discipline

Als het op die manier lukt, Tantebetje, dat is mooi. Zeker als de kwaliteit niet onder doet voor ingegeven en geinspireerde gedichten. Ik probeer buiten mijn verhaal om wel met regelmaat te schrijven. Ik ben pas begonnen met zoiets. Gewoon dingen die te binnen schieten, korte nadenkertjes; ik schrijf ze op (digitaal). Niet wát te schrijven, maar óm het schrijven. Zelfs als ik niets kan bedenken, ga ik woorden die ik nog niet ken op internet opzoeken en vertalen en toevoegen. Ik merk dat dit prettig werkt. Daarnaast zit ik natuurlijk weer in een opleiding en maak veel verslagen. Hierin vind ik het heerlijk om ervaringen en taalontwikkelingen in te verwerken. En ondertussen leer ik op dit forum zeker veel bij. Dus kortom - naar een behoorlijk irritante reclame- Ik zeg: Doen.

Helemaal eens. ik heb jaren gewacht op inspiratie, maar nu ik me er gewoon op geregelde tijden toe zet schrijf ik. dat moet ik ook doen als ik werk (dan schrijf ik ook) en het lukt nu ook met mijn fictie. nu nog de tijd vrij maken.... dat is wel een goed idee van je TB om het zo aan te pakken.

Tantebetje; Wat bij mij helpt als ik geen zin heb om te schrijven is: * een lijst maken met ideeën voor een verhaal. Dat kunnen thema's zijn maar ook citaten. * veel lezen: vooral over dingen waar ik zelf over zou willen schrijven. * naar films kijken: als ik bijv. een sprookje wil schrijven kan ik heel veel inspiratie halen uit de films van Harry Potter. * iets van mezelf toevoegen: dit kan bijv. een wens zijn, een ervaring, een gesprek of een droom. Is dit een beetje wat je bedoelde?

Ook als ik geen zin heb doe ik het volgende: Ga iedere morgen in mijn gezellige bieb zitten en schrijf drie pagina's over wat dan ook. Het lukt me altijd om dingen op papier te zetten. Soms moet je ook gewoon onzin op durven schrijven. Van daaruit welt er soms vanalles op waar ik iets mee kan. Ik noteer tussendoor vanalles waarvan ik denk: "daar zit een verhaal in".

In heb boek van (ik dacht) Sebes staat dat je gewoon voor je scherm moet blijven zitten. Cout que cout (sorry, geen idee waar het dakje zit voor de u), maar wellicht dat dat op den duur erg frustrerend gaat werken. Wat in ieder geval voor mij wel werkt is lezen. Eigen werk, andermans werk, het maakt niet uit.

Ik heb iemand anders nodig die me slaat (of van wie ik denk dat ze gaan slaan) als ik niks uitvoer. Iemand aan wie ik verantwoordig af moet leggen. Dan gaat het wel goed, ben ik behoorlijk productief.

Ik moet gewoon zorgen dat ik begin met schrijven. Als het me eenmaal lukt om mezelf aan de gang te krijgen, dan weet ik vaak ook van geen ophouden meer. Dan krijg ik het tegenovergestelde probleem. Hoe kan ik mezelf dwingen om te stoppen en het niet al te laat te maken als ik de volgende morgen weer wakker en fit voor de klas moet staan? :o

Momenteel heb ik ook meer problemen om te stoppen dan om te beginnen. Als ik achter de computer wegga (of moet...) ga ik op papier verder. Als ik dan toch eens geen zin heb, dan mag dat ook van mezelf en ga ik iets anders doen. Ik betrap mezelf er dan soms op, dat er in mijn hoofd van alles gebeurt - die ingevingen wil dan toch weer opschrijven, dus...

Ik moet mezelf enige structuur geven, anders bljf ik bezig met andere dingen. Of ik moet ergens anders naartoe gaan, dan lukt het ineens wel, op vakantie, in de sauna, als het maar niet thuis is. Dat geldt vooral voor mijn roman. Voor mijn andere boek doe ik ook research enz., dat gaat makkelijker. Ik heb me voorgenomen om na de huidige drukte, in oktober, minimaal twee dagen en liefst 2,5 met schrijven bezig te zijn. Ik wil mijn boeken wel eens af krijgen, verdorie!

Herkenbaar allemaal. Zit ik rustig met laptop op de bank, ga ik twitteren, SOL'en, filmpjes kijken ipv schrijven. Manlief zei net: je moet eigenlijk een vaste avond in de week inplannen om te schrijven. Ben ik meteen als een wesp gestoken. Ik schrijf best wel af en toe een beetje .... zucht. Idd een kwestie van discipline!

Ik heb iemand anders nodig die me slaat (of van wie ik denk dat ze gaan slaan) als ik niks uitvoer. Iemand aan wie ik verantwoordig af moet leggen. Dan gaat het wel goed, ben ik behoorlijk productief.

Hier hetzelfde. Daarom werkt de schrijfmarathon ook zo heerlijk, elke dag een vast aantal woorden, anders word ik lui... :(

Ik vind het soms ook heel lastig om te beginnen met schrijven. Als ik echt helemaal 'in' een verhaal zit kost het me geen enkele moeite om te schrijven en laat ik er zelfs belangrijke dingen voor links liggen.

Ik zou juist veel meer willen schrijven, maar ik heb de tijd er gewoonweg niet voor. Soms borrelt het behoorlijk van binnen, sta ik weer voor de klas of moet ik mijn kind helpen met zijn huiswerk en wil ik gewoon achter die PC! Geen zin om te schrijven, nee, dat ken ik niet!

Als ik ergens geen zin in heb, is het toverwoord deadlines. Het probleem met schrijven is dat er geen deadline is, dus moet ik het van mijn intrinsieke motivatie hebben :) Als ik het leuk vind om te schrijven, schrijf ik, maar als ik echt geen zin heb en mijn hoofd er niet naar staat, ga ik mezelf ook niet dwingen, dat werkt averechts.

@ Claudia En je hebt een heel schoolbord voor je, wat wil je nog meer! :D

Als ik ergens geen zin in heb, is het toverwoord deadlines. Het probleem met schrijven is dat er geen deadline is, dus moet ik het van mijn intrinsieke motivatie hebben :) Als ik het leuk vind om te schrijven, schrijf ik, maar als ik echt geen zin heb en mijn hoofd er niet naar staat, ga ik mezelf ook niet dwingen, dat werkt averechts.

Dat werkt bij mij alleen als een ander die deadline serieus voor mij stelt. Anders pleit ik mezelf wel weer vrij met allerlei heel belangrijke redenen.

Jazeker, die deadline moet wel op de één of andere manier van buitenaf komen, anders heeft het geen zin. Als student was ik in het begin heel ijverig met het maken van studieplanningen, maar ik hield me er nooit aan. Pas als ik de volgende dag een tentamen had, werd het serieus. :)

Ik kan elk moment van de dag wel iets schrijven. Ik heb er nu de tijd voor en ga dan ook los. Een woord in de krant, een opmerking van iemand, gelijk zie ik er een heel verhaal in. Het maakt niet uit hoe laat het is (dat klopt niet, 's morgens lig ik in coma) maar voor de rest kan ik maar doorschrijven en schrijven en schrijven. Ik heb er alleen de pest erover in dat ik mijn verhaal moet herlezen om de fouten eruit te halen. En weer herlezen enz. Dat is mijn irritatie. Het schrijven op zich vind ik heerlijk. Dus: altijd inspiratie.

Ik leg mezelf nu vooral de discipline op om te lezen. Dat klinkt vreemd, maar de bedoeling is dat het lezen van bepaalde boeken van mij een betere schrijver maakt. Zien en begrijpen hoe bepaalde schrijvers te werk gaan is een onmisbare schakel in het leerproces van iedere jonge auteur.

Ja, maar ik ben niet jong meer, hè? Momenteel lees ik Daglicht van Marion Pauw en vraag me af waarom het boek zo blz. 200 me pas ging pakken. Dan blader ik terug, vooruit enz. en kom er niet uit.

Ik moet er gewoon aan gaan beginnen. Dan komt de zin vanzelf wel. En niet gaan SOLlen, of hyven of mailen want dan komen er telkens nieuwe berichten bij. Ik kom er vanzelf wel weer in, maar het punt is: ben ik eenmaal in het verhaal, dan wil ik er ook heel lang in blijven zitten.

Ja, als ik schrijf doe ik dat het liefst een paar uur achter elkaar. Om te schrijven heb ik een bepaalde 'diepe concentratie' nodig, waarbij de wereld om me heen bijna ophoudt te bestaan. Natuurlijk pauzeer ik wel af en toe, maar de 'flow' moet er zijn. Het is natuurlijk geen toeval dat heel veel schrijvers iets soortgelijks vertellen. Je moet in het verhaal zitten met heel je geest om je woorden kwaliteit en bezieling mee te geven.

Helemaal mee eens, Dargor. Ook ik heb dat nodig. Natuurlijk ben ik maar een broodschrijver, maar ik heb het nodig om in het verhaal te duiken en de sfeer op te snuiven. Ik heb het dan ook eindelijk hier thuis voor elkaar dat papa 'werkt', en dus niet gestoord mag worden. In m'n nieuwe huis heb ik nu een eigen kantoor en dat is verboden terrein voor iedereen! Als ik daar zit, ben ik aan het werken. Stoor mij niet, ga iets voor jezelf doen, smeer een boterham want ik ben aan het werken. Wat betreft de nodige discipline: die boterham moet er komen, dus ik moet gaan zitten en schrijven. Dat werkt bij mij nog altijd prima. Mits er een DEADline in de buurt is, natuurlijk.

@Geresther: ik heb zelfs een wachtbankje in de kamer naast mijn kantoortje! Daar moeten de kinderen wachten als ik bijvoorbeeld aan het bellen ben voor mijn werk. Overdag is het hier heel rustig in huis en dan ben ik heel productief, maar dan wel met mijn broodschrijfwerk. De fictie doe ik tot nu toe in mijn vrije uren in het weekend en 's avonds en juist dan is het hier vaak een gekkenhuis. Ik heb dan ook geen zin om me weer terug te trekken in mijn kantoortje, want daar heb ik dan de hele dag al gezeten. Eigenlijk moet ik een dag in de week gaan reserveren voor fictie, maar dat vind ik erg lastig. Ik heb altijd wel deadlines en klussen liggen namelijk. Of de telefoon gaat met het verzoek om even een spoedje te doen. En die klant wil ik dan niet teleurstellen. Moet er nog een manier voor vinden.

Ik breng ieder jaar een boek uit dus op zich is er altijd wel een deadline, maar soms lijkt die datum nog heeel ver weg en dan is het lastig om streng voor mezelf te zijn en echt te schrijven. Maar inmiddels heb ik een goede oplossing gevonden! Schrijven rechtstreeks op de laptop werkt niet. Dan raak ik te erg afgeleid omdat er voortdurend mailtjes binnenkomen, de verleiding om 'eventjes' vlug op allerlei websites te kijken te groot is, enz. Wat ik dus doe is dit: 's ochtends check ik mijn mail en de sites die ik in de gaten hou, en daarna gaat de laptop dicht. Met pen en papier (van die fijne ouderwetse schoolschriften) begin ik te schrijven. Het gaan dan bijna vanzelf, want er is vrijwel geen afleiding (ik werk thuis dus het is heerlijk rustig om me heen). Dan, aan het einde van de dag, voer ik alles wat ik met de hand geschreven heb in op de laptop, en meestal zijn dit dan zo'n 1500 woorden. Dus dat gaat heel lekker! Natuurlijk heb ik af en toe 'pauze' (zoals nu, haha) en dan surf ik even hier en daar of maak iets te eten klaar, maar verder zit ik lekker te schrijven en ik kan het echt iedereen aanraden. Je zou denken dat het omslachtig is om eerst met pen en papier te werken en het daarna in te voeren (een soort 'dubbel werk' of zo), maar dat is niet zo. Je bespaart juist tijd, omdat je niet voortdurend over het internet zwalkt terwijl je eigenlijk zou moeten schrijven. Dat is dus mijn methode!!

Kim, dat is inderdaad het enige waar het me soms aan ontbreekt: concentratie. Dargor noemde het ook. De verleiding is groot om even weg te surfen of mail te kijken (hoewel ik dat ook maar een of twee keer per dag doe). Ik ga het eens vaker eerst proberen op papier, op mijn eigen kamer; kijken of dat voor mij werkt.

Of gewoon de netwerkkabel uit de laptop en lui op de bank. Geen internet dus. Enige nadeel is dat ik regelmatig even mijnwoordenboek.nl of zo wil raadplegen en dat dan ook niet kan. Discipline... Ik ben iedere dag wel op een of andere manier met schrijven bezig, maar ga voor mezelf geen minimum zetten of zo, want daar maak ik mezelf ook weer gek mee als het dan niet lukt. Na de alledaagse drukke bezigheden (werk, huishouden, kinderen, sport, ...) heb ik ook soms gewoon geen zin om van de bank te komen. En dan doe ik lekker niets (buiten wat hersenloze entertainment op TV, moet ook soms kunnen ;)).

Of gewoon de netwerkkabel uit de laptop en lui op de bank. Geen internet dus. Enige nadeel is dat ik regelmatig even mijnwoordenboek.nl of zo wil raadplegen en dat dan ook niet kan.

+10 herkenbaar!

wat grappig kim, dat jij ook alles met de hand schrijft. Hier nog iemand! ik gebruik alleen altijd van die collegeblokken. Heerlijk ook om die te kunnen kopen! Alleen merkte ik laatst bij het opruimen (ja, dat moet ook wel eens gebeuren), dat ik er wel een stuk of vijftig had! zoveel kan ik van mijn leven niet vol schrijven.... oepsie...... voorlopig dus maar even de kantoorboekhandel mijden, want dat is veel te verleidelijk. Net als al die kleine opschrijfboekjes, voor je weet maar nooit onderweg.... ook tonnen van in huis. Ik wilde alleen wel dat ik de discipline kon opbrengen om domweg te gaan zitten schrijven. Ik vrees dat ik het soort schrijver ben dat wacht op inspiratie.... Maar soms is het ook een kwestie van afdwingen. Ben nu met een andere opdracht bezig, dus het verhaal ligt sowieso even in de kast. Hopelijk komt er dan vanzelf iets in me op hoe het verder moet....

Inderdaad, deadlines werken goed. Voor degenen voor wie dat ook geldt: houd de wedstrijden hier in de gaten. Er zijn voor alle genres en alle typen verhalen (kort verhaal of "echt" boek, voor kinderen of volwassenen, enzovoort) wel wedstrijden te vinden. Zo weet je wanneer je klaar moet zijn en moet je jezelf dwingen om te schrijven. Je kunt dan ook een soort planning maken. Hoeveel woorden moet je schrijven, hoe snel gaat dat ongeveer, hoeveel proeflezers wil je ernaar laten kijken? Zo was mijn manuscript "Bespied" veel later klaar dan mijn bedoeling was, omdat ik allerlei wedstrijden en oproepen voor had laten gaan. Dat werkt voor mij heel goed. Verleden jaar mocht ik schrijven voor de uitgever van de avi-reeks. In die periode heb ik mijn man regelmatig weggestuurd met de kinderen, omdat ik moest schrijven. Dat zou ik niet of nauwelijks doen, als ik niet met een deadline zou zitten. Mijn verhaalideeën enzo krijg ik vaak terwijl ik buiten ben met de kinderen of aan het stofzuigen ben of zo. Achter de pc werk ik ze uit. Als ik echt schrijf en (centi)meters wil maken sluit ik Outlook af. Internet niet, ik heb de zelfdiscipline om sol en Hyves links te laten liggen als ik echt wil schrijven. :)