Vloeken en grof taalgebruik in kinderboeken

Grappig, die verschillen. Ik vind het woord stabijters niet overkomen als een vloek en met heilige ervoor al helemaal niet.

maar stabijters klinkt niet zo goed hoor :) sta-BIJT-er, sta en bijt erin

Hmmm... 'Heilig' klinkt inderdaad vrij vredig en 'gretig' vind ik vooral mooi door die g-klank, waarin je redelijk wat frustratie kwijt kunt. Het moet dreigender denk ik. 'Griezellemeuk' of 'grietmettanden' is in dat opzicht misschien beter, maar daar ga ik nog flink over nadenken. Grietmettanden, wat een gedoe! (klinkt op zich wel... ;-) ). Het staat een ieder vrij om betere vervloekingen naar mijn hoofd te slingeren ;-).

Je moet natuurlijk niet je boeken overladen met scheldwoorden, maar je moet oppassen dat je, door geen scheldwoorden (verdorie enz. óok niet) gebruikt, je geloofwaardigheid verliest. Ik weet niet hoe dat bij jullie is, maar probeer er eens op te letten hoe vaak je de neiging krijgt te gaan vloeken. Ik bedoel niet dat we allemaal scheldend door het leven gaan, maar je gebruikt toch aardig wat scheldwoorden in de hoeveelheid tijd die een boek meestal in beslag neemt. Dus: vermijd (zware) scheldwoorden, maar verban ze niet.

Ik heb trouwens hun rapport gedownload en er een stukje uit gekopieerd. Dit vinden zij scheldwoorden:Categorieën grove taal De volgende soorten woorden werden genoteerd: - vloeken: krachttermen waarin God, Jezus of de verdoemenis worden genoemd. Bijvoorbeeld de gvd-vloek, verdomme, godsamme, maar ook het gebruik van de namen van God en Jezus als stopwoord. - bastaardvloeken: vloeken die vervormd (verbasterd) zijn. Bijvoorbeeld getverdemme, potverdorie en jeetje. - scheldwoorden: alle woorden die iemand op een negatieve manier karakteriseren, inclusief de schuttingwoorden. Bijvoorbeeld eikel, idioot, rotzak. - verwensingen: alle woorden waarin iemand iets kwaads wordt toegewenst of waarin op een grove manier gewenst wordt dat iemand verdwijnt. Bijvoorbeeld: krijg de kanker, rot op. - schuttingwoorden: alle grove woorden die verband houden met fecaliën, geslachtsdelen of geslachtsgemeenschap (exclusief de scheldwoorden). Bijvoorbeeld shit en klote. - overige woorden: grove woorden die niet direct ondergebracht konden worden in een van de overige categorieën, maar waarvan we aannamen dat ze toch door veel mensen als grof ervaren zouden worden. Bijvoorbeeld teringkop, ik sla je op je bek, gluiperige smoel.

In hoeverre hebben schrijvers een voorbeeldfunctie? In ieder kinderboek wordt gescholden, anders is het maar een saai boek. Ik probeer zo creatief mogelijk te "vloeken". Maar grof taalgebruik is niks voor mij.

Alsjeblieft zeg, als ik ergens niet tegen kan, dan is het dat 'wijze' (???), of liever betweterige gedrag van volwassenen als het over kinderboeken gaat. Het gáát niet om wat de ouders al of niet gepast vinden. Het gaat om wat de kinderen beleven aan het taalgebruik in een boek. Misschien laten ze wel een zucht van opluchting als in een boek een woord staat dat ze zelf nooit mogen gebruiken. Is dat dan niet prachtig? Heb je dan hun leefruimte niet op een geweldige en gezonde manier vergroot? Wel dus. En daar zijn die boeken voor. Mij lijkt dat het allerbelangrijkst van kinderboeken: hun wereld vergroten zodat ze zelf vrijer kunnen ademhalen. Laten ze daar onderzoek naar doen, laten ze daar een enquête aan wijden. Ipv de ouders vragen waar ze zich aan ergeren. Wie interesseert dat iets? Kom nou toch! Grrrrr!!!!!!!!!!! Ariadne

Dat ben ik niet met jou eens, Ariadne. "hun wereld vergroten zodat ze zelf vrijer kunnen ademhalen," schrijf je. Natuurlijk. Maar dat hoeft toch niet met schuttingtaal. Ik sluit me aan bij wat Fré schreef, in het begin van dit topic. Het is de wereld omdraaien als je zegt: de kinderen horen die taal ook wel in de zandbak. Van wie hebben ze die geleerd? De wereld om kinderen heen is zeer vervuild en levensgevaarlijk. Daar hoeven we met ons taalgebruik geen accenten aan te geven. (Volgens het Reformatorisch Dagblad heb ik zelf ook hele en halve vloekwoorden gebruikt in mijn boeken, - waar ik het niet helemaal mee eens was, nl: 'hele' vloeken heb ik niet gebruikt, wel hier en daar een bastaardvloek - en bij voortschrijdende geestelijke groei zal ik die termen toch vermijden in een volgend kinderboek). Maar er is een verschil tussen een kinderboek en een jeugdboek. Als een jongere een situatie als 'kut' benoemt, en het is duidelijk dat het inderdaad een zeer slechte situatie is waarin die jongere zich bevindt, dan zou het zeer onnatuurlijk zijn en achterlijk overkomen als je die uitdrukking die recht uit zijn hart komt, ging polijsten als: 'Het was een minder aangename ervaring.' Nee. Het was gewoon kut! Duidelijk. Alhoewel: ik vind dat soort uitdrukkingen eigenlijk gewoon achterlijk. Kut en klote. Arme taal.

Ik houd ook niet van die taal, Marriejeanne. Gelukkig heb jij die woorden al voor me opgeschreven. ;-) Maar we kunnen er niet meer omheen. In kranten en op televisie worden ze door niet de minst onbelangrijke personen gebruikt. Hoe kan je ze dan mijden in een kinderboek?

Is bastaard ook geen scheldwoord eigenlijk? Wanneer zo'n net blad dan over bastaardvloeken schrijft, zijn ze toch geen haar beter?

Schuttingwoorden zijn het ergst. Daarna die met ziektes erin. Ik vind trouwens dat je mensen moet overtuigen met argumenten. Ik kan kinderen heel goed duidelijk maken hoe het hoort op een normale manier. Communiceren, dat is het toverwoord. Ik zou zeggen: probeer het maar eens. (Zei de lerares.)

Ik ken veel kinderen die het als een enorme opluchting ervaren om te lezen over dingen die niet ´mogen´. Ook waar het woordgebruik betreft. Vraag het ze maar eens. (Ik ben ook lerares. ;) ) Je zult mij ook niet snel betrappen op vloeken of schuttingtaal. Ja, in zekere zin is het armoede. Maar.... Schuttingtaal is nu eenmaal een gegeven in de reele wereld, in de echte leefwereld van onze kinderen. Als je dat dan weglaat in de boeken die ze lezen, dan perk je hun wereld in. Dat is benauwend en beangstigend voor heel veel kinderen. Vraag het ze maar eens. (Ik ben ook lerares. ;) ;) ) Zoals Pluisebol het al zei. Ik ben het ook eens met het onderscheid tussen kinderboeken en jeugdboeken. Ik schrijf zelf voor de tussengroep, ergens van 13 tot en met 18 jaar. Communicatie is inderdaad het toverwoord. En dat gaat twee kanten op! Dat betekent dat je je ook verdiept en inleeft in de taal van dat kind. Erom kunt lachen, begrijpt waar het vandaan komt, het niet zwaar maakt, niet veroordeelt, maar zelfs apprecieert. En toch corrigeert. Dat mis ik bij veel van die commentaren over gebruik van schuttingtaal door ouders. Ze doen alsof het leven ervanaf hangt. Nou nee, hoor, het leven hangt van heel andere dingen af. ;) :) Ariadne

Ik ben geen lerares! Een biebmiep. Haha. Ik kwam alleen zo belerend over, vond ik.

Ja, dat kwam het inderdaad, vond ik ook. :P En neem dan maar van deze lerares aan dat het werkt! :) ;)

"Schuttingtaal is nu eenmaal een gegeven in de reele wereld, in de echte leefwereld van onze kinderen. Als je dat dan weglaat in de boeken die ze lezen, dan perk je hun wereld in. Dat is benauwend en beangstigend voor heel veel kinderen. Vraag het ze maar eens." Hoe moet ik me dat voorstellen? Wat is benauwend en beangstigend? Een kind leest een boek zonder schuttingtaal en wordt daar bang van? Omdat zijn wereld ingeperkt wordt? Dat geloof ik niet, hoor. Ik heb nog nooit een kind bang zien worden als het Jip en Janneke las, Dik Trom, Madelief, of noem de consorten maar op. Ik denk dat je hier iets onbewusts van jezelf projecteert, Ariadne. Een wens, misschien. Een herinnering. Een boosheid. Een lust om te schelden - wat je vroeger niet mocht? Zoiets.

Ik zag 'onze eigen' IrisB ook in het lijstje staan, van onderzochte boeken.

Hoi, er zijn al vele meningen gegeven, maar bij deze ook de mijne. Zowel in mijn net uitgegeven (POD-)boek en in het boek dat ik aan het schrijven ben, komt het woord shit voor. Ik denk dat dat een term is die kinderen veel gebruiken. Woorden als k*t, gvd en dergelijke, evenals het laten uitschelden van mensen door ze een ziekte te wensen, zou ik niet zo gauw gebriuken (het laatstgenoemde nooit). Ik denk dat, in hoeverre je dit soort termen 'moet' gebruiken, ok erg afhankelijk is van de inhoud van het boek. Als een kind in mijn boek in nood zit, zou ik eerder een ander kinder laten zeggen: 'Wat vind ik dat rot voor je' dan: 'K*t zeg!' Maar het moet natuurlijk wel passen. Ik denk dat als je een fantasieverhaal schrijft, het dan makkelijker is om scheldwoorden te verzinnen. Zoals Ajstinad bijvoorbeeld, met haar/zijn: 'Grietmettanden, wat een gedoe!' Dat vind ik ook wel leuk klinken. Verder had ik vroeger een vriend die mensen wel uitschold voor banaan of ei, dat vind ik ook niet zo gek (tenzij je boek over drugsdealers gaat of zo). Eikel zou ik zelf niet zo;n moeite mee hebben. Ajstinad, de woorden op de site die je geeft, zijn nauwelijks scheldwoorden te noemen. :)

Trenke, ik ben het volledig met je eens. Marriejeanne, ik baseer mijn bericht op feiten, d.w.z. reële ervaringen met en van reële kinderen in de reële wereld. Tijdens mijn studie heb ik onderzoek gedaan naar leesreceptie van schoolkinderen en de effecten op hun psychische ontwikkeling. Bovendien bestaan er veel andere onderzoeken naar deze en soortgelijke onderwerpen. Dat alles heeft met projecties mijnerzijds niets van doen. Ik kan elke auteur van kinder- en jeugdboeken aanraden enkele van dat soort onderzoeken te lezen. :) Ariadne

Ik wilde me er niet mee bemoeien, maar ik lag net in een deuk. Ik las de opmering 'show don't tell' gebruiken in plaats van scheldwoorden. Dus in plaats van het (scheld)woord 'kut' te gebruiken.... Vul de rest zelf maar in.

Dan vind ik het scheldwoord 'klootzak' beeldender. Say no more... nutch nutch, wink wink! }:) Ariadne

Ariadne, je schrijft: "Tijdens mijn studie heb ik onderzoek gedaan naar leesreceptie van schoolkinderen en de effecten op hun psychische ontwikkeling. Bovendien bestaan er veel andere onderzoeken naar deze en soortgelijke onderwerpen. Dat alles heeft met projecties mijnerzijds niets van doen. Ik kan elke auteur van kinder- en jeugdboeken aanraden enkele van dat soort onderzoeken te lezen." Dat lijkt me interessant, maar ik ken het begrip leesreceptie niet. :? Kun je enkele van die onderzoeken noemen of linken?

Ik verzin ook weleens van die absurde kindervloeken in mijn verhalen. Jeetjemina past dan niet echt ...

En Jeetjemina mag niet eens, Mara, Jeetje wordt namelijk gerekend tot de bastaardvloeken. Is afgeleid van Jezus.

:D :D :D Tja, zo had ik mijn opmerking nog niet bekeken. Ach, met sexuele voorlichting kun je niet vroeg genoeg beginnen ;) Ik vind het gebruik van scheldwoorden afhankelijk van de leeftijd. Onder 6 hoeft het echt niet. Daar mag trouwens nog alles 'show-don't tell' ;)

Daar mag trouwens nog alles 'show-don't tell'

Hoe bedoel je? Heb je 't nu ook over scheldwoorden? Dat lijkt me best moeilijk. Of neem ik 't nou te letterlijk?

Ik las laatst nog een kinderboek waar het woord "kut" in voorkwam. HiIer was ik toch niet echt blij mee. Mijn kinderen (9 en 10 jaar) hoeven dat soort woorden toch niet te lezen. Helaas ben ik vergeten in welk boek het stond.

Waarom niet? Ik krijg altijd een beetje de indruk dat ouders dat vooral willen voorkomen omdat, als ht kind de nieuwverworven woorden in het openbaar worden gebruikt, ze worden gezien als slechte ouders die hun kind niet kunnen opvoeden. Want kom op, hoe schadelijk is het nou voor een kind om kut te zeggen in plaats van sjips?

Dat klinkt een beetje, wonderer, alsof je zegt "waarom zou je niet met kinderen mogen neuken, ze hebben het materiaal en zijn mens. Later doen ze 't toch!"

Dat maak jij ervan. Vies mannetje.

Maar ze hebben het materiaal niet. Een groene appel is niet te consumeren. Je kunt hem alleen maar plukken en weggooien en dat is wat je dan doet met de seksualiteit van een kind. Ja, weer zo'n metafoor van de appelen en peren, maar dit keer valt de appel toch niet ver van het topic.