Ondine, Nic en Kim: vonden jullie het ook zo druk??? (Understatement.) Eerst gingen we door een wolkbreuk rond Utrecht naar de hoofdstad. Ik en een vriendin, manlief wilde toch niet mee. In de stad doken we het Grand Café in. Met uitzicht op de verlichte stadsschouwburg. Toen het tijdstip, 22.00 uur, in de buurt kwam, kreeg ik toch wel enigszins de bibbers. Al was het alleen al door dat weer. Koud en waaien, brrr. De kaartjes werden ingenomen en niet meer afgescheurd, als voorgaande jaren. Dus de stumperds die buiten wachtten op een tweedehands kaartje hadden pech ... Ik hield het bij drie wijntjes, viel best mee maar ik moest even wat losser worden. Het werd heel snel druk. Ook op de trap. Vlak voor mijn neus rolde iemand zo naar beneden en helaas voor haar viel ze met haar hand in haar glas. Het bloeden viel gelukkig mee. Zo zijn we alle verdiepingen langs geweest. Overal zag je bekende schrijvers en schrijfsters. Thomas Verbogt, Harry Mulisch (die echt ongenaakbaar leek,) heel anders dan Hans van Mierlo met Connie Palmen, die vrolijk waren. Marjan Berk was er ook, heel vrolijk. Chiem van Houwelingen herkende ik, Driek van Wissen, Peter van der Vorst (de royaltywatcher), Hugo Borst, burgemeester Cohen, minister Plasterk, Freek de Jonge, Kitty Courbois, Jan Decleir, Christian Weijts, (vrolijk lachend, ook naar mij.) De Jakhalzen, van De Wereld Draait Door, Mieke Verwey, Kluun, die ik in een overvolle gang tegenkwam. Hij had inmiddels met mijn uitgeefster staan praten en wist alles van me!!! Hans Dulfer, die saxofoon speelde in het midden van het dansende publiek. Leuk! lekker meegedanst. Jan Mulder. En hij was dus de meest benaderbare persoon. Hij vond die vrouwelijke auteurs erg gezellig, geloof ik. Waaronder hij ook mij verstond. Ik moet eraan denken mijn -blote!- schouder niet te wassen, daar had hij tijdens ons gesprek wel vaak zijn hand liggen ... hihihi. Ik stond bij hem aan de bar en hij keek me lachend aan. En ineens zei ik: 'Zeg Jan, ik wil ook een keer in De Wereld Draait Door.' Hij lachen. En zeggen dat ik ze een brief moest sturen waar ze niet omheen konden. Zoveel zat hij ook niet in DWDD. Oké, zei ik. Maar dat ik niet zoveel invloed had. Mijn brief zou niet zoveel stof doen opwaaien. En nu heb ik dus Francine Oomen niet gezien. Terwijl ik met haar een echt gesprek kon hebben: zij heeft voor mijn uitgever in een jongerenboek een voorwoordje geschreven! Nou ja, volgende keer dan? Afgesproken, Francine? Wij waren rond 0.3.00 uur thuis, ja, het duurde tot 03.00 uur of 03.30 uur maar als je daarna nog anderhalf uur moet rijden tja ... We zijn toch pas om 01.30 uur weggegaan. Ik vond het in één woord: GRANDIOOS! Maar ik heb mijn medeforummers dus wel gemist in al die drukte ...

Hihi, ik kende de rest ook niet allemaal, hoor. Het was in ieder geval wel voor herhaling vatbaar.

Ja, ik heb dit nou mijn hele leven al gewild: als een van die auteurs daarbij kunnen zijn. Kim, ik heb je echt lopen zoeken, bij alle brunettes! En Nic. Maar er waren een hoop blonde dames. Ik wist het niet. En dan vragen: ben jij ... en dan zijn ze het niet!!! En het was zeker suuuuuuuuuperheet. Pffft. (Door die wijn natuurlijk, haha.) Wij gingen rond 01.30 uur weg. Ach ja, we moesten nog anderhalf uur terugrijden, hè. Ja, ik heb met Kluun gesproken, kort. Hij kwam op me af en pakte met beide handen mijn hand vast en zei mijn naam. Ik denk dat hij het confronterend vond omdat hij zijn eerste vrouw zo ook kwijt is geraakt. Geëmotioneerd, weet je wel. Maar hij had al met mijn uitgeefster (die was er ook) staan praten. Maar er waren ook een heleboel schrijvers, hoor. Ik ken ze niet allemaal omdat ik meer 'in de jeugdliteratuur' zit. Het zijn inderdaad net normale mensen. Leuk is dat, hè, Irene, om zo met die schrijvers om te kunnen gaan. Trouwens, veel succes bij de Vurige Tongen!

Jaeggi klinkt mij erg bekend in de oren, Ondine. Is dat een columnist of eigenlijk een romanschrijver? Hij blogt ook geloof ik, hè? Hoe ziet hij eruit, blond, donker? Of misschien wel kaal?