Stijl – Utopie

Als schrijver creëren we met onze verbeelding en fantasie een nieuwe wereld. Als deze wereld zich bijvoorbeeld afspeelt in de toekomst  of op een andere planeet spreken we van een Utopie.

Utopie

‘plaats die niet bestaat’ (naar Utopia van Thomas More); vgl. uchronie. Beschrijving van een denkbeeldige plaats, bijvoorbeeld in een toekomstroman (sciencefiction). De bedoeling is vaak maatschappijkritiek te leveren door een alternatieve, min of meer ideale wereld voor te stellen (bv. Plato’s Atlantis in De Staat). Daarom heeft utopie vaak de overdrachtelijke betekenis van onbereikbaar ideaal. Bij de dystopie wordt een ongewenste maatschappelijke ontwikkeling beschreven (bv. A. Huxley, Brave New World; G. Orwell, Nineteen Eighty Four).

Voorbeelden

De perzikbloesembron van Tao Yuanming (365-427),
La città del sole (De zonnestaat, 1602) van T. Campanella,
The New Atlantis (1621) van F. Bacon,
Erewhon (1872) van Samuel Butler

Ongemerkt sluipen er in veel van onze teksten fouten die we ondanks aandachtig redigeren over het
hoofd zien. In samenwerking met het Groot retorisch woordenboek komt er wekelijks een stijlfiguur
aan bod.