opleiding, belangrijk of niet ?

De uitgever zal er niet om malen, maar ik denk persoonlijk wel dat je met een hogere opleiding misschien beter je gedachten kunt verwoorden. Uitzonderingen daargelaten natuurlijk.

Ha, nou, ik hoop dat het belangrijk is! Maar ik vermoed van niet.

Maar je heb ook vele mensen die hebben het gewoon in zich zitten, die leren het schrijven zeg maar niet aan.

Heb je inderdaad "vele" mensen die niets hoeven te doen? Een opleiding hoeft niet per se iets met schrijven te maken te hebben, maar het geeft wel aan dat je niet al te dom bent en dat helpt met schrijven toch wel.

Ik heb ooit aan een journaliste, die een bestseller geschreven had, tijdens een lezing gevraagd waar ze het meest aan gehad had, toen vertelde ze dat dat de werkervaring die ze had opgedaan was. Ik ken ook verhalen van studenten die vertelden dat ze het meest leerden van het werk dat ze opdeden. Stages, bijbaantjes etc. Het schijnt ook zo te zijn, dat journalisten vaak hun carriere beginnen bij een lokale krant. Dus ik denk daarom ook dat je uiteindelijk heel veel hebt aan werkervaring opdoen. Maar vergeet niet dat je tijdens de studie die je noemt mensen leert kennen uit het boeken en tijdschriften en tvwereldje die je misschien op goede ideeen kunnen brengen. Verder zijn er genoeg voorbeelden van mensen bijv. Geert Mak, Saskia Noort, Susan Smit en Heleen van Royen, toevallig iets gestudeerd hebben, waarbij schrijven heel belangrijk is. (Geert Mak geschiedenis, de drie schrijfsters Journalistiek) Ook weet ik toevallig, dat als je wil slagen voor een journalistieke opleiding, je connecties ook heel belangrijk zijn. Om kort te zijn: Ik denk dat het hebben van de juiste werkervaring, gecombineerd met de juiste connecties, en goede communicatieve vaardigheden, een grotere rol spelen bij het hebben van succes, dan welke opleiding je doet. Je moet alleen wel kunnen aantonen aantonen dat je het kan, en dan is zo'n papiertje nog wel eens handig.

Ik denk niet dat het van belang is eigenlijk. Ik denk dat talent en doorzettingsvermogen nuttiger zijn. Natuurlijk is het handig om een opleiding te hebben genoten waarbij schrijven centraal staat. Zo ontwikkel je je beter, maar dat kan net zo goed met cursussen :)

Het gaat erom wie je bent en wat je kunt en daar kies je een opleiding bij. Niet andersom. Als het wel andersom gebeurt, doe je iets wat niet bij je past of word je in een richting gedreven. Dat komt voor. Een mens moet doen wat hij kan. Er zijn analfabeten die geweldig kunnen vertellen, maar schrijven dan weer niet. Maar vertellen ging altijd aan het schrijven vooraf. Anderzijds is een goed idee hebben en erover vertellen weer iets heel anders dan het goed kunnen opschrijven. Ik denk dat schrijven op zich wel iets intellecuteels is, iets van het verstand. Vandaar, dénk ik, dat schrijvers toch vaak een redelijke tot goede tot uitstekende opleiding hebben. We zouden het eens kunnen uitzoeken. Ik doe zomaar een greep: Godfried Bomans, Kees van Kooten, Saskia Noort. Marjan Berk, wat voor opleiding hadden zij? (Ik weet het zelf niet, hoor, even googlen).

Kan het ook een gewone aanleg, een soort gave zijn? Ik ken heel wat universitair geschoolden die totaal wanordig zijn, die maken er en zootje van. Communicatief kunnen deze ook behoorlijk zwakke kanten hebben. Dus of het echt een doorslaggevend, belangrijk gegeven is? Ik betwijfel dat.

Kan het ook een gewone aanleg, een soort gave zijn? Ik ken heel wat universitair geschoolden die totaal wanordig zijn, die maken er en zootje van.

Ja, maar nu draai je de vraag om. Als schrijvers mensen met een goede opleiding zijn, wil dat nog niet zeggen dat mensen met een opleiding goede schrijvers zijn. Ik denk wel dat de vaardigheid tot schrijven zeker met aanleg en gave te maken heeft, en daarbij met de omgevings- en omstandighedenfactoren. Het zaadje moet wel gevoed worden, het plantje begoten en dan kan er iets moois ontstaan. Maar wordt iemand met een groot talent ziek, of krijgt hij psychische problemen, of wordt het oorlog en zijn pen en papier schaars, dan wordt het weer moeilijk. Dus het is niet slechts één factor die een mens tot een goed schrijver maakt.

Ik vind het een moeilijke maar wel zeer interessante vraag. Ik denk dat de uitgever niet kijkt naar het opleidingsniveau, maar naar het verhaal zelf en de schrijfstijl. Of iemand zonder hoge opleiding ook een boek kan uitbrengen, ik denk het wel. Je hebt ook mensen die vroeger de kans niet kregen om te studeren, maar er wel slim genoeg voor waren. Je hebt ook mensen die hun capaciteit niet benut hebben en dus nooit een opleiding hebben afgemaakt.

Om op de oorspronkelijke vraag terug te komen: ik denk dat een uitgever in eerste instantie naar het verhaal kijkt. Dát accepteert hij. En pas later komt de opleiding aan bod. Maar wel of geen opleiding: daar valt altijd een mooi verhaal omheen te bouwen voor de pr van een boek: "De ongeschoolde metselaar die zijn diepste zieleroerselen heeft prijsgegeven vanuit zijn geëelte hand; hard en ruw als de steen zelf, die hij precies op de juiste plaats weet te leggen waardoor deze bundel van pure poëzie kon ontstaan, die staat als een huis." Of: "Deze dichter heeft in 1997 zijn eerste bul gehaald aan de RuG, faculteit der letteren. [...] was zijn grote voorbeeld. Na zijn eerste bundel voltooide hij een postdoctorale studie Poëzie der Lage Landen en initieerde een groots dichtersfestival, dat sinds de oprichting vele edities gekend heeft. Kenmerkend zijn de subtiele stijleenheid van ... blablabla ..." Het maakt niet uit. Als het maar goed is. :thumbsup:

ook op de universiteit lopen legio mensen rond die nauwelijks weten hoe ze twee zinnen aan elkaar dienen te knopen. Alinea's van een enkele zin zijn zeker geen uitzondering. Echter een schrijver heeft nooit teveel kennis, en waar kun je die beter opdoen dan op een universiteit? Een patiënt met het syndroom van Münchhausen, een moordenaar die het precies zo weet te spelen dat hij tussen de mazen van de wet doorglipt. Hoe beschrijf je een stam in het regenwoud die nog nooit met westerlingen in aaraking is gekomen geloofwaardig? En van de practische kant, hoe is het om iedere dag naar een baantje te moeten dat je haat, hoe voelt het om met een geweer te schieten en hoe koud is -30 eigenlijk? Talent is belangrijk, maar je moet wel iets hebben om dat talent op los te laten.

Ik heb MAVO, HAVO en bibliotheekopleidingen gedaan maar kan nog steeds niet literair verantwoord schrijven, mijn manier van schrijven is denk ik alleen geschikt voor verhalen voor kinderen en vrolijke columns. Gewoon, niet al te ingewikkeld. ;)

Mara: dat is ook schrijver zijn hoor!

Je opleiding kan je ook juist belemmeren. Ik heb rechten gestudeerd en dat juridisch, ouderwets en formeel taalgebruik is er zo ingeramd, dat ik het moeilijk kwijtraak tijdens het schrijven.

Een talent moet je scholen. Als je een prachtige stem hebt, zijn die zanglessen toch echt noodzakelijk.

Je verhaal is belangrijk, niet je opleiding. Als je weinig geleerd hebt maar een prachtig verhaal hebt geschreven, zal een uitgever dat verhaal niet niet gaan uitgeven omdat je bijvoorbeeld 'slechts' lager onderwijs hebt gehad. Aan de andere kant is een hoge(re) opleiding wel een faciliterende factor. Bij HBO en WO leer je presenteren, beargumenteren en schriftelijk communiceren en dat zijn vaardigheden die goed van pas komen als je schrijver wilt zijn.

Dit stelt mij gerust, niet dat ik een erg laag niveau heb hoor. En het is ook niet zo dat ik geen opleiding ga doen. Het viel me gewoon op dat er vele schrijvers zijn die op univeristeel en journalitiek denkvermogen zitten. Dat baarde me zorgen.

Ik denk dat mensen die het 'in zich hebben' ook sneller een opleiding in die richting doen. Ik ben ook iemand die de school voor journalistiek heeft gedaan. Een jaar maar, want in mijn tijd was wiskunde nog verplicht en laat dat voor mij nu echt abacadabra zijn (het gekke was, dat mensen die goed in wiskunde waren (4 en 5 Havo-niveau) en vele -d en -t fouten maakten, wel verder mochten...). Ik vond het ook altijd gek dat ze op de school voor journalistiek geen typles gaven en dat ik met mijn stenografie altijd in het voordeel was met luistertoetsen (terwijl ik nog nooit gehoord heb dat kennis van wiskunde een voordeel was - gelukkig is dat vak nu afgeschaft!) Ik denk dat doorzettingsvermogen het belangrijkste is, en in jezelf geloven! (een goede opleiding betekent niet altijd dat je ook goed in taal bent, ik heb ook brieven op fouten moeten controleren van mensen die 'Drs.' voor hun naam hadden staan, erg leuk om te doen ;) ).

Ik wilde ook een opleiding in die richting gaan doen, maar het niveau was te hoog. Ik zelf zit op kader niveau... Nu ga ik een koks opleiding doen. Waar ze zeggen dat je ook creatief moet kunnen denken.

Om je verhaal op een taart te spuiten, Psyche? :lol: Wat een omweg! :confused:

Het is iets..... Wacht maar, straks liggen mijn taartverhalen in de supermarkt.... Gaan ze als warme taartjes ( in plaats van broodjes)over de toonbank.

Schrijven is een erg onzeker beroep voor de meesten. Het kan enorm rustgevend zijn om een plan B te hebben. (Dat zal je ouders ook een stukje rustiger maken waarschijnlijk)

Psyche. Koken en schrijven kun je prima met elkaar vergelijken. Voor je gerechten kies je goede ingrediënten, je experimenteert: beetje meer of juist wat minder, je probeert verschillende technieken, je bedenkt nieuwe recepten, je ontwikkelt je smaak. De ene keer is het iets te zout of te pittig, een andere keer juist verrassend goed. Je ontwikkelt je en daar gaat het om.

psyche en de anderen. je neemt een beetje van dit, een beetje van dat en nog een heleboeltrucjes en zo kom je tot een heerlijke roux die de basis is van heel veel. Bij schrijven is dat denk ik ook het geval, een beetje dit en dat en je hebt een zin. vanaf daar kun je twee zinnen maken enzovoorts. Maar om op het onderwerp terug te komen. Is deze vraag in principe niet gesteld door relatief jongeren onder ons? geldt het voor de jongere generatie, van rondom de dertig? Volgens mij zijn jullie in de meerderheid en onder de 'ouderen' van ons, zo boven de vijftig, vijfenvijftig jaar, zullen er veel minder universitair geschoolden zijn. De kansen waren toen, in mijn jeugd in ieder geval, niet zo eerlijk verdeeld. Studeren zat er bij ons amper in. met moeite en veel strijd thuis, heb ik een Hbo gedaan, maar ik was wel een uitzondering in die tijd. Of dat ook streekgebonden was? ja, dat denk ik ook. Maar of iemand uit een uithoekje van een provincie minder aanleg heeft om te schrijven, niet universitair geschoold is en noem nog maar een paar 'belemmeringen' op, dat waag ik heel erg te betwijfelen. Dat weet een uitgever op het eerste gezicht natuurlijk niet, dus hij zal daar geen rekening mee houden, volgens mij.

Ook ik denk niet dat de soort opleiding het belangrijkst is. Je hebt vooral veel fantasie, doorzettingsvermogen en inlevingsvermogen nodig. Een grote woordenschat en kunnen spelen met taal helpt ook. Je kunt iets immers op tientallen manieren omschrijven. Daar hoef je echt geen universitaire opleiding voor gevolgd te hebben. En inderdaad, een uitgever kijkt toch vooral naar de inhoud van je manuscript.

Ik denk dat mensen die het 'in zich hebben' ook sneller een opleiding in die richting doen. Ik ben ook iemand die de school voor journalistiek heeft gedaan. Een jaar maar, want in mijn tijd was wiskunde nog verplicht en laat dat voor mij nu echt abacadabra zijn (het gekke was, dat mensen die goed in wiskunde waren (4 en 5 Havo-niveau) en vele -d en -t fouten maakten, wel verder mochten...). Ik vond het ook altijd gek dat ze op de school voor journalistiek geen typles gaven en dat ik met mijn stenografie altijd in het voordeel was met luistertoetsen (terwijl ik nog nooit gehoord heb dat kennis van wiskunde een voordeel was - gelukkig is dat vak nu afgeschaft!)

Dan ben ik erg blij dat het nu is afgeschaft. Ik kan dus echt geen wiskunde en aangezien ik volgend jaar heel waarschijnlijk Journalistiek ga doen. Typles zou inderdaad veel nuttiger zijn dan wiskunde, maar typen kan ik gelukkig wel goed :p

Ik denk, dat wanneer je maatschappelijk geëngageerde schrijfsels (noem ik 't maar even) wil schrijven, je wel kennis moet hebben van het een en ander. En ook schrijfopleidingen leren je wat, maar je moet er je eigen invulling aan geven.

mijn eerste uitgever vroeg me niet eens wat voor opleiding ik had gehad (en ik vermelde het ook niet in mijn begeleidende brief) en mijn nieuwe uitgever vind het ook niet belangrijk. Iemand als Arnon Grunberg heeft volgens mij amper de middelbare school afgemaakt, sommige mensen hebben het gewoon in zich. Zelf ben ik na de middelbare school gaan reizen en daarna heb ik Voedingsleer gestudeerd, dus niets journalistieks of Letterkunde of wat dan ook. Maakt geen bal uit. Je hebt het in je of niet. En een opleidingsniveau zegt echt niet altijd iets over je iq of kwaliteiten.

Nee. Mijn jongste broer is zelfs zonder afgemaakte (toen nog) MEAO hoofd inkoop bij een medisch bedrijf en nu rayonmanager geworden bij TNT! Je moet er gewoon feeling voor hebben.