Taaltip: gestrest of gestresst?

De Nederlandse taal bestaat voor een groot deel uit Engelse leenwoorden en ook de spreektaal raakt steeds meer gevuld met Engelse uitspraken. Het blijft echter lastig om deze woorden goed te vervoegen. Vaak leveren goed vervoegde leenwoorden een lelijk woordbeeld op, waardoor de twijfel toeslaat. Schrijven Online legt hieronder de basisregels uit.

Algemeen

Engelse leenwoorden worden vervoegd volgens de standaard Nederlandse regels. Soms komt er echter een extra e bij voor de uitspraak van het woord of wordt er juist een letter weggenomen. Dit levert af en toe wat aparte woordbeelden op, waardoor het woord misschien fout lijkt.

Woorden zoals relaxen

Deze woorden zijn vergelijkbaar met Nederlandse woorden met –ks, zoals beheksen. De Nederlandse uitgang komt meteen na de stam van het woord, dus bijvoorbeeld: hij faxt. Je kunt ’t sexy fokschaap toepassen bij dit soort woorden. De klanken [sj] en [tsj] krijgen –t(e), bijvoorbeeld: wij hebben gebruncht.

Woorden zoals racen

Dit soort woorden zijn vergelijkbaar met de bovenstaande, behalve dat er hier wel een extra –e nodig is. Als dit niet gebeurt is de uitspraak niet correct. Ook hier blijft ’t sexy fokschaap van toepassing, bijvoorbeeld: zij racete.

Woorden zoals blowen

De laatste klank van de stam van deze woorden komt niet in ’t sexy fokschaap voor en dus worden zij vervoegd zoals het werkwoord temmen. Bijvoorbeeld: jij hebt geblowd..

---

Afbeelding

Iedere week taal- en schrijftips in je inbox?

Schrijf je nu vrijblijvend in en krijg iedere dinsdag:

✅ Schrijfoefeningen en inspiratie
✅ Tips voor beginnende & gevorderde schrijvers
✅ Taaltips om beter te leren schrijven
✅ Het laatste nieuws over uitgeverijen
✅ De nieuwste schrijfwedstrijden

Ja, ik ontvang graag de nieuwsbrief!

---

Woorden zoals timen

Dit soort woorden worden vervoegd zoals hierboven, maar wederom met een extra –e omdat anders de uitspraak van het woord verandert. Bijvoorbeeld: ik timede.

Werkwoorden met een dubbele medeklinker

Engelse leenwoorden die eindigen op een dubbele medeklinker behouden deze medeklinker in de vervoeging alleen als dat nodig is voor de uitspraak van de voorafgaande klinker. Een voorbeeld van zo’n werkwoord is appen. De uitspraak van dit woord is [eppen] en om deze uitspraak te behouden, moet ook de dubbele p blijven staan: hij heeft geappt.

Een voorbeeld waar dit niet het geval is, is het werkwoord stressen. De dubbele s is niet noodzakelijk voor de uitspraak, waardoor het woord als volgt wordt vervoegd: ik was gestrest.

Bron: Onze Taal