Waarom zouden jonge mensen moeten wachten om te debuteren? Omdat ze nog een eeuwigheid hebben om zich te verbeteren? Ik zou eerder zeggen, grijp die kans om je boek uit te geven wanneer het kan! Want hoe oud of hoe jong we ook zijn, we hebben geen eeuwigheid. We hebben een beperkte tijd, en voor de een is die tijd al wat langer dan voor de ander. Daarom debuteren we vandaag. Daarom vereeuwigen we vandaag ons werk. Daarom beleven we vandaag onze droom. Omdat we geen idee hebben of we er morgen nog zullen zijn.

Dag Lise, ik denk dat ik vijftien was toen ik voor het eerst uitgeverijen heb aangeschreven.... En afgewezen ben... Ik begrijp ook helemaal waarom. Ik ben het eens met Harry, dat de meeste werken van jonge mensen grotendeels niet goed genoeg zijn om gepubliceerd te worden. Maar niets laat je om je werk natuurlijk op te sturen, maar wees dan ook niet al te teleurgesteld als je wordt afgewezen. Of laat je schrijfplezier er niet van afhangen. Schrijven moet vooral voor jou leuk zijn... Het resultaat is dan minder belangrijk... Veel schrijvers dromen ervan een boek te publiceren, daardoor ook dat die POD-uitgeverijen zo floreren, maar niet alle boeken zijn nu eenmaal goed. Soms leer je veel uit de ervaring dat je op doet...

Ik heb misschien een beetje te impulsief gereageerd op dit topic. Maar ik ben er een poosje tussenuit geweest bij schrijvenonline, in die tijd ben ik tot mezelf gekomen en ben ik begonnen aan mijn nieuwe verhaal. Wat ik wilde zeggen is dat ik het eens ben met de eerdere reacties maar, als je aanleg hebt als kind en wat je schrijft is goed, ik ken niemand die dat heeft, dan zou je nog wel eens geaccepteerd kunnen worden door een uitgever, alleen als je dan 13 of 14 bent of jonger dan heb je meteen een kleinere kans want dan denken die uitgevers: weer een kinderverhaaltje.

Mijn eerste publicaties waren in het schoolkrantje in de lagere school. Later op de middelbare school ging ik schrijven voor het schoolkrantje en hielp ik ook mee aan de redactie en de lay-out. Dat vond ik fantastisch om te doen. Na de middelbare school schreef ik nog enkele keren voor het blad van het jeugdhuis, maar doordat ik toen ook al ging werken was ik minder bezig met de dingen die jonge mensen bezig hielden, waardoor ik op de duur geen onderwerpen meer vond waar ik genoeg van wist om over te schrijven. Ik ben toen echt in een zwart gat gevallen. Dat zwart gat heeft zo een 10-tal jaar geduurd. Wat ik hiermee wil aantonen is dat je gewoon moet schrijven omdat je het leuk vindt. Blijf schrijven en blijf experimenteren in de verschillende manieren van schrijven. Op die manier kan jet het zwart gat vermijden. Ik had mij teveel toegespitst op die krantjes, waardoor ik niet verder dacht en eraan dacht om ook wedstrijden mee te doen en gewoon verhalen te schrijven voor het plezier. Misschien worden die niet meteen uitgegeven, maar het kunnen schrijfsels zijn die jou misschien op latere leeftijd nog aanspreken en die je dan kan herschrijven tot een verhaal/boek dat door uitgevers wel wordt aanvaard omdat het een betere schrijfstijl heeft. Blijf ook vooral openstaan om nieuwe dingen te leren. Het leven is een levenslange leerschool.

Heel eerlijk? Omdat ze 99,9999% zeker worden afgewezen. Dat is afgerond dus 100% zeker. Juist als je jong bent zou zo'n afwijzing hard aan kunnen komen. Ik bedoel: kijk maar hoe hard het aankomt als je volwassen bent! En is het niet doodzonde als iemand de lol in het schrijven verliest, enkel door zichzelf aan zo'n zekere afwijzing bloot te stellen?

Je hebt zeer zeker gelijk dat de kans dat je boek op jonge leeftijd wordt uitgegeven zo goed als nihil is (volgens mij is die kans op volwassen leeftijd zelfs erg miniem :D ), maar wat ik gewoon wou zeggen is, dat er denk ik niks mis is met proberen. Maar je hebt inderdaad gelijk dat zo'n tegenslag op jonge leeftijd misschien wel erg hard zou kunnen aankomen.

Ik ben het eens met Lise.