Ik kan steeds minder goed begrijpen welk punt je nu wil maken.

Het uitgangspunt lijkt te zijn dat een goede (fictie)schrijver zich moet kunnen verplaatsen in zijn personages en dat mensen die zich kunnen verplaatsten in andere mensen betere mensen zijn. Ergo: schrijvers zijn betere mensen. Diezelfde redenering heb ik een keer zo verwoord gezien: Een koe heeft vier poten. Ik zie een beest met vier poten, dus dat moet een koe zijn.

Olivier, jij zegt: '... zijn kwalitatieve schrijvers meer dan gemiddeld empathisch en is dat een goede zaak? Verlenen zij daarmee een dienst aan de lezer?' Hm, ik denk dat een kwalitatieve schrijver of een erge slechterik kan zijn, of een zachte, empathische of begrijpende. Het kan in mijn optiek beide zijn en alles daar tussenin. Verlenen ze een dienst aan de lezer? Ik weet niet of een lezer behoefte heeft aan een dienst van een schrijver, ik hoef als lezer niet altijd iets van een schrijver te leren. Die behoefte heb ik niet. Als ik op bewust op zoek ga naar hoe een detective in elkaar zit, zoek naar het plot, zoek naar de structuur om het naderhand eens zelf te proberen, dan levert de oorspronkelijke schrijver mij een dienst. Maar de vraag is of een schrijver in het algemeen een dienst levert aan de lezer. Ik denk het niet. Stationsromannetje? Nee toch?

' vergeet je niet dat het hoofd van de hp in fictie is en fictie blijft? Het is geen realiteit.

Schrijvers zijn niet de veroorzakers, maar wel de bron van ellende? Dat onderscheid is me niet helemaal duidelijk.

De veroorzaker van de ellende is de terrorist die mensen neerschiet. De bron van ellende is degene die hem op het idee heeft gebracht. Is dat nou zo moeilijk? Het idee van 9/11 kwam uit een amerikaanse film, gebaseerd op de "regel" Conflict!, verplicht voor elke schrijver die rijk en beroemd wil worden. Schrijvers zijn geen betere mensen, maar de meesten voelen zich wel beter, zo goed dat ze zichzelf en/of hun ideeën (conflict) als voorbeeld voor iedereen op tafel leggen. Hoogmoed heet dat, en volgens Dante is dat de ergste zonde.

Ik wil ook geen goed nieuws-journaal kijken waarin louter over de geboorte van een nieuwe dwergchimpansee wordt bericht. Als je alleen dat soort informatie meekrijgt dan word je daar onwetend of zelfs dom van, lijkt me. (...) Los daarvan kun je je nog afvragen wat voor wereld we zouden krijgen als er geen slechtheid meer bestond. Dat zou wel saai zijn, de mens zou zich ook niet meer ontwikkelen

Het is kiezen tussen het verslaan van verkeersongelukken of diezelfde tijd besteden aan het voorkomen van die ongelukken. Dat laatste lees ik nergens, misschien wel omdat we niet willen horen dat je met drank op beter niet achter het stuur kan gaan zitten. Het is namelijk heel saai om niet dronken te rijden. Jij ziet liever berichten over uitgestorven diersoorten? Over problemen waar al jaren over geschreven wordt maar waar niemand zich druk over maakt omdat er niets mee te verdienen valt? Het grote probleem is dat niemand zich meer een wereld kan voorstellen zonder geweld en ruzie. Dat is geen kwestie van dom of slim, alleen van jezelf aanpassen aan je omgeving, een omgeving die Conflict predikt, omdat dat gewoon lekker verdient. Als jij liever een relatie hebt die bol staat van de conflicten, dan heb je gelijk dat dat zelden saai is, met een scheiding als happy end (behalve als je fictie schrijft natuurlijk). Als vrede saai is en oorlog interessant, dan zul je het nog ver schoppen als schrijver, maar niet als mens. Om over ontwikkeling nog maar te zwijgen... Maar goed, iedereen heeft het recht om zijn eigen levensstijl te verdedigen. Sommige idioten doen dat met mitrailleurs, andere idioten verkopen die mitrailleurs en de derde groep idioten schrijft er over. Ieder zijn eigen levensstijl en zolang ik niet bij de vierde groep idioten zit (degenen die neergemaaid worden) zal ik mijn mond verder wel houden. Er is geen markt voor vrede, alleen voor conflict en slecht nieuws, misschien wel omdat we niet anders gewend zijn? Misschien omdat geweld beter verkoopt? Welke oorlog is er morgen in de aanbieding?

Een goede fictieschrijver weet die suggestie op te roepen en verleent daarmee een dienst aan de lezer.

1. Daarnaast zijn er dus blijkbaar slechte frictieschrijvers wie dit niet lukt. 2. Daarmee is dus alleen gezegd dat goed fictieschrijvers goede fictieschrijvers zijn, omdat 3. Een goede kleermaker, goede kleren maakt waarmee hij zijn klanten een dienst bewijst; een goede bakker goed brood bakt waarmee.... etc. Probeer nou eens uit te leggen waarom schrijvers betere mensen zijn. Ik wil er een worden dus ik ben razendbenieuwd.

Reivilo, je hebt me inderdaad juist getypeerd dat ik, waar een vraag wordt gesteld, de onbedwingbare neiging heb naar een antwoord te zoeken. Ik begrijp nu dat dat niet de bedoeling was. Sorry. Laat ik dan een tegenvraag stellen, waarop je geen antwoord hoeft te geven. (De vraag is immers al meerdere keren onbeantwoord gebleven, dus mijn verwachtingspatroon is wat dat betreft enigszins bijgesteld) Beter dan wat? Zelfs als je geen logische antwoorden wilt, en alleen maar ins blaue hinein wilt filosoferen over de vraag of schrijvers betere mensen zijn, dan kan het toch nuttig zijn om te weten waarmee je ze wilt vergelijken?

Nee joh! nuances zijn zo 2008. Weg ermee! Ik ben wel blij met je antwoord, want impliciet geef je daarmee aan dat je mijn eerdere vergelijking met de koeien niet hebt begrepen. De empathie-factor mag dan wel positief uitvallen in de beoordeling van een fictieschrijver, maar je gaat volledig voorbij aan de empathie-factor van andere beroepsgroepen (de andere dieren met vier poten, bedoelde ik daarmee)

Mijn beste, ik heb niet gestudeerd. Je reageerde met een overvloed aan moeilijke woorden waarvan ik alleen tang en varken begreep. In jouw antwoord kon ik niets terugvinden waaruit ik kon opmaken dat de empathie van de fictieschrijver zwaarwegender was dan die van andere beroepsgroepen. Als je het niet voor mij doet, doe het dan voor de andere eenvoudige mensen die dit forum bezoeken.