Vloeken en grof taalgebruik in kinderboeken

Bedankt voor de reacties! Ik sluit me aan bij de zienswijze van Ceridwen. Jouw voorbeeld heeft me er echt op een andere manier naar laten kijken, bedankt daarvoor. Ik haal het weg en ga inderdaad meer een algemeen beeld schetsen van de moeder. Heel sterk voorbeeld! Het blijft echter een discussie met veel persoonlijke invalshoeken. Verkoop ik mijn ziel aan de duivel als ik vloek in een boek of zwicht ik voor de marketing door niet tweederde Christelijke markt tegen de schenen te schoppen? :)

Carry Slee gebruikt soms scheldwoorden in haar boeken, zoals in Timboektoe. Daarin komt meerdere malen het woord fuck of fucking in voor. Het zijn meestal boeken voor 10/11+ waarin die woorden voorkomen, dus dan vind ik dat het nog wel kan.

Daar ben ik het mee eens, tom96. Als je een beetje op de leeftijd let, kun je er best wat scheldwoorden instoppen. vanaf een jaar of 10/11 kunnen kinderen best wat hebben. Zolang je het maar niet té grof maakt (ziektes enz.)

Ja, met ziektes schelden zou gewoon erg zijn. Ik heb weleens een boek gelezen en die was 14+, en daarin werd met ziektes gescholden, maar ik vind dat dat in geen enkel boek kan. (Stom dat ik die titel niet meer weet...)

Hi, dit draadje weer even opgepikt. Wat vinden jullie van 'trut' in een kinderboek? Mijn zoon kwam met 'kut wijf' maar dat leek me te ver gaan ;-). Zijn alternatief was 'trut', maar mijn editor vindt dit niet passen in een kinderboek. Hoor graag wat jullie ervan vinden.

Ik vind het wel kunnen, maar het is een erg ouderwets woord. Ik hoor kinderen het niet meer zeggen, maar ik kan me vergissen.

Ik vond het zelf ook ouderwets, maar kreeg dit als antwoord van een paar jongens (op de vraag... wat zeg je tegen je zus als je erg boos bent). Andere dingen die ze zeiden: stommerd stommeling domme koe stom wijf (maar die vind ik weer niet echt kunnen) domme koe vind ik ook wel 'leuk'

Hoi Xien, Lijkt me erg afhankelijk van hoe goed je deze jongens kende, of ze sociaal wenselijke antwoorden gaven, of dat wat ze echt zouden zeggen. Dan maakt het, denk ik, ook nog uit of ze iets tegen hun zus roepen of tegen een vreemde. Een zus zou de gebruikte scheldwoorden namelijk aan hun ouders kunnen verklappen, bij een vreemde zal dat al weer moeilijker zijn. Misschien kan je trut iets versterken door er een bijvoeglijk naamwoord voor te zetten, bijvoorbeeld: 'vieze trut' of 'smerige trut'. Succes met zoeken :unibrow:

Stom koei! :D Sorry, binnenpretje.

Onnozel Sukkel Idioot stombo zijn scheldwoorden die hier regelmatig voorbijkomen (niet dat ik daar blij mee ben, laat staan trots op ben, maar dat terzijde)

Stombo...vind ik eigenlijk best leuk

Vers van de pers: sukkelwijf (dat sloeg niet op mij, maar op grote zus)

'stombo' Ja, leuk, deze variant op 'dombo'. 'stombo' is dan nog een graadje erger. ;) 'sukkelwijf' Oei! Dat komt aan. :unibrow: :( Ik heb een hekel aan het woord 'wijf', ook in samenstellingen, maar verder wel creatief natuurlijk. *grijns* Ik vind ouderwetse scheldwoorden vaak wel mooi: jandoedel, schorriemorrie, jan-kak-achteran, gladjanus, kruidje-roer-me-niet, juffie-weet-al, enzovoort. In Dichter op de Zeedijk van Kees van Beijnum moest ik soms ontzettend lachen om het betere Mokumse schelden: Krijg de touwtering, dan kan je rafelen. Maar dat is voor volwassenen. Voor kinderen zou ik dit niet doen.

Laat ik het zo zeggen, als ik het niet uit de mond van mijn kind wil horen komt het niet in het boek. Tegelijkertijd denk ik dat ik het mijn kind helemaal niet kwalijk zou nemen als hij als onderstaand zou reageren als zijn beste vriend de zoon van de moeder uit mijn vorige voorbeeld bleek te zijn. ´Wát zei ze tegen je, wát?´ Edo schudt zijn hoofd. Hij durft zijn vriend nauwelijks aan te kijken en hij weet niet eens waarom niet. ´Ik herhaal het niet nog eens,´mompelt hij. ´Weet je wat ik denk,´zegt Mike, ´weet je wat ik denk? Die moeder van je, dat is gewoon een kutwijf. Dat denk ik.´ Edo knikt, en nu weet hij ook waarom hij niet opkijkt. Hij huilt. Omdat ik als opvoeder denk dat het dan duidelijk is dat dit woord bedoelt is voor een situatie van dit kaliber. Waarschijnlijk wordt het uiteindelijk rotwijf, of toch een stomme koe, nadat de redacteur de zaak onder handen heeft gehad, maar onder de juiste omstandigheden is het scheldwoord het enige juiste woord.

mooi stukje Ceridwen

De juf van mijn zoontje verbiedt schelden niet. Ze zegt dat kinderen dat nodig hebben om zich staande te houden op het "schoolplein" (niet perse letterlijk het plein zelf), om sociale structuren uit te vechten, emoties te uiten etc. Ik vind het een interessante stelling en kijk er nu toch wel anders tegenaan. Al probeer ik mijn kinderen nog steeds te leren het zonder schelden op te lossen. Het scheldwoord 'kutwijf' heeft mijn zoontje ooit ergens opgevangen, maar niet goed verstaan. Hij zegt altijd kutwijK. Mijn drie-jarige zegt het helaas na, dat is wat minder grappig. Gelukkig begint dit scheldwoord hier weer wat uit te raken. Sukkelwijf vind ik ook wel een goeie! Blij dat het niet voor jou bedoeld was, Ing!

Ik gebruik ook wel scheldwoorden, maar woorden van het kaliber kutwijf komen er bij mij niet in. Shit en trut vind ik wel kunnen en bij het voorlezen merk ik dat kinderen daar ook al lacherig op reageren. Ik ben het helemaal met Ceridwen eens. Als kinderboekenschrijver heb je een opvoedkundige taak. Ik weet dat niet iedereen daar zo over denkt, maar 'we' hebben wel de macht om kinderen te laten zien wat wel kan en wat niet kan.

Ik heb een hekel aan het woord 'wijf', ook in samenstellingen, maar verder wel creatief natuurlijk. *grijns*

Laat ik het zo zeggen, als ik het niet uit de mond van mijn kind wil horen komt het niet in het boek.

'Wijf' is ook niet iets wat ik mijn kinderen graag hoor zeggen, maar het dekt wel vaak heel goed de lading. In Broodje Koosburger gebruik ik het ook: ‘Wat?’ Geschrokken kijkt Nina op. ‘Mama vroeg of mevrouw Zoggers echt zo’n monster is.’ ‘O ja. Ze is vreselijk, dat mens. Nog nooit zo’n lelijk, kattig, wreed, streng wijf tegengekomen.’ ‘Nina, zo praat je niet. Dat wil ik nooit meer horen, begrepen?’ Nijdig kijkt mama Nina aan. ‘Trouwens, zulke lieverdjes zijn jullie zelf ook niet.' etc etc. Dat soort scheldwoorden vind ik lastig om te gebruiken, omdat het ook niet iets is wat ik aan mijn eigen kinderen en aan de lezers mee zou willen geven als zijnde oké. Maar het past zo perfect, het 'moest' gewoon. Om er toch wat tegengas aan te geven heb ik het dus geprobeerd op te lossen door die moeder erop te laten reageren zoals ik dat zelf ook vaak doe.

Precies Ing. En met dat laatste (de correctie van de moeder) geef je wel aan dat het niet kan. Even offtopic; 'nijdig' vind ik een mooi woord. Dat gebruik ik te weinig. Ga ik toch wat meer doen. Dank je, Ing.

Toch is schelden denk ik wel een aangeboren drang (en niet alleen aangeleerd). Toen mijn oudste 2,5/3 jaar was, kende zij geen scheldwoorden. Toch had ze daar schijnbaar wel behoefte aan, ze bedacht ze namelijk zelf. Op gevaarlijke, dreigende toon zei ze dan: 'sssgeestering' en 'sss-scholala' tegen haar babybroertje dat steeds haar poppenhuis 'uitrichtte'. En ik ben het met Ing en Ceridwien eens, soms is een scheldwoord het enige juiste woord om iets te omschrijven. Dan moet je het gewoon gebruiken, ook in een kinderboek. Maar scheldwoorden om populair te worden bij kinderen, nee. Het moet functioneel zijn, zeg maar.

:D Favake! Geweldig, ik hoor het haar zeggen! Rapid, nu je het zegt, nijdig is inderdaad een mooi woord. Ik heb niet bij het gebruik stilgestaan eigenlijk, misschien de eerste keer als synoniem van 'boos' maar dat kan ik me niet meer zo herinneren. Net even geteld (tenminste: word laten tellen): in het verhaal staat 7x nijdig en 1x nijdige. Da's misschien wel weer wat vaak, weet ik eigenlijk niet.

Het mooie van nijdig is dat ik er meteen een gezicht bij zie. En dat is weer anders dan boos, een beetje feller, grimmiger. Of zeven keer teveel is, hangt af van het aantal woorden van het verhaal en hoe de woorden door het verhaal verdeeld zijn, toch?

Daar moet ik even over nadenken, wat het verschil precies is. Het is inderdaad wat sterker, maar ook een meer volwassen reactie denk ik. In het verhaal reageren alleen het oudste meisje (12) en haar broer van 10 een keer met iets nijdigs en verder alleen de volwassenen. En over te veel en verspreiding: Dat hoop ik dan maar, want volgens mij kan er inmiddels niets meer veranderd worden in de tekst. Het ms is iets meer dan 34000 woorden en het is niemand opgevallen (zegt ook niet alles natuurlijk).

Nee, dat vind ik niet, Ing. Ik vind nijdig wel meer een reactie voor een meisje dan voor een jongen. Oh, in 34000 woorden valt 7x nijdig niet op, hoor. Tenzij je ze alle zeven in één hoofdstuk hebt zitten, maar dan was het vast wel door iemand opgemerkt.

In Dichter op de Zeedijk van Kees van Beijnum moest ik soms ontzettend lachen om het betere Mokumse schelden: Krijg de touwtering, dan kan je rafelen.

LOL - Ga ik onthouden, kan ik wat Vlamingen op stang jagen. Heb je er nog? Wat ik uitgehaald had weet ik niet, maar ik zei iets te vaak dat het haar schuld was, haar idee en haar ... Mijn moeder: "Vreet haar, dan kan je bezems schijten!" (zou nu door de nanny niet meer door de beugel kunnen, maar ik vond 'm eigenlijk wel leuk) ipv klootzak: klojo of zeikzak sufkut (maar die vind ik errug grof) ipv van shit zegt mijn dochter chips (correctie van school) erfenis van mijn vader: eruit zien als de heks van Tanneburg. Maar volgens mij is dat iets west-fries. Pluisebol?

Ik gebruik ook wel scheldwoorden, maar woorden van het kaliber kutwijf komen er bij mij niet in. Shit en trut vind ik wel kunnen.

Grappig dat je dit zegt. Een jaar of zes geleden waren wij op vakantie in Engeland en daar speelden onze zoons met Engelse vriendjes. Zoals het soms gaat, werd het af en toe ook even bonje. Toen werd ik er door Engelse ouders vriendelijk (dat wel) op aangesproken dat mijn zoons het s-woord gebruikten. Of ik dat normaal vond? Tja, wat zeg je dan? Blijkbaar is 'shit' in Engelstalige landen een veel zwaarder scheldwoord dan in Nederland. Het kwam volgens mij in elk geval niet omdat we in Buckingham Palace aan het kamperen waren: het waren hele gewone Engelsen, met een losse bovenlip. Misschien iemand die het kan bevestigen of ontkennen?

Laat je kinderen "merde" zeggen in plaats van "shit" en ga niet op vakantie naar Frankrijk.

Shit en fuck kunnen niet echt in Engelstalige landen nee. Hier wordt het zelfs op tv gecensureerd. Ik vind het belachelijk. Het zijn maar woorden die eigenlijk niks betekenen. Iemand letterlijk verwensen lijkt me veel erger, maar zelfs dat wordt eigenlijk zelden gemeend, dus ach... who fucking cares? 8)

Laat je kinderen "merde" zeggen in plaats van "shit" en ga niet op vakantie naar Frankrijk.

Dat laatste is dan wel een absolute voorwaarde :D :D En daarom werkte deze oplossing bij ons niet, want we gaan daar juist graag heen. Gelukkig zijn de kinderen nu zo groot dat ze apart op vakantie gaan. Hoeven we alleen nog maar onze eigen scheldkanonnades :) in de gaten te houden :confused:

Shit en fuck kunnen niet echt in Engelstalige landen nee. Hier wordt het zelfs op tv gecensureerd. Ik vind het belachelijk. Het zijn maar woorden die eigenlijk niks betekenen.

Belachelijk of niet. Het gemak waarmee Nederlanders deze woorden - over de hele wereld - in de mond nemen, zorgt er wel voor dat we (Nederlanders) als nogal grof in de mond bekend staan. Terwijl het voor ons bijna nietszeggende woordjes zijn, hebben die in het buitenland een andere, vaak zwaardere lading (waar wij dan weer niet bij stilstaan).