UKV's van de week in de schijnwerpers

In de groep Schrijven Magazine: Ultrakorte Verhalen dagen we schrijvers iedere dag uit om een ultrakort verhaal te schrijven: een heel verhaal in maximaal 99 woorden. Zowel voor beginnende als ervaren schrijvers is dit een fijne oefening om kort en krachtig een verhaal te kunnen vertellen. Iedere week zetten we er vijf in de spotlights als aanmoediging en waardering. Deze vijf vielen ons deze week op, vanwege hun originaliteit, verrassende wending, kwaliteit of spraakmakendheid. 

---

Gehakt – Ferry Segers

13 januari

‘Mag ik nog een kilo van het half om half gehakt? Dat van afgelopen week smaakte heerlijk!’

‘Dat is dan vijf euro.’

‘Hoe komt het dat het zoveel verschil maakt met het rundergehakt?’

‘Vraag dat maar aan mijn baas.’

‘Nu je het zegt, waar is de slager eigenlijk?’

Net op dat moment komt de politie binnen met een arrestatieteam.

‘U bent verdacht in verband met de verdwijning van de slager.’

‘Hij is niet verdwenen.’

‘En waar is hij dan?’

‘Die mevrouw loopt net met hem naar buiten.’

Mooi mens – Vivian van Piggelen

15 januari

Schuin voor me in de bus zit een oudere vrouw. Mijn blik glijdt langs haar vale regenjackje, grijze gympen, spijkerbroek met hoogwater en blijft hangen bij haar kinderlijke sokken vol roze hartjes. In gedachten kleed ik haar opnieuw aan, mooier. 
Haar mobieltje gaat.  
‘Hallo? Bloemen? Oh, eh, volgende keer goed? Ik heb nu al boodschappen gedaan. Oké, tot zo.’
Ze drukt op de stopknop. Even later stapt ze uit, in haar ene hand een volle boodschappentas, in haar andere een enorme bos gekleurde tulpen, grote grijns op haar gezicht. Haar hartjes zitten op de goede plaats.

De prijs – Maurits Rinders

15 januari

Zijn leven lang had hij fanatiek Het Geloof verspreid. In zijn omgeving was er geen deuropening waar zijn voet niet tussen had gezeten. Menig twijfelaar had hij over de Geloofsstreep getrokken. Nu stond hij aan de Hemelpoort om zijn beloofde Prijs in ontvangst te nemen. Hij klopte aan en riep; “Ik heb mijn leven gewijd aan de Heer! Laat mij Het Paradijs binnengaan!” Petrus deed open. Hij schudde zijn hoofd. “Dat gaat ‘m niet worden. Zestig jaar mensen lastigvallen is niet echt een aanbeveling…” Petrus sloot de Hemelpoort, maar kreeg hem niet dicht. Zat daar nu een voet tussen?

Winter – Cora van B

15 januari

Het kerkdak ver verstopt onder een zware laag rijp, tikkende cv-buizen volgen het ritme van het rillen, de elektrische deken koestert het kleumende lijf, binnenwarmte verstrakt het vel, doet hoesten niezen proesten.

Na een halve dag van zompig grijs, verschanst de lichtverslaafde zich achter gesloten gordijnen, weggedoken in woontrui en wollen sokken, in een lichtmix van daglichtlampen kaarsen, snoepend van zonnige
sinaasappels, marsepein en spruitjes met appelmoes. Schijn, vertier en ophef blijven buitenshuis, binnen lost ze op in elementaire eenvoud, branieloos bereid tot wereldverbetering.
Pantoffelheldin op sokken.

Geen titel – Daan Bos

16 januari

Buiten adem spring ik tussen de al sluitende deuren door. Net binnen voor de storm. 
Nergens een bordje met eindbestemming ... ach. Nahijgend slenter ik naar voren. Niemand. Lekker rustig. Ik ga stiekem eerste klas zitten. 
Ik word wakker van geklop op het raam. Buiten, gebaart een man naar me, zijn kleren wapperen keihard. Natuurlijk, want we gaan vliegensvlug. 
Hadden we er eigenlijk niet allang moeten zijn?
De GPS probeert eindeloos onze positie uit te vogelen. Turend door de donderwolken zie ik beneden me een kerktoren. De gebarenman is weg. 
Kaap De Goede Hoop, staat er op de GPS.