UKV's van de week in de schijnwerpers

In de groep Schrijven Magazine: Ultrakorte Verhalen dagen we schrijvers iedere dag uit om een ultrakort verhaal te schrijven: een heel verhaal in maximaal 99 woorden. Zowel voor beginnende als ervaren schrijvers is dit een fijne oefening om kort en krachtig een verhaal te kunnen vertellen. Iedere week zetten we er vijf in de spotlights als aanmoediging en waardering. Deze vijf vielen ons deze week op, vanwege hun originaliteit, verrassende wending, kwaliteit of spraakmakendheid. 

---

John weet waar de schoen wringt – Jingopuff Auteur

17 december

‘Babs we moeten eens praten.’
‘Wat is er John?’
‘Lieverd, we moeten eens wat doen aan die verslaving van je, dit kan zo niet langer.’
‘Wat krijgen we nu weer? Ik verslaafd? Volgens mij heb jezelf iets teveel gesnoven, gek. Ik rook niet, drink alleen bij gelegenheden en met jou is een seksverslaving onmogelijk!’
‘Ik bedoel je schoenenverslaving Babs.’
‘Oh, is dat ‘m? Nou, daar ben ik allang mee gestopt.’
‘Gelukkig, dat is een pak van mijn hart weet je.’
‘Ik verzamel nu jassen passend bij ieder schoenenpaar. John? John? Waar ga je naartoe?’

Onomkeerbaar – Robert van der Meulen

17 december

Ze had opluchting gevoeld. De dokter had zojuist gezegd dat er ´niets gevonden was waar ze iets aan konden doen.' Dat zij al een poosje overal briefjes van hem aantrof met krampachtige to-do’tjes lag dus niet aan de gevreesde vergeetziekte want er was immers niets gevonden. ´Goed nieuws moet gevierd, ´ riep zij vrolijk: ´Haal jij even twee Tompoucen voor bij de koffie straks, dan fiets ik alvast vooruit en zet het apparaat aan. Tot zo.´ Toen hij thuiskwam met twee Hemarookworsten kwam het harde besef dat er inderdaad iets was: dát, waar niemand ook maar iets aan zou kunnen doen.

Doen alsof – Ferry Segers

18 december

Wilma staart voor zich uit. Ze ziet wazig als gevolg van de problemen met haar ogen, maar de oorzaak kan ook de tranen zijn.

Haar zoon Robert komt binnen en ze vertelt over waar ze vandaag geweest is met Frank.

‘Je vader vond het heerlijk, maar heeft wel wat te veel op.’

‘Oja? Teveel gegeten of gedronken?’

‘Gedronken natuurlijk.’

Robert schuift de lege fles amaretto opzij. Zijn moeder drinkt de laatste tijd wel vaker zonder ophouden.

‘Waar is papa?’

‘Boven natuurlijk. Dus je moet niet te lang blijven.’

Hij knikt verdrietig. Vaders dood negeren valt niet mee.

Komt een man bij de dokter – Theo Stepper

19 december

Na lang wikken en wegen had hij besloten tot een vasectomie. Eerst vond er een telling plaats. De uitkomst kreeg hij per brief. Goed nieuws, dacht hij toen de strekking van het medisch jargon tot hem doordrong, ik ben reeds steriel.
Even overwoog hij de vervolgafspraak te skippen, maar hij had toch vrij vanwege de kerstdagen. De arts keek hem zorgelijk aan. ‘U bent uitgezaaid.’
Hij knikte, ja zoiets had hij gelezen. ‘Klopt, onvruchtbaar, een ingreep is dus niet nodig!’
De arts schudde echter meewarig zijn hoofd. ‘Ik vrees dat u oorzaak en gevolg door elkaar haalt.’

Jaloezie – Stella Mantel

20 december

Fluiten kan ik goed, zo goed dat nachtegalen zich verbergen en daar blijven zitten. In Afrika woont een man, die nog beter fluiten kan.

Ik barst van jaloezie en vlieg naar Mombasa.

Daar is hij. Ik groet en vraag hem beleefd het Adagio van Bach te fluiten. ¨Maar natuurlijk!¨

Hij steekt van wal, ik ben overtuigd, hij fluit mooier.

Ik keer terug naar de vluchtbaan. Daar zie ik tientallen nachtegalen vliegen.

¨We vormen een koor,¨ kwetteren ze.

Geweldig idee, met z`n allen fluiten, prachtig! Subliem!

¨Akelig fluitmens,¨ zie ik de Afrikaan mompelen.