Lid sinds

17 jaar 10 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

HEMA, Fristie, Bussink chocoladetaartenbollenkoek

Hallo allemaal, ik las laatst een verhaal voor iemand, en ik vroeg mij af of je merknamen mag gebruiken in je teksten. Voor diegene van wie ik het verhaal lees, kan dit handig zijn om te weten, maar ook voor mezelf.

Dus: In hoeverre mag je schijven: Ik ben naar de HEMA geweest voor een nieuw overhemd. Of ik bestelde een Magnum.

Ik kan me voorstellen dat zolang je de producenten of winkels niet beledigd ze alleen maar blij zijn met deze reclame. Of kunnen ze zeggen je gebruikt onze naam en daardoor verkoopt je boek beter en dus willen we daarvoor betaald worden.

Ik kan me een tijdje geleden herinneren dat ik ineens een aantal boeken achter elkaar las waarin de Ray Ban zonnebril telkens terug kwam. Ik begreep toen dat het iets heel speciaals moet zijn... Of is het andersom en zouden die schrijvers betaald krijgen om die naam te noemen.

Of moet je dan de Hema benaderen en zeggen ik gebruik jullie naam in positieve zin, betaal me maar?

En hoe zit het nou met productmerknamen die eigenlijk een product zijn geworden. Zoals ik maakte het aanrecht schoon met Vim. (je zegt niet schuurmiddel)
(jajaja ik ben heel oud, Vim bestaat vast niet meer, maar er zullen nog wel meer van zulk soort merkproducten zijn die zo een begrip/ding zijn geworden.

Wie brandt er los?

Roos

Lid sinds

17 jaar 10 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Hé ik ga ook naar de Aldi! Hahaha.

En je gebruikt die merken dus niet negatief. Dus niet dat de Kangoo weer niet wilde starten waardoor je te laat bij die Rot-Aldi was.

Grappig dat het zomaar mag!

Roos

Lid sinds

18 jaar 1 maand

Rol

  • Gewone gebruiker

Renate Dorrestein maakt in 'Mijn zoon heeft een seksleven en ik lees mijn moeder Roodkapje voor' reclame voor een smeermiddeltje om vrouwen makkelijker door de overgang te laten komen.
Dat brengt me op het idee om mijn volgende boek te laten sponsoren door McDonalds, mijn hoofdpersoon eet er vegaburgers. Als je dan toch merknamen gebruikt, kun je je ook maar het beste laten betalen, niet? wink

Lid sinds

19 jaar 2 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Ik ben momenteel een boek aan het lezen dat wel gesponsord lijkt door allerlei merken. De hoofdpersoon draagt geen spijkerbroek, maar een Levi's, ze drinkt geen water maar Perrier, ze rijdt auto en heeft het telkens over 'de Buick' enz.
Volgens mij mag het dus best wel.

Overigens heb ik zelf voor de zekerheid destijds een mailtje gestuurd naar de betreffende instanties, of ik ze in mijn boek mocht noemen.
Geen probleem, mits niet in negatieve zin.

Lid sinds

18 jaar 5 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Ik heb dat een keer gevraagd aan iemand van een tekstbureau, toen ik net bezig was.
Toen was de vraag meer andersom.
Mag je namen ook zelf bedenken al je verhaal in een bepaalde plaats afspeelt.
Het ging toen over namen van bepaalde dingen in Amsterdam, zeg maar restaurants, uitgaansgelegenheden.

Het kon beide was haar antwoord.
Mijn personen gaan dus gewoon naar Paradiso, naar de Hema, of naar dat Café dat eigenlijk niet bestaat.

Of iemand door de Bijenkorf loopt, of bij de Hema, het schept toch gelijk een ander beeld voor je lezer.

Ik vind voor mezelf wel, als er personen werken bij een bepaalde winkel, of restaurant, dan bedenk en creëer ik liever zelf iets.

Ik zou ook niet negatief over die Hema e.d. gaan schrijven. Ik weet niet in hoeverre zij dan recht hebben je aan te klagen.

Lid sinds

17 jaar 8 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Volgens mij ben je volledig onschendbaar, en zo hoort het ook. Dus ook wanneer het in negatieve zin vernoemd wordt. Zo niet hoort elke schrijver der benelux nu meteen de pen neer te leggen.

Lid sinds

17 jaar 11 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Door bepaalde namen te vernoemen, maak je je verhaal wel tijdsgebonden. Ik las in een boek dat de hoofdpersoon gauw een kopje Senseo maakte, tja, misschien hebben we die over tig jaar niet meer...

In mijn korte verhalen gebruik ik het wel, in mijn romans niet. Ik denk niet dat je er iets van waarde aan toevoegt als je schrijft dat je hoofdpersoon naar de supermarkt gaat of dat hij/zij gauw even AH binnenwipt.

:wink:

Lid sinds

18 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker

Hoi Roos,

Ik vermijd, waar mogelijk, merknamen te noemen. Dit is ook niet nodig.
Als ik zeg dat ze een spelletje spelen op en spelconsole, dan weten de meesten wel wat er bedoeld wordt.
Als er relevantie bestaat voor je verhaal, is het noemen van een merk wel handig.
"Zijn broer deed altijd zijn boodschappen bij de Lidl."
Dit geeft inderdaad al een direct beeld van die persoon. ( Is al eerder genoemd in dit topic ) :wink:
Kortom het ligt aan de relevantie.

Groeten,

Nick

Lid sinds

17 jaar 7 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

ik zag laatst een heel boek over windows
in negatieve zin
de schrijver vond microsoft windows maar niks en de monopolie blablabla
het mag gewoon hoor
dat krijg je als je een publiek iets bent.
net zoals sites noemen, mag ook gewoon.

Lid sinds

17 jaar 10 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Hallo allen, leuke nuttige reacties. Dus merknamen mogen gewoon en inderdaad het verschil tussen aldi of bijenkorf geeft aan wat voor mens je persoon is. Grappig hoe je de lezer kunt beïnvloeden in zijn gedachten over je personages. Nooit bij stil gestaan. Dus heel leerzaam dit. Leuk! Dank voor het meedenken. Roos

Lid sinds

19 jaar 3 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Voor zover mij bekend mag je merknamen en bedrijven vrij gebruiken. Mits, het geen smaad is.
Maar ja als ik dan aan Youp v't Hek denk met Buckler?????????????

Zelf ben ik een merken analfabeet (aldus mijn partner), maar de jeugd om mij heen draagt geen broek maar een Dockers of een 501, geen polo maar een RL (blijkt een Ralf Laurens te zijn) geen schoenen maar ........... hoe heten die dingen ook weer? O ja, Bommels.
Zelf wordt ik er stiekem scheef op aangekeken dat ik in mijn 18 jarig golfje rondrijd ipv dat ik de Range Rover pak, want dat "hoort" toch niet! De etiquetten gaan tegenwoordig niet meer over normen en waarden qua respect maar over gedragscode's t.a.v. wat je zou moeten doen/kopen afhankelijk op wel inkomstenniveau je verkeerd.

Heel veel mensen vandaag de dag ontlenen hun zijn en status aan wat zij dragen, (kunnen) kopen en waar ze in (kunnen) rijden etc. Wil je die types neerzetten zal je toch hun jargon moeten gebruiken.
Anderom dus ook, wil je iemand neerzetten die dat geen barst interesserd zal je ook dat goed moeten beschrijven, inclusief merknamen en winkels.

groet Carla

Lid sinds

17 jaar 11 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Nog grappiger, een van de personen in mijn aankomende boek heeft een emailadres van een provider die ik zelf had verzonnen, geloof iets van snelmail. Ik heb eerst gegoogled of de naam wel bestaat. Nee dus. Later bij het corrigeren nog eens gekeken. En ja hoor, de naam bestond, vers van de pers.
Dus heb ik het maar weer veranderd in iets anders. :D

Lid sinds

17 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker
In mijn vervolg op Het Monster Van Mama komt er een vergelijking met een rose teletubbie in voor. Vond ik wel zo'n duidelijk iets. Ieder kind kent een teletubbie. Dat mag ik toch wel gebruiken? Alleen de rose kleur kennen de Engelse tubbies niet.

Lid sinds

17 jaar 4 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Ik vind het erg storend als er merknamen in boeken staan. Dat beknot de verbeelding. Als ik Dan Brown (of all people) zie schrijven dat Carl in zijn metallic blauwe Mercedes SL200 zie stappen en er een gechromeerde Pirelli-velg afvliegt, begin ik te kokhalzen. Het begon me te irriteren bij een boek van Dirk Bracke. "Straks doet het geen pijn meer", ik dacht (en denk) werkelijk dat die man gigantisch betaald werd om zijn personages Fanta te laten drinken en met G-star rond te huppelen.

Lid sinds

17 jaar 2 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Aan de andere kant kan het heel makkelijk een bepaald personage neerzetten. Iemand die kleren koopt bij de Zeeman is toch een heel ander persoon dan degene die zijn kleren bij Oger haalt.

Lid sinds

19 jaar 1 maand

Rol

  • Gewone gebruiker
Ja. En dat verduidelijkt de (economische, sociale) positie van de hoofdpersoon/-personen direct. Ik heb het ook gedaan - overigens in humoristisch-negatieve zin - maar geen cent voor gevraagd. Een ondernemer/producent die bv cola verkoopt, is niet geïnteresseerd in een boek dat op relatief kleine schaal verkocht wordt (zoals in Nederland). Leuk dat het genoemd wordt, maar hij heeft er geen cent voor over.

Lid sinds

16 jaar 9 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Hoe zit het dan als je een verhaal over een man verteld die een liedje zingt. In je verhaal schrijf je twee regels van een song tekst die de man aan het zingen is, bijvoorbeeld:...let it be,..let it be. Moet je hier toestemming voor vragen? Of is bronvermelding in je boek voldoende?

Lid sinds

17 jaar 2 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Dat valt meestal niet onder het citaatrecht (omdat het niet nodig is voor het verhaal, je kunt volstaan met de titel van het nummer), dus ja, dan moet je er toestemming voor vragen en waarschijnlijk betalen.

Lid sinds

19 jaar 1 maand

Rol

  • Gewone gebruiker
Er worden toch wel vaker citaten overgenomen in boeken? Soms ontkom je daar niet aan. Je moet dan vermelden van wie het citaat afkomstig is (plus uitgeverij, plus jaar van uitgifte). Maar dat is iets anders dan vertellen dat Pietje zo'n dorst krijgt van Klenedrop.

Lid sinds

16 jaar 10 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Wat ik me afvraag: is het toegestaan om, in een forum met zoveel geemigreerden, onophoudelijk over dropjes en Hema enzo te praten?? Snik! PS: Ze hebben volgens mij geen vegaburgers meer bij McDonalds.

Lid sinds

19 jaar 1 maand

Rol

  • Gewone gebruiker
Je hebt gelijk. Niet schrijven over dropjes, sturen moeten we ze je!

Lid sinds

16 jaar 8 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
oh ja please, de geveltjes dropjes (voor mijn schoonmoeder dan). Ik hou niet zo van dat geplak achter mijn kiezen ;) ;)

Lid sinds

17 jaar 2 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Pff, ik kan best zonder drop of hema :P Als jullie over patat met mayo of haring op roggebrood gaan praten, word ik wel chagrijnig :P

Lid sinds

16 jaar 8 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
de één na de andere haring bracht ik door mijn keel, afgelopen December, totdat ik de lijkjes voelde kronkelen ;) En dus niet verder meer kon.

Lid sinds

16 jaar 8 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
:) dat weet ik, maar ik vond ze uit nostalgie lekker, de eerste paar en wilde mijn dochter, die mee was, laten ervaren wat het was om dit soort beestjes te eten (dat doen we hier niet) en zij vond ze verrukkelijk.

Lid sinds

16 jaar 10 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Ik vind zulke dingen ook uit nostalgie lekker. Vroeger at ik zelden pindakaas. Misschien 4 keer per jaar. Zelf had ik het niet in huis. Nu ben ik blij als een kind als ik nog een volle pot Nederlandse pindakaas ergens in een kast ontdek...