Zijn schrijvers betere mensen?

Antwoord op de beginvraag. Ik heb herhaaldelijk gezegd dat het antwoord ja-ah is. Jij houdt van discussies, Reivilo. Prima, maar deze is inmiddels wel uitgekauwd. Graag een nieuw topic.

Maar misschien hoort deze kwestie meer thuis op een filosofie-forum waar het stellen van vragen belangrijker is dan het zoeken naar antwoorden. Hier wordt immers meer naar taal gekeken en bij een vergelijking "beter dan" volgt dan vaak automatisch de vraag: dan wat?

Volgens mij zijn we in deze discussie wel bezig geweest met het zoeken naar antwoorden. Misschien bevallen deze antwoorden jou niet, maar dat is iets anders. (Tja, niemand dwingt jou te reageren of dit te lezen. Ik heb al in een aantal posts geprobeerd de discussie af te ronden, maar dan kwam erna weer een post van iemand die het niet zonder reactie kon stellen.)

Tja verwoordt mijn mening. Olivier, heb je geen nieuwe vraag die en discussie waard is?

Aangezien niemand het uit kan leggen, doe ik het maar. Ik schrijf (veel) en kan op dat moment geen mens kwaad doen. Dus is een schrijver een goed mens. Een beter mens dan mensen die stenen tegen onze ruiten gooien. Kennelijk hebben die mensen nog nooit een boek gelezen.

Tja, ik schrijf zeker niet zoveel als jij, maar toch regelmatig. Gisteravond schreef ik aan een verhaal over mijn buren; ik was flink opgefokt maar deed geen vlieg kwaad. Toen ik uitgeschreven was zocht ik naar ontlading. Ik trok mijn jas aan en toog naar het nabuurhuis. Ik gooide er enkele keien door het glaswerk. Dat luchtte op. Toch heb ik veel boeken gelezen. :)

Het gooien van stenen door de ruiten van de buren, mits bedoeld om hun reactie te bestuderen en daarmee tot beter inzicht van hun gedrag te komen, maakt van jou natuurlijk wel degelijk een betere aap dan enerzijds Adolf Hitler en anderzijds de buren van Adolf Hitler.

Aangezien niemand het uit kan leggen, doe ik het maar. Ik schrijf (veel) en kan op dat moment geen mens kwaad doen. Dus is een schrijver een goed mens. Een beter mens dan mensen die stenen tegen onze ruiten gooien. Kennelijk hebben die mensen nog nooit een boek gelezen.

Tja, ik schrijf zeker niet zoveel als jij, maar toch regelmatig. Gisteravond schreef ik aan een verhaal over mijn buren; ik was flink opgefokt maar deed geen vlieg kwaad. Toen ik uitgeschreven was zocht ik naar ontlading. Ik trok mijn jas aan en toog naar het nabuurhuis. Ik gooide er enkele keien door het glaswerk. Dat luchtte op. Toch heb ik veel boeken gelezen. :)

Tja, ik zat gisteravond, met mijn hond, in het nabuurhuis, een boek te lezen, toen een gek meerdere keien door het glaswerk gooide. Een vallend stuk glas sneed mijn hond in twee delen en zij; mijn geliefde Bibi, overleed kwispelend, heftig bloedend aan mijn voeten. Het boek, geschreven door een kwaliteitsschrijver, dat van mij een beter mens had kunnen maken wierp ik de vluchtende keiengooier in zijn nek. Hij ligt daar nog steeds.

Aangezien niemand het uit kan leggen, doe ik het maar. Ik schrijf (veel) en kan op dat moment geen mens kwaad doen. Dus is een schrijver een goed mens. Een beter mens dan mensen die stenen tegen onze ruiten gooien. Kennelijk hebben die mensen nog nooit een boek gelezen.

Tja, ik schrijf zeker niet zoveel als jij, maar toch regelmatig. Gisteravond schreef ik aan een verhaal over mijn buren; ik was flink opgefokt maar deed geen vlieg kwaad. Toen ik uitgeschreven was zocht ik naar ontlading. Ik trok mijn jas aan en toog naar het nabuurhuis. Ik gooide er enkele keien door het glaswerk. Dat luchtte op. Toch heb ik veel boeken gelezen. :)

Tja, ik zat gisteravond, met mijn hond, in het nabuurhuis, een boek te lezen, toen een gek meerdere keien door het glaswerk gooide. Een vallend stuk glas sneed mijn hond in twee delen en zij; mijn geliefde Bibi, overleed kwispelend, heftig bloedend aan mijn voeten. Het boek, geschreven door een kwaliteitsschrijver, dat van mij een beter mens had kunnen maken wierp ik de vluchtende keiengooier in zijn nek. Hij ligt daar nog steeds.

Tja, zoals mijn buur, die vreselijke draak, gemerkt zal hebben, heb ik daar niet lang gelegen, maar al snel, enigszins versuft en van de weeromstuit, de rest van zijn huiselijk glaswerk ook aan diggelen gegooid. Het boek, inderdaad geschreven door een kwaliteitsschrijver, heb ik meegenomen en zojuist uitgezen. Het was een leerzaam boek. Het stelde zich de vraag of je de kwaliteit van leven zou kunnen opvoeren door te schrijven. Of je door sec te schrijven een beter mens zou kunnen worden? Waar die draak zich al niet mee bezig houdt. Het ging ook over tangen en varkens, over koeien en kweeën, syllogisme en politieke spectra, over Pol Pot en zijn evenknieën Hitler en Wilders. Maar ook het empathisch vermogen van de schrijvende mens wordt uitgebreid geëxploreerd. Je kunt het zo gek niet bedenken, of het staat allemaal in dat boek dat die draak mij in mijn nek gooide. Ik heb het in één ruk uitgelezen. Het heeft mijn mensbeeld veranderd en ik durft hier ook te stellen dat mijn empathisch vermogen er door gegroeid is en ik in menig opzicht een beter mens geworden ben. Van empathie moest ik voorheen niet veel hebben. Ik was meer van het soort ‘de beuk erin’ en wel subiet. Dat was bij zo’n draak van een buur ook wel nodig. Onze problemen waren legio. Maar wat mij al jarenlang het meest stoorde was dat beide, zowel de draak als zijn hond, hun behoeften in mijn voortuin deden. Grote hopen deponeerden ze er dagelijks. Als ik daar bezwaar tegen maakte dan kreeg ik een grote bek en kon ik de huisschilder weer laten komen. Afbranden was niet nodig. Dat schijtprobleem is nu voor bijna de helft opgelost, dankzij het overlijden van zijn hond. Het verbaast mij nu, dat ik na het lezen van dat boek, die Bibi wel mocht. Ik heb zelfs met hem te doen, dat hij zo cru aan zijn einde moest komen. Middendoor gesneden worden door een glasscherf is voorwaar geen kattepis. Gelukkig is hij staartkwispelend overgegaan, hij zal dus niet geleden hebben. Misschien was hij ook wel blij verlost te zijn van die draak. Het was een ruwharige teckel, maar had bijna geen haar meer op zijn lijf: allemaal eraf geschroeid. Vanavond nog breng ik een bezoek aan mijn naaste buur. Ik hoop dat hij het boek ook gelezen heeft voordat hij er mij mee vloerde en dat het dezelfde positieve uitwerking op hem heeft gehad als op mij. Dat ook zijn empathisch vermogen is aangewakkerd. Dan kunnen we misschien tot een vergelijk komen: dat hij inziet dat hij beter kan verhuizen en mij de kosten van het schilderwerk vergoedt. Het boek was zo goed geschreven, dat ik goede hoop heb.

Het gooien van stenen door de ruiten van de buren, mits bedoeld om hun reactie te bestuderen en daarmee tot beter inzicht van hun gedrag te komen, maakt van jou natuurlijk wel degelijk een betere aap dan enerzijds Adolf Hitler en anderzijds de buren van Adolf Hitler.

Bart, we hebben toch geleerd dat Hitler een paardenmiddel is.

En zo kunnen we nog uren doorgaan. :ontopic:

En zo kunnen we nog uren doorgaan. :ontopic:

Thérèse, m.i. was ik al on topic. In #157 getuig ik van de positieve invloed die een goed geschreven boek op het gemoed van een mens kan hebben. Daar gaat het in deze straat toch over? Maar misschien was ik niet zakelijk genoeg. Teveel privé-sores erbij gesleept. Sorry! Je zal ook maar naast een draak wonen.

You guys :D

Nu echt :ontopic: dan maar. In bovenstaande straat hebben wij ons laten verleiden tot een deels zinloze discussie. Hoe heeft Reivilo dit voor mekaar gekregen? Allereerst door de vraag “Zijn schrijvers betere mensen?” als discussiethema te poneren. Dit is nl. een zinloze vraag waarop geen adequaat antwoord te geven is. Immers, de vraag heeft de vorm van een vergelijking waarvan het tweede deel ontbreekt, nl. de vergelijking met iets anders. Het nutteloze karakter van deze vraag wordt duidelijker als ik hem vergelijk met twee andere vragen: ‘Is vier een groter getal? en ‘Zijn auto’s betere vervoermiddelen?’ De eerste tegenvraag die opdoemt is: groter dan welk ander getal? en groter dan welk ander vervoermiddel? Zijn schrijvers betere mensen? Beter dan wie, een chirurg of beter dan een akkerbouwer..? Reivilo heeft verzuimd de vraag te completeren. Als het tweede deel van de vergelijkende vraag niet wordt meegeleverd, ontstaat, bijna per definitie, een oeverloos langs elkaar heen ‘gefilosofeer’. De vraag is niet te beantwoorden. Er ontstaan logischerwijs vragen om meer helderheid. Al gauw neemt deze onduidelijkheid de regie van de discussie over, en Reivilo verzuimt in een vroeg stadium het thema van de discussie aan te passen, hoewel hem daar impliciet om gevraagd is. De middelen daartoe zijn hem door de lezers aangereikt. Sterker nog, het tweede deel van de vraag staat ook in de column: John Gardner schreef ooit dat schrijvers in bepaald opzicht als betere mensen kunnen worden gezien dan niet schrijvers. Als Yrret in #10 de terechte ‘wie’-vraag stelt, gevolgd door de eveneens terechte opmerking dat de column gewoon bladvulling is, die in een niet digitale tijd geen vierkante centimeter vrij zou worden gegeven voor zoveel zeggende aannames, dan presteert de uitlokker van deze discussie het om in deze reactie een bewijs te kunnen zien dat schrijvers zeer nare mensen kunnen zijn die zich soms geen raad weten met hun agressie tegen het geeft niet wat of wie. Oftewel een poging de oponent te vloeren... Ik heb niet de indruk dat Reivilo geïnteresseerd is in een serieuze discussie. Als gesuggereerd wordt dat niet alleen de column, maar ook dit topic zwabbert, dan vindt hij het voldoende dat hij tenminste consequent is. Een zwak standpunt voor iemand die zich later in de discussie beroept op het aanbrengen van nuances. In #62 verdedigt Reivilo nog zijn onderzoeksvraag door er niet aan te twijfelen dat hij van slechte kwaliteit is. Hij heeft gekozen voor een scherpe formulering, zo schrijft hij. Zijn incomplete en zinloze vraag noemt hij hier nog steeds een scherpe formulering. Zijn gelijk met deze stelling haalt hij met de volgende monsterlijke zin als alternatief: ‘Zijn schrijvers, hier omschreven als fictieschrijvers, meer in staat tot empathie dan de meeste andere mensen die niet, of niet vaak, schrijven, en maakt die mogelijk grotere empathie schrijvers tot ‘betere mensen’ of slechts tot interessantere mensen, of kun je zelfs dat niet zo stellen?’ Na dit woekerlezen ben je geneigd Reivilo kortzichtig gelijk te geven met zijn zgn. ‘scherpe formulering’, die dus voor geen meter deugt. Het zou voor de discussie beter zijn geweest als hij ook hier zijn vraagstelling had aangepast, op zijn minst door de vragende vergelijking compleet te maken, zoals oorspronkelijk ook vermeld in de column. Maar beter nog door een heel andere graag te stellen: Word je door te schrijven een beter mens? Door deze vraag word je uitgenodigd bij jezelf terade te gaan of het schrijven een beter mens van je maakt. Je zou dan een heel wat zonvollere discussie hebben gekregen. In weerwil van de foute beginvraag neigde de discussie hier en daar al deze richting op te gaan, maar verzandde ook weer door de halstarrige regie van Reivilo, die bij herhaling vasthield aan zijn zgn. ‘scherp geformuleerde vraag’ (#141), naar aanleiding waarvan hij ook nog meldt dat die veel respons heeft opgeleverd. Is hem dan ontgaan dat veel respons betrekking had op zijn ongeschikte vraag aan het begin?

In bovenstaande straat hebben wij ons laten verleiden tot een deels zinloze discussie.

Verleiden?

In bovenstaande straat hebben wij ons laten verleiden tot een deels zinloze discussie.

Verleiden?

Niet dan?

Sorry Tja, De discussie gaat blijkbaar nog door, nu het speelkwartier ineens afgelopen is en Dos Wijnhof met de volwassenen wil spreken. Dat is dapper van hem (zet 'm op, vent!) (Ik weet trouwens niet zeker of Dos een mannen- of vrouwennaam is) Het spreekt zo ontzettend voor zich dat in de titel (fictie)schrijvers met niet-schrijvers worden vergeleken. Als je (doet of je) dat niet snapt ben je of dom, of extreem onwelwillend. (Ik vermoed hier het laatste). De reden waarom ik voor een korte versie van de vraag heb gekozen heb ik allang uit de doeken gedaan. Is het trouwens niet interessant om de lezer uit te nodigen zelf de vraag aan te vullen? Wat ik niet heb gewild is de discussie helemaal dichttimmeren, dan komt er niets uit. Wat mij betreft is er best iets uit deze discussie gekomen, ondanks het gegeven dat sommige deelnemers minder constructief waren dan andere. 'Word je door te schrijven een beter mens' is ook een mooie vraag, die automatisch voortvloeit uit de vraag die boven het topic gesteld wordt en dan ook allang in de discussie naar voren is gebracht. Volgens mij zijn beide vragen even interessant. Ik vond de hier behandelde vraag net iets verrassender. Niet alle schrijvers denken veel na over het morele aspect van het schrijverschap. Juist door een prikkelende vraag te stellen ga je erover nadenken. Welke rol vervullen schrijvers voor hun lezers? Ik zie verder geen argumenten of nieuwe inzichten in de bijdrage van Dos Wijnhof. (Het is ook lastig als er eigenlijk geen argumenten meer voorradig zijn, dan kan je alleen de discussie nog proberen samen te vatten, daarbij de interessantere stukken negerend). Het enige positieve dat nog over Dos Wijnhofs bijdrage te melden is, is dat hij (zij?) de hele discussie gelezen lijkt te hebben.

Het enige positieve dat nog over Dos Wijnhofs bijdrage te melden is, is dat hij (zij?) de hele discussie gelezen lijkt te hebben.

Het enige positieve? Gelezen lijkt te hebben? Olivier, jij hebt nog een heel lange weg te gaan. Behalve ik = Yrret = Draak = onzijdig - is ieder persoon [man en/of vrouw] in deze draad reeds een betere lezer - maar nog geen beter mens - dan de TS ooit zal begrijpen. "Al draagt een mens een gouden ring, het is en blijft een lelijk ding."

Sorry Tja, De discussie gaat blijkbaar nog door, nu het speelkwartier ineens afgelopen is en Dos Wijnhof met de volwassenen wil spreken. Dat is dapper van hem (zet 'm op, vent!) (Ik weet trouwens niet zeker of Dos een mannen- of vrouwennaam is) Het spreekt zo ontzettend voor zich dat in de titel (fictie)schrijvers met niet-schrijvers worden vergeleken. Als je (doet of je) dat niet snapt ben je of dom, of extreem onwelwillend. (Ik vermoed hier het laatste). De reden waarom ik voor een korte versie van de vraag heb gekozen heb ik allang uit de doeken gedaan. Is het trouwens niet interessant om de lezer uit te nodigen zelf de vraag aan te vullen? Wat ik niet heb gewild is de discussie helemaal dichttimmeren, dan komt er niets uit. Wat mij betreft is er best iets uit deze discussie gekomen, ondanks het gegeven dat sommige deelnemers minder constructief waren dan andere. 'Word je door te schrijven een beter mens' is ook een mooie vraag, die automatisch voortvloeit uit de vraag die boven het topic gesteld wordt en dan ook allang in de discussie naar voren is gebracht. Volgens mij zijn beide vragen even interessant. Ik vond de hier behandelde vraag net iets verrassender. Niet alle schrijvers denken veel na over het morele aspect van het schrijverschap. Juist door een prikkelende vraag te stellen ga je erover nadenken. Welke rol vervullen schrijvers voor hun lezers? Ik zie verder geen argumenten of nieuwe inzichten in de bijdrage van Dos Wijnhof. (Het is ook lastig als er eigenlijk geen argumenten meer voorradig zijn, dan kan je alleen de discussie nog proberen samen te vatten, daarbij de interessantere stukken negerend). Het enige positieve dat nog over Dos Wijnhofs bijdrage te melden is, is dat hij (zij?) de hele discussie gelezen lijkt te hebben.

Denigreren om je te verdedigen. Zwak, uitermate zwak! Niet eerder actief geweest op SOL, zie ik. Was dit een niet geheel gelukte poging je blog onder de aandacht te brengen?

Denigreren om je te verdedigen. Zwak, uitermate zwak!

Alsof jij aardig was in jouw post.

Denigreren om je te verdedigen. Zwak, uitermate zwak!

Alsof jij aardig was in jouw post.

Ik en anderen kwamen met zakelijke argumenten, die jij niet wilde horen... waar je geen boodschap aan had. Wij worden nu geclassificeerd als dom of extreem onwelwillend. Niet alleen het denigrerende toontje in #165, maar ook dit riekt naar arrogantie, die jij overigens al etaleerde in #10; je allereerste reactie!.

Jongens, het begint nu een beetje op een schoolplein te lijken. Handje schudden ,sorry zeggen en we vragen de webbeheerder of hij deze hele discussie wil verwijderen zodat we weer met een schone lei kunnen beginnen, OK?

Nu echt :ontopic: dan maar. In bovenstaande straat hebben wij ons laten verleiden tot een deels zinloze discussie. Hoe heeft Reivilo dit voor mekaar gekregen? Allereerst door de vraag “Zijn schrijvers betere mensen?” als discussiethema te poneren. Dit is nl. een zinloze vraag waarop geen adequaat antwoord te geven is. Immers, de vraag heeft de vorm van een vergelijking waarvan het tweede deel ontbreekt, nl. de vergelijking met iets anders. Het nutteloze karakter van deze vraag wordt duidelijker als ik hem vergelijk met twee andere vragen: ‘Is vier een groter getal? en ‘Zijn auto’s betere vervoermiddelen?’ De eerste tegenvraag die opdoemt is: groter dan welk ander getal? en groter dan welk ander vervoermiddel? Zijn schrijvers betere mensen? Beter dan wie, een chirurg of beter dan een akkerbouwer..? Reivilo heeft verzuimd de vraag te completeren. Als het tweede deel van de vergelijkende vraag niet wordt meegeleverd, ontstaat, bijna per definitie, een oeverloos langs elkaar heen ‘gefilosofeer’. De vraag is niet te beantwoorden. Er ontstaan logischerwijs vragen om meer helderheid. Al gauw neemt deze onduidelijkheid de regie van de discussie over, en Reivilo verzuimt in een vroeg stadium het thema van de discussie aan te passen, hoewel hem daar impliciet om gevraagd is. De middelen daartoe zijn hem door de lezers aangereikt. Sterker nog, het tweede deel van de vraag staat ook in de column: John Gardner schreef ooit dat schrijvers in bepaald opzicht als betere mensen kunnen worden gezien dan niet schrijvers. Als Yrret in #10 de terechte ‘wie’-vraag stelt, gevolgd door de eveneens terechte opmerking dat de column gewoon bladvulling is, die in een niet digitale tijd geen vierkante centimeter vrij zou worden gegeven voor zoveel zeggende aannames, dan presteert de uitlokker van deze discussie het om in deze reactie een bewijs te kunnen zien dat schrijvers zeer nare mensen kunnen zijn die zich soms geen raad weten met hun agressie tegen het geeft niet wat of wie. Oftewel een poging de oponent te vloeren... Ik heb niet de indruk dat Reivilo geïnteresseerd is in een serieuze discussie. Als gesuggereerd wordt dat niet alleen de column, maar ook dit topic zwabbert, dan vindt hij het voldoende dat hij tenminste consequent is. Een zwak standpunt voor iemand die zich later in de discussie beroept op het aanbrengen van nuances. In #62 verdedigt Reivilo nog zijn onderzoeksvraag door er niet aan te twijfelen dat hij van slechte kwaliteit is. Hij heeft gekozen voor een scherpe formulering, zo schrijft hij. Zijn incomplete en zinloze vraag noemt hij hier nog steeds een scherpe formulering. Zijn gelijk met deze stelling haalt hij met de volgende monsterlijke zin als alternatief: ‘Zijn schrijvers, hier omschreven als fictieschrijvers, meer in staat tot empathie dan de meeste andere mensen die niet, of niet vaak, schrijven, en maakt die mogelijk grotere empathie schrijvers tot ‘betere mensen’ of slechts tot interessantere mensen, of kun je zelfs dat niet zo stellen?’ Na dit woekerlezen ben je geneigd Reivilo kortzichtig gelijk te geven met zijn zgn. ‘scherpe formulering’, die dus voor geen meter deugt. Het zou voor de discussie beter zijn geweest als hij ook hier zijn vraagstelling had aangepast, op zijn minst door de vragende vergelijking compleet te maken, zoals oorspronkelijk ook vermeld in de column. Maar beter nog door een heel andere graag te stellen: Word je door te schrijven een beter mens? Door deze vraag word je uitgenodigd bij jezelf terade te gaan of het schrijven een beter mens van je maakt. Je zou dan een heel wat zonvollere discussie hebben gekregen. In weerwil van de foute beginvraag neigde de discussie hier en daar al deze richting op te gaan, maar verzandde ook weer door de halstarrige regie van Reivilo, die bij herhaling vasthield aan zijn zgn. ‘scherp geformuleerde vraag’ (#141), naar aanleiding waarvan hij ook nog meldt dat die veel respons heeft opgeleverd. Is hem dan ontgaan dat veel respons betrekking had op zijn ongeschikte vraag aan het begin?

Vind je het gek dat iemand onaardig reageert als je termen als 'zinloos', 'nutteloze', 'Gefilosofeer' (tussen aanhalingstekens), 'bladvulling', ''zwak standpunt', 'slechte kwaliteit', 'incomplete' en 'halsstarrig' gebruikt? Vind je zelf niet ook dat er in dergelijke woorden iets subjectiefs en aanvallends zit? Het is het poneren van een mening, zonder onderbouwing. Denk je nou echt dat degene tot wie je je richt dit leest en denkt: 'Dank je wel Dos Wijnhof (m/v), nu zie ik alles helder?' Als jij moeite hebt met ironie (of sarcasme eventueel) dan is dat jouw probleem.

@ # 170: verwijderen doen we niet; sluiten zou kunnen. Dat moment nadert. Door vage, niet goed geformuleerde (vraag)stellingen kun je eeuwig blijven 'discussiëren'. Wanneer iemand nog iets constructiefs over het onderwerp zeggen wil: graag! Zo niet, dan laat het rusten. Wordt het een onderling welles-nietes toestand, dan gaat de draad dicht.

Jongens, het begint nu een beetje op een schoolplein te lijken. Handje schudden ,sorry zeggen en we vragen de webbeheerder of hij deze hele discussie wil verwijderen zodat we weer met een schone lei kunnen beginnen, OK?

Waarom verwijderen? Er staat in de discussie veel zinvols te lezen. Sluiten zou kunnen. Het is jammer dat sommige deelnemers aan de discussie problemen hebben met een open vraag, die uitnodigt veel aspecten te onderzoeken. Het is me niet duidelijk waarom er geen ruimte zou mogen zijn om te filosoferen op een literair forum. Je hebt schrijvers in vele varianten.

Jongens, het begint nu een beetje op een schoolplein te lijken. Handje schudden ,sorry zeggen en we vragen de webbeheerder of hij deze hele discussie wil verwijderen zodat we weer met een schone lei kunnen beginnen, OK?

Je hebt schrijvers in vele varianten.

Zoals je ook vragen hebt in vele varianten. Goede en slechte. Daar was het mij om te doen. Wat mij betreft mag de discussie hier eindigen. Alles is gezegd.

#172 Het hoeft geen welles of nietes te worden. Als je er maar de tijd voor neemt en de vraag en vraagsteller serieus neemt. Ik heb erover nagedacht. Ik heb een antwoord dat alleen voor mijzelf geldt. Dat is met vragen die de kern van het mens-zijn raken vaker het geval, volgens mij. Voor mij is het antwoord: ja. Niet in de zin dat ik mij een schrijver voel, of een beter mens dan anderen. Maar ik heb gemerkt dat ik sinds ik schrijf, mijzelf, mijn gevoel, mijn kern, mijn observaties, scherper onder de loep neem. Ik plaats meer vraagtekens. Dat lijkt me ook voor de hand te liggen, want wat ik ook schrijf, ik verwoord in wezen direct of indirect mijn gedachten en interpretaties en waarnemingen. Dat kan af en toe nogal eens confronterend zijn. Dat je denkt: ben ik dat? Daardoor kom ik in ieder geval dichter bij mezelf. En misschien moet ik dan uiteindelijk concluderen dat ik een verrot figuur ben, maar dan kan ik met die wetenschap weer verder. Ben ik toch een beter mens, dan wie ik was, omdat ik mezelf beter heb leren kennen. Schrijven gaat naar mijn idee ook over niets anders dan dat: tot jezelf komen en hopen op herkenning. Het leven in al zijn facetten gaat ook over niets anders. (Als daar dan erkenning uit voortvloeit is dat leuk meegenomen. Helaas streven veel 'schrijvers' naar erkenning en slaan ze de stap herkenning - ook van zichzelf - over. Dan verwordt schrijven tot gestileerde fratsenmakerij. En nee; daar wordt niemand beter van.) .

Woody, je geeft in #175 een bevestigend antwoord. Voor de duidelijkheid: op welke vraag? In bovenstaande discussie zijn drie vragen aan de orde geweest, nl. - zijn schrijvers betere mensen?; die in deze discussie volledigheidshalve had moeten luiden... - zijn schrijvers in bepaald opzicht betere mensen dan niet schrijvers?; - word je door te schrijven een beter mens?

Dag Dos, Ik geef een bevestigend antwoord op de vraag 'Zijn schrijvers betere mensen'. Maar in wezen is de vraag niet te beantwoorden. De definitie van schrijver, of het gebrek daaraan, is al het eerste struikelblok.'Beter mens' is een tweede. Dus zoals je uit #175 kunt aflezen; ik betrek het puur op mezelf en de invloed die schrijven op mij heeft. Eigenlijk geef ik dus een bevestigend antwoord op de vraag 'Heb ik het gevoel dat ik door schrijven een beter mens wordt'. Ook dat raakt wellicht de kern van schrijven: een vraag zodanig herformuleren dat die voor jou te beantwoorden is en dan een antwoord geven. Dat leidt ook weer tot herkenning, denk ik dan, want het leven zit vol met vage vragen.

Geen enkele vraag is perfect, ook de andere gesuggereerde vragen niet. (Er is op een internetforum de neiging de overkoepelende vraag zo kort mogelijk te houden) Maar gaat het nu om de vraag (jawel) of het een goede vraag is, of om de inhoud? Dat er pijlen worden afgeschoten op de vorm van het gevraagde lijkt mij een teken dat men niet echt bereid is na te denken over de kwestie die hier werkelijk aan de orde is; het morele gehalte van de fictieschrijver en zijn/haar invloed op de lezer. Om het bij mezelf te houden: ik geloof dat ik best iets geleerd heb over mens zijn en sociale geëngageerdheid uit boeken, van Nineteen Eighty-Four tot The circle van Dave Eggers. Ook het werk, van geheel andere aard, van iemand als Chaim Potok is zeer verrijkend. Potok heeft naar mijn mening veel empathie. Dat verklaart (voor mij) een deel van de impact van zijn werk. Juist iemand die oog heeft voor de fijnste nuances van het menselijk karakter (waarbij de slechte kanten juist niet verzwegen worden), biedt veel rijkdom. Komt de goede kant van een schrijver niet naar boven als hij/zij zoiets schrijft? En is het op een forum bestemd voor (aspirant)fictieschrijvers niet interessant om je af te vragen of je morele zaken in je fictie wil behandelen, en wat dat dan over jezelf zegt? Is het schrijven een uitlaatklep waarin je (onder meer) negatieve ervaringen met anderen een vorm kunt geven die vervolgens (een zekere) waarde heeft voor de lezers? Onderscheid je je in die zin van een kleermaker of piloot? Een kledingstuk heeft ook waarde, maar het verandert meestal niet je kijk op de wereld. Dat kan (kwalitatieve en minder kwalitatieve) fictie wel doen.

Een kledingstuk heeft ook waarde, maar het verandert meestal niet je kijk op de wereld.

Dit is beslist je leukste grapje tot nu toe.

Jouw reactie wijkt af van je beginvraag, Rev. Soms schrijf ik fictie gecombineerd met realiteit. Het ligt aan het onderwerp. Ik wil wel mensen leren hoe ze beter moeten leven, maar ik weet niet hoe. Mijn enige reden is om mensen te amuseren. Dat klopt ook weer niet, want ik heb twee korte oorlogsverhalen geschreven. Dat is niet echt vermaak. Je bent er in geïnteresseerd of niet. Nooit heb ik de bedoeling om iemand een boodschap mee te geven. Als ze dat uit mijn verhalen proeven, dan is het mooi meegenomen. O, je zei dat ik dit topic niet hoefde te lezen. Soms doet een mens rare dingen. Nee, daarop heb ik geen antwoord. Als je hier niet op ingaat, dan is het einde discussie. Tenslotte leidt een discussie zelden tot een oplossing.