Een schrijfcursus overleven, hoe doe je dat?

Veel schrijvers doen het, eens of vaker: een schrijfcursus, schrijfatelier of schrijfworkshop volgen. Een aantal kreten zal je steevast in iedere lessituatie tegenkomen. Schrijver Amy Klein geeft je een schrijfcursus 101!

‘Show don’t tell’

Dit betekent dat je schrijft hoe iets eruit ziet, hoe een personage zich voelt en wat ze zeggen. Toneelschrijver Anton Tsjechov zei hierover: ‘Vertel me niet dat de maan schijnt; toon me de glimp van licht op gebroken glas.’

Als je dit te horen krijgt van je docent of medestudent, leg je te veel uit. Hier lees je meer over deze klassieke kreet.

‘Vind je eigen stem’

Je stem is je schrijfstijl: jouw unieke manier om woorden samen te plaatsen in zinnen en alinea’s om een ritme te creëren.Jack Kerouac deed het door jazzy zinnen te schrijven, zoals: ‘…the only people for me are the mad ones, the ones who are mad to live, mad to talk, mad to be saved…’ E.L. James deed het in 50 Shades of Grey door vaak ‘Oh my’ te gebruiken.

De beste manier om je eigen stem te vinden is door niets anders dan boeken van grote schrijvers te lezen. Wat maakt hun stijl uniek? Waarom werkt het? Wat kan je zelf gebruiken?

‘Ik vind het personage onsympathiek’

Als men spreekt over het ‘personage’ verwijzen ze naar de hoofdpersoon in je stuk. Als dat stuk autobiografisch is, dan is het ‘personage’ waar ze naar refereren eigenlijk ‘jij’ en moet ‘jij’ stilzitten terwijl ze het ‘personage’ uit elkaar halen.

Lezers identificeren met sympathieke personages. Dat kunnen moordenaars, verkrachters en zelfs tandartsen zijn, zolang ze maar sympathieke kwaliteiten hebben. Thomas Harris’ Hannibal Lecter is misschien een seriemoordenaar, maar hij is zo open tegen hoofdpersonage Clarice dat de lezer niet anders kan dan hem leuk vinden.

‘Wat wil je personage?’

Kurt Vonnegut zei dat elk personage iets moet willen, zelfs al is het maar een glas water. Het moet dan wel een glas water zijn dat heel ver weg is zodat er een conflict ontstaat. Dit beweegt het verhaal vooruit.

Holden Caulfield (The Catcher in the Rye) wil uit het psychiatrisch ziekenhuis. Kapitein Ahab (Moby Dick) wil Moby Dick vinden. Bella (Twilight) wil een vampier worden en blikken uitwisselen met Edward tot in de eeuwigheid.

Dus, wanneer je wordt gevraagd: ‘Wat wil je personage?’ dan wordt eigenlijk gezegd: ‘Je verhaal is saai’. Als je memoires schrijft betekent dat jammer genoeg: ‘Jij bent saai’ .

‘Kill your darlings’

William Faulkner is een van de schrijvers waar deze uitspraak aan is toegeschreven. Hij houdt in dat je die ene zin die je het allermooist vindt, weg moet laten. Waarschijnlijk ben je namelijk zo gecharmeerd van de vondst, dat die waarschijnlijk niet past in het grote geheel van je werk.

Echter, wanneer anderen je dit vertellen, dan kunnen ze het over elke originele zin hebben die je ooit hebt geschreven. Misschien begrijpen ze je genialiteit, maar willen ze niet dat je succesvol bent.

Het maakt niet uit; als je ‘kill your darlings’ hoort, zal je in de verleiding komen letterlijk iedereen te vermoorden in de kamer. Weersta deze verleiding! Afgezien van de juridische en ethische problemen, want waar anders vind je een groep met mensen die, week na week en maand na maand, de tijd neemt om te luisteren naar je gedicht/essay/verhaal totdat het er uiteindelijk goed genoeg uit ziet om het naar een agent te sturen (die wil dat je het volledig herschrijft)?

Bron: http://opinionator.blogs.nytimes.com/2014/06/02/the-writing-workshop-glossary/