Lid sinds

6 jaar 4 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

#258 De zee is woest

Het kolkende zeewater deint in mijn oren. Het gekibbel van de buurmeisjes sluipt langzaam door mijn bewustzijn naar binnen. In een flits zie ik in gedachten een schoonmaakwagen van het werk voorbij komen. Met beide handen grijp ik het beeld vast, als een denkbeeldig stuk papier frommel ik het tot een prop en gooi ik het in de strand prullenbak. Ik wacht een poosje tot mijn hartritme weer in de vakantiemodus slaat. Met mijn voeten graaf ik een kuiltje in het zand. Een briesje verkoelt mijn verhitte lichaam. 'Schat, in de verte wordt de lucht wel erg donker,' zegt Jarno. Voor een moment ben ik Oost-Indisch doof. Zijn vingers kriebelen even over mijn rug. 'We moeten onze spullen pakken, schat, het weer kan elk moment omslaan...' zegt hij stellig. Langzaam kom ik omhoog, versuft kijk ik naar de grijze wolken die boven de zee hangen. 'Dat waait wel over, lieverd,' zeg ik en ik plof neer op mijn strandlaken. Jarno mompelt wat. Opeens hoor ik gewapper, ik draai mijn hoofd naar hem toe, zandkorreltjes vliegen in mijn gezicht. 'Hè, ik heb mij net ingesmeerd, Jarno!' 'Inge, kijk!' Hij wijst met zijn hand naar de zee. Abrupt sta ik op, mijn hart gaat tekeer als ik het zeewater steeds verder zie terugtrekken. Ik hoor gegil om mij heen, ik zie mensen naar hun spullen grijpen. 'We moeten als de sodemieter vertrekken!' Jarnos blik bezorgt mij rillingen. We grissen onze spullen van het strand en we hollen richting de boulevard. Een straffe wind jaagt de zandkorrels de lucht in. Een bulderend geluid weerklinkt achter me. Het mulle zand priemt onder mijn voeten. Met kleine hupjes ren ik over het warme strooisel. Jarno grijpt mijn hand beet en roept: 'Kom we moeten opschieten!' We klimmen over een muurtje, mijn knie schuurt over de stenen. Het gebulder komt steeds dichterbij. Verschrikt kijk ik over mijn schouder, ik kan het amper bevatten wat ik zie. Een muur van water van misschien wel drie verdiepingen hoog dendert op ons af. 'Jarno, die kinderen!' 'We kunnen ze niet helpen! We moeten hier weg!' Tranen rollen over mijn gezicht, mijn hart gonst in mijn keel. Jarnos tempo kan ik amper bijbenen. Ik deins achteruit als een auto met piepende banden vlak voor me tot stilstand komt. Met een zwaai wordt het portier geopend, Spaanse woorden echoën door de lucht. Mijn adem stokt, ik negeer zijn woeste blik en ik wijs naar de zee. 'Inge!' gilt Jarno aan de andere kant van de weg. Steken pijnigen mijn zij. Houd vol! Schiet er door mijn hoofd. Het gekrijs van een hollende moeder met haar kinderwagen verlamt mijn hart. De kinderkoppen bonken onder mijn voeten. Het lijkt of ik lood in mijn bovenbenen heb zitten. Het oorverdovende gebrul dreunt in mijn borstkas. Ik voel een ruk aan mijn arm. 'We zijn bijna bij het...' Een harde beuk in mijn rug duwt mij omver. 'Jarno!' Zijn vingers glippen weg...

Lid sinds

11 jaar 5 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
  • Pluslid
Mooi hoe je vanuit rust en vakantiegevoel toewerkt naar het noodlot. Je past het tempo er ook goed op aan, waardoor ik als lezer letterlijk en figuurlijk meegesleept wordt. Paar ieniemienie dingetjes: Bij 'in mijn gedachten' kan volgens mij 'mijn' weg. Je gedachten zijn per definitie van jezelf. 'Strand prullenbak' is denk ik 1 woord. Je lijkt een tsunami te beschrijven, met het zich eerst terugtrekkende water. Naar mijn idee, maar ik heb het niet nagezocht, gaan die niet zozeer gepaard met slecht weer, omdat een aardbeving de oorzaak is. Desalniettemin, die opmerking meteen weer vergeten, want voor de duur van het verhaal werkt het prima.

Lid sinds

6 jaar 4 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Mooi hoe je vanuit rust en vakantiegevoel toewerkt naar het noodlot. Je past het tempo er ook goed op aan, waardoor ik als lezer letterlijk en figuurlijk meegesleept wordt. Paar ieniemienie dingetjes: Bij 'in mijn gedachten' kan volgens mij 'mijn' weg. Je gedachten zijn per definitie van jezelf. 'Strand prullenbak' is denk ik 1 woord. Je lijkt een tsunami te beschrijven, met het zich eerst terugtrekkende water. Naar mijn idee, maar ik heb het niet nagezocht, gaan die niet zozeer gepaard met slecht weer, omdat een aardbeving de oorzaak is. Desalniettemin, die opmerking meteen weer vergeten, want voor de duur van het verhaal werkt het prima.
Hoi Hadeke, Dank je voor je fijne reactie. Fijn om te lezen dat je het verhaal goed kon volgen, daar ben ik soms huiverig voor. Ik wilde inderdaad een tsunamie beschrijven. Ooit heb ik gehoord dat het water zich eerst behoorlijk terugtrekt voordat de muur van water op het land aanspoelt. Het slechte weer stond in de opdracht, ik dacht dan verwerk ik het in het verhaal. (Het heeft inderdaad geen verband met de tsunamie). Ik heb 'mijn' verwijderd, dat was overbodig :thumbsup:

Lid sinds

4 jaar 11 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Jeetje Anke, alsof je het zelf beleefd hebt. Die wanhoop die je beschrijft als je voor je leven rent, maar tegelijkertijd niemand achter wil laten. En dan zo dicht bij de redding zijn en je lief alsnog verliezen. Heel indrukwekkend. Kippenvel. Graag gelezen.

Lid sinds

4 jaar 7 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Ik vind het erg mooi geschreven! Ik beleefde het mee! Ook oog voor andere in zo'n verhaal beschrijft de wanhoop. Bijvoorbeeld de zin over de hollende moeder. Maar dat komt ook omdat ik paar maanden geleden ben bevallen dus vol met emoties als het om kinderen gaat, haha ;). In ieder geval: ik heb geen tips, enkel compliment :)!

Lid sinds

6 jaar 4 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Jeetje Anke, alsof je het zelf beleefd hebt. Die wanhoop die je beschrijft als je voor je leven rent, maar tegelijkertijd niemand achter wil laten. En dan zo dicht bij de redding zijn en je lief alsnog verliezen. Heel indrukwekkend. Kippenvel. Graag gelezen.
Hoi Fief, Dank je voor je fijne reactie, dat doet mij goed ;) Ik probeerde mij voor te stellen hoe het is als je zo'n natuurgeweld meemaakt. Het lijkt me vreselijk, vooral de wanhoop, wat je al aangeeft, is moeilijk te omschrijven. Ik ben blij dat het mij is gelukt :)

Lid sinds

4 jaar 9 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Hi Anke, Herkenbaar plot :) Spannend geschreven. Ik krijg wel het idee dat meer variatie in schrijfstijl en spanningsniveau nog beter zou werken. Ik vind het wel lastig uitleggen, omdat ik hier zelf ook geen ervaring mee heb, maar ik merkte dat ik halverwege niet meer zo sterk geactiveerd werd. Ook vond ik sommige dingen wat vreemd beschreven in de eerste alinea:
Het kolkende zeewater deint in mijn oren. (...) Ik wacht een poosje tot mijn hartritme weer in de vakantiemodus slaat.
De eerste zin moest ik drie keer lezen en de laatste vreemd omdat het normaliseren van een hartritme geleidelijk gaat. Groeten, Jay

Lid sinds

6 jaar 4 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Ik vind het erg mooi geschreven! Ik beleefde het mee! Ook oog voor andere in zo'n verhaal beschrijft de wanhoop. Bijvoorbeeld de zin over de hollende moeder. Maar dat komt ook omdat ik paar maanden geleden ben bevallen dus vol met emoties als het om kinderen gaat, haha ;). In ieder geval: ik heb geen tips, enkel compliment :)!
Hoi Renske53, Dank je voor je compliment! Van harte gefeliciteerd met de geboorte van je kindje. Ik hoop dat je niet al teveel van slag was door mijn krijsende moeder... Ik heb ze benoemt omdat het helaas bij zulke natuurrampen ook gebeurd. Dank je voor het lezen van mijn verhaaltje en geniet van het kleintje ;)

Lid sinds

6 jaar 4 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Hi Anke, Herkenbaar plot :) Spannend geschreven. Ik krijg wel het idee dat meer variatie in schrijfstijl en spanningsniveau nog beter zou werken. Ik vind het wel lastig uitleggen, omdat ik hier zelf ook geen ervaring mee heb, maar ik merkte dat ik halverwege niet meer zo sterk geactiveerd werd. Ook vond ik sommige dingen wat vreemd beschreven in de eerste alinea:
Het kolkende zeewater deint in mijn oren. (...) Ik wacht een poosje tot mijn hartritme weer in de vakantiemodus slaat.
De eerste zin moest ik drie keer lezen en de laatste vreemd omdat het normaliseren van een hartritme geleidelijk gaat. Groeten, Jay
Hoi JayB, Jeetje, niet weer hè... ;) Je hebt gelijk, voor jouw opmerking was ik huiverig voor. Op dit moment kan ik mij niet verbeteren met schrijven. Ik zou heel graag meer variatie in spanningsopouw en in schrijfstijl willen toepassen, maar dat lukt gewoonweg niet. Ik weet dat er meer in het vat zit, alleen moet ik veel geduld hebben. Ergens weet ik dat het goed komt. Daarom ben ik blij dat Hadeke zo'n mooi verhaal heeft geschreven! Ik ben ook niet normaal, dus af en toe lees je vreemde zinnen. Voor mij zijn de zinnen heel gewoon, ik ben wel blij dat je het aangeeft, dan kan ik er iets mee doen. Alleen de tweede zin heb ik dan toch goed beschreven, ik wacht namelijk een poosje totdat mijn hartritme in de 'vakantiemodus' - rustige toestand slaat. Dank voor je fijne reactie!

Lid sinds

10 jaar 2 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Mooie opbouw. Eerst de Oost-Indische doofheid, dan de lome sufheid, het duurt een tijdje voordat de ernst volledig doordringt, en dan de paniek. Lijkt me wel realistisch weergegeven. :) :thumbsup:

Lid sinds

6 jaar 4 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Mooie opbouw. Eerst de Oost-Indische doofheid, dan de lome sufheid, het duurt een tijdje voordat de ernst volledig doordringt, en dan de paniek. Lijkt me wel realistisch weergegeven. :) :thumbsup:
Dankjewel Nele. Ik vond het wel moeilijk om de angst goed op te bouwen. Ik heb iets soortgelijks meegemaakt. Dank voor je fijne reactie ;)

Lid sinds

4 jaar 7 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Hoi Renske53, Dank je voor je compliment! Van harte gefeliciteerd met de geboorte van je kindje. Ik hoop dat je niet al teveel van slag was door mijn krijsende moeder... Ik heb ze benoemt omdat het helaas bij zulke natuurrampen ook gebeurd. Dank je voor het lezen van mijn verhaaltje en geniet van het kleintje ;)
Dank je, ik heb beide zoontjes even lekker geknuffeld hihi :). Je moet het zeker benoemen inderdaad, zoals ik zei in mijn eerdere reactie vind ik dat de wanhoop nog beter omschrijven. Helemaal omdat de hoofdpersoon nog in verwarring is van wat er aan de hand is, dus die kijkt om haar heen, naar een vluchtweg, andere mensen en hun opvallende gedrag valt dan op. Goed gedaan!

Lid sinds

6 jaar 4 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Hoi Renske53, Dank je voor je compliment! Van harte gefeliciteerd met de geboorte van je kindje. Ik hoop dat je niet al teveel van slag was door mijn krijsende moeder... Ik heb ze benoemt omdat het helaas bij zulke natuurrampen ook gebeurd. Dank je voor het lezen van mijn verhaaltje en geniet van het kleintje ;)
Dank je, ik heb beide zoontjes even lekker geknuffeld hihi :). Je moet het zeker benoemen inderdaad, zoals ik zei in mijn eerdere reactie vind ik dat de wanhoop nog beter omschrijven. Helemaal omdat de hoofdpersoon nog in verwarring is van wat er aan de hand is, dus die kijkt om haar heen, naar een vluchtweg, andere mensen en hun opvallende gedrag valt dan op. Goed gedaan!
:thumbsup: :thumbsup:

Lid sinds

8 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker
Anke spannend geschreven, mee eens met Nele, realistisch geschreven en brrr heb je het megemaakt? Gelukkig ben je er goed van afgekomen, zodanig dat we je hier kunnen lezen :thumbsup: Ik heb verder niets toe te voegen, goed gedaan. Fijne avond.

Lid sinds

6 jaar 4 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Anke spannend geschreven, mee eens met Nele, realistisch geschreven en brrr heb je het megemaakt? Gelukkig ben je er goed van afgekomen, zodanig dat we je hier kunnen lezen :thumbsup: Ik heb verder niets toe te voegen, goed gedaan. Fijne avond.
Hoi Mw.Marie, Dank je voor je compliment! Ik zie dat ik bij Nele een foutje heb gemaakt... Ik heb het zelf gelukkig nooit meegemaakt! Dank je voor het lezen van mijn verhaal ;)

Lid sinds

10 jaar 11 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Hallo Anke, … alsof je het zelf hebt meegemaakt. Wat kun jij je verdiepen zeg, in zo'n ramp. Je hebt echt vanuit je hart geschreven, lijkt me zo. :nod: :thumbsup:

Lid sinds

6 jaar 4 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Hallo Anke, … alsof je het zelf hebt meegemaakt. Wat kun jij je verdiepen zeg, in zo'n ramp. Je hebt echt vanuit je hart geschreven, lijkt me zo. :nod: :thumbsup:
Hoi Riny, Dank je voor je compliment. Ik probeer in de huid te kruipen van de hp. Vaak als ik zulke scenario's schrijf, ben ik in een soort van hynose. Alles om mij heen vervaagt, zelfs de was vergeet ik uit de wasmachine te halen... Misschien ervaar ik dat altijd wel als ik aan het schrijven ben. Dank je voor je reactie!

Lid sinds

7 jaar 2 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Heel goed opgebouwd Anke. Je weet de lezer heel goed mee te nemen het verhaal in. Spanning kun jij goed, en ook weet je heel treffend emoties over te brengen. Het punt waardoor de aandacht zou kunnen verslappen, heeft meer met het onderwerp zelf te maken dan met jouw schrijfstijl zelf. De zee die zich terugtrekt en als een metershoge golf weer terugkomt, is een bekend gegeven. Om dat een lezer nog te kunnen verrassen moet je met een klap uit onverwachte hoek komen. Maar.... je kunt niet alles in een kort verhaal. En wat je hier nu hebt, is heel goed.

Lid sinds

6 jaar 4 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Heel goed opgebouwd Anke. Je weet de lezer heel goed mee te nemen het verhaal in. Spanning kun jij goed, en ook weet je heel treffend emoties over te brengen. Het punt waardoor de aandacht zou kunnen verslappen, heeft meer met het onderwerp zelf te maken dan met jouw schrijfstijl zelf. De zee die zich terugtrekt en als een metershoge golf weer terugkomt, is een bekend gegeven. Om dat een lezer nog te kunnen verrassen moet je met een klap uit onverwachte hoek komen. Maar.... je kunt niet alles in een kort verhaal. En wat je hier nu hebt, is heel goed.
Hoi Annette, Dank je voor je fijne reactie. Het stelt mij wel gerust dat mijn schrijfstijl goed is. Maar de opmerking van JayB houd ik wel in mijn achterhoofd. Een kort verhaal schrijven is elke week weer een (leuke) uitdaging, en je hebt gelijk, je moet de lezer op de één of andere manier 'verrassen'. Dank voor je feedback!