Als kinderen het woord "kut" in een boek lezen, dan denken ze dat dit normaal taalgebruik is. Ik vind dit dus niet. En ik vind het wel degelijk schadelijk. Op tv hoor je steeds vet, cool, lauw, maga, enz. In boeken worden deze woorden wat minder gebruikt. Ik pleit voor algemeen beschaafd Nederlands.

Maar ze hebben het materiaal niet. Een groene appel is niet te consumeren. Je kunt hem alleen maar plukken en weggooien en dat is wat je dan doet met de seksualiteit van een kind. Ja, weer zo'n metafoor van de appelen en peren, maar dit keer valt de appel toch niet ver van het topic. Marriejeanne, dit is juist niet zo'n appel-peer metafoor vind ik. En maakt helemaal duidelijk wat er nou erg is aan seks met kinderen.

Kan een woord als 'kut' wel in een jeugdboek voor 12+?

Als je iemand citeert, of iemand zegt 'Kut!' in het boek, dan vind ik het bij 12+ wel kunnen, hoewel het natuurlijk een achterlijk woord is. Als je als schrijver niet verder kunt komen dan een situatie te beschrijven als 'kut', vind ik het heel zwak.

Buiten dat ik vind dat dit woordgebruik 'met wild vlees' gooien is, vind ik dat mannen het bij hun eigen lelletje en vrouwen het bij hun eigen velletje moeten houden. Het is straattaal en dat hoort dus niet op papier te staan. Zo vind ik ook dat je een kind niet voor 'rotkind' mag uitmaken. Als kinderen zich dusdanig gedragen, vind ik dat de ouders zich moeten afvragen waar de oorzaak van vervelend gedrag van kinderen ligt. We schieten er met ons allen niets mee op als we straat- of schuttingtaal ook nog eens zwart op wit in kinderboeken gaan aanhalen. Op die manier wordt het rolbevestigend en een norm. Volgens mij is dat geen goede ontwikkeling.

, vind ik dat mannen het bij hun eigen lelletje en vrouwen het bij hun eigen velletje moeten houden.

Op die manier wordt het rolbevestigend en een norm. Volgens mij is dat geen goede ontwikkeling.

Uh huh...

Kan een woord als 'kut' wel in een jeugdboek voor 12+?

Gewoon doen, als de uitgever het niet ziet zitten, wordt het er vanzelf uitgehaald ;)

Het is inderdaad als reactie. Het wordt gezegd. Maar inderdaad, als de uitgever het niets zou vinden, kan hij het er altijd uithalen. Ik zal eens nakijken hoe vaak dit soort woorden in manuscript voorkomen. Volgens mij is het maar een of twee keer.

'Kut!' Ze sloeg haar handen voor haar mond en keek Belle verschrikt aan. 'Dat wilde ik niet zeggen. Sorrie.' 'Het geeft niet,' zei Belle, maar ze keek Bo niet aan. Ze staarde precies langs haar, naar de keuken. Daar rommelde haar vader met pannen en lepels. Hij had het vast niet gehoord. Toch? Mag het nu wel? (Niet omdat ik het wil, maar omdat ik wil weten of het ooit wel kan).

Ik ben geen kind, en ik ben geen schrijver van kinderboeken, dus het volgende hoeft u niet serieus te nemen. Als ik een kinderboek zou pogen te schrijven, zou ik proberen de schuttingtaal en vloekwoorden te vermijden. Ik zou zelfs 'hartstikke' niet gebruiken. Het is gewoon niet mooi. Een getalenteerd schrijver kan toch wel de situaties beschrijven, zonder de armoedige schuttingtaal nodig te hebben. Natuurlijk hoor je van alles op het schoolplein, maar dat hoef je toch niet te sanctioneren. 'Ik heb liever dat je dat woord niet gebruikt.' 'Waarom niet, het staat in het boek van CS ook!' 'Ja, maar dat is een kinderboekenschrijfster, en die doet dat om het herkenbaar te maken, en om jouw wereld niet in te perken.' 'Huh?'

Zover waren we al. De meeste van ons willen geen lelijke woorden in een boek. Niet als schrijver, niet als lezer, niet als ouder. Enkele anderen wijzen erop dat je een kind daarmee een wereld laat zien die niet zo bestaat. Kunnen kinderen zich daardoor beperkt voelen? Iedereen scheldt, behalve in een boek. Zijn de mensen die zij kennen dan niet normaal of zo? Nee, ik denk zelf niet dat een kind zo denkt, maar ik weet dat niet, ik heb er geen onderzoek naar gedaan, het zou kunnen. Stel nu dat het wel zo is. Moet je dan maar wel schelden? Nou, ik persoonlijk, als ouder, scheldt nog steeds liever niet. Schelden en corrigeren tegelijk dan maar? Ik denk overigens wel dat ik dan een ander woord kies dan K**. Terwijl ik dat, als ouder, toch echt zeg als ik weer eens van de trap af kletter. Het is moeilijker dan het lijkt, het antwoord op deze vraag. Of maak ik het moeilijk?

Dubbel.

Het mag best, kut enzo vind ik. En ik weet niet of je haar sorry laat zeggen omdat jij dat wil of omdat zij dat ook vindt, en het hangt er maar net vanaf hoe oud ze is - maar ik vind het een beetje raar staan.

Hihi. Zo deden mijn buurmeisjes het laatst. Met veel gegiechel.

Ik vind die schuttingwoorden zo erg armoedig staan. Ik heb bij het k*twoord soms wel de neiging om meteen l*l terug te zeggen, k*t is zo'n rotwoord. Waarom moet dat nou altijd? Emancipatie zullen we maar zeggen ...

Een kut is toch ook gewoon kut? ;)

Stel dat we "Vagina" beginnen te zeggen en het wordt een nieuw scheldwoord, wat moeten we dan voor dat geslachtsdeel gebruiken?

Mossel?

Of dampige grot. Of iets met "druip" in. Druipspleet, bijvoorbeeld.

Nee joh, weggooien dat woord en meteen de mannelijke vorm gebruiken. Stel je voor dat iemand op het werk komt en meteen roept: Lul, ik stond in de file! Klinkt minder agressief dan dat andere woord. Ja, ik heb daar nou eenmaal moeite mee. Je hoeft niet op die manier te vloeken. Klote en shit kunnen ook heel goed.

Nu snap ik wonderers opmerking pas. Maar dan is een lul ook gewoon kut. Voor sommigen.

Kut bekt gewoon lekker... Ik zeg het hier ook regelmatig, hier kijken ze er tenminste niet zo beledigd van op :D "Cut what??" Als je zegt "lul, ik stond in de file", denkt je gesprekspartner dat je hem uitscheld.

Ik zeg ook erg vaak kut... te vaak, eigenlijk. Ik heb bij nader inzien mijn manu nog eens gescreend op 'kut' en 'klote', en het was toch iets meer dan ik dacht. Uiteindelijk heb ik alle vloeken maar aangepast of verwijderd. :)

Grof taalgebruik zoals: Krijg de klere! (cholera) Krijg de tering! (fatale tuberculose) Krijg de kanker! Krijg de jankanker (milde vorm van kanker) moet dus in kinderboeken, want anders wordt hun wereld te beperkt. Ze horen het dan op straat en voelen zich ermee vertrouwd. Mooi. Een mooi stukje taalgebruik ingepolderd. Maar nu heb je weer iemand, die nóg sterker uit de bus wil komen. Hij heeft van zijn grote broer gehoord: 'Je moeder is een kankerhoer. ' Dit kan niet, maar dat komt wel, want alles moet kunnen, alles moet mogen. En zo schrijdt de verloedering voort.

Ik zeg altijd Cut als ik val. En meestal 'and paste' erachter aan. Ik val vaak. Ik weet niet of je op mijn post reageert Rosen, maar dat is dus niet wat ik bedoel, dat alles maar moet mogen en kunnen, dat schiet weer veel te ver door naar de andere kant. Ik vraag me alleen of of mijn eerste spontane reactie 'nee natuurlijk niet, vloeken in een kinderboek, ben je nou helemaal gek geworden' wel zo reeel is als ik zo heel politiek correct denk. Zou je kunnen overwegen dat vloeken ook iets is wat je moet leren, en dat je kinderen daarbij ook grenzen en handreikingen moet bieden? Gek als het klinkt, maar iemand heeft mij dat ook geleerd toen ik een jaar of acht was. Welke vloeken zijn te erg voor de wereld (ziekten en dood), met welke kan je mensen kwetsen (god en gebod) en welke woorden mogen dan wel (da's een moeilijke, maar bijvoorbeeld jemig en jee en verdorie mochten we wel zeggen). Ik had alleen niet meer zoveel zin om te vloeken, de lol was er wel een beetje af toen ik precies wist wat ik zei :wink: .

de lol was er wel een beetje af toen ik precies wist wat ik zei. Prima, vooral voor schrijvers.

Vind ik ook.

jemig en jee en verdorie mochten we wel zeggen

Echt? Wij mochten dat thuis nooit. Nu ook nog steeds niet. :smirk:

Cut and paste vind ik wel erg leuk, eigenlijk. :D