrijd: ik vermoed dat er sprake is van een X-factor, die ook sterk van maatschappelijke ontwikkelingen afhankelijk is, en van een deel toeval die geheel met de persoonlijke voorkeuren van de juryleden heeft te maken. Bij de Libris-prijs is het bij mijn weten niet de schrijver die de stap zet voor deelname, dat is dacht ik de uitgever (of misschien nog een ander, de Libris-keten?). Als je roman niet wordt geselecteerd, dan kun je niet deelnemen. Het ligt dus niet aan de instelling van de schrijver (man of vrouw) of hij wil deelnemen. Ik weet overigens ook niet of je deelname kunt weigeren, en zo ja, hoeveel vrouwen daarbij weigeren om welke reden dan ook. Ik vermoed dat je deelname niet kunt weigeren (of in ieder geval dat de uitgever moeite zal doen om je over te halen toch mee te doen), en als dat wel zo is dat het heel beperkt wordt geweigerd en niet noodzakelijkerwijs door vrouwen "omdat ze minder competatief zijn ingesteld". Mocht dat al iets typisch vrouwelijks zijn, dan telt het hier niet mee. Het is natuurlijk wel zo dat de boeken niet anoniem zijn als ze bij de jury komen. De jury ziet dus de naam van de schrijver erop staan. Ik neem aan dat ze het uitgegeven boek in handen hebben, en dus ook de schrijversfoto op de achterkant zien. Dat heeft er mee te maken dat uitgevers tegenwoordig geen boeken meer willen verkopen, maar schrijvers. Als je anoniem wilt blijven, wordt een succesvol publicatietraject erg moeilijk. Je kunt het niet lang volhouden om onder een mannelijk pseudoniem te schrijven als je steeds in de spotlight moet staan. Voor debutanten kan het nog interessant zijn, maar iedereen weet dat achter de letters A.F.Th. een man schuil gaat (ja, je hoeft dus niet eens een mannelijke naam te hebben om te winnen, en de jury zou geen knip voor de neus waard zijn als ze het pseudoniem A.F.Th. niet zouden kennen en niet zouden weten dat achter dit pseudoniem een man schuil gaat). Dus exit het mannelijke pseudoniem. Het is gewoon niet haalbaar, en bovendien lijkt het weinig uit te maken: op internet vind je zo wat de ware naam van een schrijver is. Wat je dan wel moet doen? Er zijn twee eigenschappen die aan vrouwen worden toegeschreven en waarvan ik die vind dat die ook in hun literaire werk zijn terug te vinden: - Groepsdenken - Aardig gevonden willen worden Aardig gevonden worden lijkt voor veel vrouwen belangrijk te zijn. Dat houdt in dat ze minder geneigd zijn risico's te nemen of om over iets te schrijven waardoor ze niet meer aardig gevonden zouden worden. Het groepsdenken hangt er mee samen: je komt pas in de groep als je aardig gevonden wordt. Maar dat groepsdenken zit ook al in de vraag van Thérèse: niet "wat moet men schrijven", niet "wat moet ik schrijven", maar "wat moeten 'wij vrouwen' schrijven". Omdat mannen per definitie al niet in de groep 'wij vrouwen' zitten, schept dat een afstand tussen lezer (ook als jurylid) en schrijfster. Terwijl iedereen zich met "men" of "ik" zou kunnen identificeren. Het schijnt dat vrouwen die schrijven veel gebruik maken van "mijn" en "onze". Dat is een van de criteria waar de "Gender Genie" naar kijkt: http://bookblog.net/gender/genie.php Ik ga er vanuit dat iedere lezer dat verschil bewust of onbewust ook wel meekrijgt. Als je dan voelt dat jij niet in de groep van "onze" zit, en je je niet met "mijn" kunt identificeren, dan wekt dat frictie op. Veel lijkt daardoor op het zelf, op de eigen situatie betrokken te worden, en dat lijkt de hele wereld te zijn. Voor bijvoorbeeld vrouwenthrillers en columnistes is die herkenbaarheid een must: het woord door andere vrouwen heel belangrijk gevonden dat een tekst herkenbaar is (het is bijvoorbeeld bij Auteurs with talent van Banger Sisters, een wedstrijd met alleen vrouwen in de jury en voornamelijk vrouwelijke deelnemers, een veel gebruikte kreet die voor een hoge waardering zorgt). Mannen die schrijven lijkt toch eerder te kiezen voor een egocentrisch wereldbeeld, waarbij ze niet inspelen op de herkenbaarheid, maar eerder op concurrentie: "overtroef dat maar eens". Of ze kiezen voor een algemenere insteek, zonder voor een groep te kiezen. Immers, actiegroepen voor algemeen "wij mannen" bestaan niet. Dus watzouden vrouwen kunnen proberen? - richt je op een algemeen publiek, en niet alleen op mede-vrouwen - richt je op je individuele ervaringen, en niet op je ervaringen als vrouw

:D Als je het over feiten hebt, dan is dit de man/vrouw-verdeling bij een van de grootste publieksprijzen, de NS-publieksprijs, van 1987 t/m 2011: van de 25 keer dat deze werd uitgereikt, was dat 16 keer aan een vrouw. Sommige vrouwen komen twee keer voor

ik heb het dan ook over publieksprijzen. Meervoud.

sommigen zijn gelauwerde literaire grootheden

Nou nee, want een literaire grootheid is iemand die op wereldvlak doorbreekt als grote naam, en dat is geen enkele Nederlandse schrijver ooit gelukt (overigens ook geen mannen).

sommigen vallen niet onder keiharde literatuur (maar dat is ook niet waar je het hier over hebt, je zegt publieksprijzen ipv literatuurprijzen) - maar hoe is dit te rijmen met jouw uitspraak dat vrouwen in het schrijven nooit de top halen, of slechts bij uitzondering?

De publieksprijs is toch helemaal niet de top, maar gewoon een prijsje waarbij de treinreiziger een keertje mag stemmen. Pas als een vrouw een eens een x nieuwe literaire stroming introduceert of doorbreekt als grote naam op mondiaal vlak kunnen we dr echt serieus nemen. Alleen Jk Rowling en nog wat anderen neem ik dus serieus. De rest kan er niks van.

P.S. Ik ken die trilogie niet, moet ik zeggen. Heeft zij daar een prijs / prijzen mee gewonnen?

Ja, het laatste deel 'The ghost road' won 'The Booker Prize'

Harryhol verkoopt een goed-nieuws-verhaal. Persoonlijk wil ik helemaal geen goednieuws-show horen. Ik wil de harde feiten zien. (...) (Zelfs de publieksprijzen worden gewonnen door mannen overigens, en dat terwijl een stuk meer vrouwen lezen dan mannen)

:D Als je het over feiten hebt, dan is dit de man/vrouw-verdeling bij een van de grootste publieksprijzen, de NS-publieksprijs, van 1987 t/m 2011: van de 25 keer dat deze werd uitgereikt, was dat 16 keer aan een vrouw. Sommige vrouwen komen twee keer voor, sommigen zijn gelauwerde literaire grootheden, sommigen vallen niet onder keiharde literatuur (maar dat is ook niet waar je het hier over hebt, je zegt publieksprijzen ipv literatuurprijzen) - maar hoe is dit te rijmen met jouw uitspraak dat vrouwen in het schrijven nooit de top halen, of slechts bij uitzondering? http://nl.wikipedia.org/wiki/Publieksprijs_voor_h…

Bavarios is niet geïnteresseerd in feiten. Hij heeft een vooroordeel, namelijk dat vrouwen niet significant bijdragen aan de literatuur (of de kunst, of de wetenschap) en wuift ieder argument weg als 'sociaal wenselijk' of 'progressief gebral'. Het is de Wilders tactiek: alleen 'feiten' die de eigen zienswijze ondersteunen worden aangehaald, en bij iedere tegenwerping wordt de boodschapper verdacht gemaakt. Zijn verouderde en beledigende zienswijze is verder niet de moeite van het tegenspreken waard. Back on topic: De oorspronkelijke vraag suggereert (als ik het dan goed begrijp) dat het winnen van een prijs samenhangt met het onderwerp. Dat er onderwerpen zijn die mannen meer aanspreken. En dat suggereert weer dat er een recept is voor een prijswinnend boek. Dat kan ik me eigenlijk niet voorstellen. Ik weet ook niet of het aantal winnende mannen significant genoeg is om daar statistische conclusies uit te trekken. Daarvoor is de 'sample size' te klein. Wel is het nog steeds zo dat vrouwen de meeste boeken lezen. In dat geval zou je wellicht kunnen concluderen dat om succesvol te zijn als schrijver, je als vrouw een kleine voorsprong hebt, omdat je wat dichter bij je eigen doelgroep zit. Maar als ik dat zo opschrijf lijkt me dat psychologie van de koude grond :-) Ook kan ik geen typische 'mannen onderwerpen' bedenken, afgezien van de clichés voetbal, auto's en techniek. Aan de andere kant van datzelfde spectrum heb je de chicklit en aanverwante 'vrouwen onderwerpen'. Dat zijn geen van tweeën nou echt voedingsbodems voor literatuurprijzen. Vrouwen schrijven ook over sex en geweld. Mannen over liefde en romantiek. Er zijn topboeken van vrouwen in ieder genre over elk denkbaar onderwerp. Eerlijk, ik heb nog nergens een goed argument gezien of gehoord dat er een soort literair glazen plafond is, noch dat vrouwen inherent minder interessant schrijven voor mannen.

@ schlimazlnik: Dank voor je uitgebreide reactie. Toch meen ik dat ik zelf de vraag goed heb geformuleerd - en die hoeft dus niet gecorrigeerd te worden. Ik heb gisteren een korte studie gedaan naar de winnaars van de Libris Literatuurprijs (longlist en shortlist) en er zijn enkele jaren bij waarin de vrouw goed vertegenwoordigd was; ik meen zelfs in één jaar 50 / 50 of oververtegenwoordigd (één jaar). Hoeveel inzendingen afvallen voordat ze op een longlist terechtkomen, is onzichtbaar. Terug naar de vraag. Ik vroeg dus niet: wat moeten vrouwen / wat moet ik schrijven om een prijs te winnen? Ik vroeg:

Wat (voor soort boek) moeten vrouwen schrijven, zodat mannen het interessant vinden? Of anders geformuleerd: Wat voor tekst, geschreven door vrouwen, willen mannen graag lezen?

Dat is letterlijk wat ik zou willen weten. Je kunt de vraag ook letterlijk beantwoorden: Een boek, geschreven door een vrouw, interesseert mij wanneer... Hoeft niet, kan. Ik bedoel niet dat je op exact die manier moet antwoorden, dat zou belachelijk zijn. Een uitgebreide analyse is erg interessant. Maar je moet je antwoord niet beginnen met het herformuleren van mijn vraag.

misschien willen vrouwelijke auteurs zich zo zeer aan de mannen conformeren dat hun vrouwelijkheid geen meerwaarde meer biedt en je dus net zo goed een boek van een "echte" man kunt pakken?

Iets om over te denken. Bedoel je dat mannelijke teksten 'dus' meerwaarde hebben boven vrouwelijke?