Vloeken en grof taalgebruik in kinderboeken

Niet 'lekker gaan vloeken'. Een beetje schelden kan wel, maar teveel niet vind ik (maar ja, wat is teveel). En zeker geen ziektes. Kut, klote enzo kan weer wel.

Ik ben altijd een beetjes sceptisch tegenover de bond tegen vloeken. Volgens mij zien zij woorden als Jeetje en Potjandorie ook als vloeken.

Kut vind ik niet kunnen hoor. Overigens ben ik een van die ouders die zich stoort aan gevloek in boeken.

Klopt Trannel, dat soort woorden is ook meegeteld.

Jeremetijd ed vind ik juist leuk, origineel.

Sommige 'krachttermen' moeten best kunnen, ook in kinderboeken. Zij horen dat toch ook op straat? Volgens mij wordt zo'n boek dan veel echter voor kinderen, het leeft meer en sluit aan bij hun normale ontwikkeling. Het moet niet te erg worden, zoals gvd en dergelijke, maar jeetje en verdorie of potverdikkeme kennen kinderen toch allemaal? Volgens mij zijn het de eerste woorden die ze leren op de eerste dag van de kleuter, o nee, groep 1 van de basisschool, als ze het al niet kennen van het dagverblijf. Dat je als ouders of opvoeders het daar altijd mee eens moet zijn is een vraag waar jezelf in je gezin een antwoord op kunt hebben en waar je zelf de norm legt. Daar kún je dan toch wel iets mee? Bij streng gelovigen is jeremetijd of jeetje al een vloek. Dan zijn ze al beledigd en voelen zij zich aangevallen. Maar, moet je daar dan altijd rekening mee houden?

Ik vind dat kinderen niet moeten worden blootgesteld aan de realiteit alsdus. We zijn zoogdieren, dat wil zeggen dat we eerst een tijd in de baarmoeder vertoeven, en vervolgens een tijdlang gezoogd worden door de moeder, dit in tegenstelling tot de niet-zoogdieren. Vinden we dat babies, omdat de realiteit zo is, maar moeten ontzeggen van hun zoging? Hun moedermelk? Omdat wij, als volwassenen, ook niet aan moeders borst liggen te lurken? Nee dus. Kind zijn houdt in dat de realiteit nog niet aan je besteed is. Waarom zou je die dan via verhalen (wat subliminale leerscholen zijn voor wat later komt, en geen cold turkey kickcentra) willen inlepelen? Schelden in een kinderboek. Volgens mij kan een kind nog niet goed het onderscheid maken tussen een vloek en het effectieve boos-zijn. Ik zou het dus niet gebruiken in een boek. Jeetje en derlijke vind ik niet vloeken, maar een uitdrukking van verbazing.

Ik vind het niks, dat schelden in kinderboeken. Waar blijven we dan nog als ouders? En wat dat betreft kun je hier ook heel goed 'show don't tell' gebruiken, wie weet bedenken ze zelf zo hele creatieve manieren om hun boosheid te uiten.

Denk niet dat door het weglaten van vloeken, de kinderen het zullen laten. Hebben jullie wel eens op een speelplaats rondgelopen?

Als klein kind wel, maar toen lette ik nooit op de andere kinderen (was toen best wel autistisch). Dus vertel?

Ha, dat zou je wel willen. Nee, ik blijf netjes, dus vertel ik niets over die shitwoorden en verdomde scheldkanonnades. ;-)

Dan is het goed. :)

Kinderen horen alles. Bij mijn zus thuis wordt flink verbouwd en geklust, en dan gaat er nog wel eens iets mis. Na een (ik neem aan nuttige vloek) van mijn zwager kreeg hij de prachtige vraag van zoontje van destijds 2 jaar: 'Wat is Sotverdomme?' Tja, waar halen ze het vandaan hè? :)

Trannel, hij is leuk!

Alle kinderen vloeken }:) Maar om nu hun vocabulair te vergroten :O. Ik ben meer voor creatieve alternatieven, die vinden kinderen ook leuk. Potjandriedubbeldosies werkt nog altijd.

Rododendron!!!

Verdonk ipv (G)VD.

Of die lekker smeuïge vloeken in de Suske en Wiske: driedubbel doorgehaalde gehaktbal of zoiets.

Na verbaasd te zijn alsof je niet begrijpt wat er gezegd werd, opeens begrijpen en zeggen dat hij het waarschijnlijk verkeerd gehoord had, deed ik het 'goed' voor: met een gemaakt boze toon zeggen: Rótterdám! Daarbij even stampen op de grond en het was opgelost. Bij onze zoon van toen drie, net op de peuterspeelzaal, werkte het een hele tijd prima.

Dan discrimineer je Amsterdam, Jacqueline.

blikjekater. dat is wat wij mochten zeggen.

Ja Pluisje, fout, fout, fout van mij! Maar Rotterdam heeft meer de klank van gvd. Wij woonden toen niet zover van Rotterdam af, dus dat lag iets dichterbij of bekender in die kleine oortjes.(ze vingen wel alles en nog meer op) zucht. Wij mochten thuis zeggen; potjedorie-nogaantoe of potjedriedubbeltjes.

@ allemaal, Voelt iemand zich geroepen om alle kinderkrachttermen bij elkaar te zoeken? Als we met ons allen, alle goedgekeurde 'vloeken' van vroeger bij elkaar zetten, kom je een heel eind. Eerst een nieuw topic starten, insturen, verzamelen, ieder zoekt er tien uit en maakt een kinderverhaal waarin met die tien stoute woorden heerlijk gespeeld kan worden, je geeft ze personages of gebruiksvoorwerpen of weet ik veel. Zomaar een idee even van mij.

Kennen julie het boek 'Marietje Appelgat' van Lydia Rood? Ik ben het nu aan het voorlezen en mijn jongens (6 en 7) liggen compleet in een deuk van al die vieze, stoute woorden. Niet echt scheldwoorden, maar soms wel op het randje, vind ik. En moi, moraalridder, snap erg goed waarom ze zo'n lol hebben maar denk tegelijkertijd... zelf zou ik dat toch niet zo direct op durven schrijven... In Marietje Appelgat pást het wel prima, waarschijnlijk door de absurditeit van het verhaal en de humor, heerlijk. Maar zelf dub ik me al wezenloos of ik 'Shit' mag/wil/kan gebruiken.

En dit woord dan, komt uit een vies versje (dat stond in de Bobo, jaren geleden) 'Hanepikkelullie.' En op het eind iets van 'Poep Jan Knor.'

Die laatst genoemde woorden zijn allemaal heel leuk. Maar echte vloeken en scheldwoorden zou ik toch beperken in kinderboeken tenzij het echt functioneel is en nodig om iets aan te geven. Kinderen gebruiken en horen al genoeg zulke woorden, dat voorbeeld hoeven schrijvers toch niet ook nog te geven of juist na te volgen. Stel je voor dat het in boeken normaal wordt dat kinderen hun moeder k-wijf enzovoorts mogen noemen. Ik vind het niet kunnen, heb het thuis de kop in moeten drukken bij mijn puberdochter. Bekende woorden die populair zijn gebruiken is veel meer eigentijds, b.v. dushi (liefje oid) of swa. Wij zitten in de buurt van Rotterdam, mijn oudste dochter leert woordenlijst straattaal liever dan haar Frans. Dit is een soort Rotterdams vermengd met antilliaanse invloeden geloof ik. Dat is op internet te vinden, vind ik veel creatiever dan de 'ouderwetse' vloeken. Dat spreekt kinderen meer aan denk ik

Het enige waar je wat mij betreft rekening mee zou moeten houden, is ouders die je boeken gaan "verbieden" als er naar hun smaak te veel "slechte" woorden in staan. Ik persoonlijk vind dat die ouders niet zo moeten zeiken, het zijn meestal toch niet de meest schokkende woorden. Ik had (en heb) er altijd een grafhekel aan als ik weer eens een boek uit de bieb haalde waar alle vloekwoorden waren doorgekrast door een overijverige gristen. Ik kom uit dezelfde plaats als de bovengenoemde bond. Ps deze post is expres ongenuanceerd.

Oe! Ja, die doorgekraste woorden, errrrgggg. En dan wilde ik juist weten wat er stond, natuurlijk. Na zestig pagina's konden ze niet meer goed krassen en dan flink staren naar de haaltjes ... altijd weer een tegenvaller als er gewoon jemig bleek te staan.

Ik heb het liefst niet dat ouders mijn boek gaan verbieden, hoewel het onderwerp voor sommigen natuurlijk ook al een reden kan zijn. Zelf ben ik Harry Potter juist gaan lezen na het zoveelste bericht in de krant over gelovigen die het boek verafschuwden, in die zin is negatieve reclame dus ook reclame ;-). Mijn vampierjagers zijn wat ruig in de mond (dat worden ze wel door het werk), maar ik wil niet dat gelovigen zich ergeren en eigenlijk wil ik, als niet-gelovige, ook geen vloeken gebruiken die naar het bestaan van een god verwijzen waar ik niet in geloof. 'Heilige stabijters' is dus een vloekwoord in mijn boek, maar nu ik erover nadenk is 'gretige stabijters' qua klank misschien beter. Als iemand nog betere suggesties heeft, hoor ik het graag! Hier vind je trouwens een lijst van vloeken: http://www.belegenwoorden.nl/

'heilige stabijters' klinkt voor mij toch meer een vloek dan 'gretige stabijters', gretig klinkt voor mij meer als dat ze snel aan willen vallen.