Stijl – Imitatie

In de schrijfwereld wordt er altijd gehamerd op originaliteit. Maar met talloze genres, stijlen en stromingen is het moeilijk om iets eigenzinnigs te bedenken. Het stijlfiguur Imitatie gaat over de kracht van nabootsing en de poging om een bestaande tekst te overtreffen en te perfectioneren. Want slaafse nabootsing moet niet verward worden met de kracht van imitatie. 

Imitatie

Mimesis, imitatio, navolging, nabootsing. Navolging als literair principe in de oudheid, de
renaissance en het classicisme. Creatieve navolging gaat vaak gepaard met emulatie
(aemulatio ‘wedijver’, poging om het model te overtreffen) en variatie (variatio, kunstige
of speelse wijziging van het model). Daartegenover staat slaafse nabootsing. Het kan ook gaan om het nabootsen van wendingen of stijlkenmerken van een andere taal (barbarisme), periode (bv. archaisme) of auteur (bv. pastiche).
Vondel gaf in zijn Aenleidinge ter Nederduitsche dichtkunste de volgende raad: ‘Evenwel indien ghy eenige bloemen op den Nederlantschen Helikon plucken wilt, draegh u sulcks, dat het de boeren niet mercken, nochte voor den Geleerden al te seer doorschijne.’

Ongemerkt sluipen er in veel van onze teksten fouten die we ondanks aandachtig redigeren over het hoofd zien. In samenwerking met het Groot retorisch woordenboek komt er wekelijks een stijlfiguur aan bod.