Stijl - Leugenverhaal

Als schrijver spelen we met de tijd en samenhang van een verhaal. We kunnen voorwerpen en handelingen door elkaar gooien en de chronologie van het verhaal alle kanten op laten gaan. Het stijlfiguur Leugenverhaal gaat over het verzinnen van indrukken of gebeurtenissen die we in het verhaal geloofwaardig proberen te maken. Is geoorloofd liegen niet het leuke van schrijven?

Leugenverhaal

Narratieve tekst waarbij de logische en chrono- logische samenhang systematisch wordt door- broken, maar de verteller de indruk geeft zijn verzinsels zelf te geloven.
Een kernmotief is de omgekeerde wereld, bijvoorbeeld het Luilekkerland (Land van Kokanje, Schlaraffenland).
Metalogisme, paradox en adynaton spelen een grote rol in het leugenverhaal, bv.: ‘Een blonde grijsaard van drie maanden zat bij het licht van een uitgedoofde kaars op de hoek van de ronde tafel te lezen in een dichtgeslagen boek dat achter hem lag. Hij keek op zijn fiets hoe laat het was, sprong op zijn horloge en reed met een vaart van 80 km de trap op naar beneden, botste tegen een rijdende kolenwagen die net benzine stond te tanken, zodat het paard hevig schrok, en viel met zijn rug voorover in een plas zand.’ 

Ongemerkt sluipen er in veel van onze teksten fouten die we ondanks aandachtig redigeren over het hoofd zien. In samenwerking met het Groot retorisch woordenboek komt er wekelijks een stijlfiguur aan bod.