De meest opvallende UKV's van deze week

In de Facebookgroep Schrijven Magazine: Ultrakorte Verhalen kunnen schrijvers de uitdaging aangaan om een ultrakort verhaal te schrijven: 99 woorden of minder. Deze 5 verhalen of gedichten waren de leukste, beste of anderszins meest opvallende die deze week gedeeld zijn. Ook zetten we het verhaal met de meeste likes in de spotlight. Deze week is dat Uit het leven van een butler – Crossdressing van Frans van der Eem.

Frans van der Eem - Uit het leven van een butler - Crossdressing

5 mei

‘Goedemorgen, mijnheer, uw koffie en de krant.’
‘Dank je, James. Is er iets anders aan je vandaag?’
‘Het zal de jurk zijn, mijnheer.’
‘Juist. Je livrei is in de was? Ik ben natuurlijk ruimdenkend, maar toch.’
‘Ik begrijp het, mijnheer. Ik zou het echter op prijs stellen als u mij vandaag Jane noemt.’
‘Jane. Vandaag heet mijn butler Jane.’
‘Met uw welnemen, mijnheer.’
‘Ik vind het prima, eh … Jane, maar hoe moet het nou met ons worstelpartijtje?’
‘Dat gaat gewoon door wat mij betreft, mijnheer. Zal ik me dan maar uitkleden?’
'Een goed idee, Jane.’
‘Uitstekend, mijnheer.’

Chantal van Aken - Een kwestie van perspectief

9 mei

Regenboogjes verbergen zich in de rand van de spiegel. Ik spot ze terwijl ik achterstevoren in bed lig. Zo zou ik vaker moeten liggen. Het alledaagse bloost ervan. Ik begraaf mijn tenen in de kussens en begroet de omgekeerde ochtendzon. Vol optimisme perst hij zich door de kieren in het gordijn. Ik open mijn armen en rol met hem over de zachte lakens. Zijn stralen woelen vrolijk door mijn haar en alle plannen voor vandaag worden verjaagd door een zorgeloze lichtheid. En heel even ligt de wereld aan mijn voeten. Zomaar, achterstevoren op mijn hoofdkussen.

Kees de Vreugd - Vergeving

3 mei

Daar lig je dan, onder een dun laken. Buiten schijnt de zon, hier in het schemerduister hangt de geur van aftakeling. Je ziet er bijna vredig uit, met je handen over je ingevallen borst gevouwen. Die handen, die me vaak zo krachtig vast hielden. Zodat ik geen kant op kon.

Je ogen fonkelen nog steeds, maar de agressie, wellust en het plezier dat ik zag toen ik het uitschreeuwde van de pijn, zijn verdwenen. Nu zoeken je ogen vragend, smekend de mijne.

Ik weet wat je wilt vragen en schud mijn hoofd.

“Ik zal het je nooit vergeven.”

Stella Mantel

4 mei

 Amsterdam. Galgeveld. 1 mei 1694

Jacobus werd opgehangen op de Dam wegens dieverij. Na een paar minuten was hij dood. Zijn lijk werd naar het Galgeveld gereden, alwaar hij aan een rad werd vastgebonden. Naast hem stond een stellage waaraan een vrouw hing, Elsje uit Jutland. Ze had haar huisbazin als verweer de hersens ingeslagen. Huurschuld. Ze was pas achttien.

Die dag kwam er een grijsgekrulde man met tekenmaterialen. Hij tekende Elsje van voren en opzij. Zijn schetsen werden beroemd, ze hangen in een museum. Daar hangt de arme Elsje, voor altijd vereeuwigd.

Bregje van der Steeg - Geloofwaardig

7 mei

Ze glimlacht als ze het leest. Maar haar oordeel is meedogenloos: ‘Iemand die aan een slagboom hangt? Dat gelooft niemand. Dat soort dingen gebeurt misschien in Afrika, maar niet in Nederland.’ Troostend klopt ze hem op de rug. ‘Wil je koffie?’ Terwijl ze naar de keuken verdwijnt kijkt hij moedeloos naar de omhoog schuivende cursor tot een lege pagina resteert.

De volgende dag duwt hij de krant triomfantelijk onder haar neus. Voorop een foto van een meisje in de lucht. Aan een slagboom. Hij grijnst: ‘Het leven, dat is pas ongeloofwaardig!’ Neuriënd gaat hij koffie zetten.