Te jong om te schrijven?

Als je aan een schrijfwedstrijd meedoet en die misschien wel wint, lijkt me dat je ook makkelijker een uitgever voor je boek vindt. Hier is er een voor de wedstrijd 'Verdacht' http://www.schrijvenonline.org/schrijfwedstrijd/1… Succes Justus!

Besef je dat alle je jouw zal achtervolgen?

Kritiek geven als verdragen is inderdaad ook onderdeel van het rijpingsproces.

Het werk van justus269 kan ook uitgegeven worden - om te beginnen - in de schoolkrant. Dat is ook een uitgave. Veel mensen zullen zijn verhaal lezen. Misschien zijn ze onder de indruk. Veel mensen zullen in elk geval weten dat hij verhalen wil schrijven. Nu! Edat heb je dan wel duidelijk gemaakt, justus. Ook kun je meedoen aan schrijfprojecten, misschien in de bibliotheek, of in de boekwinkel. Let er eens op wat ze organiseren. Wij hebben eens een schrijfproject gedaan met kinderen, in samenwerking met de plaatselijke boekhandel. Alle verhalen kwamen in een echt boek, en dat echte boek kwam ook echt op de toonbank van de winkel en de mensen konden het kopen. Dan heb je al wéér laten zien dat je het serieus meent met schrijven. Dus ik denk dat je ook niet te jong hoeft te zijn om je werk te laten uitgeven. Het hangt er een beetje vanaf wat je verstaat onder 'uitgeven'. Een boek bij een uitgever laten uitbrengen is een zeer grote zeldzaamheid. Maar dat is het niet alleen voor kinderen. Ik zou zeggen: laat je horen! Laat je lezen! Hoe meer je schrijft, des te beter je wordt. Kan niet anders. :thumbsup:

kijk ik bedoelde dat je nooit te jong bent om te schrijven en dat als je naar een uitgever wilt gaan je dat gewoon moet doen, niemand kan het je verbieden alleen jij zelf kan dat! dus ik zou zeggen trek je niks van anderen aan en doe wat je zelf wilt

1. Jammer dat je je vorige post hebt verandert Justus, want nu slaat de hele discussie die daarna komt op stront. Het is niet dat het een slechte opmerking was, ik vond het juist een interessante om over te discussiëren, maar wat je nu hebt gedaan vind ik echt jammer. Nu lijkt het net als iemand het terugleest of mensen maar iets bedacht hebben bij jouw post.. 2. Ik zou juist wél van anderen wat aantrekken, in de zin van, als je verder wilt komen zul je moeten luisteren - ook al doe je er vervolges niets mee, je leert er wel van. Ook al lijkt dat nu onzinnig. (Bijna) niemand wordt als volleerd schrijver geboren en de meeste mensen zullen jarenlang moeten oefenen, oefenen, oefenen. Talent is aanleg x ervaring, niet alleen aanleg. En geloof me, de meeste mensen hebben het goed voor met jou en zullen je eerlijke adviezen geven. Niet iedereen - en zeker niet op dit forum - zal je lopen pamperen omdat je zo jong bent. Sterker nog, zachte heelmeesters maken stinkende wonden. Je kunt veel beter horen waar je nog op kunt verbeteren (en mensen steken geen moeite in jou als ze helemaal niets inje zien) dan alleen maar 'wat goed'. Juist op jouw leeftijd kun je je zoveel ontwikkelen! Grijp die kans, luister naar mensen en leer je eigen mening vormen, leer je eigen stijl kennen en ga achter die droom aan.

Besef je dat alle je jouw zal achtervolgen?

Kritiek geven als verdragen is inderdaad ook onderdeel van het rijpingsproces.

Het doel lag open, Fae. Ik voelde een onbeheersbare drang om te schieten, zonder je te raken. De ik-valkuil is er ook één van mij. Sinds ik een woordteller heb gevonden gaat het iets beter.

Juist op jouw leeftijd kun je je zoveel ontwikkelen! Grijp die kans, luister naar mensen en leer je eigen mening vormen, leer je eigen stijl kennen en ga achter die droom aan.

Ik lees je adviezen die met de beste bedoelingen zijn geschreven. Maar hoe goed jongere mensen ook kunnen luisteren, het advies is soms/vaak tegen nog niet volgroeide dovemansoren geschreven. Zo langzamerhand denk ik: "Jong mens, ga je gang maar, doe wat je wil, bouw je eigen Schrijf-Bluesette maar op." En met die pijn kan je enorm groeien. En het zijn niet alleen jonge dovemansoren. Ik sla zelf ook heel wat advies in de wind waar ik na een dag al spijt van krijg. En ik heb erg oude dovemansoren.

kijk ik bedoelde dat je nooit te jong bent om te schrijven en dat als je naar een uitgever wilt gaan je dat gewoon moet doen, niemand kan het je verbieden alleen jij zelf kan dat! dus ik zou zeggen trek je niks van anderen aan en doe wat je zelf wilt

Justus, je stelling is op zich correct. Maar je bent hier op een forum waar erg veel mensen je met de beste bedoeling, vanuit een schrijvers hart, adviezen aangeven. -- Je bent nooit te jong om te schrijven.-- Correct, maar zo ben je ook nooit te oud om te schrijven -- En dat als je naar een uitgever wilt gaan je dat gewoon moet doen.-- Correct, als je zonder sinaasappelkistje bij de deurbel kunt komen. -- Niemand kan het je verbieden alleen jij zelf kan dat!-- Bijna Correct. Hangt van je leeftijd af. -- Dus ik zou zeggen trek je niks van anderen aan.-- Bijna correct. Want mogelijk trekt zich straks niemand iets van jou aan. Dat noemen ze; " Backfire in your face and right into your heart." -- En doe wat je zelf wilt.-- Bijna correct. Als je maar niet komt zeuren om hulp als je in de goot ligt.

Juist op jouw leeftijd kun je je zoveel ontwikkelen! Grijp die kans, luister naar mensen en leer je eigen mening vormen, leer je eigen stijl kennen en ga achter die droom aan.

Ik lees je adviezen die met de beste bedoelingen zijn geschreven. Maar hoe goed jongere mensen ook kunnen luisteren, het advies is soms/vaak tegen nog niet volgroeide dovemansoren geschreven. Zo langzamerhand denk ik: "Jong mens, ga je gang maar, doe wat je wil, bouw je eigen Schrijf-Bluesette maar op." En met die pijn kan je enorm groeien. En het zijn niet alleen jonge dovemansoren. Ik sla zelf ook heel wat advies in de wind waar ik na een dag al spijt van krijg. En ik heb erg oude dovemansoren.

Het kan ook anders: je neemt alles aan en slaat niks in de wind. Daar had ik voorheen erg last van. Nu ben ik bezig een balans te vinden. Dat soort dingen moet je leren. Als je tot de realisatie komt dat feedback je schrijfsels alleen maar beter kan maken en kritiek niet als negatief beschouwt maar als iets waarvan je kunt leren, dan ben je al een heel eind op weg.

-- En dat als je naar een uitgever wilt gaan je dat gewoon moet doen.-- Correct, als je zonder sinaasappelkistje bij de deurbel kunt komen.

Haha, wel zo handig.

-- Niemand kan het je verbieden alleen jij zelf kan dat!-- Bijna Correct. Hangt van je leeftijd af.

Hangt enorm van je leeftijd af. Papa en mama kunnen erg in de weg zitten. Als je uitgegeven wilt worden, regulier of bij Boekscout Yo, heb je onder de 18 altijd een handtekening van een van je voogden nodig.

Juist op jouw leeftijd kun je je zoveel ontwikkelen! Grijp die kans, luister naar mensen en leer je eigen mening vormen, leer je eigen stijl kennen en ga achter die droom aan.

Ik lees je adviezen die met de beste bedoelingen zijn geschreven. Maar hoe goed jongere mensen ook kunnen luisteren, het advies is soms/vaak tegen nog niet volgroeide dovemansoren geschreven. Zo langzamerhand denk ik: "Jong mens, ga je gang maar, doe wat je wil, bouw je eigen Schrijf-Bluesette maar op." En met die pijn kan je enorm groeien. En het zijn niet alleen jonge dovemansoren. Ik sla zelf ook heel wat advies in de wind waar ik na een dag al spijt van krijg. En ik heb erg oude dovemansoren.

Het kan ook anders: je neemt alles aan en slaat niks in de wind. Daar had ik voorheen erg last van. Nu ben ik bezig een balans te vinden. Dat soort dingen moet je leren. Als je tot de realisatie komt dat feedback je schrijfsels alleen maar beter kan maken en kritiek niet als negatief beschouwt maar als iets waarvan je kunt leren, dan ben je al een heel eind op weg.

Jij zou eigenlijk moeten weten hoeveel ik van jou leer. Ik kijk nog wel eens op je blog. Kortgeleden weer over Show, don't tell. Dus... er komt een keer een omslagpunt dat oudere mensen gaan leren van jongere mensen. En niet te kinderachtig ook. Of zou dat dan, "en niet te ouderachtig ook" kunnen zijn. "Het kan ook anders: je neemt alles aan en slaat niks in de wind." Dit is een leuke. Echter, mij is het woord sceptisch al in mijn geest geplant toen ik nog een embryo was.

Jij zou eigenlijk moeten weten hoeveel ik van jou leer. Ik kijk nog wel eens op je blog. Kortgeleden weer over Show, don't tell. Dus... er komt een keer een omslagpunt dat oudere mensen gaan leren van jongere mensen. En niet te kinderachtig ook. Of zou dat dan, "en niet te ouderachtig ook" kunnen zijn.

Haha, dan schrijf ik mijn blog tenminste niet alleen voor mezelf! Eigenlijk zou het niet moeten uitmaken of je oud of jong bent. Je kunt van iedereen leren. Ik leerde laatst nog wat van mijn 4 jaar oude/jonge nichtje. Ik heb nog nooit iemand zo beleefd horen vragen of ik op wilde rotten :P

Het doel lag open, Fae.

Net als het boek dat nog inkt ademt ...

Ik voelde een onbeheersbare drang om te schieten, zonder je te raken.

... met daarboven een gretig criticus, wiens woord met scherp schiet. Dat moet je kunnen doorleven. Mijn opperhuid bestaat (inmiddels) uit een laagje kogelwerende huidcellen. Maar die van een elfjarige?

kijk ik bedoelde dat je nooit te jong bent om te schrijven en dat als je naar een uitgever wilt gaan je dat gewoon moet doen, niemand kan het je verbieden alleen jij zelf kan dat!

Dat is niet helemaal waar. Als je naar een uitgever gaat en een contract wilt afsluiten, is dat een rechtshandeling. En als elfjarige wordt je handelingsonbekwaam geacht. Dus zullen je ouders erachter moeten staan en hun toestemming moeten geven. Geen uitgever zal een contract met een minderjarige aangaan, tenzij er schriftelijke toestemming van de ouders/voogd is.

Maar die van een elfjarige?

Had ik gezien, Fae. Ik ben van mening dat een jong mensch kan filteren. 'Instinctief' Ik probeer heel voorzichtig/zacht te zijn. Of een jong mensch pakt op wat ik schrijf, of niet. De keuze is aan het jonge mensch. Als zij/hij de waarom gaat stellen gaan we de juiste richting op. 'Waarom' is het mogelijk verstandig om even te wachten voor je naar een uitgever holt? En op deze vraag hebben erg veel SOllers het juiste antwoord al gegeven. Als je behalve de topic ook alle reacties leest is het antwoord al 22 keer gegeven. Als een jong mensch van 11 jaar WIL, dan zeg ik :"Ga maar." En als ze gaan janken na een teleurstelling, dan ga ik lekker naar Mozart luisteren.

Waarom willen al die jongen mensen toch vliegen voor ze goed en wel hebben leren lopen? Je bent NOOIT te jong om te schrijven. God weet, ik schrijf zelf al vanaf het moment ik kon schrijven. Het ging van een kinderachtig verhaaltje over een kerstboompje dat groot wou zijn over een sprookje op mijn elfde tot de poging een roman te schrijven toen ik vijftien was. Mijn manuscript werd door al mijn vriendinnen bewierookt in alle superlatieven die hun woordenschat rijk was. Ze waren het er allemaal over eens: dit moet uitgegeven worden. Ik ging er dus mee naar mijn leerkracht Nederlands en die heeft me op zachte wijze uit mijn droom geholpen. Ja, ik had talent, ja, het was best goed, maar niet goed genoeg om uitgegeven te worden. Ze gaf me de wijze raad om te blijven schrijven en mijn talent verder te ontwikkelen. Als zalf op de wonde zei ze me dat ze zich er niet om zou verbazen mocht ze ooit een boek van mij in de boekhandel vinden. Mijn vriendinnen waren verontwaardigd om haar reactie. Hoezo niet goed genoeg? Het was wel goed genoeg en ik moest me maar niks aantrekken van wat ze me had gezegd. Gelukkig heb ik dat nu net wel gedaan want enkele maanden geleden vond ik dat manuscript, die allereerste poging tot het schrijven van een roman, terug. Het lag in een verloren hoekje van de kast stof te vergaren. Ik sloeg het open en...wat ben ik blij dat ik dat toen niet naar een uitgever heb gestuurd. Ik zou door de grond gegaan zijn van schaamte. Voor een vijftienjarige was het inderdaad best wel goed, maar niet goed genoeg om uitgegeven te worden. Niemand wordt als een Stephen King geboren, hoogstens met de potentie van een Stephen King. Talent zat, maar dat talent moet nu de kans krijgen zich te ontwikkelen. Ik heb de wijze raad van mijn leerkracht toen ter harte genomen en daar ben ik tot op de dag van heden nog altijd heel erg blij om. Aan jou, Justus, om de wijze raad van de SOLlers ter harte te nemen. Je hebt nog een zee van tijd om uitgegeven te worden. Sla je de raad in de wind en zet je toch koppig je zin door, prima wat mij betreft maar kom inderdaad achteraf niet janken want dan ga ik lekker met Yrret naar Mozart luisteren.

Waarom willen al die jongen mensen toch vliegen voor ze goed en wel hebben leren lopen?

Zelfoverschatting, denk ik. Als je jong bent is het vaak moeilijk om de kwaliteit van je eigen werk te beoordelen. Je kent de maatstaven nog niet, wanneer is iets goed en wanneer tenenkrommend, enzovoorts. Je wordt al snel vreselijk trots op je werk, want je hebt er natuurlijk hard aan gewerkt. Wanneer je van alle kanten (ouders, leerkrachten, vrienden) hoort dat het o zo geweldig en leuk is wordt die trots nog groter. Voor je het weet wordt je geconfronteerd met de waarheid door een afwijzende brief van een uitgever. Die zelfoverschatting heb ik zelf ook gehad, misschien heb ik het nu nog steeds. Ik heb geen idee of ik mij kan meten met volwassen schrijvers, of ik goed genoeg ben. Ik weet dat volwassen schrijvers vaak ook moeite hebben met het beoordelen van de kwaliteit van hun verhalen, maar ik denk dat ze toch meer ervaring hebben, meer hebben gelezen, gezien, geschreven, om realistischer naar hun werk te kijken.

Waarom willen al die jongen mensen toch vliegen voor ze goed en wel hebben leren lopen?

Zelfoverschatting, denk ik. Als je jong bent is het vaak moeilijk om de kwaliteit van je eigen werk te beoordelen. Je kent de maatstaven nog niet, wanneer is iets goed en wanneer tenenkrommend, enzovoorts. Je wordt al snel vreselijk trots op je werk, want je hebt er natuurlijk hard aan gewerkt. Wanneer je van alle kanten (ouders, leerkrachten, vrienden) hoort dat het o zo geweldig en leuk is wordt die trots nog groter. Voor je het weet wordt je geconfronteerd met de waarheid door een afwijzende brief van een uitgever. Die zelfoverschatting heb ik zelf ook gehad, misschien heb ik het nu nog steeds. Ik heb geen idee of ik mij kan meten met volwassen schrijvers, of ik goed genoeg ben. Ik weet dat volwassen schrijvers vaak ook moeite hebben met het beoordelen van de kwaliteit van hun verhalen, maar ik denk dat ze toch meer ervaring hebben, meer hebben gelezen, gezien, geschreven, om realistischer naar hun werk te kijken.

Dit vind ik wat cru. Zelfoverschatting heeft niet zo veel met jeugd te maken. Er zijn heel wat volwassen schrijvers die ten onrechte denken dat hun werk publicabel is. Er is ook totaal niets mis met dromen van uitgegeven worden, op welke leeftijd dan ook. Het is alleen minder realistisch om te verwachten dat je dat op jonge leeftijd ook echt gaat lukken. Even voor de duidelijkheid: ik bedoel hiermee een boek. Het is wel degelijk mogelijk om je stukken in de krant te krijgen. En dan bedoel ik niet alleen de schoolkrant. Het gekke s dat veel amateur schrijvers journalistiek een minderwaardige vorm van schrijven lijken te vinden. Terwijl er geen betere leerschool is voor fictie dan te schrijven over de werkelijkheid.

Zelfoverschatting bij kinderen is niet verkeerd. Wie heeft niet gedacht dat ie profvoetballer werd, of piloot. Maar als je werkelijk schrijven wilt - justus 269 en anderen - ga het doen. Zoek een schrijfklas, misschien in de bieb, of ergens anders, en als die cursus er niet is, kun je toch ook vragen of ze zoiets kunnen organiseren. Als je drie keer gevraagd hebt - en je vriend(innet)je ook - gaan ze het misschien doen. En dan moet je er ook naartoe gaan, natuurlijk! P.S. Én je ogen de kost geven. Kinder-/ jeugd-/ jongerentijdschrijften schrijven geregeld schrjfwedstrijden uit. Meedoen! Ook wanneer je een brief schrijft naar een tijdschrift of een krant, en hij wordt geplaatst, is dat iets heel moois om te bewaren. Met andere woorden: als je schrijven wilt, dan moet je schrijven gaan! Laat je lezen!

Mijn manuscript werd door al mijn vriendinnen bewierookt in alle superlatieven die hun woordenschat rijk was. Ze waren het er allemaal over eens: dit moet uitgegeven worden. Ik ging er dus mee naar mijn leerkracht Nederlands en die heeft me op zachte wijze uit mijn droom geholpen. Ja, ik had talent, ja, het was best goed, maar niet goed genoeg om uitgegeven te worden. Ze gaf me de wijze raad om te blijven schrijven en mijn talent verder te ontwikkelen. Als zalf op de wonde zei ze me dat ze zich er niet om zou verbazen mocht ze ooit een boek van mij in de boekhandel vinden. Mijn vriendinnen waren verontwaardigd om haar reactie. Hoezo niet goed genoeg? Het was wel goed genoeg en ik moest me maar niks aantrekken van wat ze me had gezegd. Gelukkig heb ik dat nu net wel gedaan want enkele maanden geleden vond ik dat manuscript, die allereerste poging tot het schrijven van een roman, terug. Het lag in een verloren hoekje van de kast stof te vergaren. Ik sloeg het open en...wat ben ik blij dat ik dat toen niet naar een uitgever heb gestuurd. Ik zou door de grond gegaan zijn van schaamte. Voor een vijftienjarige was het inderdaad best wel goed, maar niet goed genoeg om uitgegeven te worden.

Wow, ben ik jou? Ik ben nu midden twintig en dat debuut is er nog altijd niet. Baal ik daarvan? Ja. Ben ik bang dat het me nooit gaat lukken? Zeker. Heb ik haast? Nou en of! Ben ik blij dat dat 'manuscript' van mij tien jaar geleden niet gepubliceerd is? Ook dat. Het was echt niet goed genoeg. Mijn wens om te publiceren is minstens even groot als toen, en ik vind het soms best moeilijk dat die nog steeds niet vervuld is. Maar ik hoop dat ik er wat realistischer in kan zijn dan vroeger. Ik was ook niet die ene uitzonderlijk begaafde tiener die wél die roman al kon schrijven, al dacht ik (ontzettend arrogant) van wel. Er is niets mis met ambitie, maar verlies de rest niet uit het oog. Er zijn allerlei dingen die je nu ook al kan doen. Doe mee aan schrijfwedstrijden, ga optreden op een festival bij jou in de buurt, schrijf de schoolkrant vol. En geniet daarvan. Als ik ergens spijt van heb, dan is het van het feit dat ik altijd vooral bezig was (en soms nog steeds ben) met de wens om uitgegeven te worden en daardoor niet genoeg heb genoten van de dingen die ik heb mogen doen.

Ik was ook niet die ene uitzonderlijk begaafde tiener die wél die roman al kon schrijven, al dacht ik (ontzettend arrogant) van wel.

Heheh mijn fantasie in de brugklas was dat ik een boekverslag zou maken van mijn eigen, uitgegeven roman. "Zo, leraar Nederlands, vertel me maar of ik mijn eigen boek goed heb begrepen... Kom maar op met die '10'."

Ik ben ouder dan midden twintig Elo :D Heb ik al een boek uitgegeven? Ja, via POD maar daar is dan ook alles mee gezegd. Heb daar best wel goede reacties op ontvangen. Ik heb het nooit regulier geprobeerd, daar vind ik mezelf nog net niet goed genoeg voor. Ik hoop dat daar verandering in komt na mijn schrijfcursus en de schrijfvijfdaagse en dan ga ik het wel regulier proberen. Er is absoluut niks mis met ambitie en dromen en fantaseren kan nog zo leuk zijn, maar uiteindelijk moeten al die jongeren van elf jaar met hun beide voeten op de grond blijven staan anders zal de teleurstelling na een afwijzing niet gering zijn.

Ik ben ouder dan midden twintig Elo :D Heb ik al een boek uitgegeven? Ja, via POD maar daar is dan ook alles mee gezegd. Heb daar best wel goede reacties op ontvangen. Ik heb het nooit regulier geprobeerd, daar vind ik mezelf nog net niet goed genoeg voor. Ik hoop dat daar verandering in komt na mijn schrijfcursus en de schrijfvijfdaagse en dan ga ik het wel regulier proberen. Er is absoluut niks mis met ambitie en dromen en fantaseren kan nog zo leuk zijn, maar uiteindelijk moeten al die jongeren van elf jaar met hun beide voeten op de grond blijven staan anders zal de teleurstelling na een afwijzing niet gering zijn.

Erm, waarom vraag je geld voor iets dat je niet goed genoeg vindt?

Ik heb me misschien wat ongelukkig uitgedrukt. IK zelf vond me niet goed genoeg, maar de proeflezers wel. Bij FM dacht ik de beste kans te maken (volgens hun website) en ik was zo blij als een mossel toen ze me telefonisch lieten weten dat ze het boek gingen uitgeven. Dat was nog voor ik dit forum kende en me hier lid maakte. Eigenlijk was de uitgave bij een POD niet eens zo'n slecht idee. Ik heb feedback gekregen van mensen die ik niet eens ken en het boek ligt zelfs in enkele bibliotheken hier in Vlaanderen. Blijkbaar was het boek toch goed genoeg. Misschien spijtig dat ik het niet regulier geprobeerd heb. Maar nu gaan we toch vreselijk off topic.

@Caya natuurlijk! Schrijf zoveel mogelijk. Het enige dat belangrijk is dat je plezier hebt en veel oefent. Je leert vanzelf wel welke van je verhalen mensen raken en welke minder. Van oud worden en nooit schrijven wordt je nooit beter maar van oud worden en veel fouten maken wel! Schrijf lekker veel!

Ik denk dat ik vijftien was toen ik ben beginnen opsturen naar reguliere uitgeverijen, achttien toen ik mijn eerste contractaanbod kreeg, en nog eens op 23-jarige leeftijd. Bij mijn uitgeverij zat er toen een zeer jonge Malika Oulad Chaara, ik geloof dat ze 14 was en had ze een boek geschreven. Heb het boek hier nog liggen. Het was een jeugdboek en niet bijzonder slecht geschreven, maar ook niet iets wat ik zou kopen. Ik sta argwanend tegenover al te jonge schrijvers, al begrijp ik de drang om te publiceren wel, omdat ik die zelf gehad heb. In de bibliotheek waar ik werkte rond 2000 hadden we b.v. ook een jeugdboek van een erg jong persoon en daar maakten ze op de achterflap ook reclame over. Maar een boek voor mij moet goed zijn, ondanks de leeftijd, als ik dan ook een boek zou lezen van b.v. een vijftienjarige, dan verwacht ik dat die net zo goed geschreven zal zijn als een schrijver die debuteert op zijn dertigste. Leeftijd doet er dan namelijk niet toe. Een schrijver die goed schrijft voor zijn vijftiende, of iemand die goed schrijft ondanks zijn jonge leeftijd, als je begrijpt wat ik bedoel. Wees soms ook geduldig! Als je vijftien bent heb je nog een heel leven voor je, en als je debuteert op je dertigste ben je nog steeds een jonge debutant. Ga ook niet alles vergooien voor het schrijven, dat heb ik b.v. op een gegeven moment wel gedaan, ik ben b.v. pas later weer naar school gegaan omdat ik mij op jonge leeftijd alleen wilde toespitsen op het schrijven. Daar heb ik nu spijt van...

hii, ik ben ook dertien en schrijf verhalen sinds dat ik ook heel jong ben. ik wilde vorig jaar een boek uitgeven met een vriendin van me.(helaas alle 30 hoofdstukken kwijtgeraakt:( ) je hebt speciale uitgevers voor kinderen die schrijven. volgensmij heette het iets van boekenscout-yo. ik wil wel een keer een verhaal van je lezen haha. groetjes

Waarom zouden jonge mensen moeten wachten om te debuteren? Omdat ze nog een eeuwigheid hebben om zich te verbeteren? Ik zou eerder zeggen, grijp die kans om je boek uit te geven wanneer het kan! Want hoe oud of hoe jong we ook zijn, we hebben geen eeuwigheid. We hebben een beperkte tijd, en voor de een is die tijd al wat langer dan voor de ander. Daarom debuteren we vandaag. Daarom vereeuwigen we vandaag ons werk. Daarom beleven we vandaag onze droom. Omdat we geen idee hebben of we er morgen nog zullen zijn.

Ik denk dat jonge mensen ambities moeten hebben die bij ze passen. Voor Justus is dat misschien de schoolkrant of schrijfwedstrijden voor kinderen. Bijna iedereen die op de middelbare school dacht dat ie kon vliegen, weet inmiddels dat ie met name hard kon vallen. Het zijn juist vaak hele jonge mensen die denken dat ze geen les in schrijftechniek nodig hebben, laat staan kritische feedback. En ja, zo groei je dus niet. Droom niet meteen van dat boek, geniet van de (jarenlange) weg naar dat boek toe! P.S: Wat een enorme aanwas aan (zeer) jonge schrijvers hebben we hier de laatste tijd trouwens!

Waarom zouden jonge mensen moeten wachten om te debuteren?

Heel eerlijk? Omdat ze 99,9999% zeker worden afgewezen. Dat is afgerond dus 100% zeker. Juist als je jong bent zou zo'n afwijzing hard aan kunnen komen. Ik bedoel: kijk maar hoe hard het aankomt als je volwassen bent! En is het niet doodzonde als iemand de lol in het schrijven verliest, enkel door zichzelf aan zo'n zekere afwijzing bloot te stellen? Ik heb echt geen begrip voor mensen die tegen jonge schrijvers zeggen 'Trek je er niets van aan! Achtervolg je droom! Stuur dat boek in!' Dat is net zo onrealistisch als zeggen: 'Joh je hebt al een rijles gehad! Ga maar meteen rijexamen doen! Volg die droom!' Schrijf vooral door. Schrijf voor wedstrijden, de plaatselijke krant, voor jezelf. Maar denk niet dat je met 13,14,15 al een boek kan schrijven dat kan worden uitgegeven.