De meest opvallende UKV's van deze week

De leukste ultrakorte verhalen in de Facebookgroep Schrijven Magazine: Ultrakorte Verhalen kunnen schrijvers de uitdaging aangaan om een ultrakort verhaal te schrijven: 99 woorden of minder. Deze 5 verhalen of gedichten waren de leukste, beste of anderszins meest opvallende die deze week gedeeld zijn. Ook zetten we het verhaal met de meeste likes in de spotlight.

Publiekswinnaar: Nancy Bastiaans - Angsthaas

11 mei

Sinds enkele weken ben ik bang, doodsbang. Wat ik schrijf komt uit. Soms al op dezelfde dag. Zo schreef ik over poepende honden. Een uur later laat ik ze uit en wat denk je? Toeval dacht ik nog. Mijn volgende verhaal ging over een snurkende man. Je raadt het al.
Ik ben van nature niet zo bang aangelegd, maar toch zat het me niet lekker. ‘Meid, schrijf het van je af’ las ik in een column. Fantastisch idee. Ik pende de titel alvast neer ‘Angsthaas.’ Nu ben ik mijn hol kwijt.

Melissa Wouters – Trouw

15 mei

In een rij staan ze, tegen de muur, keurig in het gelid, links-rechts, links-rechts. Een verscheidenheid aan kleuren, in verschillende maten, van verschillende leeftijden. Een paar is favoriet. Die twee hebben me nooit pijn gedaan, me nooit gekneld. Vanaf het eerste moment gaven ze me heel veel steun, hebben ze me overal naartoe gedragen. Ondanks de vele kilometers zien ze er, afgezien van wat bleke neuzen, nog erg goed uit. Voorlopig wil ik geen andere. Ik ben gehecht aan mijn wandelschoenen en wil ze nog veel tochten dragen.

Cora van B. - Dichtsprook

15 mei

‘Kind, dichters zijn raar en straatarm, leer jij maar een echt vak.’
Dat deed ze, een leven lang.
Toen ze was uitgewerkt, viel haar oog op een dag op de bermen langs haar wandelroute.
Ze knielde, plukte armen vol bloosrozen, vergeetmenooitjes, corabloemen en lachjuffertjes en zette ze in een vaas naast haar beeldscherm.
Sindsdien dicht ze: ze allitereert naar hartenlust, verzint zingende zinnen, jongleert met blank vers.
Haar maatloze verlatenheden zijn weggewaaid in oude wind, het trotse hoge woord van liefde loste op, hulpeloos verdriet vervaagde.
Wel zegt ze nog steeds vaak: ‘laten we zacht zijn voor elkander, kind.’

Roos Ament - Moederdag.

14 Mei 

De meisjes zijn nog klein, we fietsen samen naar school, over het bruggetje in het park.
'Mam, kleine eendjes', klinkt het uit het zitje achter mijn rug.
We tellen er tien, daarna iedere dag een minder.
Reigers, ratten, kraaien, vissen.
Op een ochtend zwemt de moedereend rond.
Alleen.
De meisjes kijken me aan vanaf hun kleine fietsen.
Achter mijn rug is het stil.

Bregje De Laat – Huisarts

13 mei

Ik overhandig de huisarts het scoreformulier waarop ik aangekruist heb dat ik altijd goed slaap, nooit minder zin heb in seks en vaak denk aan doodgaan. Ze telt de punten op, schrijft een getal onderaan het formulier en zegt dat dit getal betekent dat ik geen depressie heb. Medicatie is dus niet nodig. In plaats daarvan moet ik mezelf accepteren. Ook mag ik altijd met de praktijkondersteuner komen praten. Ik knik instemmend, opgelucht dat ik niet aan de pillen hoef. Want met bijwerkingen als nooit goed slapen en altijd minder zin in seks, ben ik liever dood.