Tja, toch zie ik mensen met talent kansen krijgen. Wie ze neemt, komt al een eind. Ik ben het met je eens, babbel, je moet er voor gaan, anders heeft het op voorhand geen zin.

Inderdaad. Niemand zegt dat het makkelijk is. Dat het niet een hoop ´georganiseer´ inhoudt, maar dat is toch met alles dat je bereiken wilt zo? Wat heb je eraan wanneer alles in je schootje geworpen wordt.. Mooie, saaie bedoening wordt dat.. Knokken bevredigt veeeeel meer :D

Godje denkt realistisch. Je vraagt hoe je van schrijven je beroep kunt maken, hij geeft een antwoord. Werken zal je toch moeten, om in je onderhoud te voorzien, of je nu productiemedewerkster, fotomodel, secretaresse, schrijfster of professioneel uitkeringstrekker wilt worden. Krijg je het voor elkaar om in een beroep te werken waar je van houdt, dan kan je dat waarschijnlijk ook erg goed en zal het je heus lukken om genoeg te verdienen. Ik ken meerdere schrijvers die gewoon hun boterhammen verdienen met letters en woorden, zij geven workshops, redigeren, schrijven artikelen en werken bedrijfsinterviews uit. En al die schrijfervaring gaat hup, zo in hun boeken. Nee, je kan dus niet alleen maar doen wat je leuk vindt, maar dat geldt voor ieder beroep. Winkelpersoneel moet ook ramenlappen, fotomodellen moeten in de kou staan en schrijvers moeten schrijven op verzoek.

Je rolt daar geleidelijk aan in, denk ik.

Je kiest voor wat je kunt én wilt. Die combinatie. Niet alles loont even goed, niet alles lukt even goed.. Maar door veel dingen te combineren heb je wel je eigen pakketje werkzaamheden die je op de been houden. Zowel qua uitdaging alsook wat centjes in je broekzak betreft.

Babbel zou trouwens net zo graag iets internationaals doen met jongerenwerk, uitwisselingen, goede doelen. En dat dan samengeprakt. Internationale uitwisselingen opzetten voor jongeren, bijv. voor Xplore, die ergens vrijwilligerswerk willen doen. Over eigen grenzen heen willen stappen.

Wat voor antwoord had je gehoopt om te krijgen Shitonya? Want met de antwoorden die je hier verzamelt kan je niet zo veel, lees ik tussen de regels door. Ergens moet je dus al een hoop of verwachting hebben gehad. Uit je antwoorden spreekt een zekere moedeloosheid, een ik kan het toch niet gevoel. En jij Babbel, zou niet alleen graag maar gaat ook vast!

Van timmeren mijn beroep maken, maar hoe? Vraag: "Ik ben nu bezig met een nietszeggende studie, maar ik heb grote twijfels of ik hiermee door moet gaan. Vrijwel elke docent en medeleerling heeft al geregeld gezegd dat dit absoluut niet bij me past en dat ik beter iets met m'n "timmermanstalent" kan gaan doen, omdat dat nogal opvalt in werkstukken en dergelijke onzin. Maar ik vraag me af welke studie ik dan zou kunnen doen. De technische school is geen optie, want ik haat / kan niet tot moeilijk werken op commando en geforceerd over een ontwerp, heb daarnaast geen werk en kan het dus niet betalen. Bouwkunde lijkt me ook niet bepaald spannend, omdat ik moeite heb met timmeren/zagen/etc en weinig zin heb dit ook jarenlang te leren. Construeren lijkt me "ergens" wel leuk, maar volgens mij is dit niet op HBO niveau. Iemand nog toevallig ideeen?" Reactie: 'Niet gaan timmeren.'

Ja roosje, we snappen je punt inmiddels.

The future belongs to those who believe in their dreams

Hai Shitonya, Net als Ceridwen vraag ook ik me af wat je graag had willen horen van ons. Ik weet niet van full-time schrijversopleidingen, en ook niet van opleidingen waar je zelf niet of niet zo veel voor hoeft te betalen. Niet op hbo-niveau, op geen enkel niveau of in geen enkel beroep. Het kan natuurlijk zijn dat er iets anders aan de hand is, bijvoorbeeld dat je zelf een onderliggend gevoel hebt dat het niet mag of dat het jou toch niet gaat lukken. Ik heb op je log gekeken en ik denk dat je het zeker kan. En dat het je ook zal lukken. Gewoon elke dag een stukje schrijven, al is het maar een uur, al zijn het maar een paar honderd woorden, al is het maar een scene. Geloof er maar gewoon in. You´ve got what it takes. groetjes, Ariadne

Ja, wonderer, maar roosje heeft wel raak geprikt met haar doorntje (ook in eerdere betreffende postings). Als iemand om raad vraagt en zelf al het antwoord geeft dat ie dit niet wil en dat niet wil, en ook de goedbedoelde antwoorden van anderen naast zich neerlegt, vraag ik me af wat de bedoeling is van de vraag en of die ook iets toevoegt aan het forum. Ik zou niet weten hoe we zo iemand op deze plaats dan kunnen helpen. Mogelijk zit Ariande op een goed spoor: er zal misschien iets aan de hand zijn met S. omdat hij/zij zich op een dergelijke manier manifesteert en dat lijkt me heel vervelend voor hem/haar. Dus misschien kan hij/zij beter eerst aan iets anders in zichzelf gaan werken dan een oplossing voor een onbenoemd probleem te zoeken in een beroep waarin hij/zij zich eigenlijk niet ontwikkelen wil.

Babbel krijgt het nog druk! Er zijn geen beperkingen in dit leven, die creëer je zelf. Alles kan als je de 'Ja, maar...' uitzet.

Inderdaad, mensen schop uw beren van de weg, u creeert hen enkel zelf. En wanneer u het laken eens van de spook ´aftrekt´ blijft er alleen een lief zuchtje wind over, deze zal u een zetje in de juiste richting geven. Maar niets zonder moeite, hard werk, een traan hier en daar en uitschuivers van hier naar Tokyo. But don´t we love Tokyo? Ik zit liever daar dan vastgeroest alhier. Babbel wil veel, true.. maar dromen houden ons gaande, dromendurvendoen toch? Het leven is een leerschool, zodra we stoppen met leren kun je wat mij betreft ook wel stoppen met leven. Genoeg op de preekstoel gezeten, ik zal eens een fijn spiritueel feelgoodboek schrijven;), tot die tijd moeten jullie het doen met een 20jarig passievol meiske dat haar mening zo nu en dan spuit.(Waterkanonnen!)

Babbel, ik ben trots op je.

:lol: Helaas laten niet alle beren zich zo makkelijk verjagen. En nee, de beren worden niet altijd alleen maar door de mensen zelf gecreëerd. Be optimistic but be real at the same time! Het leven is niet alleen maar wat wij willen dat het is. Er kan je van alles overkomen (zijn) waar jij nooit om gevraagd hebt. Onderliggende problemen kies je niet zelf omdat ze zo lekker en zo makkelijk zijn. Maar verder is het enthousiasme aanstekelijk, babbel. Lekker! Dat het leven een leerschool is... Wie zei dat ook alweer? Mijn leven is leren, mijn leren is leven. Oh nee, die ging anders... ;) Ik ben vooral erg benieuwd wat Shitonya inmiddels bedacht of besloten heeft. Zet hem op! Je kunt het! No matter what! groetjes, Ariadne

Neen, voor ziekte en dergelijke zullen we niet zelf kiezen en af en toe vallen dingen erg hard tegen. Maar... toch maken we veel spoken en beren zelf.. Anyhow, ook van k#tdingen leert men, ik ben blij dát ik ze meemaak. Liever met hobbels en bobbels door het leven dan dat alles van een leien dakje gaat.. Of hoe heet dat allemaal (Eenmaal een jaar in het buitenland en je raakt sommige dingen toch ietwat kwijt..) Doe wat je niet laten kunt en laat wat je niet doen kunt. (!) Ik ben realistisch, eerder te hard en streng voor mijzelf dan andersom. Faalangst en perfectionisme zijn twee stoute vriendjes die ik ooit heb toegelaten toen ik jong, dom en naief ben. Nu lijk ik niet van ze af te kunnen komen... Grr.. Niets komt vanzelf, maar je hebt er altijd zelf een hand in. Je kunt altijd zelf je positie tov iets of iemand veranderen, een andere richting inslaan of op een andere wijze handelen. Victims don´t excist. Everything happens for a reason. All you need, daar heb je ´m weer, G..G...Guts!

Behalve dat ik echt niet denk dat alles gebeurt met een reden (dat is me te 'spiri'), ben ik het nu helemaal met je eens, babbel! :) :nod:

Laat ik het anders stellen dan, wat er ook op je pad komt, hetzij positief danwel negatief, er valt in ieder geval lering uit te trekken, men kan het altijd ´omdraaien´. Instelling is alles. :)

Now you're talking! :)

Van schrijven mijn beroep maken, maar hoe?

Simpel: niet. Slotje.

Dan heb je een denigrerende stijl om dingen te verwoorden. Kan goed verkopen. Probeer eens. En voor de rest: inderdaad. Als je er niets in ziet, moet je iets anders gaan doen.

Ik ben het hier zooooo níet mee eens. De afgelopen periode heb ik mijn stoute schoenen zo vaak in de lak gezet en opgepoetst, tal van mensen aangesproken, gemaild etc.. Wanneer je écht wilt kun je bereiken wat je wilt. En daar van leven. Heus. Maarja, ik geloof niet dat jij écht wilt. Schrijven is niet iets dat je 123 kunt. Heus, je hebt er talent voor of niet, bezit kwaliteiten, geduld, kunde, blaat... Maar je moet er ook voor gaan zitten..Door zoete en zure appels heenbijten, niet alles is plezier. Het is niet enkel je hersenpan opengooien, wat stront op een weblog smijten en dat is dan je schrijversbestaan. Nee, het is structuur vinden, oefenen, schrappen, herlezen en herschrijven, doorgaan, inspiratie zoeken, vinden, jezelf en anderen inspireren.. Should I continue? Ik vraag mij trouwens af hoe jij je studie nietszeggend kunt noemen, de hulpverlening lijkt mij een zeer bevredigend beroepsveld. Maar dat even daargelaten. (Nooit met het idee gelopen om een boek samen te stellen met verhalen van clienten? Lijkt me een leuk project.) Misschien is dit iets voor je, zodat je kunt ontdekken wat er nog krom zit in je hoofd en je tegelijkertijd toch lekker bezig bent met schrijven. http://www.idee-pmc.nl/psychotherapie/schrijfther… Succes :D

Ik bedoel dit trouwens niet onaardig, mocht iemand dit denken en met bloempotten beginnen te gooien :)

Daarvoor is een hoop geluk/toeval nodig en een klein percentage moeite. De kans om echt te leven van enkel schrijven ( dus boeken, columns etc ) is verwaarloosbaar klein. Je staat vrij om het tegendeel te bewijzen. Wat hebben jullie bijvoorbeeld zoal bereikt met jullie klodders inkt?

Wat dit betreft ben ik het eens met Babbel: als je het wil en bereid bent je ervoor in te zetten, lukt het wel. Als je het ook maar écht wil. Voorbeeld: een zeventienjarig meisje dat wil schrijven, naar een plaatselijke krant gaat om te oefenen in het schrijven van columns. Dat vervolgens naar een grote krant stapt en enkele maanden later een publiek van een half miljoen lezers heeft en met een redacteur van Querido praat over het uitgeven van haar boeken. ;) Volgens mij komt daar toch moeite bij kijken. Ook ik vraag me af of jij wel echt wíl. :)

Daarvoor is een hoop geluk/toeval nodig en een klein percentage moeite.

Nee, ik denk dat je daar de mist in gaat. Er is een heleboel moeite voor nodig. Verhoudingsgewijs veel meer moeite dan wat het oplevert, denk ik zelfs.

De kans om echt te leven van enkel schrijven ( dus boeken, columns etc ) is verwaarloosbaar klein.

Dat is bekend. Er zijn in NL ongeveer 50 schrijvers die van hun werkzaamheden kunnen leven. De rest doet er wat bij. Als jij nummer 51 wilt worden, heb je m.i. de verkeerde instelling. Je wilt het niet graag genoeg. Schrijven en ervan kunnen leven komt niet op mij over als niet jouw eerste prioriteit, je geeft mij niet de indruk dat je bereid bent er alles voor opzij te zetten en grote investeringen te doen op sociaal, mentaal en emotioneel niveau, om over de andere investeringen nog maar te zwijgen. Desalniettemin wens ik je veel succes met het vinden van een richting in je leven. Kijk ook eens op www.123test.nl :)

Babbel schrijft bevreesd: "Ik bedoel dit trouwens niet onaardig, mocht iemand dit denken en met bloempotten beginnen te gooien." Integendeel, hierbij een mooie witte kerstroos!

Shitonya's kreet: "Je kunt niet zomaar "kiezen" om te leven van enkel schrijven. Daarvoor is een hoop geluk/toeval nodig en een klein percentage moeite. Als met geluk/toeval de Prins op het Witte Paard wordt bedoeld, dan ben ik bang dat je kansen minimaal zijn, Shitonya. Die Prins rijdt de treurige, slapende en op geluk wachtende Shitonya vlug voorbij. 'Laat maar lekker slapen,' denkt hij. Hij gallopeert in volle vaart af op de blije en hardwerkende Marcella. En stuurt zijn broer, ook niet te versmaden, naar Babbel.